پاورپوینت کامل ?? بهمن، روز تأسیس و استقلال دانشگاه فرخنده باد ۸۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ?? بهمن، روز تأسیس و استقلال دانشگاه فرخنده باد ۸۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ?? بهمن، روز تأسیس و استقلال دانشگاه فرخنده باد ۸۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ?? بهمن، روز تأسیس و استقلال دانشگاه فرخنده باد ۸۱ اسلاید در PowerPoint :

با تلاش‌ فرهنگیان ایران‌دوست و آزاده و دانشمند و تکاپوهاى دکتر على‌اکبر سیاسى ـ رئیس وقت دانشگاه تهران ـ در بهمن سال ۱۳۲۱ و پیشنهاد زنده‌یاد دکتر مصدق در مجلس چهاردهم مبنى بر استقلال مالى دانشگاه و تصویب آن در سوم بهمن ۱۳۲۳و در نهایت امضاى لوایح استقلال دانشگاه و ابلاغ آن توسط دکترمصدق در تاریخ ۲۷ دى ۱۳۳۱، استقلال دانشگاه قانونى و عملى گردید. پس از امضا و ابلاغ قانون استقلال مالى دانشگاه، رئیس دانشگاه تهران (دکتر سیاسى) به اتفاق شوراى دانشگاه و تعدادى از استادان در خانه دکترمصدق حضور یافته و از پشتیبانى‌هاى رئیس دولت از دانشگاه سپاسگزارى نمودند.

با تلاش‌ فرهنگیان ایران‌دوست و آزاده و دانشمند و تکاپوهاى دکتر على‌اکبر سیاسى ـ رئیس وقت دانشگاه تهران ـ در بهمن سال ۱۳۲۱ و پیشنهاد زنده‌یاد دکتر مصدق در مجلس چهاردهم مبنى بر استقلال مالى دانشگاه و تصویب آن در سوم بهمن ۱۳۲۳و در نهایت امضاى لوایح استقلال دانشگاه و ابلاغ آن توسط دکترمصدق در تاریخ ۲۷ دى ۱۳۳۱، استقلال دانشگاه قانونى و عملى گردید. پس از امضا و ابلاغ قانون استقلال مالى دانشگاه، رئیس دانشگاه تهران (دکتر سیاسى) به اتفاق شوراى دانشگاه و تعدادى از استادان در خانه دکترمصدق حضور یافته و از پشتیبانى‌هاى رئیس دولت از دانشگاه سپاسگزارى نمودند.

پس از کودتاى ننگین انگلیسى – آمریکائى و ارتجاعى امرداد ۳۲ و خودداری دکتر على‌اکبر سیاسى از اجراى درخواست شاه مبنى بر اخراج استادان جانبدار نهضت ملى، از جمله زنده‌یادان مهندس بازرگان و دکتر سحابى و…، استقلال دانشگاه پایان یافت و حق تعیین ریاست دانشگاه توسط شوراى دانشگاه منتفى گردید و ریاست دانشگاه باز انتصابى و فضاى دانشگاه امنیتى شد.

دانشگاه تهران در زمان تأسیس (۱۵ بهمن ۱۳۱۳) جزو ادارات تابعه وزارت معارف و اوقاف و صنایع مستظرفه بود. وزراى این وزارتخانه تا زمان وزارت دکتر على‌اکبر سیاسى (۱۸ امرداد ۱۳۲۱) به ترتیب عبارت بودند از:

۱-على‌اصغر حکمت (اسفند ۱۳۱۳ تا تیر ۱۳۱۷). وی در تیر ۱۳۱۷حکمت مورد غیظ و کینه و انتقام مستبد خودکامه وابسته، پهلوى اول قرار گرفت و از این سمت برکنار شد.

۲-اسماعیل مرآت (۱۲ امرداد ۱۳۱۷ تا شهریور ۱۳۲۰). برکنارى پهلوى اول از سلطنت و تبعید او توسط انگلیس

۳- دکتر عیسى صدیق (شهریور۱۳۲۰ تا ۱۲ آذر ۱۳۲۰)

۴ـ سیدمحمد تدین بیرجندى (۱۳ آذر ۱۳۲۰ تا ۱۷ اسفند ۱۳۲۰). اوهمان کسى است که ۹ آبان ۱۳۰۴ از خواندن استعفانامه مستوفى‌الممالک رئیس مجلس جلوگیرى کرد و با عنوان نایب رئیس مجلس، در جلسه غیر قانونى و زیر فشار سرنیزه و تهدید، با تصویب ماده واحده، خلع قاجاریه را اعلام نمود و حکومت موقتى را تا تشکیل مجلس مؤسسان به رضاخان واگذار کرد.

۵- مصطفى عدل (۱۸ اسفند ۱۳۲۰ تا ۸ امرداد ۱۳۲۱).

۶- دکتر على‌اکبر سیاسى (۱۸ امرداد ۱۳۲۱ تا ۱۸ دى ۱۳۳۳). دکتر سیاسى از آنجا که معتقد به استقلال دانشگاه و حفظ حرمت علم و استاد و دانشجو بود و دستور شاه مبنى بر برکنارى یازده استاد آزادىخواه و ایران‌دوست و مخالف کودتا را نپذیرفت، توسط شاه برکنار شد .دکتر سیاسى وضع دانشگاه را به هنگام پذیرفتن سمت وزارت معارف، که اینک نامش به وزارت فرهنگ تبدیل شده بود، چنین مى‌نویسد: «این مؤسسه بزرگ علمى از روز تأسیس یعنى از بهمن ماه ۱۳۱۳ تا روزى که من تصدى وزارت فرهنگ را عهده‌دار شدم (۱۳۲۱)، در زمره یکى از ادارات آن وزارتخانه به شمار مى‌رفت. دانشکده‌هاى آن مانند دبیرستان‌ها و دبستان‌ها، سر و کارشان از هر حیث با ادارات مختلف آن وزارتخانه بود. رؤساى دانشکده‌ها و معلمان أنها را وزیر فرهنگ به دلخواه خود عزل و نصب مى‌کرد، به همان سهولتى که رؤساى دبیرستان‌ها و دبستان‌ها و دبیران و آموزگاران را عزل و نصب مى‌نمود! شوراى دانشگاه هم اسمى بود بى مسمّى و از همان منصوب‌شدگان وزیر فرهنگ تشکیل مى‌یافت. به این صورت که وزیر آنها را به دفتر خود احضار مى‌کرد و آنها رأى وزیر را در باره مسائل مختلف مى‌شنیدند و نظریات او را مورد تحسین و تصویب قرار مى‌دادند…»

دکتر سیاسى توضیح مى‌دهد که آن وضعیت را مناسب شأن دانشگاه و اساتید نمى‌دانست و به تکاپو براى جدایی دانشگاه از وزارت فرهنگ و استقلال دانشگاه برمى‌خیزد؛ با شاه سخن مى‌گوید و موافقت او را کسب می‌کند و سپس موضوع را در هیأت دولت مطرح می‌سازد و دولت با پیشنهاد اعطاى رسمى استقلال به دانشگاه را مورد تصویب قرار مى‌دهد. در مراسم سالروز تأسیس دانشگاه در ۱۵ بهمن ۱۳۲۱، قوام‌السلطنه در حضور شاه موضوع را مطرح می‌کند که از امروز با توجه به روح قانون اساسى، این مؤسسه بزرگ علمى از وزارت فرهنگ تفکیک مى‌شود. دکتر سیاسى مى‌نویسد اقدام او براى تفکیک دانشگاه از وزارت فرهنگ، در وزارتخانه مزبور با مخالفت و کارشکنى برخى مدیران روبرو شد که مجبور به تغییر آنان گردید.

به دستور دکتر سیاسى پرونده‌هاى دانشگاه و دانشگاهیان از ادارات مختلف وزارت فرهنگ خارج و به ادارات مربوط به اداره کل دبیرخانه دانشگاه منتقل مى‌شود و بدین طریق «از آن پس رابطه دانشگاهیان با وزارت فرهنگ به‌کلى قطع گردید و سر و کارشان با اداره دبیرخانه دانشگاه افتاد.» از آن پس هر دانشکده شورایى از استادان خود تشکیل می‌دهد و رئیس دانشکده خود را انتخاب و معرفى مى‌نمایند تا ابلاغ ریاست او صادر شود. پس از اقدام فوق، «تشکیل شوراى قانونى دانشگاه میسر مى‌شد؛ زیرا این شورا طبق قانون از رؤساى دانشکده‌ها به اضافه یک استاد منتخب از هر دانشکده تشکیل مى‌شد».

در این سالها نام رئیس منتخب شوراى دانشگاه توسط وزیر فرهنگ به اطلاع شاه مى‌رسید و فرمان ریاست دانشگاه به نام او صادر و ابلاغ مى‌گردید. به نوشته دکتر سیاسى استقلال آموزشى و ادارى دانشگاه موجب قرب و منزلت دانشگاهیان گردید، به گونه‌اى که افرادى که در سمتهاى دیگر با امتیازات بیشتر بودند، تلاش مى‌کردند تا خود را به دانشگاه منتقل نمایند .تفکیک دانشگاه از وزارت فرهنگ و استقلال آموزشى و ادارى، گرچه گام بزرگى بود، اما بدون استقلال مالى دانشگاه که در قانون تأسیس دانشگاه تهران مصوب ۱۳۱۳، ماده هفت پیش‌بینى شده بود و اجرا نمى‌شد، ابتر بود .

شخصیتى که بر استقلال مالى دانشگاه در مجلس چهاردهم تأکید و اصرار ورزید و تبصره‌اى را در بودجه به تصویب رساند، دکتر محمد مصدق شخصیت ایران‌دوست و آزادىخواه و جانبدار دانش و اخلاق و قانون و دولت کوچک و جامعه مدنى قدرتمند بود.۱

یک) تلاش‌هاى دکتر مصدق براى استقلال مالى دانشگاه

دکتر سیاسى رئیس وقت دانشگاه تهران در باره پیشنهاد دکتر مصدق در مجلس چهاردهم راجع به استقلال مالى دانشگاه مى‌نویسد: «در سوم بهمن ۱۳۲۳ دکتر مصدق نماینده مجلس شوراى ملى، که نسبت به دانشگاه پیوسته نظر خوب داشت، هنگامى که سه دوازدهم بودجه مطرح بود، تبصره‌اى پیشنهاد کرد که استقلال مالى دانشگاه را تا حدى تأمین مى‌کرد.»۲

مؤلف کتاب ارزشمند و خواندنى «سیاست موازنه منفى در مجلس چهاردهم» مرحوم حسین کى‌استوان ذیل عنوان «استقلال مالى دانشگاه» مى‌نویسد: «از کارهاى خوبى که مجلس چهارده نمود، تأیید استقلال مالى دانشگاه بود و این عمل که بنا به پیشنهاد دکتر مصدق صورت گرفت براى توسعه دانشگاه فوق العاده ضرورت داشت.» (ج۱، صص۲۵۶ـ۲۵۷)

توضیح آنکه طبق ماده ۷ قانون تأسیس دانشگاه۳ استقلال مالى دانشگاه پیش‌بینى شده، ولى مورد اجرا قرار نگرفته بود و به این جهت اولیای دانشگاه براى احتیاجات خود، مخصوصا احتیاجات علمى و فنى که اکثر جنبه فورى و سریع دارد، گرفتار مشکلات ناشیه از تشریفات و مقررات ادارى می‌شدند و کمتر موفق به تحصیل احتیاجات خود می‌گردیدند و مأمورین وزارت دارائى به واسطه عدم آشنایى کامل به امور علمى و فنى، غالبا اشیای ضرورى دانشگاه را غیر لازم تشخیص می‌دادند و از تهیه و خرید آنها جلوگیرى و یا دچار پیچ و خمهاى تشریفات ادارى می‌نمودند که بر فرض موافقت، چون به موقع به دست نمى‌آمد، مورد استفاده نمی‌شد. به همین جهت دکتر مصدق که در موارد مختلفه علاقه خود را به دانشگاه، یعنى مهد تربیت جوانان کشور نشان داده، در جلسه سوم بهمن ۱۳۲۳، هنگام طرح گزارش کمیسیون بودجه راجع به متمم قانون سه دوازدهم، تبصره ذیل را پیشنهاد نمود و توضیحاتى داد که از مجله مذاکرات مجلس شماره ۱۲۵۳ صفحه ۱۸۱۵ مورخ سوم بهمن ماه ۱۳۲۳ نقل می‌شود:

رئیس: پیشنهاد أقاى دکتر مصدق قرائت می‌شود: «تبصره چهارم: دانشگاه مجاز است کلیه هزینه‌هاى علمى و فنى مربوط به دانشگاه‌ها را در حدود اعتبارات مصوب مجلس شوراى ملى طبق مصوب شوراى دانشگاه که اختیار جرح و تعدیل در موارد مربوط را نیز خواهد داشت مستقیما انجام داده، صورت حساب خود را به وزارت دارائى ارسال دارد.»

رئیس: آقاى دکترمصدق.

دکتر مصدق: «یک اعتباراتى در بودجه وزارت فرهنگ هست که مربوط به دانشگاه است. در این چند سال، این اعتبارات تابع قانون محاسبات عمومى بوده است، یعنى هر وقت براى دانشگاه یک احتیاجاتى بوده است، دانشگاه به وزارت دارائى پیشنهاد می‌کرده است و یک اشخاصى که هیچ صلاحیت رسیدگى به این احتیاجات نداشته‌اند، رسیدگى می‌کرده‌اند و اشکالى ایجاد می‌شده است .در صورتی که تشخیص تهیه بعضى لوازم دانشگاه از صلاحیت خود دانشگاه است و در این سنوات یک دخالت‌هائى کرده‌اند، یک چیزهائى گفته‌اند که اساساً موضوع دانشگاه از بین رفته است .

فرض بفرمائید دانشگاه کتاب خواسته است، مأمور وزارت دارایى گفته است: دانشگاه کتاب لازم ندارد! این حقیقتاً خیلى بد است که یک اعتباراتى براى دانشگاه باشد و یک دستگاهى با این مخارج در این مملکت تأسیس بشود، ولى به علت یک اشکالاتى، احتیاجاتى که دانشگاه دارد، تهیه نشود و اعتبارى هم که دارد صرفه‌جوئى بشود. در صورتی که دانشگاه باید استقلال داشته باشد و باید خودش بتواند وسائل کار خودش را فراهم کند . دانشگاه در همه جا، استقلال مالى دارد و ماده ۷ قانون تأسیس دانشگاه هم این مسئله را تأیید می‌کند، ولى متأسفانه در این مملکت تا کنون اجرا نشده است. دانشگاهى که نتواند وسائل کارش را فراهم کند، مثل نویسنده‌اى می‌ماند که نوشت‌افزار نداشته باشد. باید وسائلى در دست داشته باشد که بتواند کار خودش را بکند و از اعتباراتى که دارد، استفاده کند . این است که بنده استدعا می‌کنم آقاى وزیر دارائى و آقاى مخبر کمیسیون با این پیشنهاد موافقت بفرمایند که دانشگاه از این اعتبارات خودش بتواند هر کارى را که مقتضى می‌داند بکند و حساب این مخارج را به وزارت دارائى رد کند .

اگر بنا شد که مجلس شوراى ملى به دانشگاهى که مرکب از هیجده نفر استاد است و مرکب از اشخاصى است که مربى رجال این مملکت هستند، از اشخاصى که روزنه امید این مملکت هستند، اعتماد نکند و به یک مفتش وزارت دارائى اعتماد کند، حقیقتاً امیدى از این دانشگاه نمی‌شود داشت و هیچ وقت کارهاى آن درست نخواهد شد. بنده استدعا می‌کنم آقایان موافقت بفرمایند که این پیشنهاد بنده تصویب شود تا ان‌شاءالله دانشگاه بتواند آن وظایفى را که دارد، انجام بدهد.»

بعد از این نطق، با وجود مخالفت بعضى از نمایندگان، دولت۴ پیشنهاد ناطق را قبول نمود و «استقلال مالى دانشگاه» که ضرورت آن مسلم بود، تأیید شد .

پیشنهاد و تصویب تبصره «استقلال مالى دانشگاه» تأثیر بسیار مثبتى در محافل علمى و دانشگاهى می‌گذارد، به گونه‌اى که آقاى عزیزالله احقرى از طرف دانشجویان دانشکده علوم از دکتر مصدق سپاسگزارى کرده و نامه تشکر آنان در همان ایام در نشریه «آیین دانشجویان» (ش۲، اسفند ۱۳۲۳) به چاپ مى‌رسد.۵

دکتر على‌اکبر سیاسى در‌باره سرانجام تبصره پیشنهادى دکتر مصدق مى‌نویسد: «این تبصره به سرنوشت ماده هفت قانون تأسیس دانشگاه دچار شد، یعنى دولت‌ها زیر بارش نرفتند و اجرایش نکردند.»۶

تبصره پیشنهادى دکتر مصدق نماینده مردم تهران در مجلس شوراى ملى در دوره چهاردهم قانونگذارى در لایحه بودجه سال ۱۳۲۴مبنى بر استقلال مالى دانشگاه برغم تصویب در مجلس، در عمل به اجرا گذاشته نشد و به نوشته مرحوم دکتر على‌اکبر سیاسى رئیس انتخابى دانشگاه تهران از سال ۱۳۲۱ تا ۱۳۳۳، «به سرنوشت ماده هفت قانون اساسى دانشگاه دچار شد؛ یعنى دولت‌ها زیر بارش نرفتند و اجرایش نکردند.»۷

دوره دوم نخست‌وزیرى دکتر