پاورپوینت کامل فردوسی از چه زمانی سرایش شاهنامه را کلید زد؟ ۲۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل فردوسی از چه زمانی سرایش شاهنامه را کلید زد؟ ۲۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل فردوسی از چه زمانی سرایش شاهنامه را کلید زد؟ ۲۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل فردوسی از چه زمانی سرایش شاهنامه را کلید زد؟ ۲۷ اسلاید در PowerPoint :

روایت غالب محققان از سرایش شاهنامه این است که فردوسی این کار را در حدود ۳۶۵ تا ۳۷۰ هجری آغاز کرد، تدوین نخست را در ۳۸۴ به پایان برد، در سال ۳۹۴ بخشی از شاهنامه را به محمود تقدیم کرد، اثرش را در سال ۴۰۰ به پایان برد و این اثر نهایی را دوباره به محمود تقدیم کرد و ابیاتی نیز پس از سال ۴۰۰ در اینجا و آنجا به شاهنامه افزود.

پایان تدوین شاهنامه در سال ۴۰۰ (هفتادویک‌سالگی فردوسی) مثل تقدیم آن به محمود در ۳۹۴ (در شصت‌وپنج‌سالگی شاعر) قطعی است. ولی پیشتر (نک. «جهاندار کیست» در همین کانال) دیدیم که بیت ستایش محمود در پایان شاهنامه الحاقی است و تمام آن ابیات ستایش‌آمیز را باید در حقّ حییّ قتیب دانست که حامی محلّی فردوسی بوده‌است و درواقع هیچ دلیلی نداریم که فردوسی پس از سال ۳۹۴ موفق به ارتباط دوباره با دربار غزنین شده‌باشد.

دلیل محقّقان برای پایان تدوین نخست شاهنامه در سال ۳۸۴ بیتی است که در پایان برخی نسخه‌ها (سن‌ژوزف، استانبول ۷۸۳، قاهره ۷۹۶ و ترجم بنداری) حفظ شده و به آن بازخواهیم‌گشت. امّا تاریخ آغاز سرایش شاهنامه از همه مبهم‌تر است. قرائنی که محقّقان در پژوهش‌های پیشین از آن‌ها بهره برده‌اند تا به این تاریخ برسند این‌هاست:

– اشار فردوسی به شروع نظم شاهنامه قدری پس از درگذشت دقیقی (که سال ۳۶۵ یا ۳۶۷ روایت شده)

– بیت «سی‌وپنج سال از سرای سپنج / بسی رنج بردم به امّید گنج» (که آغاز کار را به ۳۶۵ می‌برد)

– بیت «بسی رنج بردم بدین/درین سال سی..» (که با احتساب آن باید آغاز سرایش شاهنامه را ۳۷۰ دانست)

– بیت «سخن را نگه داشتم سال بیست / بدان تا سزاوار این گنج کیست» در کنار این که خود او می‌گوید با شروع پادشاهی محمود (۳۸۷) تصمیم به اهدای اثرش به او گرفته (که ما را به سال ۳۶۷ می‌برد).

معمولاً پژوهشگران نتیجه گرفته‌اند که تمام این‌ها با هم سازگار است و باعث می‌شود بتوان گفت اگرچه سال دقیق شروع سرایش شاهنامه را نمی‌دانیم، بتوانیم حدوداً ۳۶۵ تا ۳۷۰ را بپذیریم، ولی در این نتیجه‌گیری اشکالاتی هست: جز این که تاریخ دقیق مرگ دقیقی را نمی‌دانیم، فاصل بین درگذشت او و شروع شاهنامه‌سرایی فردوسی هم معلوم نیست (دست‌کم مدتی طول کشیده تا خبر مرگ دقیقی به طوس برسد و فردوسی مدتی مردّد بوده و مدتی طول کشیده تا منبع منثورش به دستش برسد و حامی‌ای پیدا کند)؛ هر دو بیت «سی و پنج سال…» و «بسی رنج…» الحاقی است و ضمناً روایت معروف‌تر -که در منابع دیگر هم بیشتر تکرار شده- این است که فردوسی ۲۵ سال صرف سرایش شاهنامه کرد و نه ۳۰ و ۳۵ سال.

برخی پژوهشگران معتقدند که این ابیات اصیل است ولی فردوسی آن‌ها را سال‌هایی پس از پایان سرودن شاهنامه به آن افزوده. جز قرائن قوی نسخه‌شناختی، آنچه درستی این فرض را زیر سؤال می‌برد تأکید شاعر بر «رنج بردن در راه سرودن شاهنامه» است که قاعدتاً باید شامل دور سرودن آن باشد.

ناگفته نماند که روایت معروف‌تر -که در بیشتر منابع آمده- بر صرف ۲۵ سال دلالت دارد که دو بیت هم در نسخه‌های شاهنامه با آن‌ها همسو است: «دو ده سال و پنج اندرین شد مرا…» و «چنین سال بگذاشتم بیست‌وپنج…». از این ابیات یکی الحاقی است و دیگری فاسد.

دربار بیت «سخن را نگه داشتم سال بیست» هم برخی محقّقان به مشکل خورده‌اند. مثلاً شادروان ریاحی گمان کرده که این عدد تقریبی است و یا گردشد ۲۴ است (از ۳۷۰ -که سرودن شاهنامه نبایست دیرتر از آن شروع شده‌باشد تا ۳۹۴) یا گردشد ۱۷-۱۶ (از ۳۸۴ تا ۴۰۰ یا ۴۰۱) (عمداً به نوشته‌های محقّقانی که کارشان جز ارجاع به پیشینیان و موافقت یا مخالفت با ایشان نیست اشاره نمی‌کنم و هرگز نخواهم‌کرد).

ولی از همه‌جای شاهنامه معلوم است که اشارات تقویمی فردوسی دقیق است و هرگز اعداد را گرد نمی‌کند، وگرنه دلیلی نداشت به ۵۸ و ۶۰ و ۶۱ و ۶۳ و ۶۵ و ۶۶ و ۶۷ و ۷۱ سالگی خود اشاره کند و می‌توانست با ۶۰ و ۶۵ و ۷۰ سروته قضیّه را به هم بیاورد. این «سالِ بیست» جز ۲۰ سال درست و تمام نیست و منظور فردوسی از آن یا ۲۰ سال بین آغاز کارش و مرگ سبکتگین و نشستن محمود بر جای اوست (که ما را به ه