پاورپوینت کامل اندر غیاب پاتوق ۳۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اندر غیاب پاتوق ۳۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اندر غیاب پاتوق ۳۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل اندر غیاب پاتوق ۳۲ اسلاید در PowerPoint :

۱روزگار ما عصر غیاب پاتوق‌ها است؛ در هر سه معنایی که پاتوق دارد. واژه‌ «پاتوق» (که گاهی پاتوغ هم نوشته می‌شود) در اصل اسم جایی بوده در زورخانه‌های قدیمی که در آن «توق» را می‌گذاشته‌اند. «توق» هم پرچم و عَلَمی بوده که نشان زورخانه محسوب می‌شده و بازمانده‌ای از پرچم‌های دیرینه‌ ارتش‌های ایرانی است، که اعضای هر رسته خود را با آن بازمی‌شناختند و در میدان نبرد گرداگرد آن جمع می‌شدند تا در هیاهوی هنگامه از هم دور نیفتند و انسجام گروهی‌شان را از دست ندهند. این توق در آیین‌های ایرانی باقی مانده و می‌توان عَلَم‌های بزرگی که در مراسم عاشورا توسط برگزارکنندگان حمل می‌شود را شکلی تحول‌یافته از آن در نظر گرفت. به همین ترتیب در تکیه‌ها جایی که این علم را می‌گذارند، پاتوق می‌نامیده‌اند.

چرا روزگار ما، عصر مرگ پاتوق‌ها شد؟

۱روزگار ما عصر غیاب پاتوق‌ها است؛ در هر سه معنایی که پاتوق دارد. واژه‌ «پاتوق» (که گاهی پاتوغ هم نوشته می‌شود) در اصل اسم جایی بوده در زورخانه‌های قدیمی که در آن «توق» را می‌گذاشته‌اند. «توق» هم پرچم و عَلَمی بوده که نشان زورخانه محسوب می‌شده و بازمانده‌ای از پرچم‌های دیرینه‌ ارتش‌های ایرانی است، که اعضای هر رسته خود را با آن بازمی‌شناختند و در میدان نبرد گرداگرد آن جمع می‌شدند تا در هیاهوی هنگامه از هم دور نیفتند و انسجام گروهی‌شان را از دست ندهند. این توق در آیین‌های ایرانی باقی مانده و می‌توان عَلَم‌های بزرگی که در مراسم عاشورا توسط برگزارکنندگان حمل می‌شود را شکلی تحول‌یافته از آن در نظر گرفت. به همین ترتیب در تکیه‌ها جایی که این علم را می‌گذارند، پاتوق می‌نامیده‌اند.

۲ دومین معنای پاتوق که در قرون میانه از همین اسم مکان مشتق شده، محفل و انجمنی دوستانه است و به کسانی اشاره می‌کند که پای توق خاصی جمع می‌شده‌اند. پاتوق به این معنی به جایی مجازی اشاره می‌کرده که زیر سایه‌ پرچمی قرار دارد و وفاداران به آن درفش را در خود جای می‌دهد. یعنی فضایی نیمه خصوصی و نیمه عمومی بوده که با مهر میان اعضای یک محفل و پیوند ویژه‌ میان‌شان حد و مرز پیدا می‌کرده و اینها همه بازماندگانی از آیین پهلوانی و رسم جنگاوری در ایران باستان است، که مراسم بزرگداشت پهلوان شهید (عاشورا) یا ورزشگاه هنرهای رزمی باستانی (زورخانه) بخش‌هایی از آن به‌حساب می‌آیند و جریانی سرزنده و خروشان در تاریخ فرهنگ تمدن ایرانی را برمی‌سازند که در عرفان و ادیان ایرانی بازتاب یافته و نمودی از کیش مهر بوده است.

۳ سومین معنای پاتوق به نسبت مدرن است. این معنا هم از تحول معنای دوم پدید آمده و به جایی دنج اشاره می‌کند که آدم می‌تواند با دوستانش آنجا جمع شود و گپی بزند، بی‌آنکه کسی مزاحمش شود. این معنای تازه اما در بافتی مدرن تعریف شده است. یعنی پاتوق‌های امروزین برخلاف نمونه‌های پیشین اغلب نهادهایی مستقل و اقتصادی مثل کافی‌شاپ و رستوران و باشگاه ورزشی هستند که پولی می‌گیرند و فضایی برای گردهم آمدن دوستان در اختیار مشتریان می‌گذارند.

۴ پاتوق امروزین، در این معنا در سه لبه با پاتوق‌های قدیمی تفاوت می‌کند؛ نخست آنکه پاتوق امروزین به معنای دقیق کلمه از روح پاتوق‌های پیشین –که مهر باشد- خالی است. پاتوق در اصل جایی است که اداره و اختیارش به‌دست اعضای محفل است، چون اصولاً توق پرچمی است که نمادی از آن گروه و انجمن است و از این‌رو «پا»ی آن‌ هم جایگاهی است وقف شده برای ایشان و در اختیار ایشان. در مقابل پاتوق‌های تازه «جاهایی اجاره‌ای» هستند. یعنی کس دیگری صاحب و اداره‌کننده‌شان است و این کسی است که اتفاقاً هیچ ربطی به محفل دوستانه یا انجمن همیاران ندارد و تنها با روندی رسمی و داد و ستدی اقتصادی مکانی خاص را برای زمانی خاص در اختیار گروهی خاص قرار می‌دهد.

دومین تفاوت هم به همین‌جا باز می‌گردد. پاتوق اصولاً در زمان امتداد می‌یافت و در مکان یکه و یگانه و ویژه بود. یعنی یک جای خاص بود که انگار برای همیشه با محفل دوستانه گره خورده بود چرا که اصولاً «توق» یعنی «پرچمی» در هسته‌ مرکزی‌اش قرار داشت و این بود که مکان را ویژه می‌ساخت و به آن هویت می‌بخشید. پاتوق‌های امروزین تنها «پا» است و دیگر «توق» ندارد. یعنی در هر مکانی می‌تواند رخ دهد و هر کافه و هر رستورانی شاید برای ساعتی به پاتوقی برای گروهی از دوستان بدل شود. در کنار شناور شدن و بسط یافتن مکان پاتوق، زمانش چروکیده و محدود شده است. چرا که آن مکان شناور را باید به ازای پرداخت پول برای زمانی خاص اجاره کرد.

و سومین ویژگی پاتوق‌های امروزین و سومین تمایزش با آنچه پیشتر بود هم به همین جا باز می‌گردد: پاتوق‌ در اصل محوری معنایی بود که یارانی با هدفی مشترک را گردهم جمع می‌کرد. در عصر پیشاسنتی –عملاً تا همین هشتاد، نود سال پیش و پایان دوران قاجار- ارتش‌های ایرانی از نیروهای مردمی جنگاور تشکیل می‌شد. یعنی طبقه‌ جنگاوران