پاورپوینت کامل کتاب‌بازی بزرگان در زمین ایران ۵۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل کتاب‌بازی بزرگان در زمین ایران ۵۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل کتاب‌بازی بزرگان در زمین ایران ۵۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل کتاب‌بازی بزرگان در زمین ایران ۵۸ اسلاید در PowerPoint :

کتاب مرجع روح بی قرار ایران دوستانی بود که روح خود را در کالبد خدمت رسانی به فرهنگ ملی ایران دمیده بودند و تالیف ، تحقیق ، نوشتن و نشر مقاله و کتاب از ارکان زیست آنان در طول عمر برکتشان بوده است.

نگاهی به علاقه برخی از بزرگان ادب ایران به کتاب(۱)

انگار همین دیروز بود ، نم نم باران بر شیشه پنجره کلاس می بارید. شهر کهن دیار آشتیان ، پذیرای بهار بود. بوی ماه فروردین بوی سبزه ، بوی باران ، شکوفه و جوانه در فضای سبز حیاط دانشگاه پیچیده بود. شمشادهای استوار در کنار حوض و فواره های آب از پایین تا بالای تپه ، جلوی سالن غذاخوری دانشجویان را سبز و دلگشا کرده بود. در این میان چشمانم از حیاط دور شد و حواسم به کلاس درس برگشت. استاد جعفری نگاهی به کلاس انداخت و به دانشجویان با نگاهی مهربان و لبانی از شکرخند گفت : بچه ها از مطالعه و کتاب خواندن دور نشوید. با کتاب انس بگیرید . دوست شوید. با او پیمان رفاقت ببندید. کمی از پول خود را برای خرید کتاب صرف کنید. ملتی که کتاب نمی خواند ، ملت ستمدیده ای است. انسانی که کتاب نخواند محکوم به بدیهاست. ما ملت ایران از فرهنگ غنی و پویایی برخورداریم. من در دهه پنجاه جوان بودم. همیشه با رفقایم پول هایمان را جمع میکردیم و روی هم میگذاشتیم کتاب میخریدیم . کتاب هایمان را به هم قرض میدادیم. حتی اگر پول خرید نداشتیم کتاب را یک شب به امانت از کتابفروشی میگرفتیم و با قراردادن کاربن به زیر چند صفحه کاغذ چند نفری از روی کتاب مینوشتیم تا یک نسخه رایگان از کتاب مورد علاقه خود را داشته باشیم”. صحبت استاد جعفری، ذهنم را به خود مشغول می کند. کتاب می تواند در این شهر کوچک دانشگاهی پناهی باشد در تنهایی و اوقات فراغت . گاهی اگر درسی نیست کتاب هست که دانش مرا بالا ببرد و کتابخانه دانشگاه بزرگ ترین مخزن کتاب های خوب و مرجع و به ویژه کمیاب و نایاب. به راستی که کتاب بزرگ ترین همدم تنهایی آدمی است وقتی سکوت جاریست کتاب هست . آن جا تنها پناه آدمی خدا هست و کلمات و تفکر ،تا چه پیش آید. جامعه ای که کتاب میخواند ، کمتر اشتباه می کند زیرا تفکر می کند. کسی که میاندیشد کمتر خطا می کند چون همه ابعاد خوب و بد موضوع را در نظر میگیرد. کهن دیار ایران دارای فرهنگ بزرگی است که کتاب و کاغذ ، قلم و تفکر در آن از ارزش والایی بس تاثیر گذار برخوردار است.آن زمان که ملت ها حیات و دوام حکومت های خود را بر غارت و تجاوز به دیگر کشورها بنا نهاده بودند.ملت ایران صاحب بزرگ ترین کتاب خانه و فرهنگ متمدن در جهان بود. زمانی که یونانی ها ، عرب ها و مغول ها به ایران حمله کردند ، بزرگ ترین کتابخانه جهان را در آتش جهل خود سوزاندند. ملت ایران در طول تاریخ کوتاه نیامد و نا امید نشد. چون باور به آرمانی داشت که ” ایران ” را مدار همه هستی خود در جهان میدانست. ایرانیان جویای علم بودند و عقل ؛ چنانچه ابن خلدون می نویسد: ” باید دانست از ملت‌های پیش از اسلام که اخبارشان را دریافته‌ایم بیش از همه دو قوم بزرگ به علوم عقلی توجه داشته‌اند و آنها ایرانیان و رومیان بوده‌اند که بازار علوم در نزد ایشان طبق اخباری که به ما رسیده رونق و رواج داشته‌است زیرا عمران ایشان بحد وفور بوده و نزد ایشان دریای بیکرانی از علم یافت می‌شده‌است”. ایرانیان بر پایه همین نگاه و آرمان ، میراث جاودانه خود را بر فرهنگ سازی قرار داده اند. شاید دشمنان بد ذات ایران با دقت تمام باور داشته اند که سوزاندن کتابخانه های ایران ، یعنی نابود کردن فرهنگ کهن ایرانی ، چون خرد و دانش در باور ایرانیان با فرهنگ آنان پیوند دیرینه ای داشته است. هیچ یک از دانشمندان ، متفکران ، ادیبان ، فیلسوفان ، فقیهان ، طبیبان و … ایرانی را پیدا نمی کنید که با کتاب رفیق نبوده باشد. مگر این نیست کسی که کتاب نمیخواند هیچ گاه به مقام علمی دست نمی یابد ، آری اما دوست بودن با کتاب در رفیق بودن با آن تفاوت بسیار دارد. کسی که با کتاب رفیق است مرحله و مراتب بالاتری از دوستی با علم و اهل معرفت است. رفیق بودن با کتاب خود حکایت شیرینی است از بزرگانی که عمر بر سر آن نهادند و رفتند. بزرگانی چون سعید نفیسی ، ایرج افشار، پوری سلطانی ، اسدالله آزاد ، عباس حری و … این ها کسانی بودند که حرمت کتاب و ارزش علوم کتابداری را ارج نهادند و در فرهنگ ایران مانا درخشیدند. کتاب برای آنان سرگرمی نبود ، بلکه چراغ راه دانش و انگیزه ای برای زندگی بود. با کتاب زیستن ، بازی صرف نبود بلکه خواندن مداوم بود و با دنیایی دیگر از دریچه فرهنگ به جهان پیرامون نگریستن ، آنان را کتاب باز کرده بود. زنده یاد استاد ایرج افشار همیشه بر کلمه ” کتاب باز ” تاکید ویژه ای داشت و معتقد بود کتاب را باید خواند و به دیگران هدیه یا امانت داد تا آنان هم بخوانند و بر دانش و آگاهی خود بیافزایند. از استاد سعید نفیسی برای نمونه یاد میکرد ، در این رابطه ایرج افشار می نویسد: ” سعید نفیسی دانشمند و نویسنده شهیر ما از کتاب بازان (Bibiliophile) نامی ایران بود. او در جمع کردن کتاب حریص بود. از هر دست کتاب و نوشته و مجله ، مربوط و نامربوط به رشته های تخصصی خود ، جمع می کرد. حدود پنجاه سال از دوران زندگی را بدین کار گذرانید. کتابخانه اش نظم و آرایش نداشت، خودش میدانست که هر کتاب کجا است و خیلی زود می توانست آن چه میخواهد پیدا کند ، اما گاهی هم موفق نمی شد – مخصوصا در جستن کتاب هایی که مورد استفاده خودش نبود و برای دیگران می خواست. مایه نخستین کتابخانه اش مجموعه کتاب هایی بود که از پدرش علی اکبر ناظم الاطباء به او رسید. پس از آن ، خود به خریدن کتاب پرداخت. نیز سعی داشت آثار و انتشاراتی که رایگان توزیع می شود به دست آورد؛ البته ، غالب اشخاص ، که کتاب چاپ می کردند ، نسخه ای از اثر خود به او یادگار میدادند. از فرنگ نیز کتاب میخرید. در سفرها هم فرصت را از دست نمی داد و هر وقت مسافرتی می کرد، خواه به کشورهای دیگر ، بسته های کتاب را همراه می آورد از کتاب هایی که خریده بود یادم است در تابستان ۱۹۵۷م/۱۳۳۶ ش ، که از کنگره خاورشناسان ( مونیخ) به ژنو آمده بود ، از من پرسید : تو ، که چندی است در این شهر بوده ای ، در کدام کتاب فروشی ، کتاب های قدیم مربوط به ایران دیده ای؟ با هم به قسمت قدیم ژنو رفتیم. او را به کتاب فروشی ای بردم که در انبارش مقادیری کتاب درباره شرق دیده بودم . کتاب ها در زیرزمینی که حدود بیست پله می خورد قرار داشت. غباری که سالیان دراز لابه لای کتاب ها خفته بود از میان آنها برخاست. نفیسی یکی یکی را زیر و رو می کرد و بعضی را کنار می گذاشت. عاقبت به کتاب فروش گفت: این کتاب را جدا کردم ، چند می شود؟ کتاب فروش صورت برداشت و حساب کرد و گفت: دو هزار و یکصد فرانک . نفیسی این قدر پول نداشت، همه سرمایه جیبش تا به تهران برسد حدود هزار فرانک بود، اما نمی توانست دل از این کتاب ها بردارد.گفت: من پول کافی همراه ندارم ، پانصد فرانک بیعانه می دهم، شما کتاب ها را مدت یک هفته نگه داریدتا پول برایم برسد و حسابم را صاف کنم. همان جا کاغذی به برادرش به پاریس نوشت که من اینجا احتیاج به پول پیدا کرده ام ، فلان مبلغ بفرست… کتاب های مهم مجموعه نفیسی ، کتاب های مربوط به ایران شناسی و اسلام و مخصوصا ادبیات زبان های فارسی و عربی بود. از سفرنامه های قدیم اروپاییان درباره ایران ، تعداد زیادی در اختیار داشت . شاید ، بهترین مجموعه کتاب های روسی درباره ایران از آن کتابخانه اوست. او توانسته بود به مناسبت مسافرت های متعددی که به شوروی رفته بود ، در طول چهل سال آخر زندگی اش ، اکثر آثار روسی درباره ایران را گرد آوری کند”.(افشار ، ایرج ، کتابخانه سعید نفیسی و نسخه های خط او ، یادنامه سعید نفیسی ، مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی، ۱۳۵۱، صص ۲۵-۲۷) سعید نفیسی صرفا کتاب باز و نویسنده قهاری نبود بلکه جوانان با استعدادی را به این راه تشویق می کرد. ایرج افشار ، سعید نفیسی را مشوق خود برای نگارش نخستین کتابش میدانست. افشار در جایی می‌نویسد: «…در عنفوان جوانی یا بیست‌ و یکی‌دو سالگی هوس کتاب‌نویسی داشتم. در آن اوقات به منزل سعید نفیسی زیاد می‌رفتم؛ زیرا درِ خانه‌اش به روی جوان‌ها باز بود. هم، روز خاصی داشت که می‌نشست و جمعی به دیدنش می‌شتافتند و هم، گاه‌وبیگاه می‌شد به او سر زد. روزی گفت به گزینش بخشی از ادبیات معاصر پرداخته است و قصد دارد مجموعه‌ای از داستان‌ها و نوشته‌های جمال‌زاده و دهخدا و صادق هدایت را منتشر سازد. گفتم چرا این کار را به‌طور عام‌تر انجام نمی‌دهید و چرا از انتخاب نوشته‌های محققان و ادیبان پرهیز دارید؟ گفت آن‌ها ادیبات نیست. من فعلاً برای آگاهی جوان‌ها منحصراً درپی آنم که منتخباتی از نوشته‌های ادبی فراهم کنم. چون باز اصرار کردم گفت: مگر همه کارها را باید من یا طبقه من