پاورپوینت کامل اندرزنامه ۲۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اندرزنامه ۲۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اندرزنامه ۲۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل اندرزنامه ۲۹ اسلاید در PowerPoint :

همواره پدر به عنوان بزرگ تر ، با زبان به پند و اندرز با پسر سخن می گوید. او از تجربه های زیستن خود در جهان و در میان مردمان می گوید، از آزموده های سیاسی و اجتماعی خود، تا راه را از چاه بازشناسد. از سختی ها و پلشتی ها و سرد و گرم روزگار و از مردمی ها و نامردمی ها می گوید. همه مان این تجربه را در دوران کودکی تا میانسالی داریم.

نامه بفرزند؛ پندنام دکتر محمّد‌علی اسلامی ندوشن با یادداشت‌هایی از استادان: غلام‌حسین امیرخانی، اصغر دادبه، محمّدجعفر یاحقی، میر جلال الدّین کزّازی و فریدون مجلسی، به خطّ: غلامحسین امیرخانی و محمود رهبران، تهران: سبزه، چاپ دوم، ۱۴۰۱(چاپ نخست،۱۳۹۷)، رحلی،۴۰ ص، رنگی.

همواره پدر به عنوان بزرگ تر ، با زبان به پند و اندرز با پسر سخن می گوید. او از تجربه های زیستن خود در جهان و در میان مردمان می گوید، از آزموده های سیاسی و اجتماعی خود، تا راه را از چاه بازشناسد. از سختی ها و پلشتی ها و سرد و گرم روزگار و از مردمی ها و نامردمی ها می گوید. همه مان این تجربه را در دوران کودکی تا میانسالی داریم.

بسیار نامه های پدران از روزگار کتابت تاکنون نوشته شده که برخی از سودمند ترین و ارزنده ترین آن ها در مجموعه ها چاپ شده است. چند سال پیش سال هم به کوشش و پژوهش رضا زمانی و شیرین عاصمی مجموع دو جلدی با نام «نامه ای به فرزندم» چاپ شد که در بردارند تاثیر گذارترین این نامه ها بود. برخی نامه ها کوتاه و برخی در انداز یک کتاب هستند، مانند نامه های جواهر لعل نهرو به دخترش و یا در ایران خودمان نامه های نویسنده و مترجم نامی محمود اعتماد زاده (م.آ به آذین ) به فرزندش زرتشت که به نام «نامه‌هایی به پسر» چاپ شد؛ که این ها به راستی، نامه نیستند، درس نامه هستند.

دکتر اسلامی ندوشن (۱۳۰۴-۱۴۰۱ش) پیش از آنکه در سال ۱۳۹۵ قلم خود را غلاف کند و از نوشتن باز ایستد، در سال ۱۳۹۴ کتابی با نامی پر مفهوم به نام «برگ‌ریزان» که جزو آخرین آثار چاپ شد اوست، نامه ای به دو پسر خود رامین و مهران (که هر دو دانش آموخت دکترا هستند) که در شهریور ۱۳۶۷ ش نوشته بود درج کرد (ص ۱۰۷- ۱۲۱) و گرچه خطابش بدان دو بود، ولی چنانکه خود نوشته در حقیقت، مخاطب آن هم فرزندان ایران بودند. لحن نامه بسیار صمیمی و دلسوزانه و از سر درد نوشته شده است آن هم از سوی کسی که در آثار شصت گان خود بارها تاریخ سیاسی ، اجتماعی و فرهنگی ایران را زیرو کرده و خود آزموده و در آثار خود پالوده است. آنگاه که از ایران می نویسد و می گوید:« ایران را از یادنبریم» یا «ایران چه حرفی برای گفتن دارد؟» او ایران را لوک پیری می داند که همه باید در اندیش تنهایی اش باشند. تا زمانی که از درون جان خویش و از سر دلسوزی فریاد می کشد:«سخن ها را بشنویم» و در اندیش «دیروز، امروز [و] فردا» ی ایران است.

خوشبختانه چنانکه انتظار می رفت این نامه بازتاب خوبی در بین اندیشمندان ایران داشت و آن را به سان مانیفست دکتر اسلامی ندوشن دانستند . نخستین آن ها از سوی دکتر یدالله جلالی پندری بود که در گفتاری با نام «پدران و پسران» در کتاب« مردی که ایران را از یاد نبرد» پس از بررسی پیشین تاریخی و ادبی این نامه ها از «جاویدان خرد» منسوب به هوشنگ ( پادشاه پیشدادی) تا قابوس‌نامه از امیر عنصرالمعالی ، گریزی هم به نامه های معاصران مانند احمد شاملو و محمود اعتمادزاده زده و چون بیشتر نامه‌ها جنب خصوصی پدر به پسر بوده که گهگاه در لابه‌لای آن‌ها نیز اندرزهایی سودمند جای گرفته و صرفا هدف نویسندگان این نامه‌ها، «فرزندان خود و نه فرزندان ایران بوده است»، بدان ها نپرداخته است و از میان معاصران به مقایس نام دکتر پرویز ناتل خانلری (۱۲۹۲-۱۳۶۹ش) با نام دکتر اسلامی ندوشن پرداخته و از سودمند های آن گفته است. او در این گفتار با بهره وری از نام دکتر اسلامی می آورد:

«دکتر اسلامی ندوشن به فرزندان خود و درواقع فرزندان ایران نصیحت می‌کند: “شما باید هدفتان آن باشد که پس از خاتمه تحصیل به کشورتان بازگردید و در آنجا زندگی دائمی خود را بنا نمایید. هیچ کشوری هرچه آباد و آزاد، جای سرزمین خود انسان را نمی‌گیرد. یک ایرانی که در خارج زندگی بکند، ولو زندگی راحتی داشته باشد، یک‌نیمه انسان است، زیرا رشته فرهنگی او قطع‌شده است.” (ص ۱۱۶) و سپس بر حفظ غرور ایرانی بودن تأکید می‌کند: “کشور شما از پرمعنی ترین کشورهای جهان است. همواره غرور ایرانی بودن را در خود نگه‌دارید. به آن افتخار کنید. حتّی اگر گاه‌گداری ایرانی بودن برای شما دردسر و مشکل فراهم کند، اعتماد و اعتقاد خود را از او بازمگیرید.”(ص ۱۱۳)»

این گفتار به دلیل محتوای خوب آن در همان س