پاورپوینت کامل مفهوم «مکتب» در موسیقی کلاسیک ایرانی ۳۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مفهوم «مکتب» در موسیقی کلاسیک ایرانی ۳۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مفهوم «مکتب» در موسیقی کلاسیک ایرانی ۳۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مفهوم «مکتب» در موسیقی کلاسیک ایرانی ۳۶ اسلاید در PowerPoint :

آیا برچسب‌های مختلفی که بر موسیقی‌ها زده می‌شوند معانیِ موسیقایی دارند؟ در صورتی که جواب مثبت باشد باید بتوانیم عناصرِ موسیقایی‌ای را برای تمایزِ این موسیقی‌هایی که به واسطه‌ی برچسب‌های متمایز از یکدیگر متمایز شده‌اند برشماریم. در غیر این صورت، ممکن است در جستجوی چیستی این تمایزگذاری‌ها بتوان از معیارهای غیرموسیقایی، شامل اجتماعی، سیاسی، شعری، یا انواع دیگر نام برد.

۱. مقدمه

آیا برچسب‌های مختلفی که بر موسیقی‌ها زده می‌شوند معانیِ موسیقایی دارند؟ در صورتی که جواب مثبت باشد باید بتوانیم عناصرِ موسیقایی‌ای را برای تمایزِ این موسیقی‌هایی که به واسطه‌ی برچسب‌های متمایز از یکدیگر متمایز شده‌اند برشماریم. در غیر این صورت، ممکن است در جستجوی چیستی این تمایزگذاری‌ها بتوان از معیارهای غیرموسیقایی، شامل اجتماعی، سیاسی، شعری، یا انواع دیگر نام برد. جدای اینها، حتی ممکن است تمایزگذاری‌ها صرفاً براساس نامِ مجری یا مجریانِ موسیقی باشد: اگر موسیقی‌ای را شخصی که مورد نظرمان است اجرا کند به این موسیقی برچسب «سنّتی» می‌زنیم.

در مورد برچسب‌هایی همچون «مکتب اصفهان»، «مکتب تهران»، «مکتب تبریز» نیز می‌توان سؤال بالا را طرح کرد: عناویتی که به فراوانی در گفتگوهای بین موسیقیدانان و مجریان موسیقی، در یک سو، و افرادی که سعی در پژوهش در بابِ موسیقی کرده‌اند، از سوی دیگر، شنیده و دیده می‌شود. اتفاقاً همین سؤال منجر به نوشتن این سطور شد‌: چه ویژگی‌های موسیقایی‌ای هستند که بتوانند این تمایزگذاری‌های نظری را پشتیبانی ‌کنند؟ ویژگی‌های موسیقاییِ مکتب اصفهان/ تهران/ تبریز چه هستند و وجوه افتراق هرکدام با دیگری چیست؟ منظور ویژگی‌هایی موسیقاییِ هویت‌بخشی هستند که بتوان به آموزش و فراگیریِ آنها پرداخت، به‌طوری که شاهد حیاتِ این مکاتبِ متمایزِ موسیقایی باشیم.

۲. مرور ادبیات

افراد مختلفی درصدد توضیح ویژگی‌های هرکدام از مکاتبِ تهران، تبریز و اصفهان برآمده‌اند. در ابتدا به نظرات این افراد به طور گذرا اشاره و سپس برای بهتر فهمیدنِ نحوه‌ی طبقه‌بندیِ آنها، به امید یافتنِ مُدلی برای طبقه‌بندیِ موسیقی‌ها ذیل مکاتب مختلف، توضیحاتشان را مفصل‌تر و جزئی‌تر بررسی خواهیم کرد. در ضمن، در ابتدا باید اذعان کرد که این جستجو‌ــ که هدفش فهمِ معیارهای مکاتبِ آوازی یا سازی‌ای که وجودشان توسط موسیقیدانان تأکید می‌شود است‌ــ بدونِ تحلیل موسیقایی، برای کشف عناصرِ صرفاً موسیقایی، ناتمام خواهد بود. با این وجود می‌تواند سرآغازی باشد برای فهمِ معیارهای طبقه‌بندی‌موسیقی‌ها در قالب این عناوین.

داریوش پیرنیاکان (۱۳۸۷) در مقاله‏ای تحتِ عنوانِ «بررسی مکتب‏های تار نوازی»، سه مکتبِ تار‏نوازی را معرفی کرده است که عبارتند از مکتب آقا‏ حسین‏قلی، مکتب علی‏نقی وزیری و مکتب علی‏ اکبر‏خان شهنازی. پیرنیاکان دارا بودن رپرتوار و سیلابسِ درسیِ مشخصی که دارای جنبه‏های اجرایی و تکنیکی معین و مشخص باشد و از طریق انتقال شفاهی بدونِ موجز کردن و بدون تغییرِ ساختارِ اصلی و چارچوب اصولی انتقال پیدا کند را ویژگی‏های یک مکتب معرفی کرده است (همان: ۱۲۰). آنچه در نوشته‏های پیرنیاکان مهم به‏نظر می‏رسد و ایمان وزیری (۱۳۸۳: ۹۸) هم به آن اشاره کرده، قابلیتِ آموزش دادنِ آموزه‌های یک مکتب، توجه به امر آموزش و داشتن نظامِ آموزشی است. پژمان آذر‏مینا نیز بین مکتب و سبک تفاوت قائل می‌شود و بیان می‌کند که مکتب در ارتباط با روشِ آموزش و سبک در ارتباط با روشِ نوازندگی و آهنگسازی است (آذرمینا ۱۳۷۸: ۱۷۰).

فرید اسدی‏ دهدزی درعینِ استفاده از اصطلاحاتِ مکتب، سبک و شیوه، هیچ تعریفی برای آنها ارایه نمی‌کند و پنج مکتبِ تارنوازی را اینگونه معرفی کرده است: مکتب آقا حسین‏قلی که مکاتب درویش‏خان، علی‏نقی وزیری و علی‏اکبر‏ شهنازی سه زیرمجموعه‌ی این مکتب هستند و مکتب رمانتیک، که این آخری را شامل سه تن از اساتید، یعنی استادان جلیل شهناز، لطف‏الله مجد و فرهنگ شریف می‏داند، و جلیل شهناز را بنیان‏گذار و چکیده‏ی این مکتب معرفی می‏کند (اسدی‏دهدزی ۱۳۸۵). البته او درویش‏خان را به دلیل فوتِ زود هنگام، کمتر تأثیر‏گذار دانسته است. در این مقاله به مواردی همچون تکنیک‏های سازی و چگونگی استفاده‏ی آن‌ها و چگونگی نگاه به ردیف و استفاده از ردیف به عنوانِ عناصری برای طبقه‏بندی‏ مکاتب مختلف اشاره شده است.

محمد جواد کسائی در توضیح مکتبِ سازیِ اصفهان (کسائی ۱۳۸۳الف) مکتب را این‏گونه تعریف می‏کند: «به مجموعه ای از سبک‏ها و شیوه‏ها که دارای مشترکات همسویی باشد و بنیان تفکر و احساسی منحصر و متفاوت را بسازد، مکتب گویند» (کسایی ۱۳۸۳: ۱۳). نویسنده بنا‏بر گفته‏ی استاد ابولحسن صبا موسیقی را در ایران شامل سه مکتبِ اصفهان، تبریز و کردستان دانسته است. همچنین مکتب اصفهان را در جایگاهی ویژه و دارای ویژگی‏های متعالی و متفاوت دانسته و مواردی همچون آفرینش مضمون، بداهه‏نوازی، سونوریته‏ی مطبوع و شروع تأثیرگذار را از ویژگی‏های این مکتب معرفی کرده است (همان).

اما دسته‏ ی دیگری از پژوهش‏ها به موسیقی آوازی پرداخته‌اند و تنها از مکتب اصفهان سخن به میان آورده‌اند. حسین عمومی برای مکتب تعریفی اینگونه ارایه کرده است: «مکتب به مجموعه‏ ای از اندیشه‏ ها و مهارت‏ ها اطلاق می‏شود که مُدلی منسجم را بسازد و واجدِ پیروان و حاملانی باشد و راه جذب اندیشه ‏ها و مهارت‏ ها را بر خود باز بگذارد» (به نقل از شاپو