پاورپوینت کامل ناگفته‌هایی درباره‌ حذف کوروش از تاریخ دین زرتشتی ۳۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ناگفته‌هایی درباره‌ حذف کوروش از تاریخ دین زرتشتی ۳۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ناگفته‌هایی درباره‌ حذف کوروش از تاریخ دین زرتشتی ۳۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ناگفته‌هایی درباره‌ حذف کوروش از تاریخ دین زرتشتی ۳۸ اسلاید در PowerPoint :

در تاریخ سنتی زرتشتی مطلبی درباره ی کوروش بیان نشده و به عبارت بهتر سنت زرتشتی و حتی خدای نامه ها و شاهنامه های برجای مانده از دوران ساسانیان درباره ی او سکوت پیشه کرده اند و حتی اشارات کتب تاریخی اسلامی به او نیز بسیار مغشوش است.

در تاریخ سنتی زرتشتی مطلبی درباره ی کوروش بیان نشده و به عبارت بهتر سنت زرتشتی و حتی خدای نامه ها و شاهنامه های برجای مانده از دوران ساسانیان درباره ی او سکوت پیشه کرده اند و حتی اشارات کتب تاریخی اسلامی به او نیز بسیار مغشوش است.

کوروش کبیر (۵۸۰ تا ۵۲۹ ق.م) یکی از شخصیتهای تأثیرگذار تاریخ و کسی است که پیامبران بنی اسرائیل او را ستوده اند و مورخان او را به وجود آورنده ی قلمرویی وسیع می دانند.

او شهریاری است عادل که با آغوش باز پذیرای ملت ها با هر ادیانی بود. در کتیبه های گوناگونی که تا بحال درباره ی او یافت شده به تفصیل بیان شده که چطور کوروش مقدسات مردم مختلف را محترم می دانست.

منشور معروف او که از روزگار وی تا به امروز باقی مانده، نخستین اعلامیه ی حقوق بشر شمرده می شود. چنانچه از کتیبه ها و گزارش های تاریخی معاصر او برمی آید، کوروش، پسر کمبوجیه، کامبوزیا، از تبار سلطنتی بود و اجدادش چندین نسل بر اقوام ایرانی حکومت می کرده اند.

او خود را پادشاه تمام جهان، پادشاه سرزمین انشان، شاه بزرگ می نامد. در واقع او فرزند اتحاد کمبوجیه اول و ماندان یا ماندانا دختر آستیاگ، پادشاه قدرتمند ماد، است.

در عین حال هرودوت درباره ی چگونگی به دنیا آمدن کوروش و کودکی او داستانی می سازد بدین مضمون که آستیاگ بخاطر رویاهایی که دیده از بلند آوازه شدن نوه اش در هراس بود و او را به یکی از زیردستانش سپرد تا کوروش را از بین ببرد.

بر طبق معمول داستانهای سرگردان کوروش جان سالم بدر برد و بر علیه آستیاگ قیام کرد، او را شکست داد و خود پادشاه شد. او پاسارگاد را به عنوان پایتخت برگزید و در چهل سالگی به پادشاهی تمام قبایل ایرانی دست یافت و سی سال سلطنت کرد.

پس از به تخت نشستن کوروش فتوحات وی نیز آغاز گردید. او پارت و هیرکانی و احتمالاً ارمنستان را که همگی بخش هایی از پادشاهی مادها بودند، به تصرف درآورد.

هیرکانیان به طور داوطلبانه حاکمیت کوروش را پذیرفتند و پس از لیدیه و کاپادوکیه به تسخیر او درآمد. در سال های بعد او بیشتر سرزمین های آسیای صغیر و آسیای مرکزی و خاور میانه را تحت حکومت خود درآورد. از جمله تصرفات در خور توجه کوروش می توان به بابل اشاره کرد. به احتمال زیاد کوروش شبه جزیره ی عربستان را به امپراطوری خود ضمیمه کرد.

اطلاعات دقیقی درباره ی اعتقادات شخصی و زرتشتی بودن کوروش در دست نیست ولی بر طبق گفته ی مری بویس شواهد برجای مانده از محراب های آتش در پاسارگاد نشان دهنده ی آداب زرتشتی گری او است.

به هر روی آنچه که اهمیت دارد این است که کوروش یک سیاست خاص و کلی نسبت به ملت های زیر دست خود اتخاذ کرد که این سیاست موجب ماندگاری نام وی در کتب و کتیبه های آنان گردید. او هیچ تغییری در ساختارهای سیاسی و دینی ملت های زیر دست خود ایجاد نکرد و به همه ی اقوامی که به زور در جایی سکنی گزیده بودند، اجازه داد به موطن خود بازگردند و دنباله روی حکومت خشن نبونیدوس پادشاه بابل نبود؛ هر چند برخی منابع در متون بابلی به سلطنت ناخوشایند کوروش اشاره کرده اند.

در یک کلام او صلح را برای مردمان به ارمغان آورد؛ چنانچه در کتاب مقدس در چندین جا نام او در مقام کسی که به آداب و سنن سرزمین های فتح شده احترام می گذارد، آمده است و یونانیانی همچون افلاطون و گزنفون او را به صورت یک دولتمرد خردمند به تصویر کشیده اند.

کوروش در سال ۵۳۰ قبل از میلاد به آسیای مرکزی لشکر کشید تا مرزهای شمال شرقی را در برابر هجوم ماساژت ها حفظ کند. او در این حمله شکست خورد و کشته شد و در پاسارگاد به خاک سپرده شد. (دایره المعارف ایرانیکا، ذیل واژه ی کوروش دوم)

علیرغم خدمات و محبوبیت کوروش در بین ملت های مختلف و ذکر نام و کارهای بزرگ او در کتیبه های برجای مانده، در تاریخ سنتی زرتشتی مطلبی درباره ی کوروش بیان نشده و به عبارت بهتر سنت زرتشتی و حتی خدای نامه ها و شاهنامه های برجای مانده از دوران ساسانیان درباره ی او سکوت پیشه کرده اند و حتی اشارات کتب تاریخی اسلامی به او نیز بسیار مغشوش است. کلید حل این معما که قرن هاست بی پاسخ مانده، در شیوه و منش زمامداری ساسانیان نهفته است.

ساسانیان پس از روی کار آمدن با کمک روحانیت زرتشتی توانستند در دل مردم جای باز کنند و با این کار ایران پهناور را زیر گستره ی خود درآورند.

دولتمردان ساسانی تفکرات دینی را بسط دادند که این موجب تثبیت این سلسله و دوام چند صد ساله ی آنان گردید. ساسانیان بخوبی از وجود هخامنشیان اطلاع داشتند و سعی داشتند خود را به آنها منسوب کنند.

بررسی درباره ی تاریخ دوران ساسانیان نشان می دهد که نگارش خدای نامه ها احتمالاً در دوره شاپور دوم آغاز گردیده و تا زمان خسرو اول ادامه یافته اند و نگارش آنها نخستین کوشش ها در تاریخ نگاری ایرانی بوده اند. در زمانی که این تاریخ نگاری صورت می گرفت، تاریخ هخامنشیان دچار تصرف موبدان شد و تحریف و دگرگونی های بسیاری در آن به وجود آمد.

نامه ی شاپور دوم به کنستانتیوس امپراطور روم بخوبی قلمرو هخامنشیان در اروپا را به توصیف می کشد. این نامه نشان دهنده آگاهی کامل او از هخامنشیان و فتوحات آنان است. همچنین یکی از معاصران شاپور دوم موسوم به لیبیانوس دوم بیان می دارد که داریوش و خشایارشا نیاکان شاپور دوم بوده اند.

این گفته نشان دهنده ی منتسب دانستن شاهان ساسانی به هخامنشیان است. همچنین اردشیر کوروش را از نیای خود می دانست و خود را به او منسوب می کرد (تولد امپراطوری پارس، ۱۸۶) از طرفی شهبازی با بررسی سخنان اردشیر بابکان با داریوش اول نشان