پاورپوینت کامل نسبت رمز و خرد ۳۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نسبت رمز و خرد ۳۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نسبت رمز و خرد ۳۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نسبت رمز و خرد ۳۷ اسلاید در PowerPoint :

در این که شاهنامه فردوسی، ستایش‌نامه فرهنگ و خرد است تردیدی وجود ندارد. در مصرع نخستین بیت اول این کتاب عظیم، حضرت حق با عنوان خداوند خرد شناخته می‌شود. خداوندی که از هر نام و نشانی برتر است و بنا به آیه شریفه قرآن امکان رؤیتش وجود ندارد (لن ترانی). پروردگار بلندمرتبه‌ای که از هر نام و نشان و مرتبه‌ای برتر و والاتر است و حتی اندیشه را نشاید که مُدرک حقیقت او باشد.

ستایش‌نامه فرهنگ و خرد

در این که شاهنامه فردوسی، ستایش‌نامه فرهنگ و خرد است تردیدی وجود ندارد. در مصرع نخستین بیت اول این کتاب عظیم، حضرت حق با عنوان خداوند خرد شناخته می‌شود. خداوندی که از هر نام و نشانی برتر است و بنا به آیه شریفه قرآن امکان رؤیتش وجود ندارد (لن ترانی). پروردگار بلندمرتبه‌ای که از هر نام و نشان و مرتبه‌ای برتر و والاتر است و حتی اندیشه را نشاید که مُدرک حقیقت او باشد. باب دوم شاهنامه رسما عنوان «در ستایش خرد» را دارد؛ زیرا از دیدگاه فردوسی، خرد عالی‌ترین عطیه‌ای است که خداوند به بشر عطا نموده (خرد بهتر از هر چه ایزد بداد) راهنمایی دلگشا که دست‌گیرنده آدم در هر دو سراست:

خرد رهنمای و خرد دلگشای

خرد دست گیرد به هر دو سرای

اما نکته بسیار ظریف در این ستایش‌نامه خرد، اشاره حکیم ابوالقاسم به «نخست آفرینش» بودن خرد است:

نخست آفرینش خرد را شناس

نگهبان جان است و آنِ سه پاس

این روایت فردوسی قطعا بازتاب روایتی مشهور و جاری در فرهنگ اسلامی و البته ایران باستان است. در روایات اسلامی، روایت «أول ما خلق اللهُ العقلُ» یعنی نخستین چیزی که خدا آفرید عقل بود، مشهور است: در شأن و عظمت عقل در روایات اسلامی این حدیث شریف نیز به روایت مرحوم کلینی در اصول کافی شنیدنی است: عن ابی‌جعفر(ع) قال: «لما خلق اللهُ العقل، استنطقهُ ثُم قال لهُ أقبل فأقبل، ثُم قال لهُ أدبر فأدبر، ثُم قال: و عزتی و جلالی ما خلقتُ خلقا هُو أحب الیّ منک و لا أکملتُک الا فیمن أُحب أما انّی ایاک آمُرُ و ایاک أنهى و ایاک أُعاقبُ و ایاک أثیبُ‏»: امام باقر(ع) فرماید: چون خدا عقل را آفرید، از او را به سخن درآورد و فرمود: «پیش آى» پیش آمد، گفت: بازگرد، بازگشت؛ فرمود: به عزت و جلالم سوگند مخلوقى که از تو به پیشم محبوب‏تر باشد نیافریدم و تو را تنها به کسانی که دوستشان دارم، به طور کامل می‌دهم. همانا امر و نهى کیفر و پاداشم متوجه تو است.» (اصول کافى، ج۱، ص۱۰، حدیث۱).

در باب جایگاه خرد در ایران باستان نیز تأمل در جایگاه بهمن در فرهنگ زردتشتی بسیار جالب توجه است. شیخ اشراق با استناد به همین جایگاه بی‌نظیر بهمن در فرهنگ ایران باستان است که در بیان سلسله انوار، نور اقرب یا صادر اول در فرهنگ اشراق را بهمن می‌داند و می‌دانیم بهمن، ایزد خرد و عقل است. (در این باب در مقاله «مفهوم‌شناسی و جایگاه «بهمن» در متون اوستایی و پهلوی به مثابه صادر اول در حکمت اشراقی» به تفصیل سخن گفته‌ام).

زبان رمز و راز

بنابراین شاهنامه در ستایش خرد و فرزانگی است و این معنا را در جای جای کتاب حکیم ابوالقاسم فردوسی می‌توان به صراحت دید. به‌ویژه آنگاه که پای بزرگمهر حکیم به میان می‌آید و البته این صراحت گفتار خود حکیم ابوالقاسم فردوسی نیز است که کتابش را کتاب خرد می‌خواند:

تو این را دروغ و فسانه مدان

به رنگ و فسون و بهانه مدان

از او هر چه اندر خورَد با خرد

دگر بر ره رمز و معنی برَد

بنابراین حکیم توس، شاهنامه را بالصراحه دارای دو ساحت می‌داند: ساحتی که خردمندانه است و همسنگ با خرد و ساحتی که به رمز است و با اشارت‌های پنهان. به عبارتی آنچه در شاهنامه، افسانه و اسطوره خوانده می‌شود و به نظر همباز با خرد نیست، به تعبیر حکیم روشن‌ضمیر ما، افسانه و افسون خوانده نشود بل اشارت‌هایی است به رمز و راز پس تکرار می‌کنم شاهنامه دو وجه دارد، وجهی کاملا منطبق با خرد و وجهی که ظاهراً افسانه است و افسون، لکن در جوهر، همه معنی و مفهوم اما به زبان رمز و راز و در بر دارنده اسرار.

تأویل جاودانگی

دو بخش از شاهنامه را در اثبات این معنا مورد شرح و تحلیل قرار می‌دهیم: اول در شرح داستان کلیله و دمنه؛ و دوم در داستانی در باب فیلسوف و حکیمی هندی. در داستان اول، تأویل شاهنامه از گیاهی که عمر جاودان می‌بخشد و در هند می‌روید، بسیار جالب توجه است. بیت نخستین این باب با رازگشایی از یک معنا آغاز می‌شود:

نگه کن که شادان برزین چه گفت

بدانگه که بگشاد راز از نهفت

در درگاه انوشیروان، پزشک حاذقی حضور دارد به نام برزو (برزویه طبیب). پزشکی بهره‌مند و برخوردار از دانش‌های فراوان و نکونام. روزی به حضور می‌رسد و ابراز می‌دارد که امروز ضمن مطالعه کتاب هندوان، مطلبی را کشف کردم که در کوههای هند، گیاهی چینی و بس لطیف وجود دارد که چنانچه بر مُرده افشانند، فوراً زنده می‌گردد و سخن می‌گوید:

چو بر مرده بپراگند بی‌ گمان

سخنگوی گردد هم اندر زمان

برزو از انوشیروان می‌خواهد اگر اجازه دهد، به هند برود و در باره چنین گیاهی تحقیق و پژوهش نماید. شاه اجازه می‌دهد و همراه با برزو، سیصد بار شتر هدیه برای پادشاه هند می‌فرستد. انوشیروان از برزو می‌خواهد رمز و راز این معنا را برای او جستجو کند.

اگر نوشگفتی شود در جهان

که این گفته رمزی بود در نهان

انوشیروان گرچه این داستان را باور نمی‌کند، اما در جوهر آن، رمزی باطنی می‌بیند و البته بسیار مایل است این رمز کشف گردد.

پادشاه هند پس از دیدن عطایا و هدایای خسرو انوشیروان و آگاه شدن از علت سفر برزو، دادورزی و فرّ و شکوه انوشیروان را چنان می‌داند که حتی قدرت بر آوردن مردگان از خاک را دارد:

نباشد شگفت از جهاندار پاک

که گر مردگان را برآرد ز خاک

اما پادشاه چون خود از این مطلب آگاهی ندارد، دست برزو را باز می‌گذارد تا هر چه می‌تواند، در کوه و بیابان تحقیق نماید و آن گیاه را کشف نماید. حتی پزشکانی نیز همراه او روانه می‌کند. برزو و پزشکان به کوه می‌روند و تمامی گیاهان خشک و تر و پژمرده و رخشنده را جمع می‌کنند و با ساختن دارو از آنها، یکایک را بر مردگان می‌آزماید، اما هیچ مرده‌ای از جای خود برنمی‌خیزد و زنده نمی‌شود.