پاورپوینت کامل بررسی سبک شاهنامه ۲۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل بررسی سبک شاهنامه ۲۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل بررسی سبک شاهنامه ۲۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل بررسی سبک شاهنامه ۲۷ اسلاید در PowerPoint :

در بخشهای پیشین افزون بر صنایع لفظی و معنوی، به مواردی چون تکرار، مَثَل، تمثیل، پند، مفاخره، خطبه، شخصیّت‌‌سازی از طبیعت و اشیا، منش‌سازی و روانکاوی اشاره شد و شواهدی ذکر شد. اینک بخش پایانی به نقل از شاهنامه چاپ انجمن مفاخر.

هنگامی که مردم در توران از سیاوش استقبالی گرم می‌کنند، سیاوش به یاد ایران می‌افتد و برای اینکه پیران متوجه غمش نشود، رو را به سوی دیگر می‌کند؛ ولی پیران به حال او پی می‌برد و از تأثر لب به دندان می‌گزد:

اشاره: در بخشهای پیشین افزون بر صنایع لفظی و معنوی، به مواردی چون تکرار، مَثَل، تمثیل، پند، مفاخره، خطبه، شخصیّت‌‌سازی از طبیعت و اشیا، منش‌سازی و روانکاوی اشاره شد و شواهدی ذکر شد. اینک بخش پایانی به نقل از شاهنامه چاپ انجمن مفاخر.

هنگامی که مردم در توران از سیاوش استقبالی گرم می‌کنند، سیاوش به یاد ایران می‌افتد و برای اینکه پیران متوجه غمش نشود، رو را به سوی دیگر می‌کند؛ ولی پیران به حال او پی می‌برد و از تأثر لب به دندان می‌گزد:

از ایران دلش یاد کرد و بسوخت به کردار آتش همی برفروخت

ز پیران بپوشید و پیچیـد روی سپهبـد بدید آن غم و درد اوی

بدانست کو را چه آمـد به یاد غمی گشت و دندان به لب بر نهاد

(همان، ‌ج۲، ص۲۸۴، بیت ۱۲۴۷ـ ۱۲۴۸)

و مثال‌های دیگر. در شاهنامه حتی حالت روانی «رَخش» (همان،‌ ج۲، ص۲۷، بیت ۳۵۸ ـ ۳۶۰) و حالت روانی «بهزاد» اسب سیاوش (همان، ج ۲، ص۴۲۷، بیت ۱۲ ـ ۱۳۱) توصیف شده است.

ض) توصیف‌های غنایی:

چنان که نولدکه نیز نوشته است، فردوسی در سرودن اشعار غنایی نیز استاد است. نمونه‌های این‌گونه اشعار در شاهنامه به نسبت بسیار است؛ ازجمله: وصف شب، وصف بهار، وصف تابستان، وصف زیبایی مازندران، وصف می‌، شکایت رستم و اسفندیار از بخت خود؛ توصیف زیبایی زنان توصیف دیدار دلدادگان، شیون باربد بر پرویز، مرثیه‌ بر مرگ شاهان و پهلوانان، از جمله مرگ یزدگرد؛ مرثیه بر مرگ پسر خود و غیره. فردوسی برخلاف اسدی در موضوعات فرعی بیش از اندازه درنگ نمی‌کند، مگر در آغاز و انجام داستان‌ها. در میانه داستان به‌ندرت به توصیف‌هایی برمی‌خوریم که یکی دو‌بیتی بیشتر از شیوه معمول شاعرند. از آن جمله است این چند نمونه زیبا که دلبستگی شاعر را به طبیعت و استادی او را در توصیف‌های غنایی نشان می‌دهد:

چو از دامن ابر، چین کـم شود بیابان سراسر پر از نـم شـود

چراگاه اسپان شود کوه و دشت گیاهان ز یال یلان درگذشت

جهان سر به سر سبز گردد ز خوید به هامون سراپرده بایـد کشید

(ج۱، ص۲۹۲، بیت ۱۰۲، ۱۰۴)

و یا:

چنین تا بیامـد مه فـورَدین بیاراست گلبـرگ روی زمین

سرشک سر ابر چون ژاله گشت همه کوه و هامون پر از لاله گشت

همه راغها شد چو پشت پلنگ زمین همچو دیبای رومی به رنگ

بزرگان به بازی به باغ آمدند همه میش و آهو به راغ آمدند

چو خسرو گشاده در باغ دید همه چشمـه باغ پر ماغ دید…

(ج۸، ص۲۳۷، بیت ۳۱۱۱ ـ ۳۱۱۵)

و یا این توصیف زیبا از آسمان شب:

چو شب بر زمین پادشاهی گرفت ز دریا به دریا سیاهی گرفت

زمین قیرگون، کوه چـون نیل شد ستاره به کردار قندیل شـد

تو گفتی که شمع‌ست سیصـد‌هزار بیاویخته ز آسمـان حصار

بشد دایه لرزان پر از تـرس و بیم ز طایر همی شد دلش به دو نیم

(ج۶، ص۲۹۵، بیت ۶۲ ـ ۶۵)

در یک محل حتی شاعر در میان داستان، توصیف طبیعت را به پنج بیت کشانده است (ج۴، ص۲۶۶، ۱۴۸۹ـ۱۴۹۴)، ولی گمان نمی‌رود که این چند مورد استثنایی، ولی بسیار زیبا، آسیبی به روش کلی شاعر زده باشد. از زمره توصیف‌های غنایی شاهنامه، یکی نیز توصیف برآمدن و فرورفتن خورشید و ماه است که شاعر از آنها برای صحنه‌گردانی بهره می‌گیرد. این توصیف‌ها از یکی دو بیت و به‌ندرت از سه بیت تجاوز نمی‌کند و در شمار زیباترین و رنگین‌ترین توصیف‌های غنایی شاهنامه است و در کار شاعرانی چون اسدی و نظامی نیز تأثیر گذاشته است در این توصیف‌ها شاعر هم از تشبیهات رزمی بهره گرفته و هم از تشبیهات بزمی و گاه نیز هر دو را درهم‌آمیخته است:

چو خورشید برزد ز گردون درفش دم شب شد از خنجر او بنفش

(ج۳، ص۶۷، بیت ۶۴۶)

چو بنمود شب جعد زلف سیاه از اندیشه خمّیده شد پشت ماه