پاورپوینت کامل محمدحسین فروغی که بود؟ ۴۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل محمدحسین فروغی که بود؟ ۴۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل محمدحسین فروغی که بود؟ ۴۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل محمدحسین فروغی که بود؟ ۴۶ اسلاید در PowerPoint :

میرزا محمدحسین‌خان ادیب اصفهانی، ملقب به فروغی و ذکاءالملک، از شخصیت‌های چندوجهی عصر ناصری و مظفری بود، مردی شاعر، ادیب، مترجم، مؤلف، ویراستار زبانی و ادبی، سردبیر مجله‌ای پیشگام، نوآور و تأثیرگذار، مدیر فرهنگی و انتشاراتی، مدرس و از صف اول پیشگامان معتدل جریان اصلاح‌طلبی و تجددخواهی در ایران عصر قاجار.

میرزا محمدحسین‌خان ادیب اصفهانی، ملقب به فروغی و ذکاءالملک، از شخصیت‌های چندوجهی عصر ناصری و مظفری بود، مردی شاعر، ادیب، مترجم، مؤلف، ویراستار زبانی و ادبی، سردبیر مجله‌ای پیشگام، نوآور و تأثیرگذار، مدیر فرهنگی و انتشاراتی، مدرس و از صف اول پیشگامان معتدل جریان اصلاح‌طلبی و تجددخواهی در ایران عصر قاجار. وی در ۱۲۵۵ق در خانواده‌ای قدیمی، بازرگان و بافرهنگ در اصفهان به دنیا آمد. پدرش آقا محمدمهدی ارباب اهل علم و ادب و مؤلف کتاب «نصف جهان» بود، اثری در بار تاریخ اصفهان و از منابع مهم در خصوص این شهر تاریخی.

فروغی تحصیلات مقدماتی را در اصفهان گذراند، با ادب فارسی و عربی آشنایی یافت، طبع شاعری‌اش از نوجوانی آشکار شد و به سرودن پرداخت. در ایام جوانی، هم به قصد تجارت و هم برای سیر و سیاحت و آشنایی با دنیای خارج، عزم سفر هند کرد؛ اما از بد روزگار، کشتی حامل مال‌التجاره‌اش در خلیج فارس دستخوش طوفان و غرق شد. در پی این حادثه چندگاهی گرفتار بود، حتی از این بابت به زندان افتاد. پس از رهایی، به کرمان رفت، به دستگاه وکیل‌الملک ـ حاکم وقت کرمان ـ راه یافت و با استفاده از فراغتی که نصیبش شد، به شعر پرداخت و بهترین قصیده‌هایش را در آن شهر سرود. سپس به قصد زیارت راهی عتبات عالیات شد؛ اما سر راه در کرمانشاه موقتاً اقامت گزید.

کرمانشاه در آن زمان شهر با رونقی به‌شمار می‌رفت، زیرا یکی از مراکز چهارگانه و اصلی واردات کالاهای خارجی به ایران بود. تبریز، رشت و بوشهر سه شهر دیگر و مراکز عمد واردات بودند. از آنجا که به حکم قاعده‌ای تجربه و ثابت‌شده، اندیشه‌ها و فرهنگ‌ها همراه با کاروان‌های تجارتی و دادوستدهای بازرگانی همراه هستند، آن شهر هم یکی از دروازه‌های ورود مدرنیته به روایت عثمانی و عربی به ایران بود. مدرنیته به روایت قفقازی از راه تبریز، به روایت روسی از راه رشت، و به روایت انگلیسی و هندی از طریق بوشهر به ایران راه می‌یافت. از همین روست که از آغاز تحرکات تجددطلبی و مشروطه‌خواهی، تکاپوهایی را در آن چهار شهر می‌توان دید.

فروغی در کرمانشاه با شماری از معاریف از نزدیک آشنا شد؛ ازجمله با تنی چند از مشایخ عرفا نشست و برخاست داشت و از طریق آنان به عرفان گرایش یافت. کرمانشاه در آن زمان، یکی از کانون‌های فعال شاخه‌ای از متصوفه بود. از کرمانشاه به کربلا و نجف رفت. در منابعی آمده است که مدتی به تکمیل تحصیلات قدیمه مشغول شد و در کنار تحصیل، به سرودن هم ادامه داد. قصیده‌های بلند و غرّایی از او در مدح ائمه یادگار دور اقامتش در عتبات و حال و هوای آن ایام اوست.

زمانی که به ایران که بازگشت، شاعر و ادیبی توانا و به زبان عربی مسلط بود و با زبان فرانسوی هم آشنایی داشت. از اشار فرزندش محمدعلی این طور برمی‌آید که پدرش به زبان فرانسوی به قدر کافی یا لازم آشنایی داشت که می‌توانست به این زبان کتاب بخواند. همچنین وجود منابعی به زبان‌های فرانسوی و انگلیسی در کتابخان شخصی‌اش، نیز می‌تواند گواهی بر آشنایی او با این دو زبان اروپایی بوده باشد.

فعالیت علمی و ادبی

وی پس از چندگاهی اقامت در تهران، با میرزا محمدحسن خان صنیع‌الدوله، بعداً ملقب و معروف به اعتمادالسلطنه، از اجزای دربار ناصری، آشنا شد. او دانش و هنر فروغی را آزمود و برای همکاری نزدیک با خود مناسب یافت. اعتمادالسلطنه او را به دربار برد و به ناصرالدین شاه معرفی کرد. فروغی قصیده‌هایی را که در مدح شاه سروده بود، عرضه داشت و مقبول طبع سلطان قرار گرفت. از آن پس در جشنهایی که به مناسبت‌های مختلف در دربار ناصری برگزار می‌شد، حضور می‌یافت و قصیده‌هایش را می‌خواند. لقب «فروغی» را شاه به او داد و او هم این لقب را تخلص شعریش قرار داد، بعدها با همین نام اشتهار یافت و پس از تصویب قانون شناسنامه در دور پهلوی اول، نام خانوادگی فرزندان و خاندان او شد.

اعتمادالسلطنه، فروغی را به دارالترجم ناصری برد و چندین وظیفه و مسئولیت را به او سپرد، از جمله: همکاری با چند روزنامه، مجله و «تصحیح و تهذیب» (به اصطلاح امروز ما ویرایش زبانی و ادبی)، و به‌ویژه هر آنچه به قلم خود اعتمادالسلطنه، یا به نام وی، تألیف و ترجمه می‌شد. گفته‌اند از جمله علامه محمد قزوینی، همسن و سال محمدعلی فروغی و در دور مظفری همکار او در مؤسسه‌ای انتشاراتی، که شماری از آثار و یحتمل غالب آثاری که به نام اعتمادالسلطنه چاپ و منتشر شده است، به قلم محمدحسین فروغی بوده است؛ البته این واقعیت نادیده گرفته نشود که خود اعتمادالسلطنه صاحب‌قلم بود و کتاب خاطرات شخصی او (روزنام خاطرات اعتمادالسلطنه) گواه تسلطش بر نگارش نثر ساده و روان است. اگر نخواهیم داوری‌هایی را دربار خلقیات اعتمادالسلطنه و استفاده‌جویی‌های او مبنای صدور حکم اخلاقی و رفتاری قرار بدهیم، شاید کثرت مشغل او مجال لازم و کافی برای نگارش و ترجمه باقی نمی‌گذاشت. به نظر می‌رسد در ازای منصب‌هایی که در دارالترجمه و سپس در دارالطباعه و وزارت انطباعات به فروغی می‌سپرد، حداکثر بهره‌برداری شخصی را هم از او می‌کرد. اعتمادالسلطنه از او با عنوان «میرزای خودم» (منشی و ویراستار شخصی‌ام) یاد کرده است.

هرچه بود، فروغی سالها زیر نظر مستقیم اعتمادالسلطنه به انواع کارهای قلمی اشتغال داشت، تا آنکه در ۱۳۰۸ق، حدود پنج سال پیش از کشته شدن ناصرالدین‌شاه، فرمان «درج اول استیفا» در بار او صادر، و به ریاست دارالطباع دولتی (تشکیلات چاپ و انتشارات) منصوب شد. اعتمادالسلطنه به وزارت رسید و هم مسئولیت‌های پیشین او در دارالترجمه و دارالطباع ناصری به فروغی سپرده شد. حدود سه سال بعد، شاه در ۱۳۱۱ق لقب «ذکاءالملک» را به او اعطا کرد؛ لقبی که پس از او به پسرش محمدعلی به ارث رسید. در منابعی هم از او با لقب «ذکاءالملک اول» و از پسرش با لقب «ذکاءالملک دوم» یاد شده است.

تألیف، ترجمه، سردبیری

فروغی در چند نشریه مسئولیت «مصحح و منشی» (به اصطلاح امروزی سردبیر و ویراستار) و نیز مترجم را برعهده داشت؛ از جمله در: روزنام ایران، روزنام علمی، روزنام نیمه‌رسمی اطلاع، اکو دُ پرس (صدای ایران)، اردوی همایون و تربیت. «روزنام ایران» از ۱۲۸۸ق و هفته‌ای سه شماره منتشر می‌شد. در این روزنامه وظیفه‌ای را که امروزه ویرایش زبانی و ادبی می‌نامیم، نخست با میرزا علیخان نائینی بود و پس از او به فروغی سپرده شد. «اطلاع» بیشتر حاوی خبرهای خارجی بود و فروغی برای آن نشریه مطالبی را از فرانسوی به فارسی ترجمه می‌کرد. «اردوی همایون» خبرهای سفر ناصرالدین شاه به خراسان را انعکاس می‌داد، و مسئولیت تهیه و انتشار مطالبش با فروغی بود.

مجل «تربیت» که فروغی حدود ۱۰ سال سردبیرش بود، نقط عطفی در تاریخ مطبوعات ایران قلمداد شده است