پاورپوینت کامل شهسوار فرهنگ ایرانی دکتر آذرتاش آذرنوش ۳۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شهسوار فرهنگ ایرانی دکتر آذرتاش آذرنوش ۳۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شهسوار فرهنگ ایرانی دکتر آذرتاش آذرنوش ۳۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شهسوار فرهنگ ایرانی دکتر آذرتاش آذرنوش ۳۰ اسلاید در PowerPoint :

نوشتن درباره دکتر آذرتاش آذرنوش چهره ماندگار ادبیات عرب، یکی از مفاخر علمی و فرهنگی ایران و حامیان دیرین خردگرای فرهنگ و تمدن ایرانی که در شانزدهم مهرماه ۱۴۰۰ از جهان هستی رخت بر بست، دشوار است. استاد نامداری که جاذبه گفتار و مصاحبتش تاثیرگذار بود و متانت و علم و فضیلتش مثال‌زدنی. او فرزند اصیل و خلف ایران و پرورده استادان بزرگی چون بدیع‌الزمانی کردستانی و سیدمحمد فرزان بود.

نوشتن درباره دکتر آذرتاش آذرنوش چهره ماندگار ادبیات عرب، یکی از مفاخر علمی و فرهنگی ایران و حامیان دیرین خردگرای فرهنگ و تمدن ایرانی که در شانزدهم مهرماه ۱۴۰۰ از جهان هستی رخت بر بست، دشوار است. استاد نامداری که جاذبه گفتار و مصاحبتش تاثیرگذار بود و متانت و علم و فضیلتش مثال‌زدنی. او فرزند اصیل و خلف ایران و پرورده استادان بزرگی چون بدیع‌الزمانی کردستانی و سیدمحمد فرزان بود.

دکتر آذرنوش در طول هشتادوچهار سال زندگی پر برکت خود برای اعتلای فرهنگ و تمدن ایرانی کوشید، ژرفای فرهنگ ایران را با ریزبینی و دقت کاوید. از این رو همیشه نکته و حرف‌های تازه برای گفتن و نوشتن داشت. حاصل علم سرشار و فضل پربار او در زمینه ادبیات عرب و فارسی آثار ارزنده‌ای است که برای ما باقی گذاشت و هریک زینت‌بخش کتابخانه‌‌هایمان و مرجع اهل تحقیق است.

دکتر آذرنوش ایران را عاشقانه دوست می‌داشت و همواره به هویت خود می‌بالید و بی هیچ ‌منتی با تلاشی مضاعف از میراث فرهنگی خویش پاسداری می‌کرد.

نخستین ایرانی بود که در رشته ادبیات عرب، مدرک دکتری از دانشگاه سوربن گرفت و وزارت فرهنگ فرانسه، نشان «شوالیه نخل آکادمیک» را به او اهدا کرد. چندین بار نیز برنده کتاب سال جمهوری اسلامی ایران شد. فخر او همیشه به اندوخته‌هایش بود و خشنودیش به بذل و بخشش این اندوخته‌ها و پراکندگی تخم دانش و افروختن چراغ بینش. از این‌رو، سپیدی مو را به نقد سپری کردن عمر با کاغذ، قلم و کتاب و در مقام تعلیم گذراند و با دقت و موشکافی‌های علمی خود در ثبت آنها و روشنگری اهل علم کوشید.

پژوهشگر و نویسنده‌ای که به میهنش خدمت کرد، در این راه بسیار زحمت کشید و خوشحال بود از اینکه عمرش در راه فرهنگ سپری شده است. اما از خودش بیشتر از اینها انتظار داشت و با وجود گذشت هشت دهه از عمر و تالیف و ترجمه آثار ارزشمند هنوز فکر می‌کرد برای مادر مهربانی به نام ایران که در آغوشش پرورش یافته و بالیده بود، اندکی کار کرده و به آن خیلی بدهکار است.

دکتر آذرنوش همواره می‌کوشید فارغ از تعصب‌ها، به‌عنوان یک پژوهشگر با روش علمی و مستند ذهن جوانان و مردم را نسبت به ایران و اسلام روش کند و مایه‌ها و ریشه‌های هویت ملی‌ خودشان را به آنها بشناساند و از طرفی با بن‌مایه‌های فرهنگ اسلامی آشنا کند تا آنان بدانند که ایرانیان در خدمت به اسلام چه کردند و ارزش‌های اسلامی چه دستاورد‌هایی برای فرهنگ و جامعه ما داشته است. او بی‌توجهی به این مسائل را به ضرر فرهنگ ما می‌دانست و معتقد بود جوانان باید نسبت به این موضوع‌ها هوشیار و پیگیر باشند.

استاد صرف‌نظر از مقام والای علمی، اخلاق‌مدار بود. به‌طوری که شاگردان، دوستان و همکارانش او را بر داشتن فضایل اخلاقی و سجایای انسانی همواره ستایش می‌کردند و می‌کنند.

دکتر آذرنوش از بزرگان علم و ادب و استادان ایرانی و خارجی خود به نیکی و با احترام یاد می‌کرد و همواره قدردان آنان بود. از علامه سیدمحمد فرزان به‌عنوان فردی که در زندگی ادبی‌اش بسیار تأثیرگذار بود و وقتی حرف می‌زد انگار بیهقی بود، یاد می‌کرد. اعتقاد داشت استاد فرزان مرد شفاهی بود و برای همین چیز زیادی ننوشته‌ است.

بدیع‌الزمانی کردستانی را نیز در صرف و نحو عربی یک نابغه‌ و بسیار چیره‌دست می‌دانست و از فضل و دانشش سخن می‌گفت و از مجتبی مینوی به‌عنوان استاد بزرگوارش که از هیچگونه راهنمایی در تالیف کتاب نفوذ فارسی در فرهنگ عربی دریغ نکرده بود.

استاد آذرنوش معتقد بود ادبیات فارسی و عربی خیلی به هم نزدیک هستند. از این رو وقتی ادبیات عرب می‌خواند، لحظه‌ای ادبیات فارسی را رها نکرد. با اعتقاد به اینکه آگاهی‌های ما درباره ایران، ایرانیت و نیز زبان فارسی دری در سده‌های نخست اسلام هنوز مه‌آلود و از هم گسیخته است و جامعه عرب‌نژاد تازی‌زبان چگونه با ایرانیان رابطه برقرار کرد، چرا مدت دو یا سه قرن نه تنها هیچ مبارزه‌ای با ایرانیان، زبان فارسی و سنت‌های ایرانی نکردند، بلکه برعکس ستایش و تعریف هم کرده‌اند، چرا زبان عربی، با همه توانمندی‌های دینی، ادبی، علمی و سیاسی، نتوانست جای زبان فارسی را بگیرد، فارسی کجا بود و پیش از آنکه سر بر کشد چرا دیر زمانی در تاریکی