پاورپوینت کامل استاد همایی؛ سنای ایران ۳۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل استاد همایی؛ سنای ایران ۳۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل استاد همایی؛ سنای ایران ۳۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل استاد همایی؛ سنای ایران ۳۲ اسلاید در PowerPoint :

سخن بر سر احوال و آثار زنده‌یاد استاد علامه جلال‌الدین همایی است؛ دانشمندی ذوالفنون در شاخه‌های متعدد علوم ادبی و دینی که در طول عمر با برکت و پر افتخار علمی و ادبی خود بیش از ۵۰ اثر چاپ شده و نشده ارزنده دارد که هر یک می‌تواند به تنهایی نمونه شایسته‌ای برای نشان دادن مقام علمی این علامه بزرگ باشد.

استاد علامه جلال‌الدین همایی از خانواده‌ای اهل ادب، شعر و هنر و معرفت بود. سحرگاه شب چهارشنبه، سیزدهم دی‌ماه ۱۲۷۸ شمسی، در محله‌های جنوب شرقی اصفهان، کودکی به دنیا آمد که او را جلال‌الدین نامیدند. در این خانه اتاقی بود مزین به نقاشی و آینه کاری، که خط خوش پدر و پدر بزرگ جلال‌الدین، زینت‌بخش آینه‌کاری‌های آنجا بود.

جلال‌الدین حدود هفت سال سن داشت که به مکتب میرزا عبدالغفار رفت. هوش و استعداد او در تعلیم، چنان بود که همان روز اول، تحسین استاد را برانگیخت. روز اول، میرزا عبدالغفار، دیوان حافظ را باز کرد و جلال‌الدین همان‌طور که در خانه نزد پدر و مادر آموخته بود، آن را صحیح و کامل با صدای رسا خواند. استاد، جلال‌الدین را تحسین کرد. بعد عیالش را صدا زد و از او خواست اسپند بیاورد. اسپند آوردند و آتش زدند و بعد به پدر جلال‌الدین پیغام فرستاد که قدر این کودک را بدانید.

سال ۱۳۲۶، پدر جلال‌الدین او را همراه برادر بزرگترش به مدرسه قدسیه فرستاد. جلال‌الدین در این مدرسه شروع به فراگیری علوم مختلف کرد. در همین ایام، به سفارش پدر، اشعار الفیه ابن مالک را از بر کرد. سپس حساب و هندسه جدید را با اندکی از تاریخ و جغرافیا در آن مدرسه فرا گرفت. در این ایام، تنها به درس‌های مدرسه اکتفا نمی‌کرد. بلکه شب‌ها نیز نزد پدر، شاهنامه و کلیات سعدی و منتخب قاآنی و غزلیات محمدخان دشتی را فرا می‌گرفت.

در این ایام، دقیقه‌ای از وقت جلال‌الدین صرف کار دیگری غیر از مطالعه نمی‌شد. بامدادان، پیاده، نان و پنیر خورده، نخورده راهی مدرسه می‌شد و عصر نیز وقتی به خانه بازمی‌گشت، آماده درس پدر می‌شد که معمولاً پس از نماز مغرب و عشا شروع می‌شد و تا اواسط شب ادامه می‌یافت. سنگین‌ترین برنامه‌های جلال‌الدین درس پدر بود.

از همان اوایل، پدر، او را به آموزش خط واداشت. پدر می‌دانست جلال‌الدین علاقه شدیدی به تحصیل در مدرسه نیماورد دارد. از این جهت بود که اواخر سال ۱۳۲۸ او و برادر بزرگترش را به مدرسه نیماورد برد. متأسفانه در میان ۶۰ حجره مدرسه، یک حجره تنگ و تاریک نصیب جلال‌الدین شد. جلال‌الدین، ۲۰ سال در مدرسه نیماورد مشغول تحصیل شد و پس از آن، تدریس را به عهده گرفت. سه سال اول، به توصیه پدر، شب‌ها به خانه می‌آمدند، تا نزد او به تحصیل بپردازند. جلال‌الدین در این مدت با رشته‌های مختلف علوم عقلی و نقلی آشنا شد و با وجود فقر مالی بسیار شدید، به کسب مدارج علمی نائل آمد.

استاد همایی که در حقیقت درس خواندن را نخست از محضر پدر و مادرش آغاز کرد، نزد استادان بسیاری در حوزه اصفهان در مدرسه نیماورد تحصیل کرد که از جمله آنها، می‌توان از استادان بزرگی مثل سیدمحمد باقر درچه‌ای، آشیخ علی یزدی که از شاگردان آخوند کاشی و میرزا جهانگیر خان قشقایی بود، ملأ عبدالکریم گزی، سید مهدی درچه‌ای و نیز از محضر شیخ اسدالله حکیم معروف به حکیم قمشه‌ای متخلص به دیوانه و همچنین از محضر حاج میرزا علی شیرازی که از شاگردان برجسته میرزا جهانگیرخان قشقایی بود، درس آموخت و علاوه بر آن از محضر روحانی وارسته، بزرگ و عارف نامور معاصر حاج آقا رحیم ارباب، بهره علمی گرفت.

همچنین از محضر آخوند کاشی استفاده کرد و پس از آن که در علوم دینی به مهارت رسید، از چند تن روحانیون بزرگ معاصر از جمله شیخ محمد حسین فشارکی اجازه اجتهاد و روایت گرفت و مدتی در حوزه‌های علمیه اصفهان تدریس می‌کرد.

استاد همایی متخلص به «سنا» در امر تحصیل و تدریس پشتکار شگفتی داشت و صبر بی‌اندازه و جدیت فراوان را همه شاگردان او اقرار می‌کنند، علاوه بر آن آثار مکتوب او اعم از تألیف، تصحیح و یا مقالاتی که نوشته است، این ادعا را تأیید می‌کند.

اگر چه استاد یک دوره‌ای از حیات خود ملبس به لباس روحانیت بود، اما در دوره رضاشاه به میل خود لباس روحانیت را از تن برکند و به جای تدریس در حوزه‌های علمیه به تدریس در مدارس جدید روی آورد و به استخدام وزارت فرهنگ درآمد و به عنوان معلم به تبریز رفت تا با حقوق ماهانه ۱۰ تومان در تبریز به امر تدریس در دبیرستان‌ها مشغول شود، ضمن آن که در این دوره در تبریز با دانشمندان آنجا همچون محمدعلی تربیت همکاری کرد و برای مدارس جدید کتاب‌های را با همکاری استادان بزرگ عصر خودش مانند مرحوم استاد فروزان‌فر و مرحوم ملک‌الشعرای بهار تدوین و تألیف کردند.

از حوالی ۱۳۲۰ استاد به جای تدریس در مدارس به تدریس در دانشگاه‌ها پرداخت و اگر چه مدرک دانشگاهی نداشت، اما به دلیل وسعت معلومات و دانش فراوان به عنوان استاد پذیرفته شد.

به دنبال قانونی که در مجلس آن زمان تصویب شده بود، به دلیل دارا بودن سابقه بیش از ۱۰ سال و نیز تالیفات متعدد و علم و دانش گسترده بعضی