پاورپوینت کامل مطالعه وضعیت علم در عصر صفوی ۷۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مطالعه وضعیت علم در عصر صفوی ۷۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مطالعه وضعیت علم در عصر صفوی ۷۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مطالعه وضعیت علم در عصر صفوی ۷۱ اسلاید در PowerPoint :

شکل‌گیری و توسعه‌ علم و تکنولوژی در معنای مدرن آن فرآیندی است که از قرن شانزدهم و هفدهم میلادی به این سو در جهان غرب به وقوع پیوست و با ضرب آهنگی شتابان در عصر روشنگری منجر به انقلاب صنعتی شد و هم‌ چنان در زمانه‌ ما با پویایی به حیات خود ادامه می ‌دهد.

مقدمه:

شکل‌گیری و توسعه‌ علم و تکنولوژی در معنای مدرن آن فرآیندی است که از قرن شانزدهم و هفدهم میلادی به این سو در جهان غرب به وقوع پیوست و با ضرب آهنگی شتابان در عصر روشنگری منجر به انقلاب صنعتی شد و هم‌ چنان در زمانه‌ ما با پویایی به حیات خود ادامه می ‌دهد. علم، کوششی منظم و سازمان یافته است که با پیدایش و گسترش خود، سه هدف اصلی را دنبال می کند. نخست توصیف پذیری ویژگی‌ها و کشف علل و اسباب حدوث پدیده‌ ها، دوم کشف روابط میان پدیده‌ ها و سوم شناخت شیوع و گسترش پدیده ها. علم با این سه هدف، شناخت جهان هستی (طبیعت)، پیش ‌بینی پذیری وقوع رخداد ها و کنترل پذیری وقایع را پی‌گیری می‌کند و با دستاورد ها، اختراعات و فن آوری ها و نوآوری‌ های منبعث از خود توانسته است با کاربردی شدن و کارایی‌، احاطه بر طبیعت را عملی ساخته و در خدمت پیشرفت و بهبود زندگی بشر قرار گیرد. این کوشش منظم و منسجم، بنیانی تجربی و تعقلی دارد. به بیان دیگر بر مشاهده، آزمون، استنتاج تجربی، نظریه پردازی، نظریه آزمایی و (استقراء و قیاس) استوار است. از یک منظر موضوع علم، طبیعت و پدیده‌ های طبیعی است، روش کسب آن تجربی و تعقلی است، زبان بیانش گزارهای اخباری است و قالب نظری ‌اش قانونمندی های علمی است.

انسان اروپایی به تدریج با بینش و روش علمی به این دیدگاه رسید که قادر به کشف مجهولات جهان هستی و دخل و تصرف پدیده ‌ها است. فرآیند علم و علمی شدن با پیدایش و گسترش روند نوزایی فکری و فرهنگی در اروپا همراه بوده است. در این فرآیند تاریخی انسان رابط ‌ با خودش را تغییر داد و جهان ‌بینی فلسفی و طبیعی پیدا کرد. این امر از طریق شناخت روابط حاکم بر طبیعت و بهره‌گیری از قانون ‌مندی ‌های آن عملی شد که متعاقب دوره‌ نوزایی در عصر روشنگری پدیدار گشت. در عصر روشنگری، متناسب با رشد نیروهای مولد، اتکا به علم و شناخت پذیری جهان هستی، خِرَدگرایی، آزادگی و فعال پذیری ریشه دواند و موجب پیدایش و توسع‌ علومی چون فیزیک، شیمی و زیست شناسی گردید که زمینه را برای پیدایی علوم انسانی جدید فراهم کرد. به دنبال پیشرفت علوم جدید، تکنولوژی در سطحی نوین متحول شد و موجبات انقلاب صنعتی در اروپا را مهیا کرد. به طوری که کارِ با دست و ابزارهای ابتدایی به کارِ با ماشین و تجهیزات صنعتی مدرن تبدیل شد که در خدمت انسان و جامعه‌ جدید قرار گرفت. نظام مکتب خانه ‌ای و استاد و شاگردی جایش را به مدارس و دانشگاه‌ های نوین با شکل و محتوای آموزشی جدید داد. دانش‌ اندوزی از انحصار خواص خارج گشت و جنبه‌ عمومی و همگانی پیدا کرد. در نهایت انسان تقدیر طلب تبدیل به انسانی شد که قادر گشت با علم و خِرَد خویش، جهان طبیعت و جامعه را تغییر دهد و با توانمندی و مهارت های فزاینده بر جهان و طبیعت پیرامونش تسلط یابد.

درست در زمانه ‌ای که اروپا از عصر قرون وسطی فاصله می گرفت و راه علم می‌گشود؛ پادشاهان سلسله‌ صفوی بر سرزمین ایران فرمان می ‌راندند. این سلسله اولین امپراطوری بود که توانست پس از قریب ۹ قرن پس از انقراض ساسانیان فرمانروایی متمرکزی را بر فلات ایران حاکم کند و با برگزیدن عامل یکپارچه سازِ مذهب شیعه موجبات همبستگی و انسجام ایرانیان در مقابل امپراطوری عثمانی را فراهم آوَرَد. بنیان‌گذار دودمان پادشاهی صفوی شاه اسماعیل اول است که در سال ۱۵۰۱ میلادی (۸۸۰ هجری خورشیدی) در تبریز تاجگذاری کرد و آخرین پادشاه آن شاه سلطان حسین است که در سال ۱۷۲۲ میلادی (۱۱۰۱ هجری خورشیدی) از قبایل افغان شکست خورد و در نتیجه سلسله صفویان سقوط کرد. دو قرن و اندی سال حکومت صفویه مصادف با زمانی است که مهم‌ ترین تحولات عظیم ذهنی و عینی در اروپا به وقوع پیوست. عهد ایران صفوی همزمان با دورانی است که تغییرات فرهنگی و فکری عمیق و گسترده‌ ای به لحاظ شکوفایی و تحقق بینش و روش فلسفی و علمی «تجربی و تعقلی» در اروپا جریان داشت. نیروها و طبقات اجتماعی نوینی در اروپا در حال سر بر آوردن بود. بورژوازی آرام آرام قدرت اقتصادی و اجتماعی را در شهرهای اروپایی به دست می ‌آورد. اروپائیان با توسعه فزاینده‌ عناصری چون دریانوردی، کشف سرزمین ‌های جدید و رقابت، در پی کسب تجارت و سود به اقصی نقاط جهان راه می ‌بردند و هر دم بر ثروت و در پی آن بر سرمایه‌ خود می‌ افزودند. در اروپایِ هم عصر صفوی به تدریج فرد و فردیت و انسان خود بنیاد و مستقل که مالک کار و ثروت و سرمایه و اندیشه خود بود، ظهور پیدا کرد و شیوه و سبک زندگی خویش را برگزید. در اروپای آن زمان اخلاق پروتستانی، روح سرمایه‌داری گشت که سهمی به سزا در توسعه و پیشرفت غرب داشت.

طرح مسئله

هم زمانی عصر صفوی با اروپای قرون ۱۶ و ۱۷ که در تار و پودش فرآیندهای عظیم عینی و ذهنی در جریان بوده است؛ دو سطح پرسش را به ذهن متبادر می‌کند. سطح اول، سطح توصیفی است، این که در ایران دوره صفوی وضعیت علم و معرفت علمی چگونه بوده است؟ آیا در ایران عصر صفوی خِرَد جدید و علوم «تجربی و تعقلی» نضج گرفته بود؟ آیا شناخت پذیری هستی و دخل و تصرف بر طبیعت، فرا راه قرار گرفته بود؟ به بیان دیگر آیا در عصر صفوی، علم و معرفت علمی دغدغه ایرانِ آن زمانه بود ؟ سطح دوم پرسش، سطح تبیینی مسئله است. این که چه حوادث و چه علل و ساز وکارهای ذهنی و عینی، وضعیت علم و معرفت علمی را در عهد صفویه رقم زده بود؟ به بیان دیگر وضعیت علم در عصر صفوی ریشه در کدام شرایط ذهنی و عینی داشته است؟

این مطالعه، سه گام را برای یافتن پاسخ به دو سطح پرسش های فوق هدف مطالعه خود قرار داده است. در گام اول ویژگی ‌های وضعیت علم و دانش علمی در آن دوره مورد کنکاش قرار می‌گیرد و توصیف می شود. در گام دوم به اهم شرایط ذهنی، فکری و فرهنگی ناظر بر وضعیت علم در عصر صفوی پرداخته می شود؛ تا به استنباط علل ذهنی ناظر بر وضعیت علم در آن دوره برآید. در گام سوم شرایط عینی آن دوره از تاریخ ایران بررسی می شود، تا به استنباط علل عینی ناظر بر موضوع دست یابد.

توصیف و تبیین وضعیت علم و دانش علمی در عصر صفوی از دو جنبه اهمیت و ضرورت دارد. اول آن که این دوره به لحاظ فکری، فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی نقطه عطفی در تاریخ اروپا به شمار می‌رود. عصر صفوی مقارن با دوره ای است که اروپای قرن ۱۶ و ۱۷ پا به عصر روشنگری و عقل تجربی گذاشته بود، لذا شناسایی شرایط ذهنی و عینی حاکم بر آن دوره از تاریخ ایران برای ما که در وضعیت کنونی در پی پیشرفت و توسعه جامعه ایرانی هستیم؛ بسیار سودمند، آموزنده و رهگشا خواهد بود. دوم آن که با شناخت شرایط علّیِ ذهنی و عینیِ دخیل بر وضعیت علم در عصر صفوی می ‌توان به صحت و سقم و نقاط قوت و ضعف این دست از شناخت ها رهنمون شد؛ تا بدین طریق با درس آموزی از تاریخ گذشته، بتوان در شرایط فعلی جامعه ایران با آگاهی و دانش و مدبرانه موانع عمده توسعه اجتماعی- انسانی را به طور اعم و موانع توسعه علمی را به طور اخص از سر راه برداشت و با چشم باز اسباب و زمینه های ذهنی و عینیَ پیشرفت علمی را در جامعه ایران گشود.

توصیف وضعیت علم و دانش علمی در عصر صفوی

ژان شاردن جهان‌گرد و فیلسوف فرانسوی (۱۶۴۳-۱۷۱۳ میلادی) دو سفر طولانی در زمان صفوی به ایران داشته است. وی در سیاحت نامه‌ خود درباره مردم مشرق زمین اطلاعاتی را ارایه داده است. نخست آن که مشرق زمینیان طبعی سست و تنبل دارند و به کار عشق ندارند و فقط برای رفع نیازمندی‌ های ضروری کار می کنند. اما شرقیان چون دارای فکر خوب ، روح صبور و اندیشه موّاجی هستند؛ اگر پاداش کریمانه‌ ای وجود می‌ داشت، کامیابی ‌های حیرت ‌آوری نصیب ‌شان می ‌شد. دوم آن که مشرق زمینیان هیچ‌ گونه حرص و ولعی به اکتشافات و اختراعات جدید ندارند، به آن چه دارند، اکتفا می ‌کنند و دوست دارند که به جای آموزش صنایع و ساختن کالا، مصنوعات خارجی‌ را خریداری کنند. سوم آن که ساکنین این سرزمین ‌ها، توانایی شب زنده داری‌ های دراز و تحمل کار و زحمت بسیار که لازمه‌ پیدایش آثار نفیس، ظریف و صنایع فنی می ‌باشد را ندارند و محدودیت و کم بودن اطلاعات و آگاهی مردمان آسیایی ناشی از همین است و به طور کلی علوم آنان به هیچ وجه چیز دیگری جز حفظ و تکرار آن چه در کتب پیشینیان وجود دارد، نیست. به همین جهت صنعت ‌شان بدوی و ناقص است. در این سرزمین‌ ها نمی‌توان تکامل عالیه علوم و صنایع را مشاهده کرد. چهارم آن که روش صنعتگران مشرق زمین است که از ابزار و اسباب کار بسیار کمی استفاده می‌ کنند. قلّت ابزار و اسباب، نقض کار آن ‌ها است. (معتمدی، ۳۹:۱۳۹۱).

با این که از دوره صفوی مناسبات ایران با اروپا آغاز می ‌شود و سیاحان و تجار و سفیران بسیاری از ممالک اروپایی به ایران سفر می کنند، اما ایران همچنان بی ‌رمق و از حال رفته باقی می ‌ماند. با روی کار آمدن شاه اسماعیل اول، مذهب شیعه در ایران رسمی شد و عموم مردم، مذهب شیعه پذیرفتند. اما دانشمندانی که حاضر به ترک مذهب خود نبودند به هندوستان یا خاک عثمانی گریختند و یا به قتل رسیدند و محیط ترس و وحشت در بیان آزادانه فکر و اندیشه مستولی شد. البته آن ‌هایی که ماندند و تغییر عقیده دادند، هر چه بیشتر از دانش عقلی دست کشیدند و علوم نقلی و کلام را بیش از گذشته پیشه‌ خود ساختند و این درست زمانی بود که در کشورهای اروپایی مطالعه‌ طبیعت با عقل و روش تجربی گسترانده می ‌شد. در این دوره حتی آن چه میراث گذشتگانی چون ابن‌سینا، ابوریحان، رازی و خوارزمی بود و چندان به علوم عقلی جدید نزدیک نبود، کم‌کم فراموش شد و به حاشیه سپرده شد و جای خود را به علوم نقلی وکلامی داد. در زمان پادشاهان صفوی کتاب‌ هایی نیز نوشته شده که تعداد آن ‌ها به نسبت زیاد بود، ولی در آن‌ ها از اندیشه جدید یا تحقیق تازه خبری نبود. اغلب این نوشته‌ ها شرح بر نوشته‌ های گذشتگان و یا خلاصه ‌ای از آن‌ ها است و کار اساسی چندانی در علوم طبیعی و ریاضی صورت نگرفته است (همان: ۳۹،۳۸، ۳۷، ۲۲، ۱۹، ۱۶).

در آن زمان بعضی افراد با سخت کوشی فراوان در پی کسب علم و آموزش بودند، اما دستاوردهای آن ‌ها آشنایی با مجموعه‌ ای از دانستنی ‌های غیر ضروری بود که نه اندیشه را بارور