پاورپوینت کامل اسطوره، شهر و موسیقی عبادی در بین‌النهرین باستان ۵۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اسطوره، شهر و موسیقی عبادی در بین‌النهرین باستان ۵۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اسطوره، شهر و موسیقی عبادی در بین‌النهرین باستان ۵۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل اسطوره، شهر و موسیقی عبادی در بین‌النهرین باستان ۵۹ اسلاید در PowerPoint :

درهم‌آمیختگی بینش و زمان و همچنین تجلی آن، درسرزمین‌های کهن بشری مشمول گزاره‌هایی است مبتنی بر شواهد باستان‌شناسی، نقوش به جامانده، مزامیر و سا‌ز‌های موسیقایی که از پیوند نور و ماده به شکل نمادپردازانه در ماهیت ادیان و فرهنگ اقوام جلوه‌گر می‌شود.

شرح عکس: مجسمه سومری در حال نیایش از ۲۸۰۰-۲۳۰۰ قبل از میلاد در موزه سلیمانیه عراق

درهم‌آمیختگی بینش و زمان و همچنین تجلی آن، درسرزمین‌های کهن بشری مشمول گزاره‌هایی است مبتنی بر شواهد باستان‌شناسی، نقوش به جامانده، مزامیر و سا‌ز‌های موسیقایی که از پیوند نور و ماده به شکل نمادپردازانه در ماهیت ادیان و فرهنگ اقوام جلوه‌گر می‌شود. سرزمین بین‌النهرین، مجموعه‌ای است از باور‌ها، آیین‌ها و ارزش‌های مردمانی که جادوگری(۱)، اسطوره، دین، فلسفه، نجوم، هندسه و هنر موسیقی را در تاریخ حافظ قومی به یادگار نگاه داشته‌اند. نکته درخور پرسش این است که در این پهنه جغرافیایی چه پیوندی میان اساطیر، شهر و موسیقی عبادی آن مردمان وجود داشته است.

خدایان در باور مردمان بین‌النهرین براساس نظام خویشاوندی نقش‌های انسانی چون همسر و فرزند و وابستگان را ایفا می‌کنند. هر پدیده‌ای دارای حس خداوندی است مانند خدایان آب، زمین، هوا، شهر و کشتزارها و آنان در مراقب انسان و شهر وظایف خود را انجام می‌دهند. برخی خدایان ویران‌شهر می‌سازند و برخی به مراقبت و محافظت از آنان همت می‌گمارند؛ گاهی هم خدایی همزمان در چند شهر پرستش می‌شود. در نهایت چند خدایی سومریان به تک‌خدایی می‌رسد و این درحالی است که خدایان از بین نمی‌روند بلکه به صورت فرشته، اجنه و شیاطین نقاب بر چهره زده و ظهور می‌‌کنند.

مردمان، در ارتباط با خدایان، به معابد می‌روند، ادعیه می‌خوانند، قربانی می‌کنند و کاهنان خواب‌ها را تعبیر و به پیش‌گویی می‌پردازند. براین اساس، الهی‌نامه نگاشته می‌شود و درقالب آیین‌ها شکل می‌گیرند. در اجرای آئین‌ها از موسیقی بهره گرفته می‌شود و اصوات موسیقی به عنصری جدایی ‌ناپذیر در اجرای آیین‌ها مبدل می‌شود. این تجلی در معماری، با محوریت ساخت معابد و در اطرافش احداث شهر نمایان می‌شود. دربار پادشاهان چون معابدی که خان خدا است، متصور می‌شود. بناهای باشکوه، زیگورات و در اطرافشان قصرها دیده می‌شوند.

بین‌النهرینی‌ها در مورد ماه و سیارات نیز ارتباطی در هم‌تنیده با مذهب قائل بودند. براین اساس اسطوره‌ها و موجودات انسان‌نما را مظهر ارتباط اجرام آسمانی و خدایان می‌دانستند. پیشگویی و طالع‌بینی را بر اساس صورفلکی می‌یافتند. ماه، خورشید و سیارات را خدایان یا تجلی انسان از خدایان می‌پنداشتند و طالع آدمیان را بر این باور استوار می‌کردند. تبلور این امر در قالب اسطوره و موجودات آسمانی درنگاه بابلیان گواه این امر است.

بین‌النهرین و شهرها

بین‌النهرین، سرزمینی کهن بین رودهای دجله و فرات است، که از هزار پنجم پیش از میلاد تا اواخر دوران باستان قدمت دارد. مردمان و فرمانروایی‌های مختلفی اعم از سومریان، اکدیان، بابلیان، آشوریان، ایلامیان، مادها و پارس‌ها را شامل می‌شده است و در ۵۳۹ قبل از میلاد توسط ایرانیان فتح می‌شود. این سرزمین خاستگاه نخستین فرهنگ‌های صاحب نوشتار (خط میخی) و دو زبان سومری و اکدی بوده‌ است. زبان سومری غیرسامی، تنها زبان مقدسی بود که در معابد استفاده می‌شد. زبان اکدی، اما شعبه‌ای از زبان سامی و برای محاور عامیانه استفاده می‌‌شده است. تورات و متون عهد عتیق، نوشتار کاتبان بزرگ مدارس و معابد برخی جنبه‌های اجتماعی و فرهنگی خط و زبان ایشان را بر ما آشکار کرده‌اند.

الگوی شهرهای بین‌النهرین معمولا تکرارشونده و دارای بخش‌هایی مانند: یک محوط داخلی دارای دیوار که شامل معابد، قصر و منازل مقامات سلطنتی و منطقه‌ای برای فعالیت تجاری است و دیوار بیرونی شامل دروازه‌هایی است برای داد و ستد و تجمع ساکنان شهرها که منافع خود را در ارتباط با دربار یا معبد یا بازار پیدا می‌کنند. بنابراین هرآنچه در تولید و توسعه رقم می‌خورد وابسته به معابد و کاخ‌های سلطنتی و داد و ستد بوده ‌ است.

از دولت شهر‌های مهم آن می‌توان به اریدو، اور، کیش، لاگاش، اوروک، اوما و نیپور اشاره کرد. وجه اشتراک این مناطق، کمبود مسئله حیات‌بخش آب بوده است. از این رو شهرها به صورت ادواری با سعد و نحسی مواجه می‌شدند. چراکه شکوه و جلال آن‌ها وابسته به حاصلخیزی و کشاورزی بود و از این رو دیری نمی‌پایید که به ویرانه‌هایی مبدل می‌شدند. پس خدایان در اینجا نقش مهمی می‌یابند. از دیگر عناصر مشترک شهرها جایگاه برتری آن‌ها است که در رأس حکومت قرار داشتند. ابوالقاسم دادور می‌نویسد: «آنچه در عموم فرهنگ‌های بین‌النهرین مشترک است، وجود کاهن- شاهی است که در رأس حکومت قرار گرفته و به صورت مستقیم یا غیرمستقیم با جهان دیگر در ارتباط است و قوانین حیات را از نیروهای ماوراءالطبیعه اخذ می‌کند» (دادور۱۶:۱۳۹۰). بنابراین در میان هم ارکان اداری شهر، معابد نقش محوری داشتند و هر شهر پیرامون معبدی ساخته شده بود. دربار جایگاه کاهن- شاهی، وجود صور فلکی نقش مهمی می‌یابد. چرا که هرشهر وابسته به خدایی است و هرخدا نشانی از اجرام سماوی را با خود دارد.

ارتباط خدایان، شهر و اجرام آسمانی

پدیده‌های آسمانی مانند ماه، خورشید و سیارات نشانه‌هایی بودند که توسط خدایان برای برقراری ارتباط با نوع بشر به وجود آمده‌ بودند. نانا/سین نمونه سومری- اکدی این ارتباط برگرفته از متونی با خط میخی است. خدایان حداقل یک تجلی اختری داشتند. ماه یک خدا بود که همان نانا (سومری) است که سپس تر به ‌نام سین نمایان شد. فاستر در این‌باره چنین می‌‌نویسد: «نشان سین/نانا یک هلال است، نشان شمش/ اوتو یک قرص با یک ستاره چهار پر و نشان ایشتر/اینانا یک ستاره هشت پر است. در هبوط اینانا،(اسطوره سومری) چنین آمده، اینانا به سمت مکانی که اوتو طلوع می‌کند وارد جهان زیرین می‌شود، این ارتباط ممکن است مربوط به ناپدید شدن زهره به عنوان یک ستاره شامگاهی و ظهور مجدد آن به عنوان یک ستاره صبح باشد»(فاستر۲۰۰۵-:۷۰۰-۷۰۸). ارتباط خدایان و شهرها و نشان آنان به عنوان یک اختر نمایان است. آیین‌های مرتبط با مراسم عبادی هریک با موسیقی ارائه می‎شود.

موسیقی عبادی بین‌النهرین

آغاز کاوش باستانی بین‌النهرین به نیم اول سد نوزدهم باز می‌گردد؛ در سال ۱۸۳۹ است که هیلارد باستان‌شناس انگلیسی بیش از بیست‌و‌پنج هزار لوح گلی را در نینوا و نیمرود پیدا می‌کند که حماسه گیل گمش بر آن نوشته شده است. در پی چنان کاوش‌هایی بود که تعدادی از موسیقی‌شناسان را واداشت تا از راه بررسی سازها به بازسازی پاره‌ای از موسیقی این سرزمین باستانی بپردازند (حجاریان ۱۷- ۱۳۸۶:۱۶). با دستیابی بیشتر به آثار کهن‌تر در ۱۹۶۰-۱۹۷۰ میلادی از شهرهای باستانی، موسیقی‌شناسان و آشورشناسان، نخستین پژوهش‌های مربوط به موسیقی باستانی بین‌النهرین را انجام دادند. ساموئل دورف چنین می‌نویسد: «آنادرافکورن کیلمر و ریچارد ال.کروکر در دانشگاه کالیفرنیا، برکلی، مجموعه‌ای از سرودها را رمزگشایی کردند و ضبط آن‌ها را در سال ۱۹۷۶م انجام دادند. این مجموعه شامل کتابچه‌ای مفصل از بحث‌های موسیقایی و تئوری موسیقی بوده ‌است» (دورف ۶۶:۲۰۲۰).

روش موسیقی مکتوب نبوده و از راه آموزش سینه به سینه انجام می‌شده که عمدتاً با ریاضیات در ارتباط بوده است. پیتر میخالفسکی در مورد دانش موسیقی یادآوری می‌کند: «منشأ موسیقی در زمینه‌های مذهبی با سنت‌ها در بین‌النهرین ترکیب شدند» (میخالفسکی۲۱۷:۲۰۱۰ با ). خوانش دعاهای مذهبی بیشتر به صورت تک خوان در برابر گروه که به آن ریسپونس می‌گفته‌اند صورت می‌گرفته است. شکل اساسی آن را «آنتی فونال» یا انتی‌فونی می‌گویند.

انتی‌فونی (Antiphony) در موسیقی به دو گروه سراینده (یا یک نفر و یک گروه در برابر آن) اطلاق می‌شود که به طور دسته‌جمعی جواب یکدیگر را می‌دهند مانند دسته‌های عزاداری یا گروه‌ها که امروز در دسته‌های عزاداری و تظاهرات نمایان می‌شوند.

هنری جرج فارمر در موسیقی بین‌النهرین باستان می‌گوید: «موسیقی آنان [مردمان بین‌النهرین]، سرودهای مذهبی و عزاداری بین‌النهرین است که پیوسته شکایت خود را در مقابل خدایان برای خشکاندن باتلاق یا سرزمین‌های طوفان‌زده تسلیم می‌داشته‌اند» (فارمر ۱۳۸۶ : ۵۴).

شهر و معابد و موسیقی، ارتباط پیوسته‌ای با هم داشته‌اند. معابد در درون شهرها و موسیقی خاص عبادی در درون معابد اجرا می‌شده است. فارمر در مورد ارتباط شهر و معابد و موسیقی می‌گوید: «مردمان بیشتر شهرها در جلگه بین‌النهرین، معابد خود را در هزار چهارم ق م برپا کردند. داخل این معابد خدایان متعددی برای ستایش بودند. از آنجا که این معابد مرکز روشنفکری آن روزگار بود، کاهنان و رهبران مذهبی، ریاضی‌دانان و ستاره‌شناسان، بیشتر عمرشان در آنجا در انزوای کامل می‌گذراندند. رهبر سرایندگان مناجات‌ مذهبی از میان رهبران مذهبی انتخاب می‌شدند که آنان را به زبان سومری گالا (و به زبان اکدی کلو) می‌گفته‌اند. هرچند که تنظیم آوازهای مربوط به مناجات به این فرد واگذار می‌شده، اما رهبری سرایندگان در عهد سومریان وجود داشته، یکی رهبری در سطح عالی، دوم رهبری در سطح متوسط، دیگری رهبری در سطح پایین که کار این سومی در حد ناچیزی بوده است» (همان ۵۶).

میان رهبران سرایندگان مناجات‌های مذهبی و موسیقیدانان معابد تفاوت بوده و عنوان‌های متفاوتی نیز به آنان اطلاق می‌شده است. «موسیقیدان معابد را به زبان سومری نرو (به زبان اکدی نارو) می‌گفتند. احتمالاً لغت سامی آن به طور کلی به موسیقیدان هم اطلاق می‌شده است. از وظایف عملی نارو چندان اطلاعی نداریم، وی احتمالاً کُر خوانی است که جواب گروه کر را هم می‌داده است» (همان).

دیدگاه‌های متفاوت پیرامون مناجات‌های دسته‌جمعی و دسته کرُهای متحرک بیان شده که بر این با