پاورپوینت کامل علوم انسانی و زندگی تراژیک ۲۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل علوم انسانی و زندگی تراژیک ۲۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل علوم انسانی و زندگی تراژیک ۲۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل علوم انسانی و زندگی تراژیک ۲۳ اسلاید در PowerPoint :

با این پرسش بدبینانه آغاز کنیم؛ علوم انسانی هر چند محدود و نسبی که نتواند بعد از صد سال وضعیت ما را بهتر کند و شرایط ما را بهبود بخشد به درد چه می خورد؟ چرا علوم انسانی در سپهر فرهنگی و تاریخی ما، انگونه که باید توسعه پیدا نکرده و در شکل عینی و تجربه زیسته به دادمان نرسیده است؟ گویی هر کاری کنیم علوم انسانی برای ما «بیرونی» است، در ما هضم نمی شود و به بسته کاربردی و حل مسئله ره نمی یابد و نمی تواند شرایط ما را مطلوب سازد .شهرسازی ما، وضعیت اقتصاد، اخلاق، و… .

چرا علوم انسانی در ایران توسعه پیدا نکرده است؟

با این پرسش بدبینانه آغاز کنیم؛ علوم انسانی هر چند محدود و نسبی که نتواند بعد از صد سال وضعیت ما را بهتر کند و شرایط ما را بهبود بخشد به درد چه می خورد؟ چرا علوم انسانی در سپهر فرهنگی و تاریخی ما، انگونه که باید توسعه پیدا نکرده و در شکل عینی و تجربه زیسته به دادمان نرسیده است؟ گویی هر کاری کنیم علوم انسانی برای ما «بیرونی» است، در ما هضم نمی شود و به بسته کاربردی و حل مسئله ره نمی یابد و نمی تواند شرایط ما را مطلوب سازد .شهرسازی ما، وضعیت اقتصاد، اخلاق، و… .

ظاهراً علوم انسانی صد سال نتوانست به گونه ای پیش برود که یک وضعیت اقتصادی پایدار، الگوی پایدار زندگی شهری، الگوی مسکن مناسب، فرهنگ کار سیستمی و توسعه محور، مدیریت بحران پویا و نظام دانش پیشرو و کارامد ایجاد کند.

برای نمونه، صدها مقاله، میزگرد، سمینار و…. هیچگاه نتوانسته پدیده دلال بازی در اقتصاد، جهش های تند و ناگهانی در قیمت ها و این قبیل معضلات را کم اثر کند. ارابه دلال بازی اقتصادی می تواند هزاران کنفرانس علوم انسانی را در صرافی کوچک خود مدفون کند و معادلات اقتصادی کشور را بر هم بزند. یک قرن است اختاپوس تورم همه علوم انسانی ما را ضربه فنی می کند.

تورم، نمونه کوچک آن بود؛ گویی مقالات، ترجمه ها، کنفرانس ها، هم اندیشی ها، همه و همه، بیرون از هستی ما قرار دارند وشرایط هستی ما را دگرگون نکرده و نخواهند کرد.

مثلا رویکردهای نظری و چند رشته‌ای ارزشمند، هر چند زاویه دید را وسعت می بخشد و تیزبینی و قدرت مدرکه ما را افزایش می دهد، روح نقادی را تقویت می کند، اما تو ‌گویی کاملا با شرایط محلی ما در تعارض است. نقد از جنس تعامل، مفاهمه، دیالکتیک و نیازمند عرصه سیال است. در غیر این صورت، رطوریقای آن تحول بخش و اثر گذارنده بر زیست گاه مان نیست.

آیا آنگونه که باید، فلسفه بیرونی توانست در حیات بومی ما جذب و درونی شود تا کارکردش در زندگی، مسائل بومی و روزمره ما لمس شود؟

به نظر می رسد گرایش و علاقه صرف، ترویج بدون کاربست و کنشهای علمی همه در جای خود قابل ارزیابی و قدردانی هستند، اما ظاهرا نمی توانند، چون تا حال نتوانسته اند انگونه که شاید و باید، شرایط ما را بهبود بخشند. وقتی هستی درون زا و پیش بینی ناپذیر باشد و پارادایم ها، مفهوم ها و معادلات نظری و معرفتی را در هم بریزد باید از خود پرسید چه نیازی به علوم انسانی است. این همه راز گشایی و ذهن پروری به کجا ره خواهد پویید؟

در مواردی هم که فرضا علوم انسانی بدنه روشنفکری و فرهیختگی را تقویت و توانمند ساخته، نتوانسته به زبان کاربردی و درون‌زای مردمی و توده ها ترجمه شود و کاربست عملی پیدا کند مگر انکه از فیلتر عقلانیت محلی خودزا و خود تعدیل ساز بگذرد و حتی راهش را از روند تجویزی این علوم جدا کند. به همین دلیل بدنه مردمی به تئوری بافی برونزای این علوم بخصوص در عرصه فرهنگ و سیاست سخت بدبین است.

گویی میان وجه نظری وکاربردی علوم انس