پاورپوینت کامل هویت‌سازی‌های کاذب و میراث ادبی نظامی گنجه‌ای ۳۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل هویت‌سازی‌های کاذب و میراث ادبی نظامی گنجه‌ای ۳۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل هویت‌سازی‌های کاذب و میراث ادبی نظامی گنجه‌ای ۳۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل هویت‌سازی‌های کاذب و میراث ادبی نظامی گنجه‌ای ۳۴ اسلاید در PowerPoint :

کشورهای کهن یا کشورهایی که دست‌کم چند سده از تثبیت تاریخی آن‌هامی‌گذرد، بی‌گمان دارای هویت و پشتوانه‌های فرهنگی و ادبی پایداری هستند و آنان که تاریخ و پیشینه‌ای نوتر دارند،برای شکل‌پذیری فرهنگی و تثبیت هویت ملی خود تلاش می‌کنند.

بر اساس آخرین آمار سازمان ملل در حدود ۱۹۶ کشور مستقل در جهان وجود دارد؛ بعضی از این کشورها دارای تاریخی کهن هستند و بعضی هم نوپا و تازه به استقلال رسیده‌اند.

کشورهای کهن یا کشورهایی که دست‌کم چند سده از تثبیت تاریخی آن‌هامی‌گذرد، بی‌گمان دارای هویت و پشتوانه‌های فرهنگی و ادبی پایداری هستند و آنان که تاریخ و پیشینه‌ای نوتر دارند،برای شکل‌پذیری فرهنگی و تثبیت هویت ملی خود تلاش می‌کنند. در این میان بعضی از کشورهای نوپا گاهی برای حفظ موجودیت ملی و ادامه بقای خود، در پی هویت‌سازی فرهنگی برمی‌آیند و شگفتا که گاهی نیز در تلاش برای ربودن هویت‌های فرهنگی دیگران و منتسب‌کردن آنها به خود هستند؛ کاری که در مرحله تقلید فرهنگی ، ممکن است تا حدی قابل چشم‌پوشی باشد.

در این روزگار، پیرامون کشور ما ایران با تاریخ و هویت فرهنگی چندهزارساله‌اش، کشورهایی سر برآورده‌اند که روزگاری پاره‌ای از پیکره ایران بزرگ بوده‌اند و اکنون برای خود استقلال و هویت فرهنگی مستقلی قائل هستند.

این کشورها که گذشته فرهنگی آنان خواه ناخواه با پیشینه و هویت فرهنگی ما گره خورده‌است، غالباً در تلاش برای هویت‌سازی‌هایی هستند که خود می‌دانند از ما وام گرفته و می‌گیرند.

این نکته که هویت فرهنگی آنان ریشه در گذشت مشترکشان با ما دارد، نه تنها مردود و انکارشدنی نیست بلکه مطلوب و پذیرفتنی هم است. دشواری و سیاهکاری زمانی است که در پی انکار ریشه‌های فرهنگی خود باشند و بکوشند تا به مدد هویت‌سازی‌های کاذب و انکارهای بی‌بنیاد، هویت‌ربایی فرهنگی کنند و گاهی نیز بی آنکه خود بدانند و دریابند، با القای دشمنان فرهنگی ما، وسوسه می‌شوند و تن به هویت‌سازی‌های دروغین می‌دهند.

بی‌گمان اعتراف به مشترکات فرهنگی یک چیز است و مصادره هویت‌های فرهنگی دیگران به نفع خود، چیزی دیگر.

در تاریخ فرهنگی و ادبی و علمی کشور ما هستند شخصیت‌هایی جهانی که همواره در معرض مطامع هویت‌ربایان فرهنگی بوده‌اند. هویت‌ربایان فرهنگی غالباً از رشته‌های بسیار باریکی که برآیند تحولات تاریخی یا جغرافیایی یا مهاجرت‌های قومی و زبانی است، بهره می‌گیرند. روزگاری که مثلاً بلخ جزو ایران بزرگ بوده و نشانی از افغانستان وجود نداشته، شاعر بزرگی مانند مولوی در آن دیار زاده شده و سپس در نوجوانی همراه با پدر و خانواده خود به آسیای صغیر که آن هم در همان روزگار جزو قلمرو ایران بزرگ بوده مهاجرت کرده و در آن دیار پرورده شده و کسب دانش کرده و در سایه نبوغ ذاتی و تفکر و قریحه، شاعری بزرگ و جهانی شده‌است.

مولوی همه اشعارش را به فارسی سروده و سروده‌هایش که از پشتوانه‌های ادبی فارسی بهره‌مند است، خود به گونه‌ای موجب غنای بیشتر شعر و ادبیات فارسی شده و اکنون آثارش، بخشی از میراث فرهنگی ماست.

در چنین حالی نمی‌توان مولوی را شاعر افغانی یا ترک دانست و هویت متعین و غیرقابل انکار فرهنگی او را نادیده گرفت؛ به‌ویژه آنکه در این میان، مفهوم‌شناسی وطن و ملیت در دنیای کهن نیز با ترمینولوژی محدود و بسته روزگار ما متفاوت بوده‌است. همچنین بیرونی و خوارزمی و خیام و ابن‌سینا و بوزجانی و دیگرانی که گاه آنان را روس و گاه افغان و عرب یا ترک دانسته‌اند.

در هویت‌سازی‌های فرهنگی گاهی با پشتوانه‌های تبلیغاتی و به استخدام‌گرفتن پژوهشگران وابسته و مزدبگیر، به مسخ و تحریف نام‌های تاریخی نیز دست زده‌اند؛ هرچند گاهی خطاهای مستشرقان که برخی از شخصیت‌های ادبی و علمی ما را غیرایرانی دانسته‌اند نیز مطرح بوده‌است.

در جهان امروز، تلاشی بی‌اساس و خردگریزانه است که بخواهند با تحریف‌های تاریخی و فرهنگی، درخت تناور کهن‌سالی را تکان دهند که ریشه‌هایش تا اعماق تاریخ فرورفته و صدها سال بار و ثمرش همه جهانیان را بهره‌مند کرده‌است.

یکی از کسانی که هویت‌ربایی فرهنگی همواره او را نشانه گرفته است، نظامی گنجه‌ای است. نظامی سرایند پنج منظومه بزرگ فارسی، مشهور به خمسه یا پنج گنج است. نظامی در گنجه زاده شد. گنجه که نامش ایرانی و فارسی به معنای پرحاصل و زرخیز است،

در شمال شرقی قفقاز کوچک و در حاشی رودخانه کورا قرار داشت. ابن فقیه، جغرافی‌دان بزرگ و صاحب کتاب «البلدان» این شهر را از توابع آذربایجان دانسته است.

گنجه به لحاظ فرهنگی متأثر از شرایط فرهنگی ولایت اَران یا آلان بوده‌است و براساس یافته‌های سنجیده علمی، آرانی‌های کهن همگی آریایی بوده‌اند (امامی ۱۳۹۵:۱۱۶۱). در منطق اران و پیرامون آن، زبان‌ها و گویش‌های بسیاری رایج بود. نویسند احسن التقاسیم که بیشترین آگاهی‌ها را درباره زبان مردم اران به دست می‌دهد، زبان مردم این دیار را ارانی می‌داند ولی می‌نویسد که فارسی آنان هم قابل فهم است و این نکته، گویای آشنایی مردم آنجا با زبان فارسی و رواج فارسی‌گویی و فارسی‌دانی در آن دیار است (مقدسی، ۱۳۶۱: ۵۹۲).

سیطر زبان ترکی بر اران، به پیروزی ترکان سلجوقی بر سلطان مسعود در رمضان ۴۳۱ هجری قمری که نهایتاً منجر به تشکیل امپراتوری سلجوقی شد، برمی‌گردد؛ زیرا دیری نپایید که جاذبه چراگاه‌های آذربایجان، ترکان سلجوق