پاورپوینت کامل آوایی از هزاره‌های دور ۵۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آوایی از هزاره‌های دور ۵۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آوایی از هزاره‌های دور ۵۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آوایی از هزاره‌های دور ۵۸ اسلاید در PowerPoint :

وقتی صحبت از آغاز پیدایش یک تمدن می شود سنجه های اعتباربخشی دانش ما الگوهایی را برای این ردیابی معرفی می کند. هربار با نگریستن به پس پشت خود انسان هایی را می بینیم که در یک چیز علیرغم تفاوت های فرهنگی، جهان‌بینی و زیست‌جهان‌شان با ما مشترک هستند؛ و آن موجودیتی است که با آن خود را می نامیم: انسان. انسان امروزی به رغم تمامی دژخیمی و ددمنشی‌هایی که از خود نشان می دهد و آن هم در دهه های نخستین بیست و یکمین قرن تاریخ خودانگاشته‌اش که با انواع کشتارها، جنگ ها و نسل‌کشی‌ها، هستی اش را بدان زینت می‌کند.

وقتی صحبت از آغاز پیدایش یک تمدن می شود سنجه های اعتباربخشی دانش ما الگوهایی را برای این ردیابی معرفی می کند. هربار با نگریستن به پس پشت خود انسان هایی را می بینیم که در یک چیز علیرغم تفاوت های فرهنگی، جهان‌بینی و زیست‌جهان‌شان با ما مشترک هستند؛ و آن موجودیتی است که با آن خود را می نامیم: انسان. انسان امروزی به رغم تمامی دژخیمی و ددمنشی‌هایی که از خود نشان می دهد و آن هم در دهه های نخستین بیست و یکمین قرن تاریخ خودانگاشته‌اش که با انواع کشتارها، جنگ ها و نسل‌کشی‌ها، هستی اش را بدان زینت می‌کند. همین انسان وقتی به نیای خود بنگرد او را وحشی می خواند و خود را صاحب اندیشه‌ای بس سترگ می داند که گویی پیمانه توسعه فرهنگی و پیشرفت‌اش چنان سرریز کرده که دارد از دیوار همان صفاتی خود را به زوال می‌کشاند که پدرانش را بدان می خواند: وحشی.

اما آنچه بعنوان مقدمه ای کوتاه ذکر شد پیش‌درآمدی برای این اندیشه است که چگونه می توان فرهنگ را سنجش کرد؟ فرهنگ یک قوم یا مردمانی در هزاره های دور و نزدیک را با چه معیاری می توان ارزیابی کرد؟ وقتی به عقب بازگردیم و به دستاوردهای مادی و غیرمادی مردمان نظر افکنیم آنچه توجه مان بدان جلب می شود میزان پیچیدگی‌هایی است که گاه با اندیشه ساده‌انگارانه ای آن را ابتدایی(در هر دو معنای صریح و ضمنی‌اش) می نامیم. انسان با گذار از دوره های گوناگون تاریخ تکامل حیات فرهنگی‌اش همواره سعی داشته تا جهان‌بینی خود را در باب حضور این جهانی‌اش را ثبت کند. برای انسان با ماهیت همزمان اندیشه‌ورز و سرشت فانی‌اش همواره دو اصل زندگی و مرگ از آغاز پراهمیت بود. چیزی که می توان آن را با واژه حضور و شیوه های بودن در جهان (به زبان هایدگری آن) تفسیر کرد. انسان به مثابه موجودی هم برسازنده جهان و هم دربرگرفته شده با آن، نخستین و تنها سپهری که با آن در تعامل بوده و هست اقلیم، زیست جهان و بطور مشخص هستی این جهانی اش است.

انسان دوره پارینه‌سنگی نیز بسان هر انسانی همواره دغدغه این برخورد و مواجهه با دنیا است. هر انسانی با هرگونه تفاوت در نگرش و ذهن با مسائلی یکسان در باب چیستی خود و جهان روبرو است. از این رو انسان برای پاسخ به تمام آن پرسش هایی که ذهن زاییده آن است به دنبال پاسخی می گردد. چیزی که در این میان جالب توجه است کارکرد دوگانه ذهن در ایجاد پرسش و توانایی آن در یافتن و یا ارائه پاسخ است و در این میان جهان بسان محرکی می تواند این اندیشه را فعال، بارور و زایا کند. برای همین هر انسانی در هر دوره تاریخ، تمام اندیشه اش را پیرامون همین حضور و شیوه های بودن طرح‌ریزی می کند. چیزی که می توان از آن با عنوان فرهنگ نام برد همین پاسخ هایی است که انسان در مواجهه با پرسش ها ارائه می کند. بطور مشخص با وجود نمونه ها از فرهنگ هایی که در دوره پارینه سنگی در دست است می توان این شیوه های بودن را در نمودهای فرهنگی آن دنبال کرد. این نمونه ها که آنها در اشکال متنوع‌شان پیشرفت می خوانیم بر ساختارها و رمزگان های مختلف و گسترده ای اشاره دارد: از نمونه های هنری با انواع تصاویر نقاشی های دیواری غارها و مجسمه سازی و ابزارها گرفته تا ایجاد مسکن هایی برون از دخمه ها و غارها، از تکنولوژیهای ساخت ابزارها تا باورهای دینی و اسطوره ای که سرتاسر یک پهنه جغرافیایی را دربرمی گیرد (که وجود پرستشگاه ها و تعدد آن نشان از این باورها دارد)، همگی نمودهایی از یک پیشرفت است. پیشرفت را نه در معنای صریح آن بعنوان مردمی که در مقایسه با عده ای دیگر برتر باشند که پیشرفت را به این معنا در نظر دارم که این فرهنگ ها در دوره پارینه سنگی از نمودهای بیشتر و ارائه پاسخ های افزون‌تری برای پرسش از چیستی حضورشان نسبت به پیشینیان خود ارائه کرده اند. برای پاسخ دادن به این پرسش که آیا می‌توان از نوعی مهبانگ فرهنگی یا بطور عام از نوعی انقلاب فرهنگی نام برد، در ابتدا به نمونه هایی از تصاویر نگاه می کنیم.

تصویر ۱ نمونه ای از نقاشی دیواری غار لاسکو و تصویر ۲ طرحی از نقاش اسپانیایی پابلو پیکاسو است.

درنمونه‌های بعدی تصویر ۳ نمونه دیگری از غار لاسکو و تصویر۴ نقاشی‌ای از هنرمند ایرانی علی‌اکبر ترقی‌جاه است.

اگر با شیوه تطبیق بخواهیم این دو نمونه ها(آثار غار لاسکو و نمونه های هنری معاصر) را با معیارهای هنری و شیوه های طراحی بسنجیم بی شک از هیچ برتری نسبت به یکدیگر برخوردار نیستند، مگر اینکه بخواهیم در این سنجش معیاری چون فاصله زمانی را مطرح کنیم و باز هم با توجه به آنچه در نوعی شیداگونگی‌ای که خود را(ما معاصران) برتر از هر کسی که پیش از ما زیسته است در نظر بگیریم؛ بی شک برتری از آن نمونه های تصویری غار لاسکو است. این نمونه ها از هزاره های دور همان پیچیدگی های اجرایی و تکنیکی هنری(در زبان تخصصی و شکل صوری هنر نه در ارائه معانی ضمنی) را دارند که نمونه امروزی پیکاسو.

اما آنچه در این نوشتار بر آن تمرکز داریم ارائه ویژگی ها و تحلیل هنر بعنوان یک محصول فرهنگی و جمعی است. در تاریخ هنر آنچه باعث می شود تا یک اثر را با صفت هنری همراه کنیم بی شک وابسته به به عوامل متعددی چون بازار یا اقتصاد هنر، اصول زیبایی شناختی فرهنگی که خود امری نسبی است و نیز ماهیت درخودبسته اثر بعنوان یک اثر فی‌نفسه هنری است؛ چیزی که با شعار هنر برای هنر خوانده می شود. در این میان ارکان قدرت نیز در این اینکه چه چیز را هنر بنامیم از عوامل موثر و کلیدی است. به واقع به دور از هرگونه معیاری اگر بخواهیم هنر را تعریف کنیم شاید یکی از عمومی‌ترین تعاریف این است که هنر شکل بازنمودی آن‌چیزی است که فرد می اندیشد و زاییده ذهن و تخیل او است. گرچه در این تخیل چیزی از هیچ آفریده نمی شود، بلکه شالوده و ماده خام این تخیل همواره در بیرون از ذهن و در جهان حاضر است. هنر اجزایی از جهان را می گیرد و در شکلی نو با ترکیبی تازه آن را باز می‌آفریند. آفرینش هنری هیچ‌گاه آفرینندگی از هیچ نیست که هنر خود نوعی فرایند بازآفرینی است و این بازسُرایش بیش از هر چیز حاصل نوع برخورد آفریننده آن با جهان را آشکار می سازد. امروزه در نظر عموم هر دو نمونه های غار لاسکو و اثر پیکاسو یک اثر هنری خوانده می شوند. شاید یکی از مهم ترین عواملی که باعث شود تا چیزی را هنر بنامیم شکل ویژه و یگانه فرآورده ای انسانی است که اینک توسط ما به نوعی مصرف زیباشناختی می رسد.

در برخورد با نمونه های هنر دیواره ای غارها یکی از سطحی ترین برخوردها با شکل هنری آن همان شعار مطرح اوایل قرن بیستم بود: هنر برای هنر. اما وقتی به کاربرد و کارکرد هنر در جوامع بپردازیم مشخص می شود که آنچه این شعار را عملی می کند و مصداق آن است؛ نمونه های معاصر آثار هنری است. در این میان موزه یکی از مهم ترین نهادهایی است که خود مشخص می کند تا چه چیزی هنر و چه چیز ارزشمند تلقی شود. امروزه آثار هنری در نوعی چرخه اقتصادی ارزش‌گذاری می شوند؛ بعنوان نمونه اثر مسیح منجی که توسط لئوناردو داوینچی در سال ۱۵۰۳ تصویر شده است در یک حراجی بی‌سابقه به رقم ۴۵۰ میلیون یورو فروخته می شود. آنچه که این رقم را برازنده این نمونه هنری می کند همانا تبلیغات، یگانگی نسخه اثر و مصرف زیباشناختی مخاطبی است که اکنون مالک آن به شمار می رود و برای آن حاضر است تا چنین مبلغی را هزینه کند. همین امر نشان می دهد که آنچه نمونه های هنر غار لاسکو را هنر برای هنر می خوانند در واقع برازنده اثری از داوینچی و یا پیکاسو است. کارکرد چنین اثری به محض آویخته شدن بر دیواره گالری یا موزه فروکاست آن در قالب یک شیء تزیینی صرف است. برای همین موزه‌ها آثار هنری تاریخی را نیز تقلیل معنا می دهند. با گسست از فضا و بافت گفتمانی پدیدآورنده یک اثر تاریخی تمام کارکردهای مربوط به یک شیء به یک کاربرد مصرفی زیباشناختی صرف تنزل می یابد.

با تمام تفاسیر ارائه شده می توان هنر دوره پارینه سنگی و دیگر نمونه های هنری تاریخی را با وجه کارکردی آن سنجید و بدان اعتبار بخشید. آنچه که امروزه هنر را برای ما چیزی فاخر و به دور از دسترس بدل می کند؛ همانا یگانگی و تک‌نسخه ای بودن یک اثر هنری است که می بایست برای بهره مندی از آن میلیون ها یورو هزینه ک