پاورپوینت کامل کشور بنگلادش ۷۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل کشور بنگلادش ۷۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل کشور بنگلادش ۷۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل کشور بنگلادش ۷۸ اسلاید در PowerPoint :

۱
موقعیت جغرافیایی۱.۱
زبان اصلی۱.۲
جمعیت۲
پیشینه ورود مسلمانان به بنگال۳
فتوحات اسلامی۳.۱
فتوحات غوریان۳.۲
گزارش ابن بطوطه۳.۳
حکومت مغول‌ها۴
بنگال در دوره سلطه بریتانیا۵
استقلال بنگال۶
پیشینه حج‌گزاری۶.۱
شروع سفر حج۶.۲
ارسال هدایا به حرمین شریفین۶.۳
ساخت مدرسه در مکه و مدینه۶.۴
سختی تشرف به حج در قدیم۶.۵
خدمت حاکمان و امیران به حاجیان۷
حج‌گزاری در روزگار سلطه بریتانیا۸
مدت سفر حج۹
حج‌گزاری در دوره حکومت پاکستان۱۰
حاجیان مشهور بنگالی۱۱
پیشینه حضور در حرمین شریفین۱۲
تألیف سفرنامه۱۳
حج‌گزاری در دوران معاصر۱۳.۱
افزایش شمار حاجیان۱۳.۲
هزینه سفر حج۱۳.۳
مسئول ساماندهی حاجیان۱۳.۴
راه‌های اعزام به حج۱۳.۵
رسوم دینی حاجیان۱۴
پانویس۱۵
منابع

اطلاعات عمومیدین رسمی

اسلام (حنفی)

جمعیت کل

۱۴۱،۳۴۰،۴۷۳ (جولای ۲۰۰۴م.)

مساحت

۱۴۳،۹۹۸ کیلومتر مربع

حکومت

جمهوری

واحد پول

تاکا

پایتخت

شهر داکا

ادیان(درصد)

۸۵% مسلمان، ۱۵% هندو و‌ اندکی نیز بودایی

زبان رسمی

زبان بنگالی

اسلامپیشینه اسلام

سال ۶۱۵م.

جمعیت مسلمانان

۱۳۷ میلیون نفر

آمار شیعیانجمعیت

۱.۴۵۰.۰۰۰ نفر

درصد به جمعیت کشور

کمتر از یک درصد

احزاب و گروه‌هافرق

قادیانی، بهایی‌، اهل حدیث و شیعه اثنی عشری

مراکز شیعیمراکز علمی

حوزه علمیه کولنا

مساجد

محمدپور

حسینیه‌ها

حسینیه دالان

مؤسسات فرهنگی

انجمن پانجاتانی (پنج تن)

مؤسسات اجتماعی

سازمان خیرین نورالثقلین

مناطق شیعه‌نشین

داکا، کولنا

آمار حج‌گزاران

سال ۲۰۱۱م. با مدیریت مستقیم دولتی ۱۵۰۰۰ تن و با مدیریت آژانس‌ها ۱۰۵۰۰۰ تن

متولی حج

دفتر حج بنگلادش زیر نظر وزارت ادیان بنگلادش

حج‌گزاران مشهور

حاج محمد محسن شیعه، حاج شریت الله سنی

بنگلادش کشوری مسلمان و حج‌گزار در جنوب آسیا می‌باشد. پیشینه ورود اسلام به بنگلادش به سال ۶۱۵م. می‌رسد؛ در این سال پیامبر اسلام(ص) برخی از صحابه را برای تبلیغ اسلام به آنجا فرستاد و بعد از آن با ورود بازرگانان و دریانوردان عرب و سکونت در آنجا گسترش پیدا کرد.

پیشینه حج‌گزاری بنگالی‌ها به بعد از ورود اسلام به آنجا می‌رسد؛ در این دوران مردم با پای پیاده و با الاغ و شتر به صورت کاروانی رهسپار سفر حج می‌شدند و راهی طولانی را می‌پیمودند؛ به‌دلیل سختی و دوری راه، انجام حج از طرف مردم با سختی فراوان روبرو می‌شد و به همین دلیل حاجیان زیادی به حج نمی‌رفتند.

حاکمان و امیران بنگال خدمات و هدایایی را نیز برای حرمین شریفین ارسال می‌کردند و مدارسی را برای آموزش اسلام برای افراد بنگالی تأسیس می‌کردند.

در پی استقلال بنگلادش از پاکستان مسئول امور حج، وزارت ادیان بنگلادش بود، و در دوره معاصر از دو طریق دولتی و آژانس‌های مسافرتی دنبال می‌شود. آژانس‌های مسافرتی در پذیرش حاجیان و دریافت هزینه‌ها آزادانه عمل می‌کنند و مردم به دلخواه خود یکی از دو راه را انتخاب می‌کنند، لذا باعث افزایش درخواست سفر حج شده است، همچنین وضع مقررات، هزینه حمل و نقل و امنیت راه‌ها سبب افزایش شمار حاجیان شده است.

موقعیت جغرافیایی

نام رسمی این کشور جمهوری خلق بنگلادش[۱] است. بنگلادش از شمال و شرق به ایالت آسام و از غرب به ایالت بیهار و بنگال غربی محدود شده و از جنوب شرقی با کشور میانمار و از جنوب با خلیج بنگال هم‌مرز است.[۲]

مساحت آن ۱۴۳،۹۹۸ کیلومتر مربع است.[۳] این کشور اکنون به شش ایالت به نام داکا، چیتاگونگ، کولنا، باریشال، سیلهت و راجشاهی تقسیم شده است.

بیشترین میزان بارندگی در میان کشورهای آسیایی، به این کشور اختصاص دارد. پایتخت بنگلادش شهر داکا است و بر پایه سرشماری سال ۲۰۰۰م. جمعیت استان داکا ۳۸،۶۷۸،۰۰۰ تن برآورد شده است؛ مهاجرت روستاییان به شهرها شدت یافته است.

زبان اصلی

«بنگالی» زبان اصلی مردم این کشور و یکی از شاخه‌های زبان‌های سنسکریت و آریایی در شبه قاره هند است. خط بنگالی نیز اصلاح شده خط سنسکریت است و شباهتی به اردو ندارد. البته لغات عربی، فارسی و انگلیسی به آن افزوده شده است.

تنها چند صد هزار تن مسلمان که پس از تقسیم شبه قاره هند، از ایالت بیهار به بنگلادش مهاجرت کردند، به زبان اردو سخن می‌گویند. زبان اقوام سرزمین‌های تپه‌ای شرق و شمال کشور نیز بیشتر از خانواده زبان‌های تبتی ـ برمه‌ای است.[۴]

جمعیت

بر پایه آمار جولای ۲۰۰۴م. جمعیت بنگلادش ۱۴۱،۳۴۰،۴۷۳ تن است.[۵] دین رسمی این کشور اسلام و مذهب رسمی آن حنفی می‌باشد. حدود ۸۵% از جمعیت این کشور مسلمان و بیشتر حنفی مذهبند. ۱۵% باقیمانده هندو و‌اندکی نیز بودایی هستند.[۶] جز آن‌ها فرقه‌هایی از جمله قادیانی، بهایی‌ها و اهل حدیث نیز وجود دارند. شیعه اثنی عشری در این کشور در اقلیت است.

پیشینه ورود مسلمانان به بنگال

نخستین بار پیش از فتح سرزمین بنگال به‌دست مسلمانان، به سال ۶۱۵م. تبلیغ اسلام در این سرزمین به دست برخی صحابه پیامبر(ص) مانند مالک بن وهب و قیس بن حُذیفه انجام پذیرفت.[۷] از آن هنگام، ورود بازرگانان عرب به این مناطق آغاز شد.[۸]

در سده هشتم م. دریانوردان عرب با کشتی‌ به سواحل بندر چیتاگونگ آمدند و در این منطقه سکونت دائم گزیدند. پیشینه تماس مردم این سرزمین با مسلمانان، به روابط بازرگانی یا ارتباط با کوچ‌نشین‌های مسلمان و کوشش‌های تبلیغی گروه‌هایی از مسلمانان در این منطقه پیشتر از فتح بنگال به دست مسلمانان برمی‌گردد.

از سکه‌هایی که در پهاپور و مینامتی به‌دست آمده، پیدا است که در روزگار‌ هارون الرشید (حک: ۱۷۰-۱۹۳ق.) نیز مسلمانان در این مناطق ساکن بوده‌اند.[۹]

نشانه‌هایی از آبادی‌های محل سکونت بازرگانان عرب، نزدیک چاتگام، پیش از حمله محمد بن بختیار خلجی دیده شده است.[۱۰] در روزگار تیموریان، مسلمانان از شمال هند و حتی ترکستان و حبشه و دیگر کشورهای دوردست به بنگال آمدند و در آن جا ساکن شدند.[۱۱]

از نوشته‌های تاریخ‌نگاران مسلمان مانند مسعودی، ابن خردادبه و ادریسی به‌خوبی پیدا است که اعراب با کشورهای شرق آسیا ارتباط تجاری داشتند و از همین مسیر به سواحل جنوب شرق آسیا کالا می‌رساندند.[۱۲]

در سده یازدهم م. صوفیانی از شبه جزیره عربستان، ایران، عراق، یمن و آسیای میانه برای تبلیغ دین اسلام به این مناطق سفر نمودند.[۱۳]

فتوحات اسلامی

شواهد تاریخی نشان می‌دهد که در روزگار خلفا، سربازان مسلمان مرزهای شمالی شبه قاره هند را درنوردیدند.[۱۴] به گفته نویسنده «تاریخ فرشته»، مُهَلَب بن ابی‌صُفره نخستین کسی بود که به سال ۲۸ق. قدم به سرحد هندوستان نهاد و به سال ۴۴ق. شماری بسیار از هندوان به اسلام گرویدند.[۱۵]

فتوحات اسلامی در سده پنجم ق. در روزگار سلطان محمود غزنوی به‌سوی شمال شرقی هند گسترش یافت و تا دهلی رسید.[۱۶]

فتوحات غوریان

سلطان شهاب‌الدین به سال ۵۶۹ق. به گسترش فتوحات خود از حدود کرمان تا ولایت سند ادامه داد و به سال ۵۷۹ق. تا لاهور پیش رفت و بسیاری از هندوان را به اسلام درآورد.[۱۷] بر اثر فتوحات شهاب‌الدین، دامنه ممالک غَوْریان تا سواحل گَنْگا رسید.[۱۸] مردم هند بیشتر به دست همین ترکان مسلمان گشتند و مردمان پاکستان و بنگلادش تاریخ سیاسی خود را به حکمرانان مسلمان ترک پیوند می‌دهند.[۱۹]

سلطان شهاب‌الدین پس از فوت برادرش سلطان غیاث‌الدین (درگذشت ۵۹۹ق.) که به سال ۵۷۱ق. از مولتان تا دهلی را تصرف کرده بود، فتوحات را در هند دنبال نمود.

سپس سپاه احمد غزنوی بر شهرهای گوالیو، بوندلکند و دو منطقه بیهار و بنگال چیره شد؛ سلاطین غوری به ویژه سلطان شهاب‌الدین در دربار و سپاهیان، ترکان را به کار گماردند و با کمک آن‌ها فتوحات را در سرزمین هندوستان دنبال کردند.

قطب‌‌الدّین اِیْبک، یکی از این سرداران ترک، توانست متصرفات غوریان را در شمال هند گسترش دهد و تا شمال غربی هند پیشروی نماید.[۲۰] سردار دیگر ترک به نام اختیارالدین محمد بختیار خلجی، منطقه بیهار و بنگال را تصرف کرد.[۲۱] پس از شکست «لاکشمن شن» واپسین فرمانروای هندو به دست او، حکومت مسلمانان در بنگال مستقر شد.[۲۲]

در سال ۶۸۹ق. حکمرانان مملوک معزّی جای خود را به سلسله خلجیان دادند که از نسل اختیارالدین محمد خلجی بودند. آن‌ها موفق شدند مغول‌ها را که بارها تا نزدیک دهلی هجوم آورده بودند، از مرزهای شمال غربی سرزمین خویش دور کنند.[۲۳]

گزارش ابن بطوطه

ابن بطوطه (درگذشت ۷۷۹ق.) که در سده هشتم ق. به قصد انجام حج، به سفری طولانی در کشورهای مسلمان پرداخت، آن‌گاه که به سرزمین هند و بنگال رسید، از فراوانی نعمت و ارزاق عمومی در بنگال گزارش داده و از رسم‌های و آیین‌های مسلمانان آن سرزمین یاد کرده و به معرفی اولیا و صلحا و شاهان آن دیار پرداخته است.[۲۴]

حکومت مغول‌ها

پس از ترک‌ها، مغول‌ها در بنگال به حکومت رسیدند. آنان نیز تا‌اندازه‌ای به گسترش فرهنگ اسلام پرداختند. از همین‌رو، مبدا تاریخ بنگلادش در روزگار سلطنت اکبر شاه به هجری شمسی تغییر یافت.[۲۵]

سلسله افغانی سور از سال ۱۵۳۸ تا ۱۵۶۴م. در سرزمین بنگال پادشاهی کردند. آن‌ها بارها برای حفظ منافع در سرزمین بنگال با لشکریان مغول به جنگ‌های خونین پرداختند. به سال ۱۵۶۴م. سلسله سور به دست خاندان کرانی از میان رفت. این خاندان تا سال ۱۵۷۵م. بر بنگال تسلط داشتند تا این که به سال ۱۵۷۵م. به دست نیروهای اکبر شاه مغول منقرض گشتند و حکومت مغولان در بنگال آغاز شد.[۲۶]

حکومت مغولان در بنگال تا ۱۷۵۷م. ادامه داشت و با شکست واپسین پادشاه مغول، نواب سراج‌الدوله، در این منطقه، به‌دست نیروهای بریتانیا خاتمه یافت.[۲۷]

بنگال در دوره سلطه بریتانیا

در میانه سده ۱۸م. انگلیسی‌ها برای تسخیر این مناطق با مغولان به نبرد پرداختند و بر این سرزمین چیره شدند. این نبرد در تاریخ بنگلادش به «نبرد پالاشی» معروف است.[۲۸]

از آن هنگام تا حدود دو سده، انگلیسی‌ها حکومت خود را بر این سرزمین ادامه دادند. مسلمانان و هندوها برای یافتن آزادی و استقلال کشورشان، با وحدت و همکاری بر ضد حکومت استعماری مبارزه کردند.

استقلال بنگال

این سرزمین در اثر مبارزه دانشوران و بزرگان مسلمان شیعی و سنی در سال ۱۹۴۷م. به استقلال رسید و با توافق هندوان و مسلمانان، دو کشور هندوستان و پاکستان (شرقی و غربی) پدید آمدند؛

این کشور از سال ۱۹۴۷ تا ۱۹۷۱م. به عنوان بخشی از خاک پاکستان به نام پاکستان شرقی شناخته می‌شد. در ۱۶ دسامبر سال ۱۹۷۱م. این بخش استقلال یافت و نام جمهوری خلق بنگلادش را پذیرفت.

در این میان، شاعران بنگالی به‌ویژه شاعر مشهور بنگالی قاضی نذرالاسلام[۲۹] در بخشیدن روحیه حماسی به ملت بنگلادش به‌ویژه دانش‌آموختگان دانشگاه داکا تاثیر فراوان نهادند.[۳۰]

پیشینه حج‌گزاری

درباره حج‌گزاری بنگلادشی‌ها و روابط و مناسبات آن‌ها با حرمین، تا پیش از آغاز دوره حاکمان مسلمان در سده سیزدهم م. آگاهی‌های معتبر در دست نیست.[۳۱]

شروع سفر حج

پس از استقرار خواجه معین‌الدین چِشْتی (۶۳۳ق.) عارف نامدار شبه قاره در این منطقه جنوب شرق آسیا، آشکارا از حج‌گزاری بنگالی‌ها نشان می‌توان یافت.

در آن هنگام، مردم با پای پیاده یا با الاغ و شتر به صورت کاروانی رهسپار حج می‌شدند و سفر آن‌ها ماه‌ها به درازا می‌کشید.[۳۲]

در این دوره، راه دریایی نیز به دلیل امنیت بیشتر و نزدیک‌تر بودن، برای سفر حج انتخاب می‌شد. در گزارش‌های تاریخی آمده است که حاکم داکا، شاه شجاع پسر دوم شاه جهان، به قصد حج‌گزاری راهی مکه شد و از راه دریایی به شبه جزیره عربستان رسید.[۳۳]

ارسال هدایا به حرمین شریفین

غیاث‌الدین سلطان بنگاله در ۸۰۹ق. هدایا و صدقات مالی گسترده‌ای برای حرمین فرستاد و قاضیان و امامان و خطیب