پاورپوینت کامل نگاهی به فراز و فرود جریان نواندیشی دینی در ایران ۳۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نگاهی به فراز و فرود جریان نواندیشی دینی در ایران ۳۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نگاهی به فراز و فرود جریان نواندیشی دینی در ایران ۳۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نگاهی به فراز و فرود جریان نواندیشی دینی در ایران ۳۰ اسلاید در PowerPoint :

روشنفکری ‌دینی، پس از انقلاب چه سرنوشتی داشته است و از این‌ پس به چه مسیری خواهد رفت؟

آیا روشنفکری دینی جانی دوباره می‌گیرد؟

روشنفکری ‌دینی، پس از انقلاب چه سرنوشتی داشته است و از این‌ پس به چه مسیری خواهد رفت؟ در این یادداشت، از تحول حیات روشنفکری دینی پس از انقلاب سخن خواهم گفت و نشان خواهم داد که ما، در دوره زوال جریان روشنفکری دینی قرار داریم، دوره‌ای که هم شرایط سیاسی و هم تحولات فکری و فرهنگی و ظهور نسل جدیدی از طبقه متوسط در ایران، جاذبه گفتمان روشنفکری دینی را به حداقل رسانده است. اما آیا نمی‌توان هیچ آینده‌ای برای آن متصور شد؟

وقتی روشنفکری دینی اوج می‌گیرد

در سال‌های میانه دهه ۷۰ تا میانه دهه ۸۰ روشنفکری دینی، نقش مهمی در سازگار کردن آموزه‌های دینی با ایده‌های مدرن ازجمله دموکراسی بازی کرده بود. بحث‌های مطرح ‌شده حول سازگاری دین و دموکراسی موجب شد تا جنبش اصلاحات بتواند از سوخت فراهم‌ آمده به دست روشنفکران دینی تغذیه کند. به ‌نظرم روشنفکری دینی به عنوان گفتمانی مسلط، در دهه ۷۰ به اوج خود رسیده بود؛ نوعی پختگی که توانسته بود سایر اشکال روشنفکری را برای مدتی کوتاه با خود همراه سازد. این گفتمان، در دهه هفتاد اگرچه از طریق ایجاد تمایز با سلف خود پیش از انقلاب هویت‌سازی کرده بود، اما به ‌نوعی تداوم جریانی بود که از مشروطه به بعد به‌ آرامی شکل گرفت، در دوره پهلوی دوم بالنده شد، با علی شریعتی پیش از انقلاب نقش مهمی در تغییرات سیاسی و اجتماعی ایفا کرد و در نهایت، در دهه ۷۰ شمسی پس از استقرار حکومتی دینی به اوج خود رسید. بازنگری و خوانش مجدد ایده‌های علی شریعتی در بستر جدید، چارچوب اصلی تفکر در میانه دهه ۶۰ شمسی به بعد بود و موجب شد شکلی جدید از روشنفکری دینی متناسب با فضای حاکمیت دینی بالنده شود. به‌ دلیل اهمیت ‌یافتن دوچندان امر دینی، در جامعه انقلابی، روحی کلی در دهه ۷۰ حاکم شد که پرسش‌های خود را از مجاری مباحث روشنفکران دینی پاسخ می‌گرفت. با این‌ حال، همان زمان، گروهی درباره تناقض‌آمیز ‌بودن این مفهوم (روشنفکری با دینداری) نظریه‌پردازی کردند و گروهی دیگر بر مصالحه میان آن‌ دو پای فشردند. اما روشنفکری دینی در دهه ۷۰ راه خود را پیمود و تاثیر خود را در اصلاحات اجتماعی و سیاسی گذاشت. یادمان نرود که این گفتمان، از دل فشارهای ساختارهای صلب مذهبی-سیاسی پوست‌اندازی کرد و هدفش تلطیف ایده‌ها و آموزه‌های دینی و پیدا کردن راهی برای سازگاری میان دین و دموکراسی بود.

از لحاظ سیاسی، هدف روشنفکری دینی، متقاعد کردن دینداران صلب‌اندیش و حکومتی برای رواداری بیشتر در دل ساختار حکومت دینی بود؛ در یک کلام، کوشش برای تقویت «جمهوری اسلامی، نه یک کلمه کم و نه یک کلمه زیاد». مخاطب مستقیم روشنفکران دینی در این دوران، گروه‌های حاکم و همچنین طبقات متوسط دیندار تحصیلکرده بوده‌اند.لایه سکولار طبقه متوسط نیز به ‌نحوی به شنیدن صدای این جریان علاقه‌مند شد. طبقات متوسط به ‌نحوی گرایش قابل‌ توجهی به ایده‌های روشنفکری دینی نشان دادند که تیراژ کتاب‌های انتشارات صراط و فروش شمارگان ماهنامه کیان و استقبال از درسگفتارهایی که در آن زمان برگزار می‌شد، گواه بر این نکته بود.

روشنفکری دینی به حاشیه می‌رود

از نیمه دوم دهه ۸۰ با شکست جنبش اصلاح‌طلبی، گفتمان روشنفکری دینی به ‌تدریج غروب کرد. از یک‌سو، مخاطبانش به ‌تدریج پراکنده شدند و به ‌سمت صداهای جدید شتافتند که عمدتا غیردینی بود و از دیگر سو، مجلات روشنفکری دینی همچون کیان در دهه ۸۰ دیگر فعال نبودند، برخی رهبران روشنفکری دینی مهاجرت کردند و در نهایت، جریان روشنفکری دینی به ضعف گرایید. در ابتدای انقلاب، روشنفکری دینی به نظر می‌رسید که در خط مقدم مبارزه با مارکسیسم ایرانی قرار دارد اما کمتر از یک دهه بعد، به عنوان تهدیدی بالقوه برای آموزه‌های رسمی و اسلام فقاهتی بازشناسی شد؛ از این‌رو، برنامه‌های رسمی، در جهت تضعیف روح کلی گفتمان روشنفکری دینی گام برداشتند.اما زوال ایده روشنفکری دینی ضرورتا به معنای تقویت ایده اسلام فقاهتی نبود، بلکه نتیجه در میان مخاطبان روشنفکری دینی که از میان طبقه متوسط برخاسته بودند، اقبال بیشتر به ‌سمت اندیشه‌های سکولاریستی بود. دهه ۸۰ عصر تکثیر روشنفکرانی بود که هر یک قلمرو قدرت خود را شکل داده بودند و عمدتا دیدگاه‌شان، با ایده سازگاری دین و دنیای مدرن ارتباطی نداشت. علاوه ‌بر این، احساس شکست پروژه اصلاحات، روی اقبال به روشنفکران دینی اثر گذاشت. جریان‌های دانشجویی، نخستین گروه‌هایی بودند که از چنین گفتم