پاورپوینت کامل ترجمه فلسفی در ایران معاصر ۳۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ترجمه فلسفی در ایران معاصر ۳۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ترجمه فلسفی در ایران معاصر ۳۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ترجمه فلسفی در ایران معاصر ۳۶ اسلاید در PowerPoint :

بعد از چندین دهه ترجمه متون فلسفی در ایران اکنون وقت آن رسیده نگاهی کلی به حاصل این کار و گذشته و وضع کنونی و مشکلات و چشم‌اندازهای آتی بیندازیم. برخی از مشکلات ترجمه متون فلسفی مشکلات عمومی ترجمه است و برخی مشکلات خاص متون فلسفی. به استثنای متون ریاضی، هر متن دیگری بر بستر زبان طبیعی شکل می‌گیرد، زبانی که در گفت‌وگوهای روزمره و نوشته‌های غیرفنی به کار می‌بریم.

در اهمیت فلسفه دانشگاهی

بعد از چندین دهه ترجمه متون فلسفی در ایران اکنون وقت آن رسیده نگاهی کلی به حاصل این کار و گذشته و وضع کنونی و مشکلات و چشم‌اندازهای آتی بیندازیم. برخی از مشکلات ترجمه متون فلسفی مشکلات عمومی ترجمه است و برخی مشکلات خاص متون فلسفی. به استثنای متون ریاضی، هر متن دیگری بر بستر زبان طبیعی شکل می‌گیرد، زبانی که در گفت‌وگوهای روزمره و نوشته‌های غیرفنی به کار می‌بریم. چیزی به اسم زبان فلسفی یا زبان فیزیک مستقل از زبان طبیعی وجود ندارد. بنابراین هر مشکلی که در ترجمه متون زبان طبیعی وجود دارد در ترجمه متون فنی‌تر هم وجود دارد. مشکلات ترجمه به طور کلی در دهه‌های اخیر بسیار مورد بحث قرار گرفته و سبب شده که رشته‌ای دانشگاهی به اسم ترجمه‌شناسی در فرانسه یا مطالعات ترجمه در انگلیسی به وجود بیاید. اینکه این پژوهش‌ها چقدر مشکلات عملی مترجمان را حل می‌کند مسئله‌ای جداگانه است، ولی به هر حال امروز در بدیهی‌بودن مفهوم ترجمه مقدار زیادی تردید می‌شود.

وقتی به متون فلسفی می‌رسیم مشکلات خاصی اضافه می‌شود، مثلا اینکه یک فلسفه کلی و یک شیوه فلسفیدن و یک شیوه فلسفی‌نویسی نداریم.

در فلسفه دوران باستان از همان آغاز تفاوتی بین آثار افلاطون و زبان آثار ارسطو وجود دارد. زبان افلاطون شاعرانه‌تر است و کمتر مبتنی‌بر اصطلاحات خاص است اما زبان ارسطو خشک و اصطلاحی‌تر است. این موضوع از همان آغاز در تعبیر آثار فلسفی مسائلی ایجاد کرد مثلا بسیاری از نوافلاطونی‌ها گمان می‌کردند غایت این دو فلسفه یکی است و فلسفه ارسطو مقدمه‌ای بر فلسفه افلاطون است. این موضوع در تلقی آنها از فلسفه افلاطون تأثیر می‌گذاشت. آنها غالبا به همان زبانی می‌نوشتند که خود ارسطو و افلاطون هم می‌نوشتند، یعنی به زبان یونانی. ولی وقتی مسئله ترجمه این آثار به زبان‌های دیگر مطرح شد مترجمان با این مشکل از همان آغاز روبه‌رو بودند؛ اینکه حد کاربرد عادی کلمات کجاست و از کجا کاربرد اصطلاحی آنها شروع می‌شود. راه‌های مختلفی هم در مقابله با این مسئله پیش گرفتند. در دوران اسلامی، بسیاری از مترجمان برخی اصطلاحات را به همان ‌گونه یونانی‌اش به کار می‌بردند و برخی لغتی عربی برای برگرداندن آن اصطلاح استفاده می‌کردند. این مسئله‌ای است که تا امروز نیز گریبان‌گیر هر مترجم فلسفه است. دشواری از اینجا شروع می‌شود که همه فلاسفه اصطلاحات را به یک صورت به کار نمی‌برند، نه اینکه به یک معنی به کار نمی‌برند، بلکه بعضی از فلاسفه به نحوی می‌نویسند که وقتی اصطلاحی به کار می‌برند از نحوه کاربرد مشخص است در اینجا از یک اصطلاح استفاده شده است. برخی فلاسفه طوری می‌نویسند که انگار آن اصطلاح در ساختار کلی جمله خودش را نشان نمی‌دهد، درحالی‌که هدف خاصی از کاربرد آن کلمه در ذهن دارد و احیانا آن کلمه را در سراسر یک متن به یک معنی خاص به کار می‌برد. برجسته‌ترین نمونه‌ در فلسفه معاصر ویتگنشتاین است که به زبان ساده‌ای می‌نویسد. این موضوع ممکن است کسانی را فریب دهد و فکر کنند با متن ساده‌ای سروکار دارند، چون لااقل در ترجمه‌های انگلیسی آثار او کمتر جمله‌ای هست که به نظر فنی برسد. درحالی‌که پشت این ظاهر ساده یک بحث پیچیده فلسفی نهفته است. بنابراین میزان و نوع استفاده از اصطلاحات از فیلسوفی به فیلسوف دیگر و از مکتبی به مکتب دیگر‌ متفاوت است. یکی از مشکلات ترجمه متون فلسفی به زبان فارسی توجه‌نکردن به همین مسئله است. این توهم که یک فیلسوف همیشه اصطلاحی حرف می‌زند و همواره یک لغت را به معنای اصطلاحی به کار می‌برد، اشتباه است. مفهوم فلسفه به یک مکتب و جریان خاص اطلاق نمی‌شود و بخشی از دعواها و جنگ‌های داخلی بین فلاسفه قاره‌ای و تحلیلی به این نکته برمی‌گردد که هر‌یک شیوه‌های مختلفی برای فلسفیدن داشته‌اند و مسائلشان مختلف است.

سؤال این است که میزان وابستگی متن فلسفی به زبان طبیعی تا چه حد است؟ این میزان ممکن است از یک متن به متن دیگر فرق داشته باشد. طیف آن هم ممکن است از نوشته شاعرانه شروع شود تا نوشته ریاضی. این موضوع نحوه انتخاب زبان را برای مترجم پیش می‌آورد که چگونه و چه زبانی برای متن اختیار کند. این زبان هم همیشه از پیش آماده نیست؛ از طرفی به خاطر اینکه چنین مطالبی قبلا در زبان ما وجود نداشته، از طرف دیگر هم به این دلیل که این مطالب در زبان ما وجود داشته است. بسیاری از واژه‌های امروزی فلسفه که در زبان‌های غربی به کار می‌رود واژه‌هایی‌اند که ریشه‌های آنها به یونان باستان و قرون وسطی می‌رسد ولی تحول معنایی پیدا کرده‌اند. در این تحول معنایی دو موضوع نقش دارد: نخست وجود پیوستگی چون واژه همان واژه است، دوم گسستگی چون آن واژه به معنایی دیگر به کار می‌رود. وقتی واژه جاافتاده‌ای از فلسفه اسلامی که زمانی معادل یک واژه فرنگی برای آن قرار می‌گرفته انتخاب می‌کنیم و به کار می‌بریم چون این تحول در زبان ما طی نشده خواننده دچار اشتباه می‌شود. برخی مترجمان نیز چون مفهوم عوض‌ شده از واژه جدیدی استفاده می‌کنند که در این حالت هم پیوستگی از بین می‌رود. مترجم باید به