پاورپوینت کامل کفش در فرهنگ ایرانیان ۳۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل کفش در فرهنگ ایرانیان ۳۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل کفش در فرهنگ ایرانیان ۳۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل کفش در فرهنگ ایرانیان ۳۰ اسلاید در PowerPoint :

کفش تنها پایپوش نیست و در فرهنگهای مختلف معانی متعددی حول آن شکل گرفته است. کفش به عنوان بخشی از لباس فرد می تواند نمادی از هویت، پایگاه اجتماعی و اقتصادی، گرایش و علایق فرد باشد. همچنین کفش همچون بسیاری دیگر از ابزارهای مورد استفاده انسان در باورها و آداب و رسوم و حتی ادبیات حضور پیدا کرده است. برخی از این مفاهیم همچنان کارکرد خود را در زندگی امروزی نیز حفظ نموده اند.

دبا: کفش تنها پایپوش نیست و در فرهنگهای مختلف معانی متعددی حول آن شکل گرفته است. کفش به عنوان بخشی از لباس فرد می تواند نمادی از هویت، پایگاه اجتماعی و اقتصادی، گرایش و علایق فرد باشد. همچنین کفش همچون بسیاری دیگر از ابزارهای مورد استفاده انسان در باورها و آداب و رسوم و حتی ادبیات حضور پیدا کرده است. برخی از این مفاهیم همچنان کارکرد خود را در زندگی امروزی نیز حفظ نموده اند.

کفش از نخستین پوشش هایی بود که انسانها به ساختن و پرداختن آن همت گماردند؛ چه پای انسان در بیشترین تماس با محیط قرار داشته و راه رفتن انسان بر روی زمین مستلزم استفاده از وسیله ای برای حفاظت از پا است. ایرانیان در رواج دادن پوشیدن کفش جزو تمدن های پیشگام بودند و در آثاری که از ایران باستان بر جای مانده است، پیکره ها غالباً کفش به پا دارند. کفش از جمله موضوعاتی بوده که توجه سیاحان را به خود جلب کرده است و در بیشتر سفرنامه ها درباره کفش ایرانیان مطالبی می بینیم. به عنوان مثال دن گارسیا وسیلو فیگوئرا، سفیر فیلیپ سوم پادشاه اسپانیا که در سال ۱۰۳۱ هجری قمری به دربار شاه عباس آمد، توصیف قابل توجهی از کفش ایرانیان دارد:

«کفش های مرد و زن چرمی و به رنگهای مختلف است با جنس بسیار سخت و سفت و رویه های کوتاه؛ به طوری که هم چون کفش سرپایی داخل منزل، پوشیدن و درآوردن آنها بسیار آسان است. با اینکه کفشها نوک باریک اند و قسمت جلوی آنها از عقب بلندتر است، میخهای ریز بسیاری به تخت آنها زده شده است».

و یا جملی کاری می نویسد: «کفش های زنان شبیه کفش های مردان است منتهی با رنگهای گوناگون. از دوره قاجار پوشیدن کفش های اروپایی در ایران متداول شد. ویلز در کتاب خود اشاره کرده است که در عهد ناصر الدین شاه کفش ساغری به کفش دستک دار تبدیل شد. کلارا کولیوررایس نیز اظهار می دارد که «قبل از معمول شدن کفش های اروپایی در ایران، کفش زنان همان نعلین و چموش و کفش های راحتی نوک برجسته مسافری به رنگ های قرمز و آبی بود. ولی بعدها در تهران چند مغازه دار زرتشتی و ارمنی شروع به تجارت اروپایی کردند که از جمله واردات آنها، کفشهای چرمی سیاه براق کوچکی بود به نام قندره. خانم های اعیان شیک پوش از اینها یا از گالش های نوک تیز زنانه می پوشیدند؛ ولی در شهرستان ها بخصوص در اصفهان، زنان همان کفش های بی پشت و پاشنه به نام مسافری به پا می کردند که آنها را معمولاً کفش دوزی های محلی می دوختند». به هر حال رواج یافتن کفش های اروپایی عکس العمل ها و مخالفت هایی را در برداشت که عموماً دلیل آن از رونق افتادن صنعت کفش سازی بومی بود. عمده این مخالفتها توسط وعاظ و علما رهبری و هدایت می شد. همزمان با ورود انواع کفش های خارجی زنان و مردان از پوشیدن این کفش ها که روبسته و پاشنه دار بودند، به عنوان کاری ناپسند برحذر داشته می شدند و وعاظ زنها و مردها را از پوشیدن کفش پاشنه بلند بر حذر می داشتند. با این وجود کفش های پاشنه بلند و روبسته به سرعت مورد تقلید واقع شد و در همه جا معمول گردید. به علاوه زنان بزرگان در اندرون کفش های کوچکی می پوشیدند که رویه آنها از مخمل یا ماهوت بود و با دانه های ریز مروارید یا سرمه گلدوزی می شد. امروزه با توسعه صنعت مد، کفش بخشی از سبک پوشش افراد را تشکیل می دهد و انواع کفش ها در موقعیت های مختلف و یا با سبک های پوشش گوناگون مورد استفاده قرار می گیرند. اگرچه کفشها برخی از معانی و مفاهیم و لالت های گذشته خود را از دست داده اند، اما برخی از آنها در نقاط مختلف کشور به قوت خود باقی است. در این مجال به تعدادی از این مفاهیم به صورت مختصر پرداخته خواهد شد.

آداب و رسوم مرتبط با کفش:

از گذشته های دور تا کنون یکی از آداب رایج مهمان نوازی در بین ایرانیان جفت نمودن کفش های میهمان است. این رسم نشانه احترام به میهمان است و میزبان با جفت نمودن کفش مهمان و قرار دادن آن بر سر راه او آخرین بخش آداب مهمان نوازی را به جای می آورد. از دیگر رسوم ایرانیان مبارکباد گفتن هنگام خریدن هر وسیله نو است. اما درباره کفش هنگام مبارکباد گفتن، برای صاحب کفش آرزوی دور ماندن از تنگی و سختی می کنند؛ زیرا کفش به عنوان نماد تنگی معروف شده است و حتی تع