پاورپوینت کامل نورواقی‌گری در روزگار ما ۲۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نورواقی‌گری در روزگار ما ۲۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نورواقی‌گری در روزگار ما ۲۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نورواقی‌گری در روزگار ما ۲۱ اسلاید در PowerPoint :

در سال‌های اخیر، رجوع به آموزه‌های رواقی‌گری و بازخوانی و ترویج آنها رواجی بی‌سابقه یافته. «رواقی‌گری» عنوان مکتب یا نحله یا جریانی فکری است که خاستگاهش به یونان قرون سوم و دوم پیش از میلاد باز می‌گردد، یعنی زمانی که با قدرت گرفتن اسکندر، آزادی و استقلال دولتشهر یونانی از بین رفت و اندیشه امپراتوری بر نگرش دولتشهری غلبه پیدا کرد.

در سال‌های اخیر، رجوع به آموزه‌های رواقی‌گری و بازخوانی و ترویج آنها رواجی بی‌سابقه یافته. «رواقی‌گری» عنوان مکتب یا نحله یا جریانی فکری است که خاستگاهش به یونان قرون سوم و دوم پیش از میلاد باز می‌گردد، یعنی زمانی که با قدرت گرفتن اسکندر، آزادی و استقلال دولتشهر یونانی از بین رفت و اندیشه امپراتوری بر نگرش دولتشهری غلبه پیدا کرد. اگر سقراط و افلاطون و ارسطو، روایتگران انحطاط تمدن یونانی بودند، در دوران رواقیان این زوال رخ داد و نظم نوینی بر زندگی مردم ظاهر شد. به نوشته فردریک کاپلستون، تاریخ‌نگار فلسفه «آتن، اسپارت، کورنت و … دیگر واحدهای آزاد و مستقلی نبودند که در احساس مشترک تفوق فرهنگی نسبت به تاریکی و جهل بیگانگان پیرامون خود متحد باشند: آنها در یک کل بزرگ‌تر (امپراتوری) مستهلک شدند و چندان دور نبود آن روزی که یونان فقط ایالتی از امپراتوری روم می‌شد.»

نظم نوین سیاسی و اجتماعی بازتابی در اندیشه و تفکر داشت. هویت شهروندی در دولت‌شهرهای یونانی که شادکامی فرد را در گروی سعادت کل شهر یا مدینه (پولیس) می‌دانست، از میان رفت و جایش را به نوعی فردگرایی و جهان وطنی داد. بی‌دلیل نیست که واحد سعادتمندی و رضایت در اندیشه‌های رواقی، فرد است و آنها کمتر به کلیت جامعه کار دارند. همزمان افزایش ارتباطات و مراودات میان آدم‌هایی از جوامع و فرهنگ‌های مختلف در پهنه امپراتوری، نوعی نسبی‌گرایی و شکاکیت فلسفی را به همراه آورد. باور راسخ پیشین به نظام‌های فکری مطلق‌گرایی چون فلسفه افلاطونی یا فلسفه ارسطویی، به عنوان واپسین کوشش‌های سترگ اندیشه برای بازگرداندن اعتماد شهروندان به حقیقت کلی و جهانشمول، با تردید مواجه شد و علایق عملی و اهتمام به اخلاق- آن‌هم اخلاقی فردگرا- جای کوشش‌های انتزاعی نظری را گرفت. در چنین شرایطی است که نحله‌ها و مکتب‌های گوناگونی با شباهت‌هایی جالب توجه در منش و روش اندیشیدن به منصه ظهور رسیدند: کلبیان، رواقیان، شکاکان و اپیکوریان. نحله‌هایی که علایق عملی و اخلاقی در آنها بر اندیشه‌ورزی نظری و انتزاعی غلبه دارد و عمدتا فردگرا و شکاک هستند.

عنوان «رواقی‌گری» (Stoicism) از نام «ستوا پویکیله» (Stoa Poikile) یا «ایوان یا رواق منقش» اخذ شده، ستونی تزیین‌شده با نقاشی‌هایی از نبردهای تاریخی و اسطوره‌ای در ضلع شمالی آگورا در آکروپولیس آتن که زنون اهل کیتیون (۳۳۴-۲۶۲ پیش از میلاد)، بنیانگذار این مکتب با هوادارانش در آنجا جمع می‌شدند و به بحث می‌پرداختند. اساس آموزه‌های رواقیان، هماهنگی با طبیعت است. از دید ایشان سعادت انسان از طریق پذیرش هستی امکان‌پذیر می‌شود. معنا و مفهوم ساده این آموزه قبول و کنار آمدن