پاورپوینت کامل راز ماندگاری «انجمن» ۳۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل راز ماندگاری «انجمن» ۳۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل راز ماندگاری «انجمن» ۳۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل راز ماندگاری «انجمن» ۳۰ اسلاید در PowerPoint :

۴۷ ساله شدن موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران یا چنانکه در بین ما قدیمی‌ها معروف است «انجمن فلسفه» رویداد مبارکی است. از میان موسسات پژوهشی یا انتشاراتی‌ای که قبل از انقلاب در حوزه علوم انسانی فعال بودند و غالبا نه از سوی دولت و با تصویب قانونی در مجلس بلکه با فرمانی از بالا تاسیس شده بودند و به این دلیل بعدها بیشتر از دانشگاه‌ها در معرض سوء‌ظن بودند، این نهاد جزو موسسات معدودی است که از انحلال و ادغام جان به در برده است.

۴۷ ساله شدن موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران یا چنانکه در بین ما قدیمی‌ها معروف است «انجمن فلسفه» رویداد مبارکی است. از میان موسسات پژوهشی یا انتشاراتی‌ای که قبل از انقلاب در حوزه علوم انسانی فعال بودند و غالبا نه از سوی دولت و با تصویب قانونی در مجلس بلکه با فرمانی از بالا تاسیس شده بودند و به این دلیل بعدها بیشتر از دانشگاه‌ها در معرض سوء‌ظن بودند، این نهاد جزو موسسات معدودی است که از انحلال و ادغام جان به در برده است. بنگاه ترجمه و نشر کتاب چند بار نام و صاحب و مشی عوض کرده است. از بنیاد فرهنگ ایران حتی نامی هم نمانده است و میراث آن- ده‌ها کتاب ممتاز در حوزه تاریخ و فرهنگ ایران- نصیب ناشرانی شده که گاهی یکی از کتاب‌های آن را تجدید چاپ می‌کنند. فرهنگستان‌های پیشین بعد از انقلاب منحل شدند و بعدها به جای‌شان فرهنگستان‌های دیگری تاسیس شد. بسیاری از موسسات پژوهشی دیگر در هم ادغام شدند و موسساتی که از این ادغام‌ها پدید آمدند به این دلیل که از ترکیب عنصرهای ناهمگونی ساخته شده‌اند تا کنون نتوانسته‌اند هویت مستقلی پیدا کنند. البته انتظار نباید داشت که انجمن از این دگرگونی‌ها بی‌نصیب مانده باشد. مدتی به صورت اداری و رسمی در پژوهشگاه علوم انسانی ادغام شد هرچند در این مدت هم در همان ساختمان قدیمش ماند و فعالیت‌های پیشین خود را ادامه داد. یکی، دو بار تغییر مدیریت دید که دست‌کم یکی از آنها می‌خواست طرح تازه‌ای بیفکند اما، شاید به دلیل بی‌توجهی به نکات ظاهرا بدیهی‌ای که به برخی از آنها اشاره خواهم کرد، تنها حاصلی که از آن به بار آمد وقفه افتادن در فعالیت‌های موسسه بود. اما به هر حال موسسه از همه این تحولات سالم بیرون آمده و حتی نوعی استمرار هم در کار آن دیده می‌شود. به نظر من این استمرار مرهون چند عامل است. یکی موسس انجمن، آقای دکتر سیدحسین نصر است. من نصری نیستم و با بسیاری از نظرهای دکتر نصر، به ‌ویژه در زمینه سرشت و تاریخ علم و فلسفه در اسلام و ایران، مخالفم. اما کار هر کس بیشتر به شخصیت و روحیات و پرورش و تجارب او وابسته است تا به اعتقادات او. دکتر نصر دانشگاهی بود، در دانشگاه‌های مهمی درس خوانده و درس داده بود، پیش از اینکه رییس انجمن شود در ایران سمت‌های مهم دانشگاهی از جمله ریاست دانشکده و ریاست دانشگاه را داشت، با انواع موسسات علمی و اهل علم در سراسر جهان ارتباط داشت و مقتضیات کار این نوع موسسات و این نوع آدم‌ها را می‌شناخت، خوب می‌دانست که اهل علم و تحقیق را نمی‌توان در یک قالب ریخت و از ایشان انتظار داشت که همه مثل هم فکر کنند یا مجری طرح‌هایی شوند که حتی صاحب طرح هم معنای درست آن را نمی‌داند. دکتر نصر سنت‌گرا و دلبسته مفهوم حکمت خالده یا جاودان خرد بود اما این گرایش و دلبستگی به این معنی نبود از هر کس که پا به انجمن می‌گذاشت بخواهد پیش از ورود به انجمن به این مفهوم ایمان بیاورد یا از کسانی که با این فکر بیگانه یا مخالف بودند، بخواهد که در تایید آن کتاب و مقاله بنویسند. البته سعی کرده بود بهترین نمایندگان این فکر را در انجمن جمع کند و اسباب کار ایشان را فراهم بیاورد. اما به این جماعت بسنده نکرده بود. در میان بزرگانی که در آن زمان با انجمن همکاری می‌کردند،تفاوت‌های فکری و روشی میان کسانی چون کوربن و ایزوتسو یقینا بیش از اشتراک‌های ایشان است و وقتی به کسانی چون سیدجلال آشتیانی و عباس زریاب‌خویی می‌رسیم این تفاوت‌ها بیشتر و بارزتر می‌شود. همه این کسان با انجمن کار می‌کردند اما کار خودشان را می‌کردند. به همین دلیل است که برخی از بزرگان انقلاب، از جمله مرحوم شهید مطهری که از پیش با کار انجمن آشنا بودند، آن را به رغم قید «شاهنشاهی» در نامش، بیشتر جایی برای تحقیق در فلسفه و عرفان اسلامی و ایرانی می‌دیدند تا مرکزی برای اشاعه ایدئولوژی شاهنشاهی یا تنها پایگاهی برای سنت‌گرایی و حکمت خالده به معنایی که دکتر نصر از این واژه‌ها در نظر داشت. این مشی و روش را در مدیریت آقای‌ دکتر اعوانی هم می‌شد دید. ما که با ایش