پاورپوینت کامل کتاب المفصل فی تاریخ النجف الاشرف ۷۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل کتاب المفصل فی تاریخ النجف الاشرف ۷۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل کتاب المفصل فی تاریخ النجف الاشرف ۷۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل کتاب المفصل فی تاریخ النجف الاشرف ۷۰ اسلاید در PowerPoint :

۱
نویسنده۲
ساختار۳
محتوا۴
در نگاه دیگران۵
چاپ۶
پیوند به بیرون۷
پانوشت۸
منابع

المفصل فی تاریخ النجف الاشرف، کتابی است به زبان عربی، تألیف حسن عیسی الحکیم، که در ۳۷ جلد، تاریخ شهر نجف را از پیش از اسلام تا آغاز سده بیستم میلادی بررسی کرده است.

برخی از موضوعات این کتاب چنین است: تاریخ بنای مرقد امام علی(ع) و زیارت شدن آن مرقد توسط امامان(ع) و دیگر افراد سرشناس، مکان‌های مقدس نجف، حوزه علمیه نجف، عالمان، رویدادهای سیاسی، مذهبی و اجتماعی،‌ نهادهای تربیتی و آموزشی. جلد اول کتاب در سال ۱۴۲۷ق توسط المکتبه الحیدریه منتشر شده است.

نویسنده

حسن عیسی الحکیم (متولد ۱۳۶۱ق)، اهل نجف، تاریخ‌دان و استاد دانشگاه است. وی در سال ۱۹۴۱م. در دانشگاه بغداد در رشته تاریخ، کارشناسی و در سال ۱۹۷۴م. در همان دانشگاه کارشناسی ارشد را اخذ کرد. الحکیم، به تدریس در دانشگاه‌های سلیمانیه، مستنصریه، کوفه و قادسیه پرداخت و در سال ۱۹۸۲م. مدرک دکترا گرفت. او به تدریس در یمن پرداخت و از سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۲م. ریاست دانشگاه کوفه در عراق را به عهده گرفت. برخی از آثار او عبارتند از المستشرقون و دراساتهم، مذاهب الاسلامیین فی علوم الحدیث، شقائق الحکیم (دیوان)،[۱] مدرسه بغداد العلمیه و اثرها فی تطور الفکر الامامی[۲] و بحر النجف دراسه فی الجغرافیه التأریخیه.[۳]

ساختار

کتاب المفصل فی تاریخ النجف الاشرف، در ۳۸ جلد تنظیم شده است.[۴] نویسنده، کار تألیف را قدم به قدم پیش برده و خود نمى‌دانسته در جلدهاى پَسین، بحث به کجا خواهد کشید. او از آغاز، منظومه فکری خود را ترسیم نکرده است؛ بنابراین کتاب وی، در برخی موارد دچار بی‌نظمی و تکرارهای بی‌جا شده است.[۵]

محتوا

کتاب المفصل فى تاریخ النجف الاشرف، تاریخ شهر نجف را از پیش از اسلام تا آغاز سده بیستم میلادی بررسی کرده است. این کتاب به‌ موضوعات مربوط به نجف مانند جنگ‌ها، انقلاب‌ها، کودتاها، مکان‌های مقدس، حوزه علمیه، عالمان، ادیبان، نهادهای آموزشی، کتابخانه‌ها، گروه‌های علمی، ادبی و اجتماعی، نشریات، چاپخانه‌ها و نجف از دیدگاه دیگران پرداخته است.[۶] مؤلف از نسخه‌های خطی و چاپی بهره برده و در مواردى بر شنیده‌ها و دیده‌های خود تکیه کرده است.[۷] موضوعات المفصل فی تاریخ النجف، به ترتیب جلد به این شرح است:

جلد اول؛ نجف، پیش از اسلام تا پایان دوره عثمانی
در این جلد، به بررسی واژگانی نجف، جغرافیای کوفه، رودهای نجف، جنگ‌ها و غارت‌ها پرداخته است.[۸]
جلد دوم؛ تاریخ مزار و حرم امام علی(ع)
برخی از مطالب این جلد عبارتند از: تاریخ بناى مرقد امام علی(ع) و بخش‌هاى آن، زیارت شدن امام علی(ع) توسط امامان(ع)، امام‌زادگان، پادشاهان، امیران، گروه‌هاى اسلامى، عربى و بیگانگان، اوقات زیارت، اداره مرقد امام علی(ع) (نقابت، خدمه، خزانه‌دارى)، دفن در روضه، دفن در صحن حیدری، کاربری صحن حیدری.[۹]
جلد سوم؛ مکان‌های مقدس نجف
این جلد که حجمی کمتر از جلدهای پیشین دارد به مکان‌های مقدس مانند مرقدها، مقام‌ها، مسجدها، حسینه‌ها و تکایا پرداخته است. فصل چهارم به وادی‌السلام، بزرگترین قبرستان جهان اختصاص یافته است.
جلد چهارم؛ تاریخ حوزه علمیه نجف از سده چهارم تا دوازدهم
برخی از مطالب این جلد به این شرح است: دوره تأسیس حوزه نجف، دوره قانونمندی آن، دوره ضعف، دوره بازسازی در سده هشتم، شکوفایی حوزه نجف در سده نهم، افول حوزه علمیه حله، نزاع سیاسی و فکری بین دو دولت عثمانی و صفوی و تأثیر آن در افزایش هجرت عالمان به حوزه نجف در سده یازدهم، پیدایش جریان اخباری، پیروزی اصولی‌ها بر اخباری‌ها در سده دوازدهم.
نویسنده در هر دوره تاریخی به بیان سرگذشت بزرگان آن دوره پرداخته است.[۱۰]
جلد پنجم؛ حوزه علمیه نجف در سده سیزدهم
عنوان فرعی این جلد، مدرسه النجف الاشرف فى عصر التجدید است. این جلد، حوزه نجف را در سده سیزدهم به عنوان رهبر فکری جهان تشیع معرفی کرده و به موضوعاتی چون زعامت فقهى، اصولى، رویدادهای سیاسی مانند معرکه الخمیس، نشست بلاغى، معرکه طاعونى، معرکه قفطانى و مناسبات ادیبان نجف با ادیبان دیگر شهرهاى عراق پرداخته است. زندگی‌نامه ۲۰ تن از بزرگان شیعه که همه یا بیشتر دوران نشاط علمی خود را در سده سیزدهم در نجف گذرانده اند، از دیگر بخش‌های این جلد است. برخی از آنان عبارتند از: سید محمدمهدی بحرالعلوم، سید جواد عاملى، شیخ جعفر کاشف‌الغطاء، میرزاى قمى، شیخ احمد احسایى، ملا مهدى نراقى، شیخ حسین نجفى، شیخ حسن کاشف الغطاء، صاحب جواهر، محمدجواد ملا کتاب، شیخ انصارى، ملا على خلیلى، سید حسین کوه‌کمرى، سید مهدى قزوینى و ملامحمد ایروانی.
نیمه دوم جلد پنجم، به خاندان‌هاى علمى سرشناس نجف اختصاص یافته است؛ از جمله ازرى، اعسم، امین، انصارى، بحرالعلوم، بلاغى، جزایرى، جواهرى، حسانى، جصانى، حکیم، حلو، حویزى، حیدرى، خاقانى، خرسان، خلیلى، خنفر، زین، شراره و شرقى.
این جلد به همراه جلد پسین، از بهترین جلدهای کتاب المفصل، شمرده شده است.[۱۱]
جلد ششم؛ ادامه مطلب ناتمامِ خاندان‌های علمی نجف و معرفی بزرگان سادات و غیر سادات
این جلد مطلب خاندان‌های علمی نجفی یا ساکن در نجف که در جلد پیشین ناتمام مانده بود را کامل کرده و به معرفی خاندان‌هایی مانند عاملى، طریحى، طالقانى، فتونى، فحام، قزوینى، کاشف الغطاء، محى‌الدین، مشکور، مغنیه، مظفر، آل یاسین، ملا کتاب و بهبهانى پرداخته است. در ادامه به سادات علوی مشهور به رضوی، موسوى، حسنى و حسینى پرداخته که به یک خاندان منتسب نگشته‌اند. بخش دیگر این جلد درباره افرادی است که مشهور به نجفی، غروی و مشهدی هستند، ولی نجفی نیستند و از شهرهای دیگر به نجف آمده‌اند.
این جلد به همراه جلد پیشین، از بهترین جلدهای کتاب المفصل، شمرده شده است.
جلد هفتم؛ حوزه علمیه نجف در سده چهاردهم قمری
نویسنده در آغاز جلد هفتم، به اخبارى‌گرایى، اجتهادمحورى، اموری درباره منبر، شعر و ادب و طبقات شاعران پرداخته است. پس از آن، وارد بحث مرجعیت در این دوران طلایى حوزه نجف شده و به ترتیب تاریخِ درگذشت، از میرزاى رشتى (متوفاى ۱۳۱۲ق) آغاز نموده و با سید مهدى شیرازى (متوفاى ۱۳۸۰ق) به پایان رسانده است. سرگذشت مراجعى چون محمدحسن مامقانى، میرزا حسین خلیلى، آخوند خراسانى، سید مهدى حیدرى، سید کاظم یزدى، میرزاى نائینى، آقا ضیاء عراقى، سید ابوالحسن اصفهانى و تعدادى از مشاهیر خاندان کاشف الغطاء در این بخش آمده است. مؤلف بر این باور است که حوزه نجف در این عصر وارد دوره جدیدى شده است.[۱۲]
جلد هشتم؛ مرجعیت شیعه بین سال‌های ۱۹۹۰ تا ۲۰۰۰ میلادی
در آغاز جلد هشتم، رابطه نجف با حکومت عصر بررسی شده و به مراجع شیعه در دوران معاصر به ویژه در سال‌های ۱۹۹۰ تا ۲۰۰۰ میلادی پرداخته شده است.[یادداشت ۱] برخی از عالمانی که در این جلد بررسی شده‌اند عبارتند از: سید عبدالهادى شیرازى، سید محسن حکیم، شیخ عبدالکریم زنجانى، سید ابوالقاسم خوئى، امام خمینى، شهید صدر، سید على سیستانى، سید محمد سعید حکیم، شیخ بشیر نجف.[۱۳]
جلد نهم؛ عالمان شیعه در نجف از سال ۱۹۰۰ تا پس از ۲۰۰۰ میلادی
در بخش اول، از بزرگان حوزه نجف در پایان سده نوزدهم میلادی و آغاز سده بیستم یاد شده است. در بخش دوم، عالمان نجف بین سال‌های ۱۹۰۰ تا ۱۹۱۴ میلادی و در بخش سوم، عالمان نجف بین سال‌های ۱۹۱۴ تا ۱۹۲۰ میلادی بررسی شده‌اند. برخی از کسانی که در این جلد از آن‌‌ها یاد شده عبارتند از: سید محمد فشارکى، محدث نورى، شیخ محمود ذهب، سید سعید حبوبى، محمدعلى چهاردهى، محمدعلى شاه‌عبدالعظیمى، علامه بلاغى، اسدالله زنجانى، سید حسن صدر، محمدرضا اصفهانى، محمد حرزالدین، سید حسین قمى، شیخ جعفر نقدى، سید محسن امین عاملى و سید جمال گلپایگانی.[۱۴]
جلد دهم؛ بزرگان نجف بین سال‌های ۱۹۵۸ تا ۲۰۰۰ میلادی
در جلد دهم مؤلف به مشاهیر نجف اشرف در بازه زمانى سال ۱۹۵۸ تا ۲۰۰۰ میلادى پرداخته است. محمدعلى اردوبادى، محمدرضا مظفر، هبه‌الدین شهرستانى، آقابزرگ تهرانى، عبدالرزاق مقرم، سیدجمال گلپایگانى، سید حسن خرسان، مرتضى فیروزآبادى، جعفر بحرالعلوم، سید یوسف حکیم، عبدالحسین مظفر، شیخ محمدمهدى شمس‌الدین و سید محمدتقى حکیم برخى از افراد معرفى شده در این جلد هستند.
در این جلد ۲۲ شخصیت نیز معرفی شده که سرگذشت آن‌ها بیان نشده است.
جلد یازدهم؛ ارتباطات حوزه نجف با حوزه‌های علمیه دیگر مناطق عراق در دوران معاصر
در این جلد، به ارتباطات حوزه نجف با حوزه‌هاى علمیه دیگر مناطق عراق مانند بغداد، کربلا، کاظمین، سماوه، کوت، حله، دیوانیه و موصل پرداخته شده و خاندان‌هاى علمى مناطق عراق، چون فرطوسى، حولاوى، جمال‌الدین، مظفر، حلو، سودانى، طریحى، صافى، محفوظ، کاظمى و برخى بزرگان آنان یاد شده است. ارتباطات در این جلد به ارتباطاتِ دوران معاصر حوزه‌ها اختصاص یافته و به ارتباط‌هاى سده‌هاى گذشته پرداخته نشده است.
جلد دوازدهم؛ ارتباطات حوزه نجف با حوزه دیگر کشورهای اسلامی و نقش حوزه نجف در تحولات جهان اسلام
این جلد به ارتباطات حوزه علمیه نجف با حوزه دیگر سرزمین‌هاى عربى اسلامى مانند مصر، شام، شرق عربستان و بحرین پرداخته است. نیمه دوم این جلد به واکنش حوزه نجف به تحولات و حوادث جهان اسلام، از جمله تأیید مشروطه عثمانى، پشتیبانى از مشروطه ایران، دفاع از حرکت‌هاى ضد استعمارى و حمایت از ایران، تونس، فلسطین، لیبى، مصر، الجزایر و دیگران پرداخته است.[۱۵]
جلد سیزدهم؛ ارتباط حوزه نجف با دیگر مناطق اسلامی به ویژه ایران
این جلد، با عنوان فرعی «صلات النجف الاشرف بالحوزات العلمیه فى العالم الاسلامى»، به ارتباط حوزه نجف با دیگر مناطق اسلامی مانند حوزه‌های افغانستان، پاکستان،‌ هند و سرشناسان آن مناطق پرداخته است. بیشترین حجم این جلد به ارتباط حوزه نجف با ایران اختصاص یافته است.
نویسنده در این جلد از خلیج فارس با عنوان الخلیج العربی یاد کرده است.[۱۶] برخی آن را ریشه در تعصب عربی مؤلف دانسته‌اند.[۱۷]
جلد چهاردهم؛ مجالس و نشست‌هاى علمى و ادبى خاندان‌هاى علمى نجف
در این جلد، با عنوان فرعی «المجالس و النوادى العلمیه و الادبیه»، به مجالس و نشست‌هاى علمى و ادبى خاندان‌هاى علمى نجف پرداخته است. این جلد، با مجلس مشهور میرزا مهدى خراسانى، فرزند بزرگ آخوند خراسانى آغاز شده و از مجالسى مانند بحرالعلوم، جمال‌الدین، حکیم، خاقانى، آل‌صافى، خلیلى، آل‌طالقانى، آل‌قزوینى، آل‌محى‌الدین و آل‌یاسین یاد شده است. در پایان کتاب زندگی‌نامه ۲۵ شاعر که مؤلف به مجالس خاص آنان دست نیافته، ذکر شده است.[۱۸]
جلد پانزدهم؛ نشست‌های ادبی و شعری ادیبان نجف با یکدیگر و با ادیبان دیگر مناطق
این جلد ادامه مطالب جلد پیشین است