پاورپوینت کامل وادی قنات ۳۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل وادی قنات ۳۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل وادی قنات ۳۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل وادی قنات ۳۰ اسلاید در PowerPoint :

۱
واژه‌شناسی۲
نام۳
مکان۴
ویژگی۵
در تاریخ۶
پانوشت۷
منابع

وادی قناه یا سیل سیدنا حمزه یا وادی شَظاه، یکی از مهم‌ترین و بزرگترین رودهای فصلی مدینه است. این وادی، از شرق مدینه آغاز شده، به سمت شمال رفته و از شمال شرقی وارد مدینه شده، از جنوب مزار شهدای احد گذشته و به وادی عقیق می‌پیوندد. طول این وادی، نزدیک به ۲۳ کیلومتر است.

پس از این که حضرت محمد(ص)، در مدینه طلب باران کرد، به مدت یک ماه آب از این وادی در جریان بود. آب این وادی بارها طغیان کرده و سدهای بسیاری در طول تاریخ در مجرای آن ساخته شده است.

واژه‌شناسی

«وادی»، واژه‌ای عربی، به معنای شکاف میان کوه‌ها، زمین‌های بلند و تپه‌ها است که مسیر عبور سیل است.[۱] به باور برخی، «وادی» بستر ریزش آبی است که از سیل به وجود آمده؛ از این رو، به درّه نیز وادی گفته‌اند.[۲] ریشه وادی، «و، د، ی» به معنای روان شدن است.[۳] جمع وادی، «اودیه» بوده[۴] و در آیه فَسالَتْ أَوْدِیَهٌ بِقَدَرِها[یادداشت ۱][۵] به کار رفته است.

برخی، برای برابرِ فارسی وادی، واژگان «رود فصلی»[۶] و «رود-دره فصلی» را به کار برده‌اند.[۷] واژه‌هایی مانند آبراهه،[یادداشت ۲][۸] مَسیل،[۹] آبکند و کال، دیگر واژه‌های مترادف «وادی» در زبان فارسی است.[۱۰]

واژه «قناه»، به معنای کندن چندین چاه و وصل کردن آنها به یکدیگر است؛ به طوری که پس از جریان آب در این چاه‌ها، آب به سطح زمین می‌رسد.[۱۱] برخی نیز، قناه را شکافِ حفر شده‌ای که در آن آب جاری است معنا کرده‌اند.[۱۲]

نام

وادی قناه، به «سیل سیدنا حمزه بن عبدالمطّلب»[۱۳] و «شَظاه» نیز نامیده شده است.[۱۴] به گفته بسیاری از تاریخ‌نگاران، «ملک حمیر تُبّع» در این وادی فرود آمده و آن را «قناتِ زمین» خوانده است. از آن پس، این وادی «قناه» نامیده شده است.[۱۵] علت نامگذاری آن به «سیل سیدنا حمزه»، گذر کردن آن از جنوب قبر حمزه بن عبدالمطلب، عموی حضرت محمد(ص) است.[۱۳]

به گفته برخی، به مسیر این وادی به صورت عام، «قناه» گفته شده و به بخشی که از نزدیک مزار شهدای احد می‌گذرد، «سیل سیدنا حمزه» گفته می‌شود.[۱۶] برخی نیز بر این باورند که در گذشته، از آغازِ این وادی تا کوه احد، «شظاه» نام داشته است.[۱۷][یادداشت ۳][۱۸]

مکان

موقعیت وادی قناه.

نخستین آبی که در این وادی می‌ریزد، «مفیض قاع العاقول» است، که در شرق مدینه قرار دارد.[۱۹] پس از آن، به سمت شمال رفته و از شمال شرقی وارد مدینه می‌شود.[۲۰] آنگاه به سوی جنوب رفته و از پایینِ «پل مصمم» که در پایین «طریق المطار» است، به سمت غرب می‌رود. آنگاه از جنوب کوه احد[۲۱] و جنوب مزار شهدای احد گذر کرده،[۱۴] به وادی عقیق پیوسته[۲۱] و با نام «وادی حمض»،[۱۹] تا «غابه»، جای گرد آمدن وادی‌های مدینه، می‌رود.[۲۱]

ویژگی

وادی قناه، یکی از مهم‌ترین و بزرگترین وادی‌های مدینه بوده[۱۱] و آب آن، از گواراترین آبِ وادی‌های مدینه شمرده شده است.[۲۲] آبِ این وادی، از وادی وجّ طائف می‌آید[۲۳] و در مسیر، آب بسیاری از دیگر وادی‌ها[۲۴] و از ارتفاعات و دره‌ها در آن سرازیر می‌شود؛ مانندآبِ دره‌های کوه اُحدِ جنوبی و کوه تیم.[۲۵]

پس از قطع شدن جریان آب، گاهی تا دو ماه، در بخش‌هایی از وادی قناه، آب باقی می‌ماند. بهترینِ آن بخش‌ها را «غدیر الکبیر»، در شمال «مصرع» دانسته‌اند.[۲۲]

این وادی، از دریاچه عاقول در شرق مدینه، تا پیوستن به وادی عقیق، نزدیک به ۲۳ کیلومتر طول دارد. بیشترین پهنای آن، نزدیک به ۱۸۰ متر و کمترین پهنای آن، ۱۰ متر است.[۲۱]

در تاریخ

به گفته برخی، پس از این که حضرت محمد(ص) در مدینه طلب باران کرد، از وادی قناه به مدت یک ماه آب جاری شد؛ به طوری که مردم مدینه به محلی بالاتر، سوی شرق، پشت «حره»[یادداشت ۴][۲۶] رفته و بیش از یک هفته در آنجا ساکن شدند.[۱۴]

این وادی بارها در گذشته طغیان کرده،[۲۷] به گونه‌ای که ترس غرق شدن مدینه وجود داشته است.[۲۴] در یکی از این طغیان‌ها، در سال ۷۳۴ق. بخش شمالی مدینه به زیر آب رفته و تا چهار ماه، رسیدن به مزار شهدای احد دشوار بوده است.[۲۸]

در طول تاریخ سدهای گوناگونی نیز در مجرای این وادی ساخته شده است.[۲۹]

پانوشت