پاورپوینت کامل کشور ترکستان ۵۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل کشور ترکستان ۵۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل کشور ترکستان ۵۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل کشور ترکستان ۵۶ اسلاید در PowerPoint :

۱
پیشینه۲
حاکمان۳
تقسیم‌بندی۴
حج‌گزاری ترکستان۵
مسیر حج ترکستان۵.۱
مسیر جایگزین۵.۲
بسته‌شدن مسیر آستاراخان۶
حج ترکستان در دوران تصرف روسیه۶.۱
تشدید موانع حج توسط روس‌ها۷
حج ترکستان در دوران کمونیسم۸
حج ترکستان بعد از شکست روس۹
پیوند به بیرون۱۰
پانویس۱۱
منابع

ترکستان نام قدیم سرزمینی در آسیای مرکزی است.
بعد از حمله روس‌ها به این منطقه و تصرف شهر ترکستان در شمال تاشکند به اشتباه نام این شهر را به تمام مناطق تحت تصرف بکار بردند.
حکومت‌های مختلفی در طول تاریخ بر این منطقه حکم رانده‌اند. امویان، عباسیان، سامانیان، غزنویان و …. از آن جمله‌اند. این سرزمین در سال ۹۵ ق توسط مسلمانان فتح گردید.

ترکستان به دو بخش شرقی و غربی تقسیم می‌شود. در دوران حکومت صفویان در ایران به دلیل شیعی بودن حکومت و رویارویی با حکومت ترک که سنی بودند، این منطقه در انزوا قرار گرفت.

این منطقه جزء بزرگ‌ترین مراکز علمی جهان اسلام بوده و بسیاری از دانشوان آن‌جا برای فراگیری دانش به مکه و مدینه می‌رفتند.
مسیر حج ترکستان تا پیش از دوره حکومت صفوی از ایران می‌گذشت اما با روی کار آمدن صفویان در ایران این مسیر بسته شد و حاجیان ترکستان و آسیای میانه بیشتر از مسیر استامبول به حج می‌رفتند و با ورود به قلمرو دولت عثمانی مورد احترام و حمایت آنان قرار می‌گرفتند.

پس از دوره صفوی راه ایران دوباره از راه‌های اصلی حج حاجیان ترکستان به شمار می‌رفت. در دوره تصرف ترکستان توسط روس‌ها آن‌ها به حج به عنوان یک عامل سیاسی ضد حکومت نگاه می‌کردند و با بهانه‌های مختلف از حج‌گزاری مردم جلوگیری می‌کردند.

در دوران حکومت بلشویک‌ها این مسئله شدت یافته بود و به دلیل تحت فشار بودن، مسلمانان از حج به عنوان راهی برای فرار از این وضعیت استفاده می‌کردند و دیگر باز نمی‌گشتند.
بعد از شکست روس‌ها دولت ترکستان سیاست‌های ضد دینی خود را تعدیل کرد. بعد از استقلال جمهوری‌های ترکستان قوانین جدید برای آزادی‌های دینی گذاشته شد و سفر حج رونق گرفت.

پیشینه

این سرزمین که امروزه از آن با عنوان آسیای میانه یا آسیای مرکزی یاد می‌شود، ناحیه‌ای پهناور بود که از شمال به سیبری، از جنوب به افغانستان و هند و تبت و ایران، از شرق به مغولستان، و از غرب به دریای خزر محدود بوده است.[۱][۲]

پس از این‌که روس‌ها به سال ۱۸۶۰م. شهر ترکستان در شمال تاشکند را به تصرف درآوردند، نام آن را به اشتباه بر همه مناطق تحت تصرف نهادند و از آن هنگام، زمین‌های ماوراءالنهر بدین نام معروف شد. اما نام ترکستان در نوشته‌های مربوط به قرن‌ها پیش از این تاریخ وجود داشته و بخشی گسترده از آسیای میانه به این نام خوانده می‌شده است.[۳]

سرزمین ترکستان در طول تاریخ دستخوش فراز و نشیب‌های فراوان شده و حکومت‌های متعدد بر آن حکم رانده‌اند. مسلمانان پس از فتح سرزمین‌های فارس و خراسان به سال ۹۴ق. به سوی ماوراءالنهر روی آوردند و سرزمین‌های این مناطق را نیز فتح کردند تا این که به سال ۹۵ق. به فرماندهی قتیبه بن مسلم باهلی به کاشغر، پایتخت ترکستان شرقی، رسیدند.[۴]

حاکمان

برخی از حاکمان این سرزمین از این قرار بوده‌اند: امویان (حک: ۹۷-۱۳۱ق.)، عباسیان (حک: ۱۳۲-۲۰۴ق.)، احمد بن اسد فارسی (حک: ۲۰۵-۲۶۰ق.)، سامانیان (حک: ۲۶۱-۳۸۹ق.) که اسلام را در بخارا و سمرقند به اوج شکوفایی رساندند، ایلخانیان (حک: ۳۸۹-۴۰۷ق.)، غزنویان (حک: ۴۰۷-۴۲۸ق.)، سلجوقیان (حک: ۴۲۸-۵۳۲ق.)، و قراختانیان (حک: ۵۴۵-۶۱۶ق.). در میان سال‌های ۶۱۶ تا ۶۱۷ ق. ترکستان بر اثر هجوم قوم مغول سقوط کرد و حکومت چغتای مغول در سال‌های ۶۱۷ق. آغاز شد. شیبانیان از دیگر حاکمان مشهور این منطقه بودند که ستیز آنان با صفویان از رویدادهای مهم به شمار می‌رود.[۵]

تقسیم‌بندی

ترکستان به دو بخش عمده شرقی و غربی تقسیم می‌شود. ترکستان شرقی با مساحتی بیش از ۱۸۲۸۴۱۷ کیلومتر مربع، از شمال به مغولستان و روسیه، از غرب به قزاقستان و قرقیزستان و تاجیکستان و افغانستان، از جنوب به پاکستان و کشمیر و تبت، و از شرق به چین محدود می‌شود.

این منطقه که امروزه با نام سین کیانگ حدود یک‌پنجم چین را به خود اختصاص داده، اقوام اویغور، قزاق و قرغیز را در بر می‌گیرد. هر یک از این اقوام به زبان محلی خود که همانند ترکی است، سخن می‌گویند؛ ولی زبان رسمی آن‌ها چینی است.[۶]

ترکستان غربی که از آن به ترکستان روس نیز یاد می‌شود، سرزمینی گسترده از آسیای مرکزی بود که به سال ۱۹۲۴م. به دست دولت روس به پنج بخش تقسیم شد. به سال ۱۹۹۲م. هر یک از این بخش‌ها به استقلال رسید و کشورهای ترکمنستان، تاجیکستان، ازبکستان، قرقیزستان، و بخش جنوبی قزاقستان پدید آمدند.[۷]

این منطقه در دوره حکومت صفویان در ایران، در انزوا قرار گرفت و مناطق مرزی امتداد جیحون به دلیل رویارویی دولت شیعی صفوی با سنیان ترک، نه تنها مرز سیاسی، بلکه مرز دینی به شمار می‌رفتند. از جمله حکومت‌های این دوران، شیبانیان بودند که با ضعیف شدن آنان، حکومت‌های کوچک محلی که به خانات و امیرنشین‌ها شهرت داشتند، رخ نمودند که از آن جمله، خانات بخارا، خیوه و خوقند بودند.[۸]

افزون بر ترکستان شرقی و غربی، ترکستان افغانستان در بخش شمالی این کشور و نیز قسمت‌هایی از قزاقستان و زمین‌های آسیای میانه روسیه در منطقه ترکستان قرار می‌گرفتند. ترکستان افغانستان که با مهاجرت ازبک‌ها و ترکمانان به تدریج ترکی شد، در اوایل سده‌های میانه شامل سرزمین‌های بلخ، مزار شریف و تخارستان بود و به عنوان ولایت بلخ شناخته می‌شد. افغان‌ها امروزه باکتریا را ترکستان می‌خوانند.[۹]

حج‌گزاری ترکستان

این منطقه که سرزمین‌های مشهور فراوان چون بخارا، خوارزم، سرخس، ترمذ، سمرقند، تاشکند، و فرغانه را در خود جای داده است، در چند دوره در شمار بزرگ‌ترین مراکز علمی جهان اسلام به شمار می‌رفته و دانشورانی بزرگ را پرورانده است.

بسیاری از این دانشوران چون زمخشری، صاحب تفسیر الکشاف، و سیدجلال بخاری، از اولیاء طریقت چشتیه، برای فراگیری دانش به شهرهای مکه و مدینه رفتند و در آن جا مجاور شدند.[۱۰] عبدالرشید ابراهیم از کسانی است که از این منطقه به حج رفته و خاطرات سفرش را با عنوان «عالم اسلام» به نگارش درآورده است.[۱۱]

مسیر حج ترکستان

پیش از دوره صفوی، مسیر اصلی حاجیان ترکستان از ایران می‌گذشت. این مسیر همان راه اصلی خراسان بود که به شرق می‌رفت و پایتخت ایران را به شهرهای ماوراءالنهر در مرز چین پیوند می‌داد.[۱۲]

این راه در بیشتر دوره صفویان به دلیل ستیز میان حکومت صفوی و پادشاهان ترکستان همچون شیبانیان بسته بود. بدین دلیل، مسیر بیشتر حاجیان در این دوره به سوی شمال دریای خزر و قلمرو عثمانی تغییر یافت.[۱۳]

البته راه ایران در هنگام صلح به صورت موقت گشوده می‌شد. جنگ‌های بسیار میان صفویان و عثمانی و نیز صفویان و ازبکان در این دوران شکل گرفت که انگیزه برخی از آن‌ها براندازی شیعه و بازگشایی راه حج بوده است.[۱۴][۱۵] نامه‌هایی از پادشاهان این منطقه به شاهان صفوی برای درخواست بازگشایی راه حج، در منابع به چشم می‌خورد.[۱۶]

مسیر جایگزین

حاجیان ترکستان در دوره‌ای که راه ایران بسته بود، بیشتر از مسیر استانبول به حج می‌رفتند. آنان در طول راه از احترام امیران و حکمرانان شهرها و روستاها بهره می‌بردند و پس از رسیدن به قلمرو دولت عثمانی، مورد حمایت این دولت بودند.[۱۷]

دولت عثمانی تکیه‌ها و کاروان‌سراهایی برای حاجیان ترکستانی در این مسیر ساخته بود.[۱۸] گاه به اغراض سیاسی، این حمایت‌ها بیشتر می‌شد. توجه و حساسیت بسیار دولت عثمانی به حاجیان این منطقه، در اسناد دوره عثمانی به خوبی نمایان است.

در این اسناد، فرمان‌هایی در حمایت سیاسی و نظامی از کاروانیان و برخی رجال علمی و سیاسی و کمک‌های مالی به حاجیان در راه مانده، همچون دریافت نکردن کرایه کشتی از فقیران بخارا، به چشم می‌خورد.[۱۹]

کاروان حاجیان ترکستان برای رفتن به حج به سوی دریای خزر حرکت می‌کردند و سپس با کشتی عرض دریا را پیموده، به سوی غرب می‌رفتند و از آن جا از دو مسیر به استانبول رهسپار می‌شدند. یکی مسیر آستاراخان، رود ولگا و رود دن بود که از آن جا به خانات کریمه و سپس به استانبول می‌رسید و دیگری از راه بندر دربند و رود ترک با کشتی‌های ولایت‌های شرقی دولت عثمانی و نیز مسیر خشکی به استانبول می‌رسید و از آن جا نیز گاه از راه خشکی و گاه دریایی به حجاز منتهی می‌شد.[۲۰&#