پاورپوینت کامل «با فرهنگ» کیست؟ «بی ‌فرهنگی» چیست؟ ۲۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل «با فرهنگ» کیست؟ «بی ‌فرهنگی» چیست؟ ۲۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل «با فرهنگ» کیست؟ «بی ‌فرهنگی» چیست؟ ۲۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل «با فرهنگ» کیست؟ «بی ‌فرهنگی» چیست؟ ۲۶ اسلاید در PowerPoint :

«فرهنگ» یکی از واژه‌های چند معنا و البته پرمعنا است؛ همچون دیگر واژه‌های مهم در یک فرهنگ که چون به مسائل بنیادین تفکر و مفاهیم بنیادین بشری و انسانی مربوط می‌شوند، هر جامعه‌ای از آن برداشتی می‌کند. همین برداشت‌های مختلف، جوامع را از یکدیگر متمایز می‌کند؛ به عنوان مثال برخی بیشتر بر جنبه مادی فرهنگ توجه دارند، برخی بر جنبه دانایی و برخی هم بر جنبه معنوی و اخلاقی آن متمرکز می‌شوند.

فرهنگی که نتواند خود را با روز هماهنگ کند، محکوم به نابودی است

۱- «فرهنگ» یکی از واژه‌های چند معنا و البته پرمعنا است؛ همچون دیگر واژه‌های مهم در یک فرهنگ که چون به مسائل بنیادین تفکر و مفاهیم بنیادین بشری و انسانی مربوط می‌شوند، هر جامعه‌ای از آن برداشتی می‌کند. همین برداشت‌های مختلف، جوامع را از یکدیگر متمایز می‌کند؛ به عنوان مثال برخی بیشتر بر جنبه مادی فرهنگ توجه دارند، برخی بر جنبه دانایی و برخی هم بر جنبه معنوی و اخلاقی آن متمرکز می‌شوند.

شرق وقتی از فرهنگ صحبت می‌کند، بیشتر به سمت «مفاهیم معنوی» و غرب بیشتر «مفاهیم مادی» همچون دستاوردهای فرهنگی و رفتارهای فرهنگی را مد نظر دارد. به این اعتبار، می‌توان گفت فرهنگ از آن دست مفاهیمی است که برداشت‌های متفاوتی از آن می‌شود. این امر یکی از ویژگی‌های واژه فرهنگ است که نمی‌توان برای آن نسخه‌ای پیچید و گفت از این به بعد فرهنگ به این معنای خاص به کار می‌رود. به همین دلیل هم هست که «فرهنگ» و هم «ضد فرهنگ» در فرهنگ‌های مختلف متفاوت است؛ به عنوان مثال اگر در فرهنگی، اخلاق را اصل بدانیم، طبیعتاً بی‌اخلاقی ضد فرهنگ است یا اگر آگاهی و دانایی را اصل بگیریم، جهالت، بی‌فرهنگی است.

بنابراین یک روش در تعریف فرهنگ، بررسی تماتیک و مضمونی از فرهنگ است به این معنا که فرهنگ یک جامعه بیشتر بر چه مضمون و مفهومی تأکید دارد. روش دوم در تعریف فرهنگ، ریشه‌شناسی لغت «فرهنگ» است. در این شیوه، با بررسی معنای لغوی فرهنگ در یک جامعه می‌توان به معنای آن پی برد.

۲- انسان به واسطه فرهنگ، پرورش و والایش پیدا می‌کند، روانشناسان معتقدند دو میل اصلی در درون انسان‌ها وجود دارد؛ یکی میل سازندگی و دیگری میل ویرانگری؛ یک میل زندگی و یک میل مرگ. فروید معتقد است که مدنیت آمده تا امیال آدمی را کنترل کند چراکه اگر امیال را رها کنیم، انسان ممکن است به موجودی بشدت خشن یا موجودی بشدت ‎بدون بهره‎وری بدل شود اما مدنیت به این امیال درونی جهت داده و آنها را سامان می‌بخشد و در راه رشد انسانی به کار می‌گیرد. البته فروید معتقد است که گاهی در جریان مدنیت قوانین سفت و سختی ایجاد می‌شود که بسیاری از امیال سرکوب و به دنبال سرکوب، طغیان می‌کنند.

بنابر این تعریف، اصطلاح «با فرهنگ» و «بی ­فرهنگ» می‌تواند معنادار شود. «با فرهنگ» کسی است که آموزش‌های انسانی، فرهنگی و مدنی را دیده باشد و «بی‌ فرهنگ» کسی است که از آموزش‌های انسانی، فرهنگی و مدنی محروم باشد. پس فرهنگ اکتسابی است و برعکس بعضی از ویژگی‌های انسانی، باید آن را کسب کرد و مدیران جوامع موظف هستند که سیستم و نظامی را برای کسب فرهنگ تعبیه کنند. به این اعتبار، کسی «با فرهنگ» و کسی «بی‌ فرهنگ» به دنیا نمی‌آید. فرهنگ، بذر دارد که باید یک سیستم برای رشد آن تعبیه شود.

۳- فرهنگ ما در دوره‌های مختلف، شرایط متفاوتی داشته است. به عنوان مثال، ما در دوره قبل از اسلام خصوصاً در دوران هخامنشی، مدیریت جهانی داشتیم و شرق را مدیریت می‌کردیم و حتی گاهی این مدیریت به غرب هم کشیده می‌شد، انسجام و ساختار مدیریتی برای ما یک وضعیت متمایزکننده بود کما اینکه گفته می‌شود نخستین امپراطوری جهان، امپراطوری هخامنشی است. در دوره‌های بعد، فرهنگ در جامعه ما، جلوه‌های دیگری پیدا کرد اما به اعتقاد من، در فرهنگ ما، حداقل تا قبل از دوران مدرن، بیش از هر چیزی «آگاهی» و «هنر» اهمیت داشت. ایرانیان را به «آگاهی» و «هنر» می‌شناختند البته در شرق آگاهی و هنر به «معنویت» هم مرتبط می‌شود.

یکی از جلوه‌های برجسته هنر