پاورپوینت کامل حسرتِ فراوانیِ یوز با مرور تاریخ ۱۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حسرتِ فراوانیِ یوز با مرور تاریخ ۱۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حسرتِ فراوانیِ یوز با مرور تاریخ ۱۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حسرتِ فراوانیِ یوز با مرور تاریخ ۱۹ اسلاید در PowerPoint :

در گذشته‌های دور، در قار پهناور «آسیا» و به خصوص در کشور ایران و مناطق اطراف، جمعیت و پراکندگیِ یوز، این حیوان زیبا و دوست داشتنی، بسیار فراوان و بسیط بوده است.

«یوز» که به اشتباه به آن «یوز پلنگ» می‌گویند و در حقیقت، جانوری غیر از «پلنگ» است؛ در زبان انگلیسی، به صورت «Cheetah» ادا می‌شود که اصلِ آن واژه از لفظِ هندیِ «چیتَه» اخذ شده است. «یوزِ آسیایی» در گذشته‌های دور، پَراکنش زیادی در قار آسیا و پهن ایران زمین داشته ولی با گذشت زمان و دلایل متعدد، جمعیت این جانور، رو به کمیابی و انقراض رفته است و تعداد بسیار محدودی، بنا بر گزارش‌ها، شاید در خوش بینانه‌ترین حالت، چیزی کمتر از سی یا بیست قلاده در ایران، باقی نمانده است.

به همین خاطر است که در ایران و در این چند ماه اخیر، توله یوزی که اسمش «پیروز» است با دقت و وسواس خاص و با ناز و تَنعّم، زیر نظر دامپزشکان و جانورشناسان تربیت و محافظت می‌شود.

در ادبیاتِ فارسی، یوزْ نمادِ «علاقه‌مندی به پنیر» است؛ چنان که استادِ فنِّ سخن، سعدی شیرین سخن (م. ۶۹۱ق.) در کتابِ «گلستانِ» خویش در حکایتی در زمین جوانی در ضمن شعری در خصوصِ ایام شَباب از این عادتِ پنیرخواریِ یوز، پرده برداشته و سُروده است:

قُوّت سَرپنج شیری گذشت

راضی‌ام اکنون به پنیری، چو یوز

«اوحَدی مَراغه ای» (م. ۷۳۸ق.) نیز با توجه به علاق یوز به پنیر، در خصوصِ میل و ارادت قلبی خویش سروده است:

یاد از تنِ همچو شیرش‌ای دل

کَم کُن که نَه یوزِ این پنیرم

آیا به راستی آن طور که در فرهنگ عمومی ایرانیان باستان، به عنوان خاستگاهِ بالیدگی و حیات یوز، شایع و ضَرب المثل بوده، این حیوان، به خوردن «پنیر»، علاقه‌ای وافر دارد؟

شاید این موضوع صحت داشته باشد به هر حال، گذشتگان با یوزهای بیشتری سر و کار داشتند و از آن‌ها در شکار استفاده می‌کردند و حتماً به فوت و فن‌هایی نیز برای «پاداش دادن» یا «رام کردن» آن‌ها نیز دست یافته و از علاق این جانور به پنیر آگاه بودند و بسا این نکته‌ای ناب باشد که حتی خیلی از جانورشناسان امروزی آن را ندانند.

اما حقیقتی که در این هنگام می‌خواهم بیان کنم؛ چیزی به غیر از بحثِ علاق فراوانِ یوز به خوردن پنیر در فرهنگ عامه است؛ بلکه یاد کردِ این بحث است که در گذشته‌های دور، در قار پهناور «آسیا» و به خصوص در کشور ایران و مناطق اطراف، جمعیت و پراکندگیِ یوز، این حیوان زیبا و دوست داشتنی، بسیار فراوان و بسیط بوده است.

در همین راستا، به چند گزارشِ حسرت برانگیز به ترتیبِ تعدادِ یوز در آن‌ها توجه نمایید که از لا به لایِ تاریخ کهن بِدانها برخورد نموده‌ام و در این فرصت تقدیم می‌شود؛

۱- دوازده هزار یوز برای خسرو پرویز

«گَردیزی» (م. ۴۳۳ق.)، صاحبِ کتاب تاریخیِ «زَین الاخبار»، در بیانِ شُکوه و ثروتِ استثناییِ «خُسرو پرویز»، آخرین پادشاهِ مقتدر سلسل «