پاورپوینت کامل نسبت فقه و فلسفه ۴۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نسبت فقه و فلسفه ۴۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نسبت فقه و فلسفه ۴۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نسبت فقه و فلسفه ۴۹ اسلاید در PowerPoint :

توشیهیکو ایزوتسو که خود از متفکران نامدار قرن بیستم است، مرحوم ملاهادی سبزواری را به رأی و نظر همگان، بزرگ‌ترین فیلسوف ایرانی در قرن نوزدهم میلادی می‌داند، کسی که در میان استادان و بزرگان عارف آن عصر مقام نخست را داشت.

تأویل حکمی و عرفانی مسائل فقهی در نبراس الهدای ملاهادی سبزواری

جامع قرآن، عرفان و برهان

توشیهیکو ایزوتسو که خود از متفکران نامدار قرن بیستم است، مرحوم ملاهادی سبزواری را به رأی و نظر همگان، بزرگ‌ترین فیلسوف ایرانی در قرن نوزدهم میلادی می‌داند، کسی که در میان استادان و بزرگان عارف آن عصر مقام نخست را داشت. اقبال لاهوری نیز به عنوان یکی از احیاگران بیداری اسلامی در دوران معاصر، معتقد است ملاهادی سبزواری نماینده بزرگ تغییر مسیر فلسفه ایرانی در روی تافتن از فلسفه نوافلاطونی به حکمت افلاطونی اصیل است: «ملاهادی بزرگ‌ترین متفکر عصر اخیر ایران است؛ بنابراین بررسی فلسفه او برای شناخت نحوه تفکر اخیر ایران لازم است. فلسفه سبزواری مانند فلسفه اسلاف او سخت با دین آمیخته است. سبزواری با استناد فعلیت به حق، جهان‌بینی ایستای افلاطون را دگرگون کرد و به پیروی از ارسطو حق را مبدأ ثابت و موضوع همه حرکات شمرد. از دیدگاه او، همه موجودات عالم به کمال عشق می‌ورزند و به سوی غایت نهایی خود سیر می‌کنند.»۱

می‌توان ملاهادی سبزواری را که در سال ۱۲۱۲ق در سبزوار دیده به جهان گشود و در ۱۲۸۹ق چشم از جهان فروبست، از فیلسوفان و بل دقیق‌تر حکیمان صاحب‌نظری دانست که جامع قرآن و عرفان و برهان در تاریخ فلسفه اسلامی بودند. نظری به عناوین تألیفات او این معنا را اثبات و به وضوح نشان می‌دهد. از یک سو در فلسفه و منطق، صاحب اثر نامداری چون «منظومه» و شرح آن است که تلخیصی کامل از حکمت متعالی صدراست و از سوی دیگر صاحب «شرح مثنوی» مولانا و نیز از یک سو «حاشیه بر شوارق» ملا عبدالرزاق لاهیجی و از دیگر سو صاحب رسائلی چون «رحیق و راح افراح» در علم بدیع و نیز «حاشیه بر شرح سیوطی» بر الفیه ابن مالک. و همه اینها در حالی است که آثاری در شرح ادعیه بسیار مهم شیعی دارد، چون: «شرح الاسماء» یا شرح دعا جوشن کبیر و نیز «شرح دعاء الصباح». بر این رسائل باید نوشتارهای کلامی او همچون «اصول‌الدین» و نیز «الجبر و الاختیار» و «هدایه الطالببین» را و مهمتر کتب فقهی او چون «النبراس فی اسرار الاساس» و نیز «مقیاس» و «منظومه فقه» را افزود.

بنابراین با شخصیتی متضلع مواجیهم که در فقه و فلسفه و عرفان و نیز قرآن و لغت و کلام، استاد است و گرچه در مواردی همچون علم خدا بر ذات خویش، حادث بودن عالم امر، تفاوت حرکت با تحریک، جوهر دانستن برخی اقسام علم، با صدرا اختلاف نظر دارد و رأی بوعلی سینای بزرگ را در مسئله ادراک کلیات نمی‌پسندد، اما کیست که نداند ملاهادی قطعا یکی از بزرگ‌ترین حلقات وصل عرفان و فلسفه صدرایی و اسلاف او با حکمت و عرفان امروز است.

عارف عالم

نکته بارز حیات مبارک ملاهادی ورع و تقوای او از یک سو و تشرع و دینداری او از دیگر سوست و این البته ویژگی مهم حکمای شیعی است. از صدرا به بعد، حکمای مسلمان به ویژه در حوزه فلسفه و حکمت ایرانی، فیلسوفانی فقیه‌اند و فقیهانی متکلم و متکلمانی متقی و متقیانی عارف و عالمانی آگاه به رموز و اسرار عرفانی (ملاهادی در شعر با نام «اسرار» تخلص می‌کرد) و این تضلع به دلیل پیوند متقن و استوار اندیشه‌ورزی حکمی و برهانی این حکما با متون روایی و الگو قراردادن شخصیت‌هایی همچون حضرت امیر‌المؤمنین علی(ع) است. در قاموس همین معنا و در مطلب دیگری در کتاب بزرگداشت‌نامه جهانگیرخان قشقایی، از جایگاه وسیع نهج‌البلاغه و ادعیه در حکمت و فلسفه مابعد صدرایی سخن گفته‌ام.۲

دو روایت در اثبات نکته نخستین این بخش، یعنی ورع و تقوای فوق‌العاده ملاهادی مشهور است: اول روایت محمدعلی مدرس تبریزی ـ صاحب ریحانه‌الادب ـ است که با یک واسطه، دیدار شاه قاجار با ملاهادی را چنین بازگو می‌کند: «ناصرالدین شاه نقل می‌کند که در اثنای مسافرت به اروپا، در تبریز توقف کرد. موقع بازدید از یکی از علمای متمکن آن شهر، به او گفت: در این مسافرت به هر شهری که وارد می‌شدیم، اهالی آن شهر حسب‌الوظیفه استقبال می‌کردند؛ ولی [در سفر به مشهد مقدس،] ملاهادی که شاه و وزیر نمی‌شناسد؛ گذشته از استقبال، حتی به دیدن ما هم نیامد. من این کار را بسیار پسندیدم و گفتم: اگر او شاه نمی‌شناسد، شاه او را می‌شناسد.

بعد از تعیین وقت، روزی نزدیک ناهار فقط با یک پیشخدمت به خانه حاجی رفتم تا با وی ناهاری خورده باشم. بعد از پاره‌ای مذاکرات متفرقه، گفتم که: خداوند تمامی نعمت‌ها را در حق من تکمیل کرده و هر نعمتی شکر مناسب خود را لازم دارد؛ چنان‌که شکران علم، تدریس و ارشاد بندگان، شکرانه مال، دستگیری از فقرا و شکرانه قدرت و سلطنت نیز انجام احتیاجات مردم است. از شما خواهش می‌کنم که مرا خدمتی مقرر کنید که به انجام آن، شکرانه نعمت سلطنت را به جای آورده باشم. حاجی اظهار بی‌حاجتی کرد و اصرار من فایده‌ای نداشت تا آنکه گفتم: «شنیده‌ام شما زمینی زراعتی دارید، خواهش می‌کنم برای آن مالیات دولتی ندهید که لااقل به این خدمت جزئی موفق بوده باشم.» آن را نیز با عذر موجهی رد کرد و گفت: «کتابچه مالیات دولتی هر ایالتی به لحاظ کمّی و کیفی، صورتی قطعی گرفته که اساس آن با تغییرات جزئی به هم نمی‌خورد. اگر من مالیاتم را ندهم، ناچار مقدار آن از طرف والی مالیات بین سایر مردم سرشکن خواهد شد و ممکن است قسمتی از آن به بیوه‌زن یا یتیمی تحمیل شود. اعلیحضرت همایونی راضی نباشند که تخفیف یا معافیت مالیات من، سبب تحمیل بر یتیمان و بیوه‌زنان باشد. به علاوه، دولت مخارج هنگفتی دارد که تأمین آن وظیفه حتمی افراد ملت است، ما با رضا و رغبت خودمان این مالیات را می‌دهیم.»

من گفتم که: «بفرمایید ناهاری بیاورند تا خدمت شما صرف طعامی هم کرده باشیم.» حاجی به خادمش امر کرد ناهار را بیاورد. خادم یک سینی چوبین با نمک و دوغ و چند قاشق و چند عدد نان پیش ما گذاشت، حاجی نخست آن نانها را بوسید و بر رو و پیشانی گذاشت، بعد آنها را خرد کرده و توی دوغ ریخت. یک قاشق پیش من گذاشته و گفت: «شاها، بخور که نان حلال است. زراعت و جفت‌کاری آن، دسترنج خودم است.» من یک قاشق خوردم، دیدم خوردن آن برایم دشوار است. بعد از اجازه از حاجی، مقداری از نانها را به دستمالم بسته و به پیشخدمت دادم که در مریضی یکی از افراد خانواده سلطنتی، از آن نانها استشفا کنند…»

خادم مدرسه

و اما روایت دوم از خادمی کردن ملاهادی در مدرسه علمیه کرمان جهت تأدیب و ریاضت نفس است: «حاجی سبزواری(ره) چون واجب‌الحج شد، با همسر خود عازم حج شد. در بازگشت از سفر حج، همسر مهربانش از دنیا می‌رود، حاجی به تنهایی از راه آب به بندرعباس می‌آ‌ید و از آنجا وارد شهر کرمان می‌شود. از آنجا که لباس و عمامه‌اش همانند دهاتی‌های سبزوار بود، کسی آن چراغ فروزان را باور نمی‌کرد که از رجال شایسته علمی و از اولیای خداست. با وضعی که داشت، وارد مدرسه معصومی کرمان شد و از خادم آنجا درخواست حجره‌ای کرد که چند شبی را در آنجا بماند، سپس به سبزوار حرکت کند. خادم عرضه داشت: «واقف این مدرسه، حجره‌ها را وقف بر طالبان علم نموده و ماندن کاسب یا فرد معمولی در این مدرسه جایز نیست، مگر اینکه شما با من عهد کنی چند روزی که در اینجا هستی، در امور نظافت مدرسه و طلاب به من کمک دهی.» حاجی جواب مثبت می‌دهد و برای تأدیب نفس، به کمک خادم جهت امور طلاب و نظافت مدرسه اقدام می‌کند. حاجی در آن مدرسه قصد می‌کند تا ریشه‌کن شدن هوای نفس به کار خادمی ادامه دهد، از این جهت عزم بر ماندن می‌نماید.

مدتی که می‌گذرد، خادم از او می‌پرسد: «عیال داری؟» می‌گوید: نه، می‌پرسد: «اگر وسیله ازدواج برایت فراهم باشد، ازدواج می‌کنی؟» حاجی پاسخ مثبت می‌دهد، خادم مدرسه می‌گوید: «دختری دارم، اگر میل داشته باشی، با او ازدواج کن.» حاجی بدون چون و چرا با دختر خادم ازدواج می‌کند، خدمت حاجی در آن مدرسه نزدیک به سه سال طول می‌کشد. در آن زمان عالم و پیشوای روحانی کرمان، آقا سیدجواد امام‌جمعه شیرازی بود که از دانشمندان و علمای جامع علوم عقلی و نقلی عصر به شمار می‌رفت و علاوه بر مقامات علمی و واجدیت مراتب معقول و منقول، پیشوایی وارسته و روشن‌ضمیر و دانشمندی متقی و صاحب ورع بود. یک روز حاج سیدجواد مشغول گفتن منظومه حکمت حاجی برای شاگردان بود، در حالی که حاجی در کار نظافت و جاروکشی مدرسه بود. سید در حال درس به نکته‌ای مهم از مسائل عالی حکمت رسید، آن‌چنان که باید مسئله بیان نشد. پس از اتمام درس در حالی که سید به طرف منزل می‌رفت، حاجی در طریق منزل با بیانی وافی نکته را شرح داد، سید ابتدا اعتنایی نکرد؛ ولی وقتی به منزل رفت و در آن نکت