پاورپوینت کامل کشور بحرین ۵۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل کشور بحرین ۵۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل کشور بحرین ۵۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل کشور بحرین ۵۶ اسلاید در PowerPoint :

۱
جغرافیا۲
تاریخ سیاسی۲.۱
دوران پیامبر۲.۲
دوران امویان و عباسیان۲.۳
یورش قرمطیان بحرین به مکه۲.۴
دولت‌های شیعی۳
بحرین جدید۴
حج‌‌گزاری بحرینی‌ها۴.۱
ارتباط تنگاتنگ با ایرانیان۴.۲
مکان‌های زیارتی مدینه۵
آداب و رسوم مربوط به حج۶
تالیفات درباره حج۷
پیوند به بیرون۸
پانویس۹
منابع

بحرین

بحرین کشوری مسلمان و حج‌گزار با اکثریت شیعه در کرانه جنوبی خلیج فارس می‌باشد. قبل از اسلام بحرین جزء قلمرو ایرانیان بود. پیش از فتح مکه پیامبر اسلام(ص) نامه‌ای به حاکم بحرین فرستاد و آنان را به دین اسلام دعوت کرد و اکثریت مردم به اسلام گرویدند، حکومت‌های مختلفی بر بحرین حکم‌رانی کردند امویان، عباسیان، قرامطه، و چند دولت شیعی و در آخر با روی کار آمدن قاجاریه در ایران، انگلیسی‌ها با بهانه‌های مختلف از اعمال حاکمیت ایران بر بحرین جلوگیری کردند، و آل خلیفه را که زیر پرچم ایران حکومت می‌کردند، با خود همراه نمودند، و سرانجام به سال ۱۳۴۹ش. بحرین اعلان استقلال کرد و در ۱۳۵۰ش. رسماً از ایران جدا و کشور مستقل شد. باتوجه به جمعیت کم بحرین عربستان سهمی ویژه برای حاجیان این کشور مشخص نکرده و مراکز فرهنگی سفر حج را جایزه قرار می‌دهند. سفر برای انجام اعمال حج به دوگونه هوایی و دریایی صورت می‌گیرد و چنین برمی‌آید که در آینده نزدیک، سفر ریلی به حرمین شریفین از بحرین، ایجاد شود. حاجیان بحرینی‌ ارتباط خوبی با ایرانیان در حرمین شریفین دارند و مانند دیگر شیعیان در مراسمات و سمینارهای بعثه جمهوری اسلامی، شرکت می‌کنند.

جغرافیا

امروز بحرین به کشور و جزیره‌ای کوچک در جنوب خلیج فارس گفته می‌شود. اما در دوران ظهور اسلام، به سرزمینی پهناور در کناره شرقی جزیره العرب گفته می‌شد که از یک سو به بصره در شمال غربی خلیج فارس و از سوی دیگر به عمان در سواحل جنوبی آن و از غرب و جنوب غربی به سرزمین‏‌های نجد و یمامه منتهی می‌شد و کویت، قطیف، احساء و هَجَر را در برمی‌گرفت.[۱]در تقسیم‌بندی مشهور جزیره العرب به پنج بخش، بحرین در بخش عروض قرار گرفته است.[۲]بزرگ‌‌ترین شهر این سرزمین، هجر بود که گاه به همه بحرین بزرگ نیز اطلاق می‌شد.[۳]بخشی از این سرزمین پهناور که امروزه کشور بحرین نامیده می‌شود، اَوال/ اُوال خوانده می‌شد.[۴]از دیگر جای‌های پرجمعیت بحرین می‌توان به احساء، عقیر، قلیعه، و ساح/ ثاج اشاره کرد.

تاریخ سیاسی

پیش از اسلام، بحرین جزئی از قلمرو امپراتوری ایران (فارس) بود[۵]و رئیس عرب این منطقه را ایرانیان انتخاب می‌کردند.[۶]جمعیت بحرین ترکیبی از عرب مانند قبایل عبدالقیس، بکر بن وائل و تمیم از زیر مجموعه‌های عرب شمالی و ایرانیان بود و در میان ایشان افزون بر آیین پرستش اسب، دین‌‏های یهود، مجوس (زرتشتی) و مسیحیت رواج داشت.[۷]

نامه پیامبر(ص) به پادشاه بحرین منذر بن ساوی

دوران پیامبر

پیامبر(ص) به‌سال هشتم ق. پیش از فتح مکه، علاء بن عبدالله حضرمی را با نامه‌‏ای نزد منذر بن ساوی تمیمی فرستاد که از سوی ایرانیان بر بحرین حکومت داشت و مردم آن سرزمین را به پذیرش اسلام یا پرداخت جزیه فراخواند. با مسلمان شدن منذر، اُسیبَخت/ سیبخت، ‌مرزبان ایرانی هجر، ‌و عرب‌های ساکن در بحرین و نیز برخی مردم غیرعرب، اسلام آوردند و اهل کتاب آن دیار با پذیرفتن جزیه با علاء حضرمی سازش کردند[۸]و رسول خدا منذر را در پادشاهی بحرین باقی نهاد.[۹]شماری از پژوهشگران از تبادل نامه‌های متعدد میان بحرینی‌های هجر و دیگر مناطق بحرین با پیامبر(ص) یاد کرده و به گردآوری آن‌ها پرداخته‏‌اند.[۱۰]نیز منابع از کار‌گزاری علاء و ابان بن سعید اموی به‌عنوان کار‌گزاران پیامبر بر بحرین یاد کرده‌اند.[۱۱]با رحلت پیامبر(ص) گروه‌‏هایی از بحرینی‌ها همانند بکر بن وائل مرتد شدند؛ اما عبدالقیسی‌ها بر مسلمانی خود پابرجا ماندند.[۱۲]

دوران امویان و عباسیان

بر پایه ‌گزارش‌هایی، بحرین و عمان در دوران امویان (حک: ۴۱-۱۳۲ق.) زیر نظر والیان حجاز بودند.[۱۳]در این دوره، بحرین مدتی از پایگاه‌های خوارج شد. اما به‌تدریج آنان به مناطق شرقی و دورتر قلمرو اسلامی همانند کرمان و سیستان عقب رانده شدند. در دوران عباسیان (حک: ۱۳۲-۶۵۶ق.) بحرین حدود دو سده از پایگاه‌های قرامطه بود. شاید از این رو است که اصطخری آن سرزمین را «دیار القرامطه» نامیده است.[۱۴]آنان شاخه‌ای از اسماعیلیان بودند که در پی اختلاف با عبیدالله مهدی، خلیفه فاطمی برای رهبری اسماعیلیان، از آن‌ها جدا شدند.[۱۵]

ابوسعید جنابی و در پی او ابوطاهر قرمطی از جمله حاکمان قرمطی بحرین بودند.[۱۶]قرمطیان از سال ۲۹۴ق. به کاروان‌های حاجیان هجوم بردند[۱۷]و به غارت کاروان‌های حج پرداختند.[۱۸]ابوطاهر از خلیفه عباسی خواست که بصره و اهواز را به او اقطاع دهد تا از غارت کاروان‌های حج دست بردارد؛ اما خلیفه نپذیرفت.[۱۹]سرانجام به سال ۳۲۷ق. با میانجیگری ابوعلی عمر بن یحیی علوی، نقیب علویان، در ازای پرداخت مبالغی از سوی خلافت عباسی و نیز دریافت مالیات از حاجیان از جانب قرمطیان بحرین، دیگر بار سفر حج ممکن شد.[۲۰]

یورش قرمطیان بحرین به مکه

از دیگر کارهای ناپسند قرمطیان بحرین، یورش به مکه و کندن حجرالاسود و انتقال آن به احساء، از شهرهای بحرین، با هدف از میان بردن حرمت کعبه بود.[۲۱]آنان گمان می‌کردندکه با این کار، در بحرین نیز همانند مکه مراسم حج برپا می‌شود و هدف آنان برآورده می‌گردد.[۲۲]حاکم مکه با تعقیب قرمطیان کوشید تا آنان را متقاعد کند که در برابر دریافت همه اموال مکیان، حجرالاسود را به‌جای خود برگردانند؛ اما توفیق نیافت و در نبرد با قرمطیان به قتل رسید.[۲۳]سرانجام آنان در پی تهدید فاطمیان و با میانجیگری برخی، حجرالاسود را پس از ۲۲ سال به مکه برگرداندند.[۲۴]

دولت‌های شیعی

بحرین در سده‌های پسین و در پی نابودی قرمطیان، شاهد روی کار آمدن چند دولت شیعی مذهب بود. سلسله عیونی منتسب به عبدالقیس (حک: ۴۶۶-۶۴۲ق.)، بنی‌العصفور[۲۵] (حک: ۶۲۰-۷۰۰ق.)، و بنی‌جروان (حک: ۷۰۵ق.) از آن شمار هستند.[۲۶]آل جبر نیز از خاندانی بودند که در سده نهم ق. بر این سرزمین حکومت کردند. حکومت آنان به دست عثمانی از میان رفت. ترکان از سال ۹۶۲ تا ۱۰۸۰ق. بر بحرین چیره شدند.[۲۷]نیز صفویان (حک: ۹۰۷-۱۱۳۵ق.) در دوران شاه عباس اول، با اخراج پرتغالی‌ها (۱۰۶۲م.) از جزایر خلیج فارس، بر بخشی بزرگ از بحرین چیره شدند.[۲۸]

با ضعیف شدن حکومت عثمانی، دولت شیعی بنی‌خالد در بحرین بر کار آمد و با توسعه‌طلبی آل سعود به‌رویارویی پرداخت. به سال ۱۳۳۱ق. بحرین زیر سیطره عبدالعزیز، بنیان‌‌گذار دولت سعودی، درآمد. آل سعود و وهابیان در دوره اول حکومت‌شان، برای نابودی کامل امامیه که از هنگام نابودی قرمطیان در این منطقه غلبه یافته بودند، بسیار کوشیدند. اما با حمله عثمانی‌ها به نجد و شکست سعودی‌ها، شیعیان فرصت تجدید مدارس و مکان‌های مذهبی خود را یافتند و از قطیف، احساء و برخی مناطق دیگر بحرین، دانشوران بسیار برخاستند.[۲۹]حضور برخی از خاندان سادات همانند آل حاجی و آل سید خلیفه و آل جمازی (از بازماندگان امام کاظم(ع)) در گرایش مردم بحرین به تشیع، نقشی چشمگیر داشته است.[۳۰]

حضور شیعه در بحرین، به سده اول ق. بازمی‌گردد. سکونت قبایلی همانند عبدالقیس که همیشه به تشیع شهرت داشتند، در تشیع بحرینی‌ها نقشی برجسته داشت. این قبیله در نبرد جمل (۳۶ق.) امام علی(ع) را همراهی کردند.[۳۱]وجود مزار صعصعه بن صوحان عبدی، از صحابه و یاران مخلص امام علی(ع) در بحرین که بحرینی‌ها به زیارت وی می‌روند و نیز مزار رشید هجری، از دیگر صحابه ویژه آن امام، و همچنین پیشینه حکومت‌های دیرپای شیعی در این سرزمین، مؤید تشیع مردم آن است.[۳۲]این سرزمین از دیرباز از مراکز مهم شیعی بوده و دانشوران شیعه بسیار از آن برخاسته‌اند.[۳۳]شیخ عبدالله بن علی البحرانی[۳۴] (درگذشت ۱۱۴۸ق.)، شیخ احمد بن عبدالله بن متوج بحرانی[۳۵] (درگذشت ۸۲۰ق.)، شیخ کمال‌الدین ابوجعفر احمد بن علی بحرانی، [۳۶] و ابن میثم بحرانی (درگذشت ۶۷۹ق.) شارح نهج‌البلاغه از آن جمله هستند.[۳۷]

شهرهای بحرین

بحرین جدید

جزیره بحرین به‌عنوان بخشی