پاورپوینت کامل شاعرانگی یک فیلسوف ۳۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شاعرانگی یک فیلسوف ۳۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شاعرانگی یک فیلسوف ۳۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شاعرانگی یک فیلسوف ۳۴ اسلاید در PowerPoint :

کتاب «از کران تا کران از دریا به دریا» برگردان مجموعه اشعار داریوش شایگان از فرانسه به فارسی است که به‌تازگی با ترجمه گلنار گلناریان و به همت نشر شهاب ثاقب روانه بازار نشر شده است. پنجم اسفند ماه به همت مجله بخارا جلسه رونمایی این کتاب در خانه اندیشمندان علوم‌انسانی برگزار شد. محمدمنصورهاشمی ازجمله سخنرانان این جلسه بود که با الهام از مقدمه‌ای که هانری کربن بر مجموعه اشعار شایگان به زبان فرانسه نگاشته است به «نسبت شعر و فلسفه و جمع این دو در جهان اندیشگی شایگان» پرداخت

نسبت شعر و فلسفه در جهان اندیشگی داریوش شایگان

کتاب «از کران تا کران از دریا به دریا» برگردان مجموعه اشعار داریوش شایگان از فرانسه به فارسی است که به‌تازگی با ترجمه گلنار گلناریان و به همت نشر شهاب ثاقب روانه بازار نشر شده است. پنجم اسفند ماه به همت مجله بخارا جلسه رونمایی این کتاب در خانه اندیشمندان علوم‌انسانی برگزار شد. محمدمنصورهاشمی ازجمله سخنرانان این جلسه بود که با الهام از مقدمه‌ای که هانری کربن بر مجموعه اشعار شایگان به زبان فرانسه نگاشته است به «نسبت شعر و فلسفه و جمع این دو در جهان اندیشگی شایگان» پرداخت. آنچه در ادامه می‌آید، متن ویرایش و تلخیص شده «ایران» از سخنرانی هاشمی است که می‌خوانید:

*********

داریوش شایگان از یک طرف «فیلسوف» بود و از طرف دیگر «شاعر» و این دو جنبه در وجود او نه تنها با هم تعارض نداشت بلکه همدیگر را تکمیل می‌کردند. هانری کربن در مقدمه‌ جالبی که بر کتاب «از کران تا کران، از دریا تا دریا؛ مجموعه شعرهای شایگان» نوشته به سنت فیلسوف شاعران ایرانی پرداخته است.

همسایگی شاعران و فیلسوفان در ایران

در سنت ما با اینکه گاهی با خود فلسفه مخالفت شده است اما هیچ گاه بین شعر و فلسفه دشمنی‌ وجود نداشته است و هیچ گاه اهل فلسفه نسبت به شعر موضعی نداشته‌اند؛ مثلاً ابن‌سینا قصیده‌های بسیار سروده یا سهروردی که شاید بیش از آنکه فلسفه‌اش جالب باشد، داستان‌های شاعرانه‌اش جلب توجه می‌کند. اما ملاصدرا به‌دلیل حرکت جوهری چندان شاعر خوبی نیست ولی با این حال او نیز شعر گفته است. به نظر می‌رسد در سنت فلسفی ما، فیلسوف‌ها نه تنها با شعر مخالفتی نکردند بلکه خود نیز به شعر پرداخته‌اند.

از طرف دیگر شاعران ما نیز خود فیلسوفان بزرگی هستند؛ به‌عنوان نمونه بر این باورم که فردوسی «حکیم» به تمام معنا است؛ چراکه هم به «معنای زندگی» و هم به «معنای مرگ» فکر کرده است، خیام، حافظ و… هم دیگر نمونه‌های بارز این ادعا هستند.

شأن «تخیل» در فلسفه

اما واقعیت این است که در سنت غرب ماجرای کشمکش فلسفه و شعر، ماجرای پیچیده‌تر و دراز دامن‌تری است، بویژه در دوره‌ مدرن. ماجرای شعر و فلسفه در واقع از همان روزی شروع می‌شود که فلسفه شروع می‌شود. افلاطون خیلی محترمانه شاعران را از آرمانشهر خود بیرون می‌کند؛ چراکه به زعم او، کارکرد منفی شاعران بیشتر از کارکرد مثبت‌شان در جامعه است. اما نکته‌ جالب در مورد افلاطون این است که نه تنها خودش در جوانی شاعر بوده بلکه تا آخر عمر شاعر باقی می‌ماند.

در این بحث مراد ما از شعر همان «خلاقیت ادبی» است معنایی که یونانی‌ها از شعر به کار می‌بردند. به این معنی، افلاطون با اینکه شعرا را از آرمانشهر خود بیرون می‌کرد اما خود شاعر بود.

با اینکه کشمکش فلسفه و شعر از همان آغاز در سطح نظر شروع می‌شود اما از همان آغاز در سطح عمل تعامل و تأثیرگذاری شان نیز شروع می‌شود. ماجرای توجه فلاسفه به شعر با رساله‌ «فن شعر» (بوطیقا) ارسطو که در آن نگاه مهربانانه‌تری به شعر دارد، طبیعتاً ادامه پیدا می‌کند. اما در دوره‌ تجدد فلسفه با این تصور شکل می‌گیرد که باید هرچه بیشتر از شاعرانگی دور شود، تخیل را نفی کند و به یک عالم ریاضی فروکاسته شود. نمونه‌ برجسته این تلقی هم دکارت است.

دکارت هیچ جایی برای تخیل در فلسفه‌اش نمی‌گذارد و می‌کوشد تا فلسفه را به چیزی مثل هندسه بدل کند. این در حالی است که دکارت یکی از مشهورترین جملات فلسفی‌اش را بر اساس تخیلش گفته است: «اگر یک شیطانی در این عالم باشد و در حال فریب دادن من باشد من چه نقطه‌ اتکایی دارم که بتوانم از آن فریب فرار کنم.» و بعد آن جمله‌ مشهورش «من می‌اندیشم؛ پس هستم» را مطرح می‌کند. در واقع دکارت بر این باور بود که توانسته است «تخیل» را از فلسفه‌اش کنار بگذارد. اما اساساً به لطف تخیل قوی‌اش است که همه‌ فلسفه‌اش را بنیان گذاشته است.

فرانسیس بیکن، از دیگر فلاسفه‌ مدرنی است که او هم سودای این را داشت که فلسفه را به علم طبیعی و علم تجربی بدل کند. او خود ادیب برجسته‌ای است به قدری که این شایعه‌ مشهور درباره‌اش وجود دارد که او نویسنده‌ نمایشنامه‌ شکسپیر است! البته تنها شایعه است و هیچ سندی برای اثبات آن موجود نیست.

واقعیت این است که ماجرای تلاش فلاسفه برای کنار گذاشتن شعر در دوره‌ جدید، ماجرای جالب و تأمل‌برانگیزی است. این تلاش ادامه پیدا می‌کند و در فلسفه کانت، به یک تعارض می‌انجامد. او در مقدمه‌ کتاب «نقد عقل محض» جایگاه ویژه‌ای برای تخیل قائل می‌شود و عنوان می‌کند که تخیل به شاکله‌سازی کمک می‌کند. اما در ویرایش دوم، این بخش‌ها را حذف می‌کند