پاورپوینت کامل یلملم ۹۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل یلملم ۹۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل یلملم ۹۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل یلملم ۹۹ اسلاید در PowerPoint :

۱
مفهوم‌شناسی۱.۱
وجه تسمیه۲
موقعیت۳
پانوشت۴
منابع۵
مقاله‌های مرتبط

یَلَملَم یکی از پنج میقات برای عمره تمتع است، میقات، مکان‌های مشخصی است در عربستان که کسانی که قصد انجام عمره مفرده یا عمره تمتع یا حج را دارند در این مکان‌ها مُحرم می‌شوند.
یلملم نام کوهی است که در سر راه یمن ـ مکه در تهامه قرار دارد؛ و تا مکه دو شب فاصله دارد. و در جنوب مکّه و ۹۴ کیلومتر تا مکّه فاصله دارد.[۱]
علت نامگذاری یلملم، به جهت کوه یا درّه‌ای است که در آنجا قرار دارد.

مفهوم‌شناسی

یلملم (به فتح دو لام و یاء) را به صورت «ألملم» (همزه اول)، «یرْمرْم» (سکون دو راء) نیز ضبط کرده‌اند. [۲]
لغت شناسان در ریشه این کلمه اختلاف دارند؛ «ابن فارس»[یادداشت ۱] و «ازهری»[۳] معتقدند که این کلمه در اصل ثلاثی است که حرف «یا» به اوّل آن افزوده شده است. اما «ابن منظور»[یادداشت ۲] معتقد است که یاء در این کلمه حرف اصلی است و زاید نیست. [یادداشت ۳]
این کلمه بر وزن «فَعَلْعَل» همانند غضنفر است؛ چنان‌که ابن منظور در لغت یلم می‌نویسد: «ابن بری گوید که ابوعلی گفته است: یلملم بر وزن فَعَلْعَل است، یاء، فاء الفعل، لام، عین الفعل و میم، لام الفعل آن است».[۴]اگر آن را به معنای کوه بگیریم، منصرف، و اگر به معنای قریه بگیریم غیر منصرف است.

وجه تسمیه

در مورد وجه تسمیه یلملم گفته‌اند: «علت نامگذاری یلملم، به جهت کوه یا درّه‌ای است که در آنجا قرار داشته است».[۵] مرزوقی[۶] گفته است: «یلملم اسم کوهی است در ناحیه طائف که دو تا سه شب، مسافت بین آن تا مکه مکرمه است».
در برخی از کتب فقهی[۷]نیز آمده است که یلملم نام کوه است. اما دلیلی بر این معنا اقامه نشده و در واقع، دلیلی بر برتری یک معنا بر دیگری در دست نیست.

موقعیت

موقعیت یلملم

جغرافی‌دانان فاصله یلملم تا مکه را دو شب دانسته‌اند[۸].
یلملم در جنوب شهر مکه واقع شده و حدود صد کیلومتر با مکه مکرمه فاصله دارد که در آن سرزمین، مسجد معاذ بن جبل قرار دارد[۹].

شمال یلملم «السعدیه» نام دارد که بخش قدیمی یلملم است که در قدیم آنجا احرام می‌بستند و حالا کسی احرام نمی‌بندد، اما در جنوب غربی آن و با فاصله ۲۵ کیلومتر از منطقه قدیمی، مسجدی بزرگ ساخته‌اند که محل احرام است[۱۰] و محققان سعودی،[یادداشت ۴] درباه عدم اطلاق یلملم بر مسجد جدید، سخنی نگفته و بنا بر فتوای رسمی حکومت و محکمه قضایی، آنجا میقات است. اما عبدالهادی فضلی (۱۳۱۴-۱۳۹۲ش)، روحانی شیعه عربستانی،[۱۱] مدعی است که این مسجد محاذی یلملم است. کسانی که از طریق راه یمن به مکه، برای حج می‌روند به ترتیب سه راه وجود دارد: [۱۲]

راه اول: راه تهامه؛ همان راهی است که از یلملم عبور می‌کند.
راه دوم: راه صنعاء ـ صعده، که به ترتیب پس از عبور از بیشه، وادی تربه و قرن المنازل به مکه منتهی می‌شود.
راه سوم: راه حضرموت ـ نجران، که در قرن المنازل با راه دوم یکی می‌شود و از آن عبور می‌کند.[۱۳]

راه مورد نظر در این بحث، راه تهامه است که از یلملم عبور می‌کند و منازل بین راه آن بدین ترتیب است: صنعا، جازان، لیث، یلملم، مکه.
با توجه به نزدیکی این میقات به دریای سرخ، از این میقات می توان در بحث محاذات افرادی که از راه دریا به مکه مشرف می شوند، بسیار استفاده کرد.

پانوشت

مراصد الاطلاع علی اسماء الامکنه والبقاع، ج۳، ص۱۴۸۲.

القاموس المحیط، ج۴، ص۱۷۷؛ المصباح المنیر، ج۱ ـ۲، ص۱۹؛ ماده ألم؛ جواهر الکلام، ج۱۸، ص۱۱۳؛ مستند الشیعه، ج۱۱، ص۱۸۱.

تهذیب اللغه، ج۱۵، ص۲۵۱.

لسان العرب، ج۱۲، ص۶۴۷.

کشف اللثام، ج۵، ص۱۱.

معجم معالم الحجاز، ج۱۰، ص۲۹.

سرائر، ج۱، ص۵۲۹؛ قواعد، ج۱، ص۴۱۶؛ مسالک، ج۲، ص۲۱۵؛ جامع المقاصد، ج۳، ص۱۵۹.

مراصد الاطلاع علی اسماء الامکنه والبقاع، ج۳، ص۱۴۸۲.

معجم البلدان، ج۵، ص۴۴۱؛ معجم معالم الحجاز، ج۱۰، صص۲۸ و ۲۹؛ مراصد الاطلاع علی اسماء الامکنه والبقاع، ج۱، ص۱۱۲.

احکام المیقات فی الفقه الاسلامی دراسه فقهیه، أشجان حمید باصی.

مبادئ علم الفقه، ج۳، ص۴۶.

معجم البلدان، ج۱، ص۲۴۶؛ المسالک والممالک، صص۱۳۴و ۱۸۷؛ معجم ما استعجم من اسماء البلاد و المواضع، ج۳، ص۹۵۹ و ج۴، ص۱۳۰۴؛ فصلنامه میقات حج، شماره ۱۵، صفحه ۷۲.

یاقوت حموی، ج۱، ص۲۴۶؛ البکری، ج۳، ص۹۵۹ و ج۴، ص۱۳۰۴.

ابن فارس در باب کلمات ثلاثی مزید فیه، که حرف یاء به اوّل آنها اضافه شده است، آورده است: ….یلملم…».آن‌گاه می‌افزاید: «موقعیت یاء در اول این کلمات، مانند همزه اضافی در اوّل کلمات رباعی و خماسی است؛ زیرا در این دو باب، یاء اضافی محسوب می‌شود و حرف بعد از آن، حرف اول کلمه شمرده می‌شود.(المجمل، ج۴، ص۹۴۴؛ المقاییس، ج۶، ص۱۶۰).بنابراین از دیدگاه ابن فارس، ریشه یلملم و ماده اصلی آن «لملم» است و یاء، در اول آن اضافه است.همچنین الف در «الملم» مبدّل از یاء است و در «یرمرم» نیز یاء اضافه شده و هر دو «را» مبدل از یاء است.

وی در «لسان العرب» یلملم را در لغت «یلم»، یرمرم را در لغت رمم، و یلملم و ألملم را در لغت لمم آورده است و این نشان می‌دهد که ماده اصلی این کلمات، از نظر او، ثلاثی است؛ یعنی یرمرم در اصل رمم، یلملم بدون تبدیل یاء به الف، در اصل یلم و با تبدیل یاء به همزه، در اصل لمم بوده است

دیدگاه فیّومی در «مصباح المنیر» نیز همانند دیدگاه ابن منظور است با این تفاوت که وی، اصل کلمه را «ألملم» با همزه دانسته و یاء را در یلملم، مبدل از همزه گرفته است و بدین ترتیب، او این کلمه را از ریشه «ألم» دانسته است.طبرانی در «المعجم الکبیر» نیز شیوه فیومی را در پیش گرفته است.زبیدی نیز در «تاج‌العروس» به همین منوال، یلملم را در لغت‌های: یلم، لمم و رمم ذکر کرده است.

مجله البحوث الفقهیه المعاصره «مواقیت الحج الزمانیه و المکانیه دراسه فقهیه، جغرافیه، تاریخیه»، دکتر عبدالوهاب ابراهیم ابوسلیمان و دکتر معراج نواب مرزا، سال۸، عدد۲۹، سال ۱۴۱۶.

منابع

این مقاله برگرفته از است.

آثار اسلامی مکه و مدینه، رسول جعفریان، حوزه نمایندگی ولی فقیه در امور حج و زیارت، نشر مشعر، قم، ۱۳۸۶ه‍ .ش.
الإجماع، ابوبکر محمد بن إبراهیم بن المنذر النیسابوری، تحقیق: فؤاد عبد المنعم أحمد، دارالمسلم للنشر والتوزیع، ۱۴۲۵ه‍ .ق.
اجودالتقریرات، محمدحسین نایینی، مقرر: ابوالقاسم خویی، کتابفروشی مصطفوی، قم.
احکام المیقات فی الفقه الاسلامی دراسه فقهیه، أشجان حمید باصی، پایان‌نامه، نشر الکترونیکی.
اخبار مکه و ما جاء فیها من الآثار، ابوالولید محمد بن عبدالله بن احمد (ازرقی)، بیروت، دارالاندلس، ۱۴۱۶ ه‍ .ق.
اختیار معرفه الرجال، محمد بن عمر کشی، مصحح: حسن مصطفوی، دانشکده الهیات و معارف اسلامی، مشهد مقدس، ۱۳۴۸ه‍ .ش.
إرشاد الأذهان إلی أحکام الإیمان، حسن بن یوسف بن مطهر اسدی، حلّی، تحقیق: شیخ فارس حسون‏، اول، قم، دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه، ۱۴۱۰ه‍ .ق.
الإرشاد، محمد بن محمد بن نعمان عکبری (شیخ مفید)، کنگره جهانی هزاره شیخ مفید، اول‏، قم، ۱۴۱۳ه‍ .ق.
اساس البلاغه، زمخشری، تحقیق: محمد باسل عیون السود، دارالکتب العلمیه، بیروت، چاپ اول ۱۴۱۹ه‍ .ق.
الاستبصار فیما اختلف من الأخبار، ابوجعفر محمد بن حسن (طوسی اول)‏، تهران، دارالکتب الإسلامیه، ۱۳۹۰ ه‍ .ق.
إشاره السبق، علی بن حسن حلبی، تحقیق: ابراهیم بهادری، مؤسسه النشر الاسلامی، قم.
إصباح الشیعه بمصباح الشریعه، قطب‌الدین محمد بن حسین، کیدری، شیخ ابراهیم بهادری مراغی، قم، مؤسسه امام صادق۹، ۱۴۱۶ ه‍ .ق.
الاصنام، کلبی، هشام، به کوشش احمد زکی، مطبعه الامیریه، ۱۳۲۲ق/۱۹۱۴م.
اصول‌الفقه، محمدرضا مظفر، بیروت، مؤسسه الاعلمی للمطبوعات، (بی‌تا).
الأمالی، محمد بن علی بن بابویه قمّی (شیخ صدوق)، قم، انتشارات کتابخانه اسلامیه، ۱۳۶۲ه‍ .ق.
الإنصاف فی معرفه الراجح من الخلاف، علی بن سلیمان المرداوی علاء الدین ابوالحسن، تحقیق: محمد حامد الفقی، مطبعه السنه المحمدیه، ۱۳۷۵ه‍ .ق.
أنوار الهدایه، روح‌الله موسوی خمینی، قم، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۴۱۵ه‍ .ق.
انوارالاصول، ناصر مکارم شیرازی، مقرر: احمد قدسی، مدرسه الامام علی بن أبی‌طالب۷، قم.
بحار الأنوار الجامعه لدرر أخبار الأئمه الأطهار، مولی محمد باقر بن مولی محمدتقی مجلسی، بی‌جا، بی‌نا، بی‌تا.
بحوث فی شرح مناسک الحج، سیدمحمدرضا سیستانی، دار المورخ العربی، بیروت، ۱۴۳۷ه‍ .ق.
البدایه و النهایه، ابی‌الفداء اسماعیل بن عمر بن کثیر الدمشقی، بیروت، دارالفکر، ۱۴۰۷ ه‍ .ق.
بدائع الصنائع فی ترتیب الشرائع، علاء الدین، ابوبکر بن مسعود بن أحمد الکاسانی الحنفی، دارالکتب العلمیه، ۱۴۰۶ه‍ .ق.
بلوغ المرام، ابوالفضل أحمد بن علی بن محمد بن أحمد بن حجر العسقلانی، تحقیق: سمیر بن أمین الزهری، دارالفلق، ریاض، چاپ هفتم، ۱۴۲۴ه‍ .ق.
تاج العروس من جواهر القاموس، محمد بن محمد مرتضی زبیدی، تحقیق: علی‌شیری، دارالفکر، بیروت.
تاریخ المدینه المنوره، عمر بن شبه (ابن شبه نمیری)، محقق: فهیم محمد شلتوت، دارالفکر، قم.
تبصره المتعلمین فی أحکام الدین، حسن بن یوسف بن مطهر اسدی، حلی، تحقیق: محمدهادی یوسفی غروی، تهران، مؤسسه طبع و نشر وابسته به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، ۱۴۱۱ه‍ .ق.
تحریر الأحکام الشرعیه علی مذهب الإمامیه، حسن بن یوسف بن مطهر اسدی، حلی، بی‌جا، بی‌تا.
تذکره الفقها، حسن بن یوسف بن مطهر اسدی، حلّی، گروه پژوهش مؤسسه آل‌البیت، قم، مؤسسه آل‌البیت، بی‌تا.
تعالیق مبسوطه علی العروه الوثقی، محمد اسحاق فیاض، مقرر: محمد کاظم بن عبد العظیم یزدی، ناشر: محلاتی، قم
تفسیر الکنز الدقائق، میرزا محمد مشهدی، چاپخانه علمیه، قم، ۱۴۰۹ه‍ .ق.
تفسیر قرطبی، محمد بن احمد انصاری قرطبی، دار احیاء التراث العربی، بیروت، چاپ دوم، ۱۴۰۵ه‍ .ق.
تفسیر کبیر منهج الصادقین فی الزام المخالفین، فتح الله بن شکر الله کاشانی، انتشارات علمی ۱۳۴۰ه‍ .ش.
تفسیر نمونه‌، جمعی از نویسندگان زیر نظر ناصر مکارم شیرازی، دار الکتب الاسلامیه تهران ۱۳۸۰.
تفصیل الشریعه فی شرح تحریرالوسیله، محمد فاضل موحدی لنکرانی، چاپ و نشر عروج، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، قم.
التنقیح الرائع لمختصر الشرائع، جمال الدین مقداد بن عبدالله، فاضل مقداد، تحقیق: سید عبداللطیف حسینی کوه‌کمری، قم، کتابخانه آیهالله مرعشی نجفی، ۱۴۰۴ه‍ .ق.
تنقیح المقال عن حاوی الاقوال، عبدالله مامقانی، تحقیق: محی‌الدین مامقانی، مؤسسه آل البیت: لاحیاء التراث، قم، ۱۳۸۴ه‍ .ش.
التنقیح فی شرح العروه الوثقی، ابوالقاسم خویی، ناشر لطفی، قم.
تهذیب الأحکام، ابوجعفر محمد بن حسن، طوسی، چهارم‏، تهران، دارالکتب الإسلامیه، ۱۴۰۷ه‍ .ق.
تهذیب اللغه، محمد بن احمد ازهری، تحقیق: عمر سلامی و عبد الکریم حامد، دار احیاء التراث العربی، بیروت.
جامع الرواه و ازاحه الاشتباهات عن الطرق و الاسناد، محمد بن علی اردبیلی، دارالاضواء، بیروت.
جامع المدارک فی شرح مختصر النافع، سید احمد خوانساری، تصحیح: علی‌اکبر غفاری، دوم‏، قم، مؤسسه اسماعیلیان، ۱۴۰۵ه‍ .ق.
جامع المقاصد فی شرح القواعد، علی بن حسین عاملی کرکی (محقق ثانی)، مؤسسه آل‌البیت:، ۱۴۱۴ه‍ .ق.
جمل العلم و العمل، علی بن حسین موسوی (سید مرتضی)، بی‌نا، بی‌جا، بی‌تا.
جواهر الکلام فی شرح شرائع الإسلام، محمد حسن بن باقر نجفی (صاحب الجواهر)، تحقیق و تعلیق: شیخ عباس قوچانی، هفتم، بیروت، دارإحیاء التراث العربی، بی‌تا.
الحج فی الشریعه الاسلامیه الغراء، جعفر سبحانی تبریزی، مؤسسه امام صادق۷، قم، ۱۳۸۲ه‍ .ش.
الحدائق الناضره فی أحکام العتره الطاهره، یوسف بن احمد بن ابراهیم بحرانی، تصحیح و تحقیق: شیخ محمد تقی ایروانی و سید عبدالرزاق مقرم، قم، دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، ۱۴۰۵ه‍ .ق.
خلاصه الاقوال فی معرفه أحوال الرجال، حسن بن یوسف بن مطهر اسدی (حلّی)، قم، دارالذخائر، ۱۴۱۱ه‍ .ق.
الخلاف‏، ابوجعفر محمد بن حسن طوسی، تصحیح و تحقیق: شیخ علی خراسانی، سید جواد شهرستانی، شیخ مهدی طه نجف، شیخ مجتبی عراقی، قم، ‏دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم‏، ۱۴۰۷ه‍ .ق.
دانشنامه قرآن و حدیث‌، جمعی از پژوهشگران زیر نظر محمد محمدی ری شهری، انتشارات دارالحدیث، ۱۳۹۰ه‍ .ش.
دراسات فی المکاسب المحرمه، حسینعلی منتظری، نشر تفکر، قم.
الدروس الشرعیه فی فقه الإمامیه، محمد بن مکی عاملی (شهید اول)، قم، دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، ۱۴۱۷ه‍ .ق.
دروس فی علم الاصول‌، سید محمد باقر صدر، مؤسسه النشر الاسلامی، قم.
رجال ابن داوود، تقی الدین ابومحمد حسن بن علی بن داوود حلی، المطبعه الحیدریه، النجف الاشرف، ۱۹۷۲ه‍ .ق.
رجال الطوسی، ابوجعفر محمد بن حسن طوسی، مؤسسه النشر الإسلامی، بی‌جا، ۱۴۱۵ه‍ .ق.
رجال الکشی، محمد بن عمر الکشی، مؤسسه النشر فی جامعه مشهد، ۱۳۴۸ه‍ .ش.
رجال النجاشی، أحمد بن علی النجاشی، قم، مؤسسه النشر الإسلامی، ۱۴۰۷ه‍ .ق.
الرجال‌، احمد بن حسین بن غضائری، مصحح: محمدرضا حسینی، دار الحدیث، قم، ۱۳۶۴ش
الروضه البهیه فی شرح اللمعه الدمشقیه، زین‌الدین بن علی بن احمد عاملی، (شهید ثانی)، تصحیح و تعلیق: سید محمد کلانتر، قم، کتابفروشی داوری، ۱۴۱۰ه‍ .ق.
روضه المتقین فی شرح من لایحضره الفقیه،‏ محمدتقی بن مقصود علی اصفهانی (مجلسی اول)، تصحیح و تحقیق: سید حسین موسوی کرمانی، شیخ علی‌پناه اشتهاردی، سید فضل‌الله طباطبائی، ‏دوم‏، قم، مؤسسه فرهنگی اسلامی کوشانبور، ۱۴۰۶ه‍ .ق.
روضه الطالبین و عمده المفتین، صالح بن عمر بلقینی، دارالفکر، بیروت، ۱۴۱۵ه‍ .ق.
ریاض المسائل فی تحقیق الأحکام، سید علی بن محمد بن ابی‌معاذ، طباطبائی، تصحیح و تحقیق: محمد بهره‌مند، محسن قدیری، کریم انصاری، علی مروارید، قم، مؤسسه آل‌البیت، ۱۴۱۸ه‍ .ق.
السرائر الحاوی لتحریر الفتاوی‏، محمد بن منصور بن احمد حلّی، دوم، قم، دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، ‏۱۴۱۰ه‍ .ق.
سلسله الینابیع الفقهیه، علی اصغر مروارید، مؤسسه فقه الشیعه، بیروت،

۱۳۷۱ه‍ .ش.

سماء المقال فی علم الرجال‌، ابوالهدی کلباسی، مؤسسه ولی العصر[ للدراسات الاسلامیه، قم، ۱۳۷۷ه‍ .ش.
سنن ابن ماجه، محمد بن یزید القزوینی ابوعبدالله بن ماجه، محقق: محمد فؤاد عبد الباقی.
السنن الکبری (سنن البیهقی الکبری)، أحمد بن الحسین بن علی بن موسی البیهقی ابوبکر، دارالکتب العلمیه، ۱۴۲۴ه‍ .ق.
سیری کامل در خارج فقه معاصر، درس خارج فقه آیت الله فاضل لنکرانی، محمد دادستان، انتشارات فیضیه، قم، ۱۳۸۷ه‍ .ش.
شرائع الاسلام فی مسائل الحلال و الحرام، جعفر بن حسن محقق حلی، تحقیق: عبد الحسین محمد علی بقال، اسماعیلیان، قم.
شرح البدایه فی علم الدرایه، زین الدین العاملی (شهید ثانی)، تحقیق: محمد رضا حسینی جلالی، قم ۱۴۱۴ه‍ .ق.
الصحاح: تاج اللغه و صحاح العربیه، اسماعیل بن حماد جوهری، تحقیق: عطار، احمد عبد الغفور، دارالعلم للملایین، بیروت.
صحیح البخاری، محمد بن اسماعیل بخاری، داراحیاء التراث العربی، بی‌تا.
صــحیح مســلم، مسلم بن الحجاج نیسابوری، دارالفکر، بیروت.
الطهاره، امام خمینی، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی=، ت