پاورپوینت کامل تاریخ بیهقی و چند نکته ۴۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تاریخ بیهقی و چند نکته ۴۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تاریخ بیهقی و چند نکته ۴۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تاریخ بیهقی و چند نکته ۴۰ اسلاید در PowerPoint :

درباره تاریخ بیهقی تحقیقات و پژوهش های فراوانی صورت گرفته است که در این یاداشت کوتاه به مواردی از «لون دیگر» پرداخته خواهد شد. در واقع بیهقی در صدد ارائه نثر ادبی نیست بلکه بیان تاریخ برای وی اهمیت داشته و تاریخ را دستمایه ادبی خود نکرده است.

درباره تاریخ بیهقی تحقیقات و پژوهش های فراوانی صورت گرفته است که در این یاداشت کوتاه به مواردی از «لون دیگر» پرداخته خواهد شد. در واقع بیهقی در صدد ارائه نثر ادبی نیست بلکه بیان تاریخ برای وی اهمیت داشته و تاریخ را دستمایه ادبی خود نکرده است.علاقه به بیان تاریخ باعث شد که او بدون انشاء پردازی وحاشیه نویسی معمول برخی ادیب – مورخان که اغلب در صدد ارائه نثر ادبی ومسجع بوده اند، بیشترنثری نمایشی وقابل فهم که فضای واقعی رخداد را نشان دهد، بکار می برد .والدمن می نویسد نثر تاریخ بیهقی بسیار پخته ،سلیس و یکی از شاهکارهای ادب فارسی است. ودر ادامه آورده است که آن نه مثل دیگر تواریخ مشتی اسم و سنه است و نه مثل کتابهای اخلاقی خشک و تحکم آمیز(والدمن ، ۱۰۱). بنابراین تاریخ برای وی اهمیت داشته است وحتی بیان فن نمایشی او در راستای تبیین واقعه ورخداد تاریخی می باشد. بیهقی اهل مطایبه وطنز نیست اما به شدت اهل کنایه و تعریض است. خدا آن روز را نیاورد که کسی در معرض کنایه وتعریض وی قرار گیرد که مانند بوسهل زوزنی بس بیچاره خواهد شد.

اما موضوع زمان برای بیهقی اهمیت زیادی دارد. او نگاهی پویا و رو به جلو به تاریخ دارد و در صدد آن نیست که خواننده را شیفته عصر خود کند و در آن مقطع خاصی نگهدارد. بنابراین او تاریخ را ایستا نمی بیند بلکه آن را امری پویا قلمداد می کند و لحظه لحظه تاریخ برای وی اهمیت دارد. وی در ابتدای بردار کردن حسنک وزیر می نویسد:« امروز که من این قصه آغاز می کنم در ذی الحجه سنه خمسین واربعمائه …،از این قوم که من سخن خواهم راند یک دو تن زنده اند ، در گوشه یی افتاده و خواجه بوسهل زوزنی چند سالی است تا گذشته شده است و به پاسخ آن که از وی رفت گرفتار، و ما را با آن کار نیست.هر چند مرا از وی بد آمد -به هیچ حال، چه عمر من به شصت وپنج آمد وبر اثر وی می بباید رفت( بیهقی، ۱۳۵۶ ، ۱۹۰). بوسهل چون این واجب نداشت و دل بر وی خوش کرد به مکافات نه بوسهل ماند و نه حسنک ( بیهقی، همان ، ص۹۰). در این فراز بیهقی ، با احساس خاصی گذر زمان وتغییر آن را بیان می نماید که خواننده را متوجه عمق زمانه وگذر روزگار کند وبه زعم وی در حالیکه امثال بوسهل وحسنک آن را درنیافتند. آری این زمانه در حال گذر (زمان تاریخی ) به جوهره تاریخ او تبدیل شده است، موضوعی که شاید بیشتر مورخان به آن توجهی نکرده اند یا بسان بیهقی( موضوع زمان) را احساس نکرده اند. این نکته مهمی است که درک زمانه کار هر کس نیست وچه بسیار بوده اندوخواهند بود که درک درست وعمیقی از زمانه وتغییرات آن ندارند، بلکه در همان طلیعه نخستین فرو مانده اند وزمان از آنها جلو افتاده است و همچنان در لحظه بانگ خروس سحرگاهی غنوده اند و هیاهوی عصررادرک نمی کنند.از این جهت گاهی بیهقی به فضای مقدمه ابن خلدون نزدیک می شود که می گفت گویی زمانه از بن تغییر یافته است( ابن خلدون ، ج۱/۵۹).اما بیهقی نه به تکرار تاریخ، بلکه به مشابهت تاریخ اعتقاد دارد، وهر از چندگاهی مواردی را از بابت تجربه وعبرت بیان می نماید (بیهقی ، ۱۳۷۷ ،۱/۲۲۵،۲۴۰، و۳/۱۱۸،).

بیهقی با خواننده ارتباط تنگاتنگی بر قرار می کند.گویی بدون جلب توجه مخاطب نمی تواند مطلب را بنویسد و سعی می کند خواننده را همراه خود سازد.تأکید بر حفظ چنین ارتباطی با خواننده نشان از آن دارد که بیهقی می خواهد مقطع ودوره خود را با آنها در میان بگذارد واما مهم آنکه سعی می کند خواننده را با خود همرأی سازد ومتقاعد کند.او خواننده را به محضر خود وخرد( مورد نظرش) دعوت می کند وتلاش دارد که گفتگوو دیالوگی را هر چند یک طرفه شکل دهد.در واقع گویی احساس می شود که بیهقی به خواننده اعتماد ندارد که حرف های وی را باور نماید و در صدد قانع سازی وی است که هرچه می گوید ، درست وغیر قابل تردید است( بیهقی، همان ،۱/۲۰۳،۲۲۶). او در موضعی حق انحصاری پاره ای از اخبار را از آن خود واستادش بونصر مشکان شمرد و نوشت :«و این لافی نیست که می زنم و بارنامه ای نیست که می کنم بلکه عذری است که به سبب تاریخ می خواهم، که می اندیشم نباید که صورت بندد خوانندگان را که من از خویشتن می نویسم و گواه عدل برین چه گفتم، تقویم های سال هاست که دارم با خویشتن. همه به ذکر احوال ناطق و هر کس که باور ندارد به مجلس قضای خرد حاضر باید آمد تا تقویم ها پیش حاکم آیند وگواهی دهند و ایشان را مشکل حل گردد.والسلام »( بیهقی ، ۱۳۵۶ ،۵۲۲-۵۲۱). قانع سازی خواننده برای بیهقی ازچنان اهمیتی برخوردارست که موضوع را به مرحله خطرناک دعوا، دادگاه وشکایت و ارائه مدرک می کشاند؟!!. این اصرار او بر متقاعد کردن خواننده حتی مایه بذله گویی مورخی چون جوینی شده است (جوینی، ۱۳۷۰ ،۲/۴۵). صرفنظر از آن، این حکایت از اهمیت و منزلت تاریخ برای بیهقی داردکه آن را بسیار جدی گرفته است.ای کاش این رویکرد بیهقی در میان مورخان بعدی نیز وجود داشت. از هرچه بگذریم ، اینکه بیهقی برای خواننده و متقاعد کردن وی تلاش می کند، یک تفکر به نسبت عالی بود که بعدها به فراموشی سپرده شد .

این بیهقی نام کاملش ابوالفضل محمد بن حسین از دیوانیان و منشیان دیوان رسایل غزنوی بود. او در سال ۳۸۵ هـ / ۹۹۵ م در حارث آباد بیهق متولد شد (بیهقی، ۱۳۷۷، ۱/۲۶۶؛ ابن فندق،۱۳۶۱ ، ۱۷۵ ). بیهقی تحصیلات خود را در نیشابورگذرانید و به زبان عربی و فارسی تسلط یافت .او جذب دیوان غزنویان گردید و در دیوان رسایل تحت امر ابو نصر مشکان، دبیر مشهور، به امر دیوانی مشغول گردید.اشتغال در دیوان رسایل او را به یکی از مطلعترین افراد در سیستم اداری غزنوی تبدیل کرد ،چرا که امرهمه دیوان ها نهایت به دیوان رسایل ختم می شد (بیهقی۱۳۷۷ ، ۳/۸۶۶ ). او در دوره سلطان مسعود زنده محترم و عزیز شمرده می شد اما بعد از وی زندگانی اداری او دستخوش فراز وفرود فراوان گردید به تعبیر خودش «کار دیگر شد»، هر چند مدتی هم در عصر سلطان عبدالرشید ریاست دیوان رسائل را برعهده گرفت ، اما دیگر هرگز ایام شادکامی عهد سلطان مسعود و بونصر مشکان برای او