پاورپوینت کامل از نفیسی تا رواقی نوشته‌ای در باب «سروده‌های رودکی» ۳۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل از نفیسی تا رواقی نوشته‌ای در باب «سروده‌های رودکی» ۳۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل از نفیسی تا رواقی نوشته‌ای در باب «سروده‌های رودکی» ۳۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل از نفیسی تا رواقی نوشته‌ای در باب «سروده‌های رودکی» ۳۰ اسلاید در PowerPoint :

کتاب «سروده‌های رودکی»، به کوشش دکتر علی رواقی، به تازگی از سوی فرهنگستان زبان و ادب فارسی منتشر شده و در دسترس علاقه‌مندان قرار گرفته است. این اثر ماحصل سال‌ها مطالعه و تأمل دکتر رواقی بر سروده‌های رودکی است.

زبان دری سد چهارم هجری که در کالبد کتاب‏‌های منثور و شعر دور سامانی ظاهر شده است زبان رنگارنگ کمال‏‌یافته‏‌ای است که گویی قرن‏‌ها در بوت تجربه و تکرار صیقل یافته و پس از عبور از مسیرهای ناهموارِ بداوت، نیرومندی لازم را به دست آورده و سرفرازانه برای حمل مفاهیم و دانش‏‌های گوناگون آماده می‏‌شده است. این زبان که در روزگار آشفت پس از فروپاشی ساسانی آواره و بلاتکلیف و از نظر رسمیت سیاسی، معطل مانده بود، با ورود به دوران آرامش و رفاهیت فرهنگی، که امرای سامانی در ورارود و خراسان آن روز فراهم آورده بودند، سر برآورد و با اطمینان در عرص شعر و ادب و دانش‏‌های گوناگون آن عصر ظاهر شد و توانست به‏‌عنوان کالبد فرهنگ و تمدّنی درخشان، که آن هم بر خاکستر تمدّن‏‌های پیشین آریایی فراهم می‏‌آمد، به‏‌خوبی ایفای وظیفه کند. در همان دوران بحران هم، زبان فارسی از کارکرد مقاومتی خود غافل نبود و دائم می‏‌توانست در برابر زبان قوم غالب خودنمایی کند. کاری که موسی بن سیار اسواری میکرد و ایرانیان را بر دست چپ و تازیان را بر دست راست می‏‌نشاند و برای هر کدام با فصاحت تمام به نوعی سخن میگفت که معلوم نبود زبان مادری او کدام است (رک: محمدی ملایری، ۱۳۸۰: ۲۶) در واقع حکایت همین تنازع زبانی و فرهنگی در روزگار سکوت تواند بود.

زبان گفتاری در عصرهای نخستین اسلامی به‏‌هیچ‏‌روی زبانی یکپارچه و با ساختار واژگانی واحد نبوده است. شمار زیادی از واژه‏‌های گویشی که در متن‏‌های اولی فارسی دیده می‏‌شود از حضور گونه‏‌های محلّی در این زبان حکایت دارد. محقّقان این گونه‏‌های محلّی را در دو گروه عمده، یعنی گروه شمال شرقی، خراسان، ورارود و افغانستان کنونی و دیگری گون جنوب، یعنی سیستان و خوزستان تقسیم‏‌بندی کرده‏‌اند (لازار، ۱۳۸۴: ۲۰۱). شاعران و نویسندگان وقتی در دیگر نواحی ایران به کار شعر و نویسندگی روی آوردند از پیش‏‌گامان خود در قرن‏‌های چهارم و پنجم، که عمدتاً در شرق و شمال شرق بودند، الهام گرفتند و با تغییر واژه‏‌ها و زدودن نشانه‏‌های ویژ محلّی، با حفظ همان ساختار و ابزارهای زبانی، آثار خود را نزدیک‏‌تر به فهم عموم پدید آوردند؛ تا آنجا که می‏‌توان گفت زبان آثار کهن فارسی بر گویش شمال شرقی ایران، که زبان رودکی و بلعمی و پردازندگان ترجم تفسیر طبری، یعنی زبان مورد حمایت سامانیان باشد، تکیه دارد و تقریباً بر تأثیر گویش مردم بلخ بر این زبان، اتفاق‏‌نظر است (صادقی، ۱۳۵۷: ۲۱)، اما زبانی که در سده‏‌های نخستین اسلامی در فرارود جریان داشت و در بحبوح هجوم تازیان به‏‌مثاب نمادی فرهنگی در برابر زبان عربی ــ که زبان قوم غالب بود ــ به کار گرفته شد، در واقع زبانی بود که واژه‏‌ها و ساختارِ زبان دیرینه‏‌سالِ سُغدی، به‏‌عنوان زبان بخش‏‌های مهمی از این منطقه، در آن غلبه داشت و با اقتباس خط و برخی واژه‏‌های عربی به هویتی مستقل دست یافت که در اصطلاح «گون فارسی فرارودی» نامیده شده است (رواقی، ۱۳۹۲: نوزده). همین زبان است که در شعر رودکی و بسیاری از شاعران همعصر او در روزگار سامانیان به طور مشخص به کار گرفته شده و با تغییرات و صیقل‏‌خوردگی اندکی به‏‌عنوان زبان دری در همه جای ایرانِ فرهنگی رواج یافته است.

پس اگر رودکی را پدر شعر فارسی می‏‌دانیم باید آشکارا از تأثیر سخن و زبان او در شعر و زبان فارسی نیز یاد کنیم. اگر امروز به نسبت فردوسی و سعدی و حتی سنائی کمتر از تأثیر رودکی بر شاعران پارسی‏‌گو، سخن به میان می‏‌آید بیشتر ازآن‌روست که عمد شعر رودکی، که همیشه به پرشماری زبانزد بوده است (نفیسی، ۱۳۳۶: ۴۲۰ به جلو)، در همان سده‏‌های گذشته از میان رفته و بسیاری از امکانات مقایس کامل و یافتن هم نشانه‏‌های تأثیر بر شاعران پس از وی را از میان برده است. و به پیش‏‌بینی خود او، خیلی زودتر از آنچه فکرش را می‏‌کردیم: «شد آن زمانه که شعرش همه جهان بنوشت/ شد آن زمانه که او شاعر خراسان بود».

‏‌آنچه از شعر رودکی بر جای مانده ــ و همین مقدار هم مغتنم است ــ بیشتر از رهگذر تواریخ و کتب لغت به دست ما رسیده و‏‌ به ‏‌همین ‏‌جهت جز چند قصیده و قطعه و غزل، بیشتر تک‏‌بیت‏‌هایی است که در قوامیس و کتب لغت، عمدتاً برای واژه‏‌های نامأنوس و کهن، به استشهاد گرفته شده است. همین واژه‏‌ها و پیدا کردن ریشه و زاد و رود آن‏‌ها و یافتن شواهد دیگر برای هر کدام و بسیاری زمینه‏‌های دیگر سبک‏‌شناختی و گونه‏‌شناختی، بخشی از وظیفه‏‌ای است که کتاب حاضر به‌‏‌خوبی از عهد آن برآمده ‏‌است.

در این مقدم کوتاه نه به پیشنی زبان دری و سیر تکامل و تحول آن قرار است بپردازیم و نه