پاورپوینت کامل هیولای دولت ۴۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل هیولای دولت ۴۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل هیولای دولت ۴۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل هیولای دولت ۴۲ اسلاید در PowerPoint :

ایرانیان در دوران جدید با پرسش‌ها و مسائل گوناگون و بسیار فراوانی روبه‌رو بوده‌اند و تاکنون نه موفق به پاسخ به تمام آنها شده‌اند و نه تمام مسائل را آسیب‌شناسی و حل کرده‌اند. روشنفکران، اندیشمندان، سیاسیون، رهبران مذهبی در طول تمام سده‌هایی که ایران با مساله تجدد مواجه بوده است، اقداماتی انجام داده‌اند و تلاش‌هایی کرده‌اند اما هنوز که هنوز است این اقدامات و پاسخ‌ها و اندیشه‌ها به حدی نرسیده‌اند که ناآرامی و بی‌قراری اجتماعی و سیاسی ما را تبدیل به ثبات و انسجام کنند.

نوشتاری درباره ماهیت دولت به مناسبت درگذشت داود فیرحی

توضیح: اندیشه سیاسی به یک تعبیر تامل درباره ماهیت دولت (state) به دقیق‌ترین معنای آن است و در این باب دیدگاه‌های گوناگونی از سوی متفکران و فلاسفه سیاسی طرح شده است از جمله هابز فیلسوف انگلیسی که دولت را لویاتان (هیولای دریاها) می‌خواند. در یادداشت حاضر نگارنده به بحث از دولت با عطف نظر به دیدگاه‌های مرحوم دکتر فیرحی درباره دولت می‌پردازد. طرح این نظرات در صفحه پیش رو به معنای تایید صحت یا سقم آنها از سوی ما نیست و گروه اندیشه از دیدگاه‌های مختلف در این موضوع استقبال می‌کند.

لویاتان سلطان تمام جانوران متکبر است (کتاب ایوب)

ایرانیان در دوران جدید با پرسش‌ها و مسائل گوناگون و بسیار فراوانی روبه‌رو بوده‌اند و تاکنون نه موفق به پاسخ به تمام آنها شده‌اند و نه تمام مسائل را آسیب‌شناسی و حل کرده‌اند. روشنفکران، اندیشمندان، سیاسیون، رهبران مذهبی در طول تمام سده‌هایی که ایران با مساله تجدد مواجه بوده است، اقداماتی انجام داده‌اند و تلاش‌هایی کرده‌اند اما هنوز که هنوز است این اقدامات و پاسخ‌ها و اندیشه‌ها به حدی نرسیده‌اند که ناآرامی و بی‌قراری اجتماعی و سیاسی ما را تبدیل به ثبات و انسجام کنند. تناقض‌ها و ابهامات و سردرگمی‌ها هنوز در بسیاری از حوزه‌ها با قدرت پابرجا هستند و خودنمایی می‌کنند و تبعات اجتماعی و سیاسی محسوس دارند. جناب آقای دکتر داود فیرحی در این زمینه تلاش فراوان داشتند که آسیب‌شناسی دقیق و درست و بی‌طرفانه‌ای ارایه دهند تا راهگشای این معضلات باشد. دوگانه‌ها و تناقض‌های موجود در حاکمیت و جامعه، ابهامات درباره ماهیت دولت در ایران، نقش سنت و تجدد در وضع امروزین کشور، نقش گفتمان‌ها در اداره جامعه و میزان تاثیرگذاری آنها در بدنه حاکمیت از دغدغه‌ها و نکات مورد اشاره ایشان بود. من در این میان، ضمن عرض تسلیت به خانواده ایشان و جامعه دانشگاهی و فرهیخته کشور و با آرزوی اینکه روح آن بزرگوار قرین رحمت حق باشد، به بحث درباره ماهیت دولت در جهان مدرن می‌پردازم به نحوی که نقاط قوت نقد ایشان بر این نهاد در کشور ما را نشان دهد.

با ظهور جهان جدید، نهاد دولت در کشورها دچار چنان تغییرهای ساختاری شد که با نهاد مشابه آن در جهان قبل مدرن قابل مقایسه نیست. ظهور اندیشمندان جدید و پیدایش مسائل درباره چیستی و چرایی و کارآمدی دولت، اندیشمندان و فلاسفه را واداشت که ریشه و خاستگاه دولت (یعنی حاکمیت) را واکاوی کنند و به اقتضای مباحث فلسفی در تبیین چیستی آن بکوشند. دولت برخاسته از حق الهی پادشاهان است و فقط اراده حاکم نافذ و لازم است؟ دولت برخاسته از خواست عمومی و تجلی اراده عمومی است؟ دولت نوعی قرارداد اجتماعی مردم با حاکم است؟ حاکم مشروعیت خود را از کجا به دست می‌آورد؟ آیا شهروندان (که در دوران گذشته رعیت محسوب می‌شدند) حق دارند از حاکم سلب قدرت کنند؟ آیا آزادی شهروندان وابسته به خواست حکومت است؟ حکومت تا کجا می‌تواند در آزادی شهروندان دخالت یا آن را سلب کند؟ چرا چنین اختیاری دارد یا ندارد؟ و پرسش‌های متعدد دیگری که هر دانش‌آموخته‌ای که علوم سیاسی خوانده باشد با آنها آشناست. اندیشمندان غربی از آغاز دوران مدرن به این پرسش‌ها پاسخ‌های گوناگون دادند. هابز حاکم را تجلی خواست عموم می‌دانست، اما نسخه‌ای که از قرارداد اجتماعی به دست می‌داد، حق شورش علیه حاکم و عزل او را به شهروندان نمی‌داد، چون فقط یک هیولا (در اینجا حکومت) می‌تواند رذایل ذاتی بشر از جمله حرص و طمع و آز را در سیطره خود درآورد و از آشفتگی وضع طبیعی و تجاوز آدمیان به حقوق یکدیگر جلوگیری کند. ولی لاک نگاه خوش‌بینانه‌تری به وضع طبیعی داشت و قرائت او از قرارداد اجتماعی، قراردادی خردمندانه بود که انسان‌های آزاد و دارای عقل سلیم با حاکم بسته بودند و در صورت تخطی حاکم از مفاد قرارداد، حق خلع و عزل او را داشتند. روسو، اراده عمومی را محور قرارداد اجتماعی می‌دانست، اما این‌بار نه خواست سلطان که اراده عمومی آنقدر محوریت می‌یافت که سر از استبدادی پیچیده‌تر درمی‌آورد، یعنی اراده عمومی تعیین می‌کرد که اراده فرد درست بوده است یا غلط و فرد از این رهگذر از قید خطای خود آزاد می‌شد! مونتسکیو که تحت‌تاثیر حکومت انگلستان بود، سلطنت مشروطه (Mixed Monarchy) را بهترین نوع حکومت می‌دانست و اصل تفکیک قوا را می‌‌ستود. اما توماس پین بر آزادی شهروندان و نفی نظام سلطنت تاکید می‌کرد. در دوران جدید نظریه‌ها درباره ماهیت دولت پیچیده‌تر شد و نظام‌ها و نظریه‌های جدیدی سربرآوردند که بر ابهامات و سرگشتگی‌های اجتماعی و سیاسی در کشور ما دامن زدند. برای مثال زمانی که غربیان با لیبرالیسم ملایم جان لاک روبه‌رو شدند، زمان زیادی برای مطالعه و تامل درباره آن داشتند و تا ظهور مارکسیسم آنقدر فرصت بود که تبعات و کژی و راستی آن نظریه را بسنجند و بدانند و بعد با نظریه و پدیده نوظهور دیگری روبه‌رو شوند. اگر لاک در ۱۶۷۹ «دو رساله درباره حکومت» را نوشته باشد، تا زمان چاپ «بیانیه حزب کمونیست» در ۱۸۴۸ بیش از یک قرن و نیم (۱۶۹سال) وقت سپری شده است. اما در ایران ما، قبل از ورود فلسفه غربی پرسش و بحث مهمی درباره نهاد دولت وجود ندارد و نگاه‌ها به حاکمیت همان نگاه‌های سنتی است. به ندرت در اندیشه برخی علما و اندیشمندان درباره تفکیک قوا سخن رفته است، اما تا پیش از مشروطه و حتی مدتی پس از آن هنوز کسی در این باره سوال نمی‌کند که نهاد دولت از کجا آمده و چرا حق حکمرانی دارد و اگر چنین است، قدرت او تا چه اندازه است و اساسا حکومت ابزار است یا هدف؟ در این فضا با پیشرفت نظام دانشگاهی در کشور و ترجمه آثار صاحب‌نظران و فلاسفه غربی طی یک سده فرهیختگان ما ناگهان و یکجا با خیلی از نظریه‌ها و روش‌ها و فلسفه‌هایی درباره دولت و حکومت و سیاست روبه‌رو شدند که خاستگاه فرهنگی دیگری داشتند و مطرح شدن ناگهانی آنها در جامعه ما گاه با کژفهمی، گاه با مخالفت سرسختانه و