پاورپوینت کامل وفاداری به خاطرات ۲۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل وفاداری به خاطرات ۲۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل وفاداری به خاطرات ۲۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل وفاداری به خاطرات ۲۶ اسلاید در PowerPoint :

خاطرات اعم از شخصی و به ویژه اجتماعی که حقیقتی را در خود نهان دارند، نباید فراموش شوند حتی اگر سالیانی سپری شده و شرایط جامعه در ظاهر عوض شود. مرور خاطرات جامعه یعنی یادآوری و احترام به اهداف و آرمان‌هایی که در مقطعی از تاریخ عده‌ای بر دوش کشیدند ولی ناتمام مانده و چشم انتظار اهتمام نسل‌های آتی ماندند.

«ایرانیان حافظه تاریخی ندارند» چرا مطرح می‌شود؟

۱. خاطرات اعم از شخصی و به ویژه اجتماعی که حقیقتی را در خود نهان دارند، نباید فراموش شوند حتی اگر سالیانی سپری شده و شرایط جامعه در ظاهر عوض شود. مرور خاطرات جامعه یعنی یادآوری و احترام به اهداف و آرمان‌هایی که در مقطعی از تاریخ عده‌ای بر دوش کشیدند ولی ناتمام مانده و چشم انتظار اهتمام نسل‌های آتی ماندند.

در باب خاطره سخنان فراوانی در منابع مختلف گفته شده ولی تحلیل مفهومی خاطره تاکنون به عمل نیامده است. آیا این موضوع به فراموشکاری ما ایرانی‌ها برمی‌گردد؟ مقوله فراموشکاری، تحت عبارت «ایرانیان حافظه تاریخی ندارند» بارها توسط مورخان و ادیبان، البته بیشتر در قالب کنایات تکرار شده است. احمد کسروی در ابتدای تاریخ مشروطه می‌نویسد: «یکی از گرفتاری‌های ایرانیان آن است که پیش‌آمدها را زود فراموش می‌کنند.» احمد شاملو نیز اظهارنظر مشهوری دارد: «این‌ توده‌ حافظه‌ تاریخی‌ ندارد و هیچ‌گاه‌ از تجربیات‌ عینی‌ اجتماعی‌‌اش‌ چیزی‌ نیاموخته‌ و هیچ از آن‌ بهره‌ای‌ نگرفته‌ است‌ و در نتیجه‌ هرگاه کارد به‌ استخوانش‌ رسیده‌، به‌ پهلو غلتیده، از ابتذالی به ابتدال دیگر.» شفیعی‌کدکنی نیز در نوشته‌ای دردمندانه پرسیده است: «از چنین ملتی چگونه باید توقع حافظه تاریخی داشت؟» نگارنده این سطور در کتاب تازه منتشر شده «تحلیل نوینی از زمان، خاطره و هویت» به مفهوم‌‌سازی و نحوه استفاده از خاطره، نقش آن در هویت فردی و جمعی و بالاخره رهایی از معضل فراموشکاری پرداخته است.

۲. موضوع فراموشکاری ایرانیان را باید در دو ساحت مختلف تحلیل کرد؛ در یک ساحت، نهادهای رسمی فرهنگی و تبلیغاتی کشور قرار دارد که درخصوص وقایع و خاطرات تاریخی، تبلیغ، آموزش و برنامه‌ریزی می‌کنند. در این ساحت وابسته به محتوای عقیدتی و سیاسی نهفته در رویدادهای تاریخی و میزان همنوایی آنها با شرایط فعلی، هم نسیان و اغماض شدید و هم تذکار مکرر و مفرط خاطرات اتفاق افتاده است. در محدوده این ساحت، نمی‌توان حکم فراموشکاری را به ایرانیان اطلاق کرد، زیرا وقایع و خاطرات تاریخی، به‌طور گزینشی یا فراموش یا شدیدا یادآوری و تجلیل می‌‌شوند. به عنوان مثال، نهضت مشروطیت، همراه با جنبش‌های مدنی، اجتماعی و سیاسی مترقیانه بوده که از برخی آنها، غفلت می‌شود. در ساحت دوم با روحیه فراموشی و خصلت بی‌اعتنایی افراد و فرهنگ عامه جامعه نسبت به وقایع و خاطرات تاریخی و نیز اهداف و آرمان‌های مندرج در خواسته‌ها و مجاهدات پیشین همان جامعه مواجه هستیم. در اینجا، فراموشکاری ایرانیان موضوعیت خاصی پیدا کرده و قابل تامل است.

واقعیت این است که بر اثر تبعیت عامه مردم از «فرهنگ اینجا و اکنونی» و نیز شرایط نامطلوب اقتصادی، افراد جامعه حس و توانایی یادآوری وقایع تاریخی و توجه به اهداف و آرمان‌های پیشین را از دست می‌دهند. در چنین حالتی شاهد یک نوع عارضه و ناتوانی روانشناختی افراد جامعه هستیم که آنها را تبدیل به افرادی فراموشکار و بی‌اعتنا به تاریخ کرده، به نحوی که هم و غم و رسالت زمان حال آنان در شگرد برای یافتن فرصت‌ها، اکازیون‌ها و کاستن ضرر و زیان اقتصادی خلاصه می‌‌شود. از طرفی نابسامانی در امنیت روانی و توزیع خواسته‌های اقتصادی و اجتماعی، باعث بی‌تابی و تشویش شهروندان و همچنین «اینجا» و «اکنونی» شدن افراد جامعه می‌شود. هر آینه شرایط فوق‌الذکر در ایران مستولی شود، جامعه به سادگی قابلیت آموختن از تاریخ و وفاداری به اهداف جمعی پیشین خود را از دست می‌دهد. حال در چنین شرایطی که عوامل متعددی دست به دست هم داده تا خاطرات گویای حقایق، به اوراق مرده تاریخ بدل شوند، این وظیفه نویسندگان، مورخان و روزنامه‌نگاران حقیقت‌جو است که نگذارند وقایع و جنبش‌های تاریخ