پاورپوینت کامل جعل و وارونه‌نویسی؛ هر دم از این باغ بری می‌رسد ۴۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل جعل و وارونه‌نویسی؛ هر دم از این باغ بری می‌رسد ۴۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل جعل و وارونه‌نویسی؛ هر دم از این باغ بری می‌رسد ۴۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل جعل و وارونه‌نویسی؛ هر دم از این باغ بری می‌رسد ۴۵ اسلاید در PowerPoint :

شنبه، نوزدهمین روز از ماه مبارک رمضان سال ۱۳۹۸ شمسی و ۱۴۴۰ هجری قمری، در فضای مجازی نامه و یا دست‌خطی بازنشر و باعث بسی تعجب شد. چرا این روز عزیز، آن هم بعد از گذشت یکصد و شصت‌و نه سال؟! نامه را با هم می‌خوانیم:

شنبه، نوزدهمین روز از ماه مبارک رمضان سال ۱۳۹۸ شمسی و ۱۴۴۰ هجری قمری، در فضای مجازی نامه و یا دست‌خطی بازنشر و باعث بسی تعجب شد. چرا این روز عزیز، آن هم بعد از گذشت یکصد و شصت‌و نه سال؟! نامه را با هم می‌خوانیم:

بار پروردگارا الها ملکا قادرا خداوندا امیر توئی کبیر توئی تقی همان شاگر آشپز است معبودا رو بسوی تو دارم هدایتی فرما تا گره از کار مردم بگشایم تا مقبول الهی گردد بحق محمد و آل محمد(ص) یا ارحم‌الراحمین ادرکنی العفو العبد تقی شب ۱۹ رمضان ۱۲۶۶ هجری.

آنچه را که خواندید، منسوب به مرحوم میرزا تقی‌خان امیرکبیر است که سروکله‌اش در فضای مجازی پیدا شده و از سوی چندین و چند خبرگزاری بازنشر شده و با توجه به فضای روحانی حاکم بر جامعه در ماه مبارک رمضان و شب‌های قدر، با استقبال مواجه شده و هرجا می‌روی سخن از این نیایش امیر و خط زیبای آن است. همانند نامه‌ای دیگر منسوب به او: الساعه که در ایوان منزل با همشیره همایونی به سکستن لبه نان مشغولم خبر رسید که شاهزاده موثق‌الدوله حاکم قم را که به جرم رشاء و ارتشاء معزول کرده بودم. به توصیه عمه خود ابقاء فرموده و سخن هزل بر زبان رانده‌اید. فرستادم او را تحت‌الحفظ به تهران بیاورند تا اعلی‌حضرت بدانند که اداره امور مملکت با توصیه عمه و خاله نمی‌شود. زیاده جسارت است. تقی.

نامه اول در ۱۹ رمضان سال ۱۲۶۶ هجری مطابق با هفتم مرداد ماه سال ۱۲۲۹ شمسی نوشته شده است. جاعلین این دو نامه، در ظاهر امر، آن هم با استفاده از فضای حاکم، سعی کرده‌اند موج‌سواری کنند و یادشان رفته است که نگاهی عمیق و نحوه مکاتبات امیر به شاه، زمامداران امور، سفرای روس و انگلیس و دیگران بیندازند و دریابند آن مرد بزرگ، با هرکس، در هر موقعیت و مقام، چه می‌گفت و چه می‌نوشت. جاعل، برای نامه تاریخ دقیق شب ۱۹ رمضان را قید کرده و کلمه هجری را به آن افزوده است و یادش رفته که در آن زمان، تاریخ شمسی وجود خارجی نداشته و امیر در انتهای نامه‌هایش، اگر قرار بود، تاریخی را قید کند، می‌نوشت: «حرّر، فی ۱۶ شهر شوال سنه ۱۲۶۶» و یا «تحریراً فی ۱۶ شهر شوال المکّرم سنه ۱۲۶۶)۱

دومین گاف جاعل، علامت پرانتز () بر روی کلمه صاد (ص) است. پرانتز از علامات استفهام غربی است که به زبان و ادبیات و نحوه نگارش ما راه یافته و در آن زمان، مطلقاً مورد استفاده قرار نمی‌گرفت و به عبارت بهتر اصلاً شناخته شده نبود و علاوه بر آن، در مکاتبات آن روزگار ابداً بعد از نام بردن از ائمه طاهرین (ع) و پیامبر عظیم‌الشأن اسلام (ص)، علیه‌السلام و صلوات قید نمی‌گردید. امیر طی نامه‌ای به شاه می‌نویسد: «قربان خاکپای همایونت شوم. خانم حکم و فرمایش سرکار همایون را رساند. اولا به خدا، به خدا، به ولای مرتضی علی که تا جان دارم ذره‌ای از نوکری و رضای شما دست برنمی‌دارم…»۲ و خبری از درج (ع) پس از نام مبارک امیر‌مؤمنان نیست، پس در آن روزگار، مرسوم نبوده است.

جاعل فرموش کرده است کلمه «درگاهم را بعد از مقبول قید کند و آن را تکمیل سازد و دعا را ابتر نگذارد: هدایت فرما، تا گره از کار مردم بگشایم تا مقبول [درگاه] الهی گردد و مرحوم امیر، هرگز شاگرد آشپز نبود و پدرش کربلایی محمد قربان، آشپز میرزا بزرگ و میرزا ابوالقاسم قائم‌مقام فراهانی بود و سندی در دست نداریم که او به قول جاعل «شاگرد آشپز» باشد. علاوه بر تمام اینها، در آن روزگار کلمه «شاگرد» کاربردی نداشت و بزرگان زیردستان خود را نوکر خطاب می‌کردند: «دیروز از کربلایی تقی کاغذی رسید. موجب حیرت حاضران گردید. همه تحسین کردند و آفرین‌ها گفتند… نوکر اینطور چیز بنویسد، آقا جای خود دارد…»۳ این عبارت دقیقات از سوی قائم مقام، درباره میرزا تقی‌خان نوشته شده است.

در مورد نامه دوم ابتدا زنده‌یاد ایرج افشار و سپس نگارنده، دلایل عدیده‌ای را مبنی بر جعلی بودن این نامه، ارائه کردیم. نحوه نگارش، امضای نامه، بی‌معنا بودن شکستن لبه نان و نوشتن آن به صورت سکستن عدم وجود شاهزاده‌ای به نام موثق‌الدوله که به صورت مویق‌الدوله هم خوانده می‌شود و در آن روزگار حاکم قم «میرزا فضل‌الله وزیر نظام» برادر میرزا آقاخان نوری بود۴، و نه موثق‌الدوله و یا مویق‌الدوله جعلی.

سوال اساسی اینجاست: چرا این‌گونه نامه‌ها جعل می‌شوند و تا بدانجا پیش می‌روند که نماینده مجلس، آن را سندی حقیقی پنداشته و برای زدودن حاکمیت آقازاده‌ها و فک و فامیل‌بازی در عرصه‌های مختلف سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، حجت می‌آورد؟ نامه جعلی دوم را عیناً بر روی سنگ، نقر کرده‌اند و بر درگاه باغ فین کاشان آویخته‌اند، تا بلکه هشدار امیر، باعث شود دست از مقام و موقعیت آقازادگی برداشته و اخلاف و اسلاف خود را بر مصادر امور ننشانده و نامه اول به ما می‌گوید: امیر خوش‌خط بوده (در حالی این خط کوچک‌ترین شباهتی به خط امیر ندارد) و مکنونات قلبی‌اش را قلمی می‌کرده تا آیندگان بدانند او مسلمان بود و در شب قدر و احیا و ضربت خوردن امیرمؤمنان(ع) به یاد مردم بوده و به زبان دیگر به سیاست‌ورزان روزگار ما بگوید: همانند امیر باشید.

علت‌العلل این رویکرد به این گونه نامه‌های جعلی و غیرواقعی و اقبال‌ نشان دادن به آن‌ها، دلایل عدیده می‌تواند باشد. جامعه‌ای که کتاب نمی‌خواند، فرهنگ شفاهی، به طور کامل جایگزین فرهنگ کتبی شده است، تحقیق و پژوهش کمترین جا را دارد، دانشجویان ما، اهل مطالعه و کتاب نیستند و کتاب‌های کمک درسی، اولین و آخرین کتاب‌هایی است که به کار آن‌ها می‌آید و شمارگان کتاب‌هایش به صد و دویست نسخه رسیده، صد البته، این دروغ‌ها را باور می‌کنند.

بیست و هفتم دی‌ماه سال گذشته، در شماره ۲۷۱۹۹ روزنامه اطلاعات در صفحه اول، نیم تای پایین، شورای تشکل‌های مبارزه با فساد، در دومین همایش ملی هم‌افزایی ظرفیت‌های علمی و مردمی پیشگیری و مبارزه با فساد، با محوریت: امیرکبیر، نماد احیای سلامت اداری و مبارزه با فساد و تشکل‌های مردم‌نهاد مبارزه با فساد، به نامه عمه و خاله استناد شده و ده‌ها حامی در این همایش ابراز وجود کرده‌اند و یکی از آنها، «هسته پژوهشی مطالعات سلامت اداری دانشکده مدیریت دانشگاه تهران» بود و هرچه تلاش کردم تا با یکی از مسئوولین برپایی این همایش، تماس بگیرم و بگویم این نامه جعلی است و جاعلین موذیانه ادعای محمدجعفر خورموجی را تکرار کرده است تا بگوید: ریختن خون امیر، جایز بوده است، دستم به جایی بند نشد. ادعای خورموجی را بخوانید:

«چون کارش در علّو شأن و نفاذ فرمان به غایت رسید به مفاد اذا انتهی الامر الی الکمال عاد الی الزوال روی تراجع نهاد… رویه تکبر و تنمر و شیوه مذمومه تجبّر و تبختر پیش گرفت. به اطمینان خدمت و استظهار مصاهرت در حضرت جم مرتبت گستاخانه محاورت