پاورپوینت کامل عاقبت کردم به نیشابور جای… ۳۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عاقبت کردم به نیشابور جای… ۳۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عاقبت کردم به نیشابور جای… ۳۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل عاقبت کردم به نیشابور جای… ۳۰ اسلاید در PowerPoint :

زنده یاد اسلامی ندوشن، بیش از هرکس دیگر، با فرهنگ و زبان، تاریخ و جغرافیا، زیر و بم، ظاهر و باطن، شادی و اندوه، و داشته ها و نداشته های این سرزمین آگاه و به جزئیاتش آشنا بود. هم زمین و سرزمینش را، هم انسان و مردم ایران زمینش را، هم آسمان و آیینش را خوب می شناخت…

سخنی درستایش فرزند ایران، دکتر محمدعلی اسلامی ندوشن، و بازیابی هویت ایرانی در ادب پارسی

زنده یاد اسلامی ندوشن، بیش از هرکس دیگر، با فرهنگ و زبان، تاریخ و جغرافیا، زیر و بم، ظاهر و باطن، شادی و اندوه، و داشته ها و نداشته های این سرزمین آگاه و به جزئیاتش آشنا بود. هم زمین و سرزمینش را، هم انسان و مردم ایران زمینش را، هم آسمان و آیینش را خوب می شناخت…

من چو آن سلطان گرفتم گوشه ای

چون به معنی داد ما را توشه ای

«عطار»

ادبیات پارسی را باید رکن و سنگ بنای فرهنگ و فکر ایرانیان قلمداد کرد. حکمت، اخلاق، روح ملی، عواطف، زیبایی شناسی یا استتیک، تاریخ، روابط اجتماعی و روح فردی و…، همه در ادبیات ما جلوه گری دارد و در زمانی که جهان فاقد ادبیات منثور یا داستان و رُمان و نثرهای ادبی بود، انسانی ترین مفاهیم را در قالب شعر و نثر بازگو کرده و روح بی قرار انسانها را سیراب می کرد. نیز تربیت و آماده سازی برای زیستن در دامان طبیعتی سخت و متشکل از کویر و کوهستان با اقوام گونه گون که همانند موزائیک در کنار یکدیگر زیسته و با هم اتحاد و خویشاوندی یافته اند، زیر نام ایران یک معجزه بزرگ تاریخی است که باید قدر بدانیم و بدان ببالیم.

آمدن و رفتن اقوام و گروه ها، تاخت و تاز و ایلغار مهاجرانی وحشی و دشمن تمدن، جنگ های دراز آهنگ و اشغال این سرزمین توسط بیگانگان، هیچگاه قادر به انفصال پیوندها یا نابودی روح مردم این سرزمین دیرزی و دیرسال نبوده است. هزاره ها برای ارزیابی ایران دراز نیست. زیرا هزاره ها در تاریخ این ملت و این تمدن، چون قرون و سده‌ ها برای دیگر اقوام و ملل بوده است.وضع ایران در طول تاریخ، چند بار چنان بوده که گویی خرقه تهی کرده و نابود شده است، اما باز با همان محتواو سلایق و ظرائف و باورهای همیشگی، در سای نام‌ و اسامی تازه بازآمده و رنج و ناشکیبایی را پشت سرگذاشته و دشمن و سلطه گر را تأدیب کرده و از هضم رابع هم گذرانده است.

بزرگترین جهانگیران عالم تا قبل از هیتلر و ناپلئون، چه کسانی بودند؟ جهانگیران را می گویم، نه جنگاوران و جبارانی چون آتیلا و نرون! به نظرم اسکندر بود و چنگیز و تیمور…، و حقیقت آن است که آنان به خاطر فتح «ایران» و گشودن قفل این سرزمین، عنوان جهانگیر یافتند. ایران اگر نه جهان، بلکه قلب و دل آن بوده، اما شگفتا که جهانجویان جز مشتی زر و خاک نصیب نبردند و گویا اگر که قابل بودند با تربیت در میان این قوم به کمال می رسیدند و از اعتبار و منزلتی برخوردار می شدند. همانند فرزندان و نوادگان تیمور که از شاهرخ و همسرش گوهرشادآغا و بایسنقر و سلطان حسین بایقرا و الغ بیگ و همراهان، با نشست و برخاست و تعلیمات نزد افراد و آموزگارانی چون: عبدالرحمن جامی و امیر علیشیر نوایی و واعظ کاشفی، توانستند به مراتب علمی و مراحل فکری و منازل انسانی دست یابند و در اخلاق و عرفان، در زیبا شناسی و شعر و در ادبیات و علم به درجات والا برسند.

استاد بزرگ و یگان فرهنگ ایران،دکتر محمدعلی اسلامی ندوشن، نور چشم کویرهای آفتابگیر یزد بود و در قریه ندوشن زاده شد. جایی که در مرز فارس با جنوب خراسان و غرب سیستان جایگیر شده و «هم مرز» و «هم حدود» و محیط بر کویرها و راههای باستانی در قلب ایران قرار گرفته است.

زنده یاد اسلامی ندوشن، بیش از هرکس دیگر، با فرهنگ و زبان، تاریخ و جغرافیا، زیر و بم، ظاهر و باطن، شادی و اندوه، و داشته ها و نداشته های این سرزمین آگاه و به جزئیاتش آشنا بود. هم زمین و سرزمینش را، هم انسان و مردم ایران زمینش را، هم آسمان و آیینش را خوب می شناخت. تدبر و تفکر و موشکافی در منابع مکتوب از یکسو و سفر و آشنایی با اقلیم و ساختار عینی ایران از سوی دیگر، از او داور و پژوهشگری ممتاز ساخت که پختگی وانضمام عشق و خلاقیت به کارهای وی جان بخشید تا بدانجا که آثار پرشمار و ماندگار بسیار برجای نهاد.

آثارش نوشته های دانایی است که برای سعادت قوم می کوشد و اگر لازم باشد می خروشد و حتی می جنگد. میراث یک ایرانی برجسته و شایسته که همچون حکما و دانایان دیرینه، می دانست بر خاکی پای می نهد که سخن ها و حتی افسانه هایش، تاریخ و تمدن و ادبیاتی بی همتا را به جهان اهدا کرده است. داشته ها و داده های ادبیات و سرزمین و زیست اقلیمی و تاریخ ایران را همواره و خستگی ناپذیر می نوشت و ثبت می کرد. مردی بود استوار، عاشق و بی جایگزین.

امروز شهر «ندوشن» که نامی همچون دیگر شهرها و دیه های ایرانشهر بود، نامی آشنا و بزرگ است. زیرا که چنین فرزندی را برای ایرانشهر زاده و پرورده است. در هرجا که بنگریم چنین است. از پاژ و یوش و پوشنج و کدکن و پاریز و…، تا فراهان و ری و توس و شیراز و تبریز و کرمان و شوش و همدان و… که هرکدام بارگاه و بستر تمدن و گوهر انگشتری این کشور و تاریخ بزرگ و بی همانندش بوده و هنوز هستند. این شعرهای شیخ عطار گویی از برای اسلامی ندوشن است:

کسی کو چون منی را عیب‌جوی است

همین گوید که او بسیارگوی است

ولیکن چون بسی دارم معانی

بسی گویم، تو مشنو، می تو دانی!

شما را بیت بیت اینها بگویم