پاورپوینت کامل زیستن اخلاقی از منظر ابن‌عربی ۴۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل زیستن اخلاقی از منظر ابن‌عربی ۴۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل زیستن اخلاقی از منظر ابن‌عربی ۴۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل زیستن اخلاقی از منظر ابن‌عربی ۴۲ اسلاید در PowerPoint :

محیی‌الدین ابن عربی (درگذشته به سال ۶۳۸ هجری و ۱۲۴۰ میلادی) که اتفاقا متولد مُرسیه اسپانیاست یکی از بزرگ‌ترین عرفای مسلمان محسوب می‌شود. انتساب لقب شیخ اکبر به او روشن‌ترین دلیل اثبات این ادعاست. وی که در قرن ششم و هفتم هجری (معادل دوازدهم و سیزدهم میلادی) می‌زیست و صاحب آثار گرانقدر مهمی چون فتوحات مکیه و فصوص‌الحکم بود، تـاثیر عظیمی بر عرفان اسلامی پس از خویش گذاشت.

شهپر وصول انسان به حق

الف: محیی‌الدین ابن عربی (درگذشته به سال ۶۳۸ هجری و ۱۲۴۰ میلادی) که اتفاقا متولد مُرسیه اسپانیاست یکی از بزرگ‌ترین عرفای مسلمان محسوب می‌شود. انتساب لقب شیخ اکبر به او روشن‌ترین دلیل اثبات این ادعاست. وی که در قرن ششم و هفتم هجری (معادل دوازدهم و سیزدهم میلادی) می‌زیست و صاحب آثار گرانقدر مهمی چون فتوحات مکیه و فصوص‌الحکم بود، تـاثیر عظیمی بر عرفان اسلامی پس از خویش گذاشت. شروح بسیاری که بر آثار او نوشته شده و حکما و عرفای بزرگی که در مکتب او پرورش یافتند (همچون صدرالدین قونوی، عبدالرزاق کاشانی، قیصری، سیدحیدر آملی، جامی و …) نشان از تاثیر عظیم این عارف و حکیم بزرگ بر سیر عرفان در جهان اسلام دارد. اثر مهم او فتوحات مکیه در چهار مجلد عظیم و بیش از سه هزار صفحه، تفصیل کتاب مهم دیگر او فصوص‌الحکم است. فصوص که در یک مجلد نگاشته شده اجمال و خلاصه کتاب عظیم فتوحات است. ابن‌عربی بنیادی‌ترین مباحث عرفانی را در این دو اثر خویش بیان کرده است.

ب: در جهان اسلام، مباحث مربوط به اخلاق و زیست اخلاقی در حوزه حکمت و کلام مورد توجه قرار می‌گیرد. حکمت در اندیشه اسلامی اعم از فلسفه بوده و تلفیقی از مباحث شهودی و استدلالی یا عرفانی، قرآنی و فلسفی است و علم کلام نیز همان الهیات است. بنابراین روشن می‌شود چرا اخلاق هم در حوزه مباحث کلامی مطرح است و هم از طریق حکمت، در مباحث عرفانی ظاهر می‌شود. گرچه مهم‌تر از این نکته، محوریت و موضوعیت بحث انسان در دو حوزه کلام و عرفان است که حضور مباحث اخلاقی را در هر دو قلمرو مشروع می‌سازد.

در شرح این معنا تاکید می‌کنیم که اولا در جهان اسلام، مفهومی جامع و عام و کامل به نام حکمت وجود دارد (همان که هنری کربن با عنوان Theosohpia از آن نام می‌برد) نوعی خرد و دانش الهی که از سوی خداوند به انسان‌های پاک الهام می‌شود: (به تعبیر قرآن: یوتِی الْحِکْمه منْ یشاءُ و منْ یوت الْحِکْمه فقدْ أُوتِی خیراً کثِیراً – و خداوند حکمت و بینش را به هر کس بخواهد (و شایسته ببیند) می‌دهد و به هرکس حکمت داده شود، همانا خیری فراوان به او داده شده است. (سوره بقره آیه ۲۶۹) این دانش که نوعی لوگوس (Logos) و بارقه الهی محسوب می‌شود در جوهر خود شامل عرفان، فلسفه، کلام و حتی اصول و مبانی فقهی است. علم حکیم از یک سو ریشه در علم الهی دارد و از دیگر سو تمامی شامل دانش‌هایی است که می‌تواند در تبیین و تعلیم و تفهیم مبانی مورد استفاده قرار گیرد.

ثانیا اخلاق از جمله مفاهیمی است که هم در حوزه عرفان و هم در حوزه کلام از مهم‌ترین سرفصل‌هاست. متکلمان دینی که وظیفه شرح و بسط مفاهیم دین در حوزه الهیات را به عهده دارند، اخلاق را به عنوان زیربنای زیستن انسان از نظر زیست معنوی و نیز مادی مورد توجه بنیادین قرار می‌دهند. از دیدگاه متکلمان، اگر انسانی زیربنای اخلاقی خویش را بر بنیاد آموزه‌های وحیانی مورد تخلیه (پاک کردن نفس از رذایل اخلاقی) و تجلیه (آراستن نفس به فضایل اخلاقی) قرار ندهد قطعا در دریافت مفاهیم دینی و نیز عمل به آنها ناتوان خواهد بود. پیراستن و آراستن به عنوان روحِ اصلی اخلاق در اندیشه اسلامی متاثر از آیات قرآن است. آنجا که خداوند در سوره شمس به نفس انسان (و نه روح، روح در الهیات اسلامی فراتر و متعالی‌تر از نفس است و در قلمرو تقسیم به رذایل و فضایل قرار نمی‌گیرد) قسم می‌خورد: و نفْسٍ و ما سواها یعنی قسم به نفسی که مُسّوی (یعنی در حالتی متساوی برای پذیرش خیر و شر) آفریده شده و سپس به او زشتی‌ها و پاکی‌ها الهام شده: فألْهمها فُجُورها و تقْواها. آنگاه قرآن از تخلیه نفس سخن می‌گوید یعنی رستگار می‌شود کسی که نفس خویش را از زشتی‌ها پاک کرده (قدْ أفْلح من زکّاها) و بر عکس زیان می‌بیند آن کس که نفس خویش را به ناپاکی‌ها آلوده و پلید گردانیده است. (و قدْ خاب منْ دساها) . مفهوم موافق این آیات این است که نفس باید به پاکی‌ها آراسته شود (تجلیه) و از رذایل پاک شوند (تخلیه).

از آن سو در قلمرو عرفان نیز بنیادی‌ترین اصل در طریقت آن است که سالک در آغاز طریقت، نفس خویش را پاک کرده و مهیا و مستعد قبول و پذیرش فضایل گرداند. کسانی می‌توانند از شریعت فراتر رفته و پای به طریقت نهند که نفسی مصفا و پاک‌شده داشته باشند. نفوس آلوده و نیز اسیر در مفاسد اخلاقی، هرگز امکان استشمام بوی حقیقت در قلمرو طریقت را ندارند. بنابراین نسبتی وجود دارد میان بحث اخلاق در عرفان و الهیات. ذکر مثال کوتاهی این بحث را روشن‌تر می‌سازد: در عرفان اسلامی بحث مهمی در باب احوال و مقامات وجود دارد. احوال از دیدگاه عرفا، وارداتی است که بر قلب انسان وارد می‌شود همچون مراقبه، قرب، محبت، وجد، خوف، رجا، شوق، انس، قبض، بسط، طمأنینه، رضا، یقین، هیبت، ذوق و مشاهده و جالب اینکه همه این معانی در حوزه اخلاق مورد بحث و تحقیق کامل هستند.

ج: و اما دیدگاه ابن عربی در باب اخلاق و زیستن اخلاقی. کلام و نظر او در این باب، بسیار جامع و مفصل است و اگر بگوییم وی در تمامی آثار خویش مهم‌ترین اصل مباحثات خود را تبیین جایگاه اخلاقی انسان قرار داده، اغراق نکرده‌ایم. شاید متاثر از این کلام پیامبر اسلام که فرمود: من برای تکمیل مکارم اخلاق برگزیده شده‌ام (انما بُعِثْتُ لِأُتمِّم مکارِم الْأخْلاقِ)

از دیدگاه ابن‌عربی، اخلاق نه از حوزه نظر که از قلمرو عمل آغاز می‌شود. به عبارتی ابن‌عربی زیستن اخلاقی یا اخلاقی بودن انسان را اول و بالذات یک امر عملی می‌داند و نه یک امر نظری که دستاورد آن غرقه شدن در مباحث نظری است که هیچ‌گاه پایانی ندارد. این بدان معناست که از منظر او، زیست اخلاقی، محور و بنیاد است نه فربهی نظری در حوزه اخلاق و این مساله بسیار مهمی است.

بنابراین او با انجام امور خیر توسط انسان سخن خود در باب اخلاق را آغاز می‌کند. از منظر شیخ، انجام امور خیر در جامعه اعم از اعمال خیر معنوی و خیر مادی، سبب ظهور ملکات اخلاقی در نفس انسان می‌شود. به عبارتی، چنانکه اشاره کردیم سیر زیستن اخلاقی با عمل آغاز و در مسیر خ