پاورپوینت کامل ریتون‌های هخامنشی ۷۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ریتون‌های هخامنشی ۷۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ریتون‌های هخامنشی ۷۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ریتون‌های هخامنشی ۷۴ اسلاید در PowerPoint :

ریتون‌ها ظروفی آشامیدنی هستند که به شکل نیم‌تنه فوقانی بدن یا به شکل سر و شاخ یک حیوان درآمده‌اند و در کل ظروفی که جانورسان بوده و دارای روزنه ورود و خروج مایع باشد، تحت عنوان ریتون طبقه‌بندی می‌کنند. ریتون‌ها در دوره هخامنشی ارزش بالایی را در بین ظروف به خود اختصاص داده‌اند و خاص طبقه اشراف هستند.

، دانشجوی کارشناسی ارشد باستان‌شناسی: ریتون‌ها ظروفی آشامیدنی هستند که به شکل نیم‌تنه فوقانی بدن یا به شکل سر و شاخ یک حیوان درآمده‌اند و در کل ظروفی که جانورسان بوده و دارای روزنه ورود و خروج مایع باشد، تحت عنوان ریتون طبقه‌بندی می‌کنند. ریتون‌ها در دوره هخامنشی ارزش بالایی را در بین ظروف به خود اختصاص داده‌اند و خاص طبقه اشراف هستند. در زمان هخامنشی برای ساخت ظروف باارزش به‌خصوص ریتون‌ها از فلزات گران‌بهایی نظیر طلا و گاهی اوقات از فلز نقره استفاده می‌کردند. استفاده از ریتون‌ها از هزاره چهارم قبل از میلاد تا پایان دوره ساسانی در ایران متداول بوده است. ضمن اینکه دقت در نوع نقوش و تزئینات این ظروف نشان‌دهنده اعتقادات اساطیری و آئینی مؤثر در شکل‌گیری آنهاست. هدف در این پژوهش شناخت شکل و فرم ریتون‌های هخامنشی با توجه به رواج استفاده آئینی از ریتون‌ها و کارکرد و گونه‌شناسی آنهاست. سعی نگارنده بر آن بوده تا با تکیه بر مکتوبات دوره هخامنشی به طبقه‌بندی جامعی از ریتون‌های این زمان بپردازد. این پژوهش در یافته‌اندوزی از شیوه کتابخانه‌ای بهره برده و به صورت توصیفی _ تحلیلی انجام گرفته است، از جمله پرسش‌های مطرح‌شده در این پژوهش که شامل: چگونگی ساختار و فرم شکل‌گیری ریتون‌های هخامنشی، جنس به‌کاررفته در ساخت ریتون‌ها، و کاربرد این ریتون‌ها است که حائز اهمیت است. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می‌دهد که این ریتون‌ها علاوه بر کارکرد تشریفاتی و رسمی، کارکرد آئینی و مذهبی نیز داشته و در این دوره ریتون‌های استوانه‌ای و مخروطی بیش از سایر انواع، متداول بوده است. واژه‌های کلیدی: هنر ایرانی، هخامنشیان، فلزگری، ریتون، حیوانات اساطیری.

تمدن هخامنشی از جمله درخشان‌ترین ادوار ایران باستان به شمار می‌آید. از جمله ویژگی‌های این دوره باشکوه، اقتدار و نفوذ سیاسی، نظامی، اقتصادی و فرهنگی آنان بر دیگر اقوام بود و همچنین تأثیر و تأثرات آنان در ارتباط با ملل گوناگون و حضور آنها در فلات ایران که موجب شکل‌گیری و ساخت آثار گران‌بهای هنری که از شاخص‌ترین آنها ریتون‌ها هستند، شده است. ریتون‌ها از هزاره چهارم قبل از میلاد در ایران مورد استفاده قرار گرفته‌اند و تا پایان دوره ساسانی به اوج‌گیری خود ادامه دادند و با ورود اسلام به ایران از رونق خود افتادند. این ظروف برای آشامیدن بسیار متداول بوده و استفاده از ریتون‌های مزین و آراسته نیز در مراسمات تشریفاتی و مذهبی مورد استفاده قرار می‌گرفته است. روش کلی در ساخت آنها به گونه‌ای الهام‌گرفته از اشکال جانوران بوده و می‌توان گفت به نوعی این ریتون‌ها در ارتباط با عقاید فرهنگی و اساطیری هخامنشیان بوده است. هدفی که در این پژوهش دنبال می‌کنیم پی‌بردن به گونه‌های مختلف ریتون‌های هخامنشی و طریقه ساخت و طبقه‌بندی آنهاست. از جمله پرسش‌هایی که در این پژوهش با آن مواجه هستیم، چگونگی ساختار و فرم شکل‌گیری ریتون‌های هخامنشی و جنس و کاربرد این ریتون‌هاست. روش به‌کاررفته در این پژوهش کتابخانه‌ای بوده و به صورت توصیفی _ تحلیلی انجام گرفته است.

تاریخ‌نویسان و باستان‌شناسان عموما ریتون‌ها را در هر دوره تاریخی به عنوان یک نمونه از اشیای یافت‌شده بررسی کرده‌اند، نگاه پژوهشگران اغلب توصیفی بوده و هر ریتون را به صورت تکی توصیف کرده‌اند و شکل و ساختار آنها به خصوص تفاوت‌های ساختاری ریتون‌ها که به صورت مستقیم بر کارکرد اثر می‌گذارد مورد توجه قرار نگرفته است. هخامنشیان را می‌توان بزرگ‌ترین دولتی دانست که تا آن زمان تشکیل شده بود و ۴۶ نوع مردم از نژاد‌های مختلف با مذاهب، زبان‌ها و عادات گوناگون در ممالک وسیع ایران زندگانی می‌کردند. قسمت‌های ثروتمند ایران آن روز ایالات غربی مانند آسیای صغیر، مستعمرات یونانی، بابل، فینیقیه و مصر بودند زیرا این قسمت‌ها از حیث تمدن، صنایع و تجارت، آبادترین جاهای عالم آن روز محسوب می‌شدند. والیات هند نیز از قسمت‌های پرجمعیت و با ثروت عالم بودند. از اینجا معلوم است که ایران آن روز مانند پلی این قسمت‌های زرخیز را به هم اتصال می‌داده است. وقتی کوروش دوم بزرگ‌ترین بنیان‌گذار شاهنشاهی ایران در حدود سال ۵۹۹ ق.م زاده شد، جهان او از همان زمان باستانی شده بود. کوروش جوان در خواب هم نمی‌دید که او و فرزندان و نوادگانش بتوانند بزرگ‌ترین موج امپراتوری را که تاکنون به خاور نزدیک یورش برده است به وجود آورند. تبار این پسر به هخامنش می‌رسید، این ملت مغرور اکنون دست‌نشانده پرحسرت ماد‌های جاه‌طلب شده بود؛ اما تقدیر چنان نبود که این وضعیت زیاد طول بکشد. کوروش بزرگ‌تر که شد، آرزوی او تنها آزادکردن قوم خود از زیر سلطه ماد‌ها نبود، بلکه توانست در زمانی بسیار کوتاه دودمان هخامنشی را به قدرتی باورنکردنی و نفوذی شگفت‌انگیز در بیشتر جهان شناخته‌شده آن روز برساند. آلساندرو بائوسانی می‌نویسد: «ظهور ناگهانی و کسب قدرت پارسیان به رهبری کوروش بزرگ یکی از پدیده‌های شگفت‌انگیز، و نه البته نادر تاریخ گذشته و حال آسیاست. این نشان می‌دهد که چگونه دولتی کوچک می‌تواند بدون دلیل روشن، مانند ستاره‌ای جدید ناگهان بدرخشد و فراخی مرزهای خود را به اقوام و ملل و نژاد‌های گوناگون گسترش دهد». کوروش در حدود ۴۱سالگی در سال ۵۵۸ ق.م در پارس بر تخت پادشاهی نشست، کوروش ضمن بررسی ضعف‌های دشمنان خویش به آرامی به طرح نقشه علیه آنها پرداخت و نخستین ضربه خود را در سال ۵۵۳ ق.م وارد ساخت. «امپراتوری هخامنشی عظیم‌ترین امپراتوری زمان خودش بود و تا زمانی که روم به اوج اقتدار خود رسید همتایی نداشت و این امپراتوری در دوره اختلاط اقوام مختلف انسان‌ها و جابه‌جایی آنها در غرب آسیا و اروپا نقشی درخور ایفا کرد. این دوره شاهد تحولات عظیم در هنرها، فلسفه، ادبیات، تاریخ‌نگاری، اقتصاد و فلزکاری بود. این تحولات زمینه‌هایی را برای تحولات دیگر پدید آورد و دوره هلنیسم را یکی از ادوار مهم تاریخ کرد. امپراتوری هخامنشی در معنایی محدود که برای خود ایرانیان چندان اهمیتی ندارد، آغاز شکل‌گیری ملت ایران به عنوان یکی از اقوام محوری خاور نزدیک معاصر است».

فلزکاری هخامنشی

هنر هخامنشی انعکاسی است از اصول اخلاقی و مفاهیم سیاسی که در آن روح منطقی حکم‌فرماست. این هنر القاکننده عظمت و منعکس‌کننده روحیه زندگی و احترام به شخصیت والای انسانی و عاری از هرگونه خشونت و تهدید و القای ترس است و حتی در نقش شیر یک نوع انس و الفت دیده می‌شود. احترام به حقوق اقوام و به رسمیت شناختن آنها در یک امپراتوری وسیع کاملا در هنر هخامنشی انعکاس یافته است. همه این ویژگی‌ها از اختصاصات هنر هخامنشی است. همچنین نزدیک‌ترین همسایه هخامنشیان، آشوری‌ها که در فلزکاری نیز برای خود دارای سبک بودند. هنرشناسان بر این عقیده‌اند که به آن درجه‌ای که هنر هخامنشی از هنر ایلام و ماد تأثیر پذیرفته از هنر آشور متمایز شده است. هنری فرانکفورت نخستین کسی است که به اختلاف اساسی میان سبک تزئین آشوری و هخامنشی و تأثیر هنر یونان بر سبک هخامنشی توجه کرد. «فلزکاری تشریفاتی بیشتر به صورت تزئینات طلایی ظرف‌های نقره، مانند بشقاب و کاسه و جام و کوزه، دیده می‌شود که به نقش بز کوهی، لوتوس، نخلچه، نیلوفر و یا تصاویر موجودات واقعی یا اساطیری مزین‌اند». «ظرف‌های سیمین و زرین ایران باستان بی‌نظیرند. آنچه بر جای مانده به گنجینه‌های بسیار ارزشمند محفوظ در موزه‌ها تعلق دارد. هنگامی که پارمنیون در سال ۳۳۰ به دستور اسکندر غنائم فراوانی را که از پارس به دست آمده بود می‌شمرد، در میان گنجینه‌های هخامنشی، تنها وزن ساغرهای مرصع به هزارو ۹۶۸ کیلوگرم رسید». «طلا و نقره با گذشت زمان سالم می‌مانند، اما مس و برنز در مقابل فرسایش خاک، دوام و مقاومت چندانی ندارند و آهن در شرایط خاصی در اثر زنگ، کاملا از بین می‌رفته است. ولی آزمایش‌های علمی صورت‌گرفته بر قطعات به‌جامانده آهن، ظاهر اصلی این فلز را آشکار می‌سازند. ظاهر اصلی این فلز را می‌توان با حفاظت، دوباره احیا و بازسازی کرد». از جمله تولیدات فلزکاری این دوره می‌توان ریتون‌ها را نام برد که بخشی از آن به شکل شیپور و به منظور نوشیدن مایعات ساخته شده است؛ این شیپور با زاویه متناسبی به قسمت قدامی حیوان متصل شده و از ابداعات هنری هخامنشی محسوب می‌شود. در اواسط قرن ششم ق.م هنگامی که امپراتوری شکل گرفت، میراث‌های فلزکاری از جایگاه ویژه‌ای برخوردار شدند. آنچنان که در منابع تاریخی آورده شده، برخی از کارهای فلزی، توسط دربار هخامنشی یا به منظور دربار هخامنشی ساخته می‌شدند. ریتون‌های طلایی موزه متروپولیتن (به شکل شیر، ریتون نقره‌ای کلکسیون کورکی ین (به شکل گاو)، ریتون نقره‌ای کلکسیون شی‌مل (به شکل قوچ)، ریتون نقره‌ای موزه لنینگراد (به شکل قوچ)، ریتون‌های نقره‌ای موزه لوور (به شکل بز و اسب)، ریتون نقره‌ای موزه بیریتیش (به شکل گریفون)، ریتون‌های نقره‌ای موزه ارمیتاژ (به شکل بز بالدار)، ریتون طلایی کلکسیون شخصی در نیویورک (به شکل آهو) و سایر ریتون‌های طلایی و نقره‌ای هخامنشیان که تزئین‌بخش موزه‌های ایران هستند؛ آن‌چنان با مهارت ساخته شده‌اند که می‌توان از آنها به عنوان بهترین شاهکار‌های هنر فلزکاری عصر هخامنشیان سخن به میان آورد». «گیرشمن به‌صراحت می‌نویسد: هنر ایران در دوران هخامنشی هنر شاهی بود و در پایتخت شاهنشاهان همراه با سرنوشت شاهنشاهی ایران ایام می‌گذراند و به این دلیل است که در دوران پادشاهی کورش و داریوش به اوج ترقی می‌رسد و سپس پیشرفت آن متوقف می‌شود و فقط در زمان خشایارشاه و اردشیر مختصر جنبشی از خود نشان می‌دهد». ریتون چیست؟ «ریتون واژه‌ای است یونانی و به جام‌هایی اطلاق می‌شود که به‌نحوی بخشی از آن به شکل حیوان درآمده است و این حیوان‌ها عموما شیر، بزکوهی و پرندگان قدرتمند هستند. این شیوه از القای قدرت در وسایل و امور روزمره زندگی سابقه دیرینه دارد. زیباترین ظرف‌های قلم‌زنی هخامنشی ریتون‌ها هستند و نمونه قابل توجه آن در موزه متروپولیتن به نمایش گذارده شده و گفته می‌شود از همدان به دست آمده است». «دهخدا در ذیل کلمه ریتون چنین آورده است: «ریتون، صراحی باشد که آن را از طلا و نقره یا از گل به صورت جانوران خصوصا شیر بسازند و بدان شراب خورند». مطابق فرهنگ آکسفورد، ریتون‌های واقعی آنهایی هستند که علاوه بر دهانه ظرف، سوراخی برای خروج مایع در آنها وجود دارد که در پوزه یا سینه حیوان قرار داده شده است». «در میان باستان‌شناسان تعاریف فوق کم و بیش پذیرفته‌شده هستند. ایدت پرادا در کتاب «هنر ایران باستان» درمورد ریتون می‌نویسد: کلمه یونانی ریتون از مایع روان گرفته شده است. این کلمه در واقع تنها به ظروفی گفته می‌شود که از آن جریان باریک یک مایع بیرون می‌آید. گیرشمن نیز شرح ریتون را کم و بیش مطابق تعریف آکسفورد می‌داند و می‌نویسد: ریتون‌های واقعی آنهایی هستند که علاوه بر دهانه ظرف، سوراخی برای خروج مایع در آنان وجود دارد که در پوزه یا سینه حیوان قرار داد