پاورپوینت کامل چرا در ایران «تاریخ فرهنگی» نوشته نمی‌شود؟ ۲۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل چرا در ایران «تاریخ فرهنگی» نوشته نمی‌شود؟ ۲۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل چرا در ایران «تاریخ فرهنگی» نوشته نمی‌شود؟ ۲۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل چرا در ایران «تاریخ فرهنگی» نوشته نمی‌شود؟ ۲۱ اسلاید در PowerPoint :

تاریخ‌نگاری حداقل تا دو دهه پیش عمدتاً همان تاریخ کلاسیک و سنتی بود و هنوز هم یکی از ضعیف‌ترین رشته‌های علوم‌انسانی در ایران، رشته «تاریخ» است؛ چون آنچنان که باید دانش‌آموخته‌های این رشته، مطالعه نظری ندارند و به لحاظ معرفت‌شناختی و روش‌شناختی کماکان در همان پارادایم‌های سنتی تاریخ‌نگاری کلاسیک به سر می‌برند.

تأملی در باب تطور مفهوم «تاریخ فرهنگی»

تاریخ‌نگاری حداقل تا دو دهه پیش عمدتاً همان تاریخ کلاسیک و سنتی بود و هنوز هم یکی از ضعیف‌ترین رشته‌های علوم‌انسانی در ایران، رشته «تاریخ» است؛ چون آنچنان که باید دانش‌آموخته‌های این رشته، مطالعه نظری ندارند و به لحاظ معرفت‌شناختی و روش‌شناختی کماکان در همان پارادایم‌های سنتی تاریخ‌نگاری کلاسیک به سر می‌برند.

از دهه هفتاد به بعد در ایران در حوزه کتاب، ترجمه و تألیف اتفاقاتی افتاد و از آن جمله ترجمه «نظریه فرهنگ» بود که متعاقب آن اصطلاحی تحت عنوان «تاریخ فرهنگی» مد شد و بسیاری در خصوص امکان و امتناع آن در ایران به اظهار نظر پرداختند. اما واقعیت این است که هیچ یک از این مناقشه‌ها واقعی نیست و تنها حاصل یک تحول معرفتی و ترجمه‌ای است.

منظور از «تاریخ فرهنگی» موضوع شدن «فرهنگ» در تاریخ یا داشتن رویکردی فرهنگ‌گرا به تاریخ است. در قرن هجدهم «تاریخ فرهنگی» به دستاوردهای هنری و فرهنگی اطلاق می‌شد و وقتی از تاریخ فرهنگی سخن به میان می‌آمد، مقصود تاریخ نقاشی نقاشان بزرگ، تاریخ موسیقی، تاریخ پزشکی و… بود.

اما در قرن نوزدهم یاکوب بورکهارت، تاریخ‌نگار سوئیسی فرهنگ و هنر، تعریف دیگری از فرهنگ ارائه کرد و از این پس، فرهنگ به جای اینکه بر محصولات و دستاوردهای هنری تمرکز کند در معنای ارزش‌ها، شعائر و باورهای یک جامعه به کار رفت. البته آن چیزی که بورکهارت انجام می‌دهد هنوز در چارچوب تاریخ سیاسی است. دلیل آن هم این است که چارچوب تحلیلی بورکهارت مربوط به دولت-ملت است. او ریشه تمام مدرنیته را در وضعیت سیاسی دنیای غرب جست‌وجو می‌کرد.

قرن بیستم و در بین دو جنگ، تاریخ‌نگاری هنوز «تاریخ‌نگاری سیاسی» است چون هنوز دولت-ملت‌ها مهم هستند. در این دوره تاریخ دیپلماسی، تاریخ نظامی، تاریخ مردان بزرگ یا رویدادهای بزرگ مثل انقلاب‌ها برجسته می‌شود. همچنین در بین دو جنگ به‌دنبال تأثیراتی که مارکسیسم گذاشته بود، بحران‌های اقتصادی دهه ۲۰، انقلاب ۱۹۱۷ و… باعث شد تا«تاریخ اقتصادی» نیز رواج پیدا کند. واقعیت این است که در اوضاعی که مشکلات اقتصادی وجود دارد، تاریخ اقتصادی برجسته می‌شود و شاید دلیل اینکه تاریخ فرهنگی در کشور ما نوشته نمی‌شود، این است که ما هنوز گرفتار «پارادایم اقتصاد» هستیم.اما در نیمه دوم قرن بیستم و بعد از ۱۹۴۵ با توجه به استقلال بسیاری از کشورها، جنبش‌های متعدد مثل جنبش فمینیستی، اتحادیه‌های کارگری، جنبش‌های دانشجویی، حقوق مدنی، جنبش سیاهان، مهاجران، کارگران و امثال آن اتفاق افتاد و به یکباره «تاریخ اقتصادی» به سمت «تاریخ اجتماعی» شیفت پیدا کرد. اینجا بود که بحث‌های امیل دورکیم، کارل مارکس و ماکس وبر برجسته شد.

در سال‌های ۱۹۶۰ تا ۱۹۷۰ تاریخ‌نگاری به سمت ساختارهای باورمند رفت؛ ساختارهای ذهن، تاریخ زندگی روزمره و اعتقادات