پاورپوینت کامل ز مرگش تاسف خورد عالمی ۳۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ز مرگش تاسف خورد عالمی ۳۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ز مرگش تاسف خورد عالمی ۳۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ز مرگش تاسف خورد عالمی ۳۴ اسلاید در PowerPoint :

صفر عبدالله، دانشمند تاجیک در پی درگذشت بدرالزمان قریب، از این چهره فرهنگی نوشته است.در یادداشت این عضو پیوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی و استاد زبان فارسی در دانشگاه «ابولَیخان» قزاقستان آمده است:

امروز توسط رسانه‌ها از خبر تکان‌دهنده درگذشت بانوی دانشمند و ایران‌شناس بی‌مانند، سرکار خانم بدرالزمان قریب، آگهی یافتم و سخت اندوهگین شدم. این بانوی دانا و بی‌نظیر تمام عمر خود را به مطالعه و پژوهش بخشیده و کمتر کسی را در جهان می‌توان پیدا کرد که مثل او عاشق راستین فرهنگ و تمدن ایران تاریخی و زبان‌های ایرانی دوره باستان و دوره میانه باشد.

صفر عبدالله، دانشمند تاجیک در پی درگذشت بدرالزمان قریب، از این چهره فرهنگی نوشته است.در یادداشت این عضو پیوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی و استاد زبان فارسی در دانشگاه «ابولَیخان» قزاقستان آمده است:

امروز توسط رسانه‌ها از خبر تکان‌دهنده درگذشت بانوی دانشمند و ایران‌شناس بی‌مانند، سرکار خانم بدرالزمان قریب، آگهی یافتم و سخت اندوهگین شدم. این بانوی دانا و بی‌نظیر تمام عمر خود را به مطالعه و پژوهش بخشیده و کمتر کسی را در جهان می‌توان پیدا کرد که مثل او عاشق راستین فرهنگ و تمدن ایران تاریخی و زبان‌های ایرانی دوره باستان و دوره میانه باشد. دردناک‌تر از همه این است که ما فارسی‌زبانان دیگر کسی را نداریم که در پایه او یکی از زبان‌های مهم ایرانی، یعنی زبان و ادبیات سُغدی را بداند. این زبان مهم‌ترین زبان در جاده ابریشم بوده و در زمان‌هایی نقش بین‌المللی نیز داشته است.

زبان سُغدی یکی از زبان‌های دیرینه ورزرود بود، و استاد بدرالزمان قریب زمانی از زبان سُغدی به‌عنوان «زبان فراموش‌شده جاده ابریشم» یاد کرده بودند. با تلاش‌های همین بانوی دلاور بود که سُغدشناسی در ایران راه‌اندازی و به‌تدریج نیرومند شد؛ به حدی که دیگر خاورشناسان غرب به نوشته‌های سرکار خانم قریب استناد می‌کردند. وقتی‌ که بانو بدرالزّمان قریب به دانشگاه تهران آمدند نخستین کرسی آموزش زبان سُغدی را در این دانشگاه تأسیس دادند. بعدها یادآور شده بودند که «وقتی کار را شروع کردم سُغدی نه متن داشت و نه دستور و نه واژه‌نامه، و من مجبور شدم همه کارها را خودم در کلاس انجام دهم».

ایشان سال‌ها در زمینه مطالعات سُغدی فعالیت نمودند و به حدّ بزرگ‌ترین سُغدشناس در جهان رسیدند. استاد بدرالزمان قریب سال‌ها پس از انجام پژوهش‌های زیاد در زمینه سُغدشناسی، فرهنگ سُغدی را به سه زبان سُغدی و فارسی و انگلیسی نوشتند که این فرهنگ تاکنون در جهان نظیر ندارد. استاد قریب برای نگارش این فرهنگ ۱۰ سال از عمر پربرکت خویش را تنها به گردآوری واژه‌های مختلف سُغدی بخشیدند. ایشان متون فراوان مسیحی، بودایی و مانوی را به زبان سُغدی گردآوری، مطالعه و تحقیق نموده، چون گوهرشناس، واژه‌های ناب سُغدی را درآوردند و فرهنگ بی‌مثلی نوشتند. سخن از زبان خود استاد قریب شیرین‌تر است: «بیست سال پیش که گردآوری واژه‌های سُغدی را آغاز کردم به فکر تدوین واژه‌نامه فارسی جداگانه‌ای برای هر متن سُغدی مورد بررسی افتادم، اما هر واژه با گونه‌های دیگر ربط می‌یافت. ناچار شدم گونه‌های املایی هر واژه را در سه خط مختلف بررسی کنم و سپس ارجاع به مأخذ آن را در نظر گیرم. از آنجا که همه متون با حرف‌نویسی منتشر شده بود تلاش کردم تا با مقایسه املاهای مختلف و یافتن واژه‌های هم‌ریشه در زبان‌های هم‌خانواده، از راه اطلاعاتی که دو کتاب دستور سُغدی و مقالات و پژوهش‌های دانشمندان فن می‌دادند، آوانوشت نزدیک به تلفظ تقریبی هر واژه را پیدا کنم. از طرف دیگر، وندهای اشتقاقی بعضی از مدخل‌ها با پایانه‌های صرفی آن‌ها همانند بود و می‌بایست با ذکر هویت دستوری مدخل‌ها امکان تمییز را فراهم آورم. افزودن مأخذ به شماره صفحه و سطر و بازبینی درست آن‌ها نیز دیدگان خسته را سفری دراز در پیچ‌وخم اعداد بود. این مسیر طولانی، هدف واژه‌نامه را که ذکر معانی فارسی و انگلیسی در مقابل واژه‌های سُغدی بود تغییر داد و آن را به یک فرهنگ با اطلاعات جامع‌تر تبدیل کرد.» زبان سُغدی یکی از زبان‌های ایرانی میانه شرقی است که از قرن اوّل تا قرن ۱۳ میلادی در گستره جغرافیایی بزرگی، از کنار دریای سیاه تا چین، مردمان ایرانی‌تبار بدان گفت‌وگو می‌کردند. این زبان از نظر رنگارنگی و حجم ادبیات، از مهم‌ترین زبان‌های ایرانی میانه شرقی است. سُغدی‌ها در سراسر جاده ابریشم به شهرسازی و تجارت و کارهای عمرانی و فرهنگی مشغول بودند. بنا به شهادت محققان، از جمله سرکارخانم قریب، آثار نوشته‌شده به زبان سُغدی از نواحی وادی زرافشان تاجیکستان تا یکی از برج‌های داخل دیوار بزرگ چین، و از مغولستان شمالی تا سواحل رود سند در شمال پاکستان کشف شده است. گستره جغرافیایی این زبان گواه نفوذ فرهنگی آن در قرن‌های ۲ تا ۱۳ میلادی بوده است. همچنین نام سُغد در متون اوستایی و کتیبه‌های هخامنشی بارها آمده است. هرچند این قوم، بنا به منابع تاریخی، حدود هزاره دوم پیش از میلاد در سمرکند و وادی زرافشان ساکن بوده ‌ست و در هزاره اول پیش از میلاد در قسمت بزرگی از سرزمین‌های میان آمودریا و سیردریا سکونت داشته است. سُغدی‌ها در جوار اق