پاورپوینت کامل عبید زاکانی سرآمد طنزپردازان ایران ۲۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عبید زاکانی سرآمد طنزپردازان ایران ۲۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عبید زاکانی سرآمد طنزپردازان ایران ۲۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل عبید زاکانی سرآمد طنزپردازان ایران ۲۷ اسلاید در PowerPoint :

نظام الدین (یا نجم‌الدین) عبیدالله زاکانی از زمر سخن سرایان و نویسندگان بزرگ قرن هشتم هجری است که به مناسبت انتساب به خاندان زاکانیان مقیم در قزوین به «زاکانی» مشهور شده است.

نگاهی به آثار و اندیشه های پدر طنزنویسی در ادبیات پارسی

اگر شربتی بایدت سودمند

ز داغی شنو نوشداروی پند

ز پر ویزن۱ معرفت بیخته

به شهد ظرافت بر آمیخته

(کلیات عبید زاکانی۲، رساله صدپند)

نظام الدین (یا نجم‌الدین) عبیدالله زاکانی(متولد سال ۷۰۰ هجری و در گذشته ۷۷۱ یا ۷۷۲) از زمر سخن سرایان و نویسندگان بزرگ قرن هشتم هجری است که به مناسبت انتساب به خاندان زاکانیان مقیم در قزوین به «زاکانی» مشهور شده است.

شهرت نامبرده، به طور عمده، ناشی از طنزهای دلنشین و در عین حال گزند اوست. وی به زبان هزل و مطایبه، به انتقاد از اوضاع به غایت نابسامان اخلاقی، اجتماعی و سیاسی عصر خود پرداخته است.

گرچه بسیاری از طنزهای عبید، کم و بیش، با محتوا و ادبیاتی مستهجن نگاشته شده است، ولی چنین به نظر می‌رسد که او بدین وسیله می‌خواسته است از یکسو بر تأثیر و مقبولیت انتقادات خود بیفزاید و از دیگرسو با مستتر کردن آنها در لفاف هزل و شوخی؛ خود را از بازخواست و تعقیب ارباب زر و زور و تزویر مصون دارد.

به طور کلی، طنزهای عبید اساساً جنبه تعلیمی دارد و از قضا این خصیصه در طنزهای بعضاً مستهجن مولانا جلال‌الدین محمدمولوی نیز مشاهده می‌شود. کما این که خود مولانا ضمن یکی از اشعارش با صراحت بدین موضوع اذعان کرده است:

هزل من هزل نیست، تعلیم است

بیت من بیت نیست، اقلیم است

(مثنوی، دفتر پنجم، دیباجه)

و نیز:

هزل تعلیم است، آن را جد شنو

تو مشو بر ظاهر هزلش گرو۳

هر جِِِِدی هزل است پیش هازلان۴

هزل‌ها جدّ است پیش عاقلان

(مثنوی نیکلسون، دفتر چهارم)

که مشابه این مضمون در کلیات عبید هم آمده است:

به مزاحت نگفتم این گفتار

هزل بگذار و جد از او بردار

شایان توجه است که بخش اعظم طنزهای عبید، در سخنان منثور او درج شده است. در ادام سخن، نخست به ارائ تعریفی از اصطلاح «طنز» پرداخته و سپس ذیل عنوان‌هایی، گزیده‌ای از طنزهای او که قابل نقل باشد، ذکر می‌شود.

الف ـ تعریف طنز

«طنز» واژه‌ای عربی است به معنای سخن گفتن از کسی یا چیزی به تمسخر و استهزا و در اصطلاح اهالی ادب به نوشته‌ها و سخن‌های اطلاق می‌گردد که در برشمردن زشتی‌ها و ناپسندی‌های کسی یا جامعه‌ای از صراحت خودداری و اغلب به طور غیرمستقیم و به تعریض و کنایه از نقص‌ها و عیب‌های فردی یا کاری یاد می‌شود. این عدم صراحت، وجه افتراق «طنز» از «هجو» است.(دائره‌المعارف مصاحب، ذیل طنز)

ب ـ شواهد طنز در آثار عبید

۱ـ رسال اخلاق‌الاشراف

در این رساله که بهترین اثر انتقادی عبید محسوب می‌شود، وی به شدت به انتقاد از احوال و اخلاق بزرگان و اشراف عهد خود پرداخته است. به این ترتیب که ابتدا صفات و خصایلی از قبیل: حکمت، شجاعت، عفت، عدالت، سخاوت، حیا،ُ وفا، صدق و رحمت و شفقت را بنا به روش و شیو عمل قدما تعریف کرده و آن را «مذهب منسوخ» ۵نامیده است و سپس ضدّ هر یک از صفات مزبور را تعریف کرده و آن را صفت و راه و رسم معمول بزرگان و اشراف عصر خود دانسته و نام آن را «مذهب مختار »۶ گذارده است.

این رساله که از شاهکارهای نثر فارسی است، شامل ۷ باب است که در اینجا از باب رعایت اختصار، فقط از باب چهارم آن با تلخیص یاد می‌شود.

باب چهارم ـ عدالت

مذهب منسوخ

«اکابر۷ سلف۸ عدالت را یکی از فضائل اربعه شمرده‌اند و بنای امور معاش و معاد بر آن نهاده. معتقد۹ ایشان آن بوده که: «بالعدل قامت السماواه و الارض»۱۰ [و] خود را مأمور۱۱: «ان الله یامر بالعدل و الاحسان »۱۲ بداشتندی.

بنابراین، سلاطین و امرا و اکابرو وزرا دائم همت بر اشاعت معدلت و رعایت امور رعیت و سپاهی گماشتندی و آن را سبب دولت و نیکنامی شناختندی و این قسم۱۳ را چنان معتقد بوده‌‌اند که عوام نیز در معاملات و مشارکات، طریق عدالت کار فرمودندی …»۱۴

مذهب مختار

«اما مذهب اصحابنا آنکه این سیرت، اسوء۱۵ سِیَر۱۶ است و عدالت مستلزم خلل بسیار، آن را به دلایل واضح روشن گردانیده‌اند و می‌گویند بنای کار سلطنت و فرماندهی بر سیاست۱۷ است [و] تا از کسی نترسند، فرمان آن کسی نبرند و [اگر به اقتضای عدالت] همه یکسان باشند… بنای کارها خلل پذیرد و نظام امور گسسته شود.

آن کس که حاشا عدل ورزد و کسی را نزند و نَکُشَد و مصادره نکند و خود را مست نسازد و بر زیردستان اظهار عربده و غضب نکند، مردم از او نترسند و رعیّت فرمان ملوک بزند [و] فرزندان و غلامان، سخن پدران و مخدومان نشوند [و در نتیجه] مصالح بلاد و عباد۱۸ متلاشی گردد و از بهر این معنی گفته‌اند [که]: «پادشاهان از پی یک مصلحت صد خون کنند».

[و نیز] می‌فرمایند: «العداله تورث و الفلاکه»۱۹. [در تایید این سخن] کدام دلیل واضح‌‌تر از اینکه پادشاهان عجم چون ضحاک تازی و یزدجرد بزه‌کار… تا [هنگامی که] ظلم می‌کردند دولت ایشان در ترقی بود و ملک معمور۲۰ و چون به زنان کسری نوشیروان رسید و از رکاکت۲۱ رای و تدبیر وزرای ناقص‌عقل شیوه عدل اختیار کرد، در اندک زمانی، کنگر ایوانش بیفتاد و آتشکده‌ها که معبد ایشان بود به یکباره بمرد و از روی زمین محو شد… بُخت ا