پاورپوینت کامل درباره عبدالمحمد آیتى از متون کهنه تا نو ۳۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل درباره عبدالمحمد آیتى از متون کهنه تا نو ۳۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل درباره عبدالمحمد آیتى از متون کهنه تا نو ۳۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل درباره عبدالمحمد آیتى از متون کهنه تا نو ۳۸ اسلاید در PowerPoint :

آیتى مترجم قرآن و نهج‌البلاغه و آثار سترگى چون تاریخ ابن خلدون است که در کنار شرح خمسه نظامى ، مخزن‌الاسرار، خسرو و شیرین، لیلى و مجنون و هفت‌پیکر به شرح منظومه مانلى، مرغ آمین ، پادشاه فتح و چند شعر بلند دیگر نیما نیز پرداخته است

آیتى مترجم قرآن و نهج‌البلاغه و آثار سترگى چون تاریخ ابن خلدون است که در کنار شرح خمسه نظامى ، مخزن‌الاسرار، خسرو و شیرین، لیلى و مجنون و هفت‌پیکر به شرح منظومه مانلى، مرغ آمین ، پادشاه فتح و چند شعر بلند دیگر نیما نیز پرداخته است…

– مترجم، نویسنده و پژوهشگر

– تولد اردیبهشت سال ۱۳۰۵ در بروجرد

– درگذشت ۲۰ شهریور ۱۳۹۲

– ورود به دانشکده معقول و منقول دانشگاه تهران ۱۳۲۵

– انتقال از خرم‌آباد به تهران در مهر ۱۳۳۰

– ده سال سردبیر ماهنامه آموزش‌وپرورش

– بازنشسته در ۱۳۵۹

کتابشناسی

– کشتی شکسته (ترجمه)

– تحریر تاریخ وصّاف، ۱۳۴۴

– آمرزش ابوالعلا معری (ترجمه)، ۱۳۴۷

– درباره فلسفه اسلامی: روش و تطبیق آن، نوشته ابراهیم بیومی مدکور، ۱۳۶۰، انتشارات امیرکبیر، بازنشر در ۱۳۸۷ توسط انتشارات نگاه

– گزیده و شرح خمسه نظامی، ۱۳۵۵–۱۳۷۳

– تاریخ ابن‌خلدون (العبر)، ۱۳۶۳–۱۳۷۱

– شکوه قصیده، ۱۳۶۴

– تاریخ دولت اسلامی در اندلس، محمّد عبداللّه عنان (ترجمه)، ۱۳۶۶–۱۳۷۱

– قرآن مجید (ترجمه فارسی)، ۱۳۶۷

– شکوه سعدی در غزل، ۱۳۶۹

– شرح و ترجمه معلّقات سبع، ۱۳۷۱

– الغارات در حوادث سال‌های معدود خلافت علی (ع)، ۱۳۷۱

– گنجور پنج گنج، ۱۳۷۴

– شرح منظومه مانلی و پانزده قطعه دیگر، ۱۳۷۵

– بسی رنج بردم، بازنویسی‌شده از فردوسی، ۱۳۷۶

– شاهنامه بنداری، ۱۳۸۰

– قصه باربد و بیست قصه دیگر از شاهنامه، ۱۳۸۰

– معجم‌الأدبا، یاقوت حموی (ترجمه)، ۱۳۸۱

– داوری حیوانات نزد پادشاه پریان (ترجمه)، ۱۳۸۳

– گزیده شرح مقامات حمیدی، ۱۳۸۳

– ترجمه معلقات سبع

– در تمام طول شب، شرح چهار شعر بلند نیما، ۱۳۸۳

در آستانه ۸۰ سالگى ، با آن درد پایی که راه رفتن را سخت کرده، همچنان بعد از ۳۵ سالى که از بازنشستگی‌اش می‌گذرد، مشغول کار است و نوشتن. هر ر وز صبح ساعت چهار بیدار می‌شود و در چهل سالى که از درگذشت همسرش می‌گذرد، در تنهایى خانه کار را پى می‌گیرد تا ساعت هفت و هشت شب. دو روزى هم خود را از آن سر تهران به طبقه ششم ساختمانى در ولنجک می‌رساند و پشت میزى در فرهنگستان زبان و ادب فارسى می‌نشیند تا در دل این کوه‌ها و برج‌هایی که نماى اتاق او را کامل می‌کند همچنان به فرهنگ این سرزمین خدمت کند.

عبدالمحمد آیتى با ریش و مویى سپید که تا سر شانه‌هایش را می‌پوشاند ، بوى توتون پیپ اش را در اتاق می‌پراکند و آرام‌آرام می‌بردت تا گذشته‌های دورش در بروجرد و مکتبخانه .آیتى در کارهایش نیز همواره به جریان‌های نو پرداخته است، چه در شعرهایى که نقد کرده، چه در داستان‌هایی که براى ترجمه انتخاب کرده است.

آیتى مترجم قرآن و نهج‌البلاغه و آثار سترگى چون تاریخ ابن خلدون است که در کنار شرح خمسه نظامى ، مخزن‌الاسرار، خسرو و شیرین، لیلى و مجنون و هفت‌پیکر به شرح منظومه مانلى، مرغ آمین ، پادشاه فتح و چند شعر بلند دیگر نیما نیز پرداخته است. او در عین حال که در «شکوه قصیده» از لامعى گرگانى تا کمال‌الدین اسماعیل را شرح کرده، در دوره‌ای در مجله راهنماى کتاب مقالاتى در نقد شعر کسانى چون شاملو، مشیرى، سایه، آتشى ، رؤیایى ، نیرى و فرخزاد نوشته است. آیتى در کنار ترجمه آثارى از همینگوى ، تاگور و موپاسان به ترجمه کارهایى از یاقوت حموى و ابوالعلاء معرى نیز پرداخته و ضمن توجه به کار شاعرانى چون نظامى و سعدى از خواندن اشعار نیما، اخوان ، کسرایى ، زهرى ، شاهرودى و نادرپور هم لذت می‌برد.

همه‌چیز از یک سرود شروع شد: یک نقطه، دونقطه، سه‌نقطه، یک زبر، یک زیر ، یک پیش، دو زبر، دو زیر، دو پیش، ه گرد ، ه گرد، عین مربع ، غین مربع، کاف کوفى، کاف لامى ، کاف سرکج، میم دم کش، نون قوسى، ى معکوس، مد بکشم، جزم بزنم ، تشدید را قرص بگیرم ، الف همزه را به‌جای الف بشناسم، اگر نشناسم ۳۰ چوب کف پایى ، کف مشتى بخورم تا بشناسم… کودکان مکتبخانه آغاباجى این‌گونه با دنیاى الفبا آشنا می‌شدند و پس از تمام کردن جزء سی‌ام قرآن مجید که به آن «عم‌جزء » می‌گفتند، قدرى نوشتن یاد می‌گرفتند. در بعضى مکتبخانه‌ها تعدادى کتاب‌های فارسى مثل عاق والدین و گلستان سعدى هم درس داده می‌شد. آیتى که از مکتبخانه آغاباجى به مکتب‌خانه همسر او ، میرزا حسن مخلص ، رفته بود جزء بیست و نهم قرآن یعنى سوره ملک را شروع کرده بود که او را به مدرسه‌ای در نزدیکى مکتبخانه به نام اعتضاد بردند. در مدرسه به‌جای تشکچه، روى میز و نیمکت می‌نشستند.

مرحوم مخلص براى اینکه شاگردانش را حفظ کند، یک زنگ شتر خرید و آن را از تیر چوبى سقف آویزان کرد و هر وقت می‌خواست از شاگردان درس بپرسد یا اجازه بدهد نان پیچ‌هایشان را باز کنند و بخورند، با چوب بلندش دو سه ضربه به زنگ می‌زد. اما صداى زنگ شتر هم نتوانست با زنگ تفریح دبستان مقابله کند و بازهم بچه‌ها براى رفتن به مدرسه لحظه‌شماری می‌کردند.

در مهرماه سال ،۱۳۲۰ آیتى وارد دبیرستان شد.

در سال سوم که درس می‌خواند گاه‌گاهی هم به مدرسه نوربخش یا مدرسه آقا، که طلاب علوم دینى در آنجا درس می‌خواندند، سر می‌زد.

آن سال‌ها حوزه علمیه بروجرد حسابى دایر بود. آیت‌الله بروجردى هنوز در بروجرد بود و طلبه‌هایی از شهرهاى گوناگون براى استفاده از محضر استاد به آنجا می‌آمدند. آیت‌الله بروجردى، صبح‌های تابستان زیر سایه درختى درس خارج می‌گفت که شمار زیادى از طلاب در درس حاضر می‌شدند و این‌ها انگیزه‌هایی بود که آیتى را به درس طلبگى می‌کشاند. پس از گذراندن کلاس سوم دبیرستان، بنا بود به دانشسراى مقدماتى اهواز برود که به مدرس