پاورپوینت کامل چهل روزگی خورشید ۴۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل چهل روزگی خورشید ۴۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل چهل روزگی خورشید ۴۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل چهل روزگی خورشید ۴۶ اسلاید در PowerPoint :

دهمین روز از ماه بهمن در تقویم باستانی ایرانیان جشن سده است؛ آیین سده با غروب خورشید روز دهم از ماه بهمن برپا می‌شود که شاخص‌ترین ویژگی آن روشن کردن آتشی بزرگ است؛ امروزه جامعه زرتشتیان ایران پاسداران این آیین کهن ایرانشهری هستند و آن را گرامی می‌دارند.

پیرامون چرایی و چیستی جشن سده

سده جشن ملوک نامدار است / زِ افریدون و از جم یادگار است

(عنصری)

دهمین روز از ماه بهمن در تقویم باستانی ایرانیان جشن سده است؛ آیین سده با غروب خورشید روز دهم از ماه بهمن برپا می‌شود که شاخص‌ترین ویژگی آن روشن کردن آتشی بزرگ است؛ امروزه جامعه زرتشتیان ایران پاسداران این آیین کهن ایرانشهری هستند و آن را گرامی می‌دارند.

پیش از پرداختن به این مقاله در یاد داشته باشیم که باشندگان ایران در دوران باستان جامعه‌ای کشاورز بودند و هیچ کاری در باور دینی ایشان برتر از کاشت و داشت و برداشت نمی‌بود؛ این جمله از کتاب دینی قوانین ضددیو (وندیدادِ اوستا) که می‌گوید: «هر آنکس که گندم می‌کارد، راستی می‌افشاند» به ‌وضوح به ما نشان می‌دهد جایگاه والای کشاورزی را در آموزه‌های دینی پیش از اسلام ایرانیان. در این جامعه دهقانی هر چیزی که برای کشاورزی مفید بوده جنبه تقدس می‌داشته و آفریده خداوندگار خوبی، اهورامزدا و هر چیزی که برای کشت‌ و زرع مضر بوده، تجسم اراده پلشتِ اهریمنی.

برای کشاورزی آب، خاک، باد، نور و گرمای خورشید که سازنده فصل‌های گرم سال و درآمدن محصول بوده دارای مطلوبیت هستند و سرما و خشکی و فصل‌هایی از سال که خورشید ساعات کمتری در آسمان است [پاییز و زمستان] عناصر نامطلوب. اگر این بنیان فکری را در ذهن داشته باشیم بهتر متوجه آن نیایش داریوش بزرگ [شاهنشاه هخامنشی] به درگاه اهورامزدا می‌شویم که فرمود تا حک کنند: «اهورامزدا این سرزمین را از دشمن، خشکسالی و دروغ در امان دارد.» زیرا خشکسالی مصیبتی برابر با یورش دشمن اجنبی به کشور دارد و به اندازه دروغ در پیشگاه خداوندگار راستگوی کریه‌المنظر است و حتی تصویرسازی از بهشت و جهنم برای ایرانیان باورمند زرتشتی در دوران باستان بسیار پاداش و عذابش قابل‌ درک برای جامعه کشاورزی بود؛ بهترین جایگاه مینوی برای روان درگذشتگان نیکوکار «گروتمان» نامیده می‌شد سرای «نور و سرود» (۱) و برای بدکاران «دوژنگه» سرای سرما و تاریکی بی‌پایان (۲) .

اما در باب علت پیدایش این جشن، افسانه‌های گوناگون آمده است، یکی از این داستان‌ها به پیدایش آتش اشاره دارد. فردوسی می‌گوید: هوشنگ پادشاه پیشدادی که شیوه کشت و کار، کندن کاریز، کاشتن درخت… را به او نسبت می‌دهند، روزی در دامنه کوه ماری دید اژدهاپیکر پس سنگی برگرفت و به سوی مار انداخت تا او را بکشد، مار اژدهاپیکر خزید و از تیررس سنگ شاه گریخت؛ اما از برخورد سنگ‌ها جرقه‌ای زد و آتش نخستین‌بار پدیدار شد.

برآمد به سنگ گران سنگ خُرد / هم آن و هم این سنگ گردید خُرد

فروغی پدید آمد از هر دو سنگ / دل‌سنگ گشت از فروغ آذرنگ

نشد مار کشته ولیکن ز راز / از این طبع سنگ آتش آمد فراز

جهان‌دار پیش جهان‌آفرین / نیایش همی کرد و خواند آفرین

که او را فروغی چنین هدیه داد / همین آتش آن گاه قبله نهاد

یکی جشن کرد آن شب و باده خورد / سده نام آن جشن فرخنده کرد

هوشنگ شاه با دیدن شعله‌های آتش و نور زیبای آن به درگاه یزدان ستایش‌ها کرد و قدری از آن آتش گرفتند و چون شب فرارسید جشنی بزرگ از برای دست یازیدن بدین فروغ که یزدان به او هدیه داده بود، برپا کردند و آتشی سُتُرگ از آن شعله که در کوه پدید آمده بود، ساختند و آتش را قبله خود نهادند و آن شب باده خوردند و این جشن را سده نامیدند. داستان‌های دیگر در مورد علت پیدایش این جشن آمده که به ‌اختصار می‌توان گفت: کیومرث را صد فرزند شد و چون این یک‌صد فرزند به حد رشد رسیدند، جشنی برپا شد و این جشن را سده نامیدند؛ روایتی دیگر می‌گوید: چون مشی و مشیانه (آدم و حوای زرتشتی) فرزندان‌شان به یک‌صد رسید این اتفاق را جشن گرفتند و آن را سده نامیدند. گروهی بر این باورند از جشن سده تا نوروز پنجاه روز و پنجاه شب پیش است که مجموع آن می‌شود صد شب و روز به این سبب این امر جشن سده را پنجاه روز به نوروز برپا می‌کردند…

جشن سده بی‌شک از دورانی بسیار کهن وجود داشته و در عصر ساسانیان باشکوه خاصی برپا می‌شده، البته از این جشن در اوستا و نوشته‌های پهلوی نامی برده نشده و شاید علت این سکوت کتُب دینی زرتشتی در مورد سده آن باشد که این جشن از اعیاد ایرانیان پیش از گرویدن به دین زرتشتی باشد؛ اگر قول بیرونی را بپذیریم (۳) که این جشن تنها در دوره اردشیر بابکان (۲۴۲ – ۲۲۴ میلادی) در زمره اعیاد مذهبی درآمده و با آیین زرتشتی درآمیخته و سپس صورت جشن ملی یافته و تا قرن‌های پس از اسلام دوام آورده، این نظر بسیار محتمل است؛ زیرا دوره اشکانی و ساسانی دوره درآمیختن کامل فرهنگ بومی و آریایی با دیانت زرتشتی در ایران است.

جشن سده دقیقا در پایان چله بزرگ (۴) قرار دارد و به اعتقاد عوام با به‌سررسیدن این چله زمین باید دزدانه نفسی بکشد؛ در شب جشن سده همگان به صحرا می‌رفتند و بوته‌ها فراهم می‌کردند و با آتش‌زدن بوته‌ها شادی و پایکوبی می‌نمودند و باورمند بودند، آتش بازمانده این آیین، سرما را نابود می‌کند. گردآوری این بوته‌ها فریضه‌ای عمومی بود، بزرگان و ثروتمندان مردمانی را اجیر می‌کردند که به جای ایشان بوته گرد آورند. شاهان و بزرگان و مردمان هر یک به فراخور حال خود به تهیه هیزم و خار و خاشاک و به خصوص چوب گز می‌پرداختند و پشته‌ای از آن می‌ساختند تا در آتش بزرگ قرار دهند.

ابوالفضل بیهقی در مورد جشن سده در عصر امیرمسعود غزنوی (۱۰۴۰-۱۰۳۰ میلادی) چنین می‌گوید: و سده نزدیک بود، اشتران سلطانی را و همه لشکر به صحرا بردند و گز کشیدن گرفتند تا سده کرده‌اید… و گز دیگر جمع کردند که سخت بسیار بود و کوهی برآمد بزرگ… و سده فراز آمد… و آتش به هیزم زدند و پس از آن شنیدم که قریب ده فرسنگ فروغ آتش بدیده بودند و کبوتران اندود بگذاشتند و ددگانِ برف اندود و آتش زده دویدن گرفتند و چنان سده‌ای بود که دیگر چنان ندیدم و آن به خرمی به پایان آمد(۵).

اما اگر از ورای اسطوره‌ها که پیرامون جشن سده را گرفته بگذریم، جشن سده نه ارتباطی به عدد صد دارد و نه به پیدایش آتش به دست هوشنگ پیشدادی!

سده از واژه اوستایی (SADA) که اسم است گرفته شده و معنی آن یعنی ظهور، آشکارایی، پیدایش. جشن سده در واقع جشن پاورپوینت کامل چهل روزگی خورشید ۴۶ اسلاید در PowerPoint است (۶)، یعنی چهل روز از شب یلدا (شب تولد خورشید) گذشته است؛ پس این روز را جشن می‌گرفتند و آتش به ‌پا کردن نوعی جادوی گرم‌ کردن جهان به شمار می‌آمده.

آیین مهرپرستی و خورشید در باور دینی ایرانیان باستان

خورشید در اسطوره‌های ایران باستان جایگاه والا و مقام شکوهمندی دارد، در روزگار پیش از ظهور زرتشت خورشید به شکل ایزدی نیرومندی با نام مهر یا میترا مورد پرستش بوده و در روزگار پسازرتشت به عنوان آفریده خداوند (اهورامزدا) مورد تکریم و احترام بود؛ مهر تا پیش از ظهور زرتشت مقام خدایی داشت و پس از آن نیز حضور قوی داشته؛ اما از رتبه خدایی به جایگاه یاور اهورامزدا تنزل مقام کرد؛ بی‌شک خورشید و