پاورپوینت کامل کتاب الرحله العراقیه ۵۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل کتاب الرحله العراقیه ۵۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل کتاب الرحله العراقیه ۵۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل کتاب الرحله العراقیه ۵۲ اسلاید در PowerPoint :

۱
نویسنده۲
زمان سفر و نگارش۳
محتوا۴
فهرست۵
ویژگی‌ها۶
چاپ۷
پیوند به بیرون۸
پانوشت۹
منابع

رحله عراقیه، سفرنامه‌ای به زبان عربی و نوشته سید محمد هارون، از عالمان شیعه هند است، که گزارش سفر او از هند به عتبات عالیات در سال ۱۳۲۸ق. (۱۲۸۹ش) است. این کتاب، به بررسی جامعه عراق، سیاست‌های انگلیس در عراق، بازار کربلا، چگونگی اداره حرم امام حسین(ع) و معرفی عالمان کربلا و نجف پرداخته است. نثر ادبی و سروده‌های نویسنده به عربی و فارسی از ویژگی‌های این سفرنامه است. تصویر نسخه خطی آن، توسط مجله الموسم، در سال ۱۴۱۳ق. (۱۳۷۱-۱۳۷۲ش) و در سال ۱۴۳۳ق. (۱۳۹۱ش) با تصحیح احمد محمدرضا الحائری، با حذف سروده‌های فارسی آن چاپ شده است.

نویسنده

سید محمد هارون حسینی زنگی پوری هندی (۱۲۹۲-۱۳۳۹ق)، فرزند عبدالحسین و متولد زنگی‌پور، در ایالت اوتارپرداش، در شمال هندوستان بوده است. او شاعر،[یادداشت ۱] تاریخ‌دان و یکی از عالمان شیعه هند بوده، از استادانی مانند حکیم مولوی محمد هاشم، مولانا سید علی حسین و مولانا علی جواد بهره برده و دانش آموخته دانشگاه پنجاب بوده است. برخی از فعالیت‌های او عبارتند از: تدریس در دانشگاه اوریانتال، دانشگاه دهلی، مدرسه امروهه و مدیریت روزنامه پیسه. محمد هارون، در دیره غازیخان با میرزایی‌ها، حنفى‌ها و وهابی‌ها مناظره‌هایی داشته و بیش از ۴۰ اثر نگاشته است؛ برخی از آثار او به این شرحند: فلسلفه المذهب،[۱] اشاعه العلوم،[۲] ابطال التناسخ،[۳] امامه القرآن،[۴] خصوصیات مذهب شیعه[۵] الدره الحائریه، السبحه الحسینیه و التحفه الحائریه.[۶]

زمان سفر و نگارش

محمد هارون، در ۹ جمادی‌الاولی ۱۳۲۸ق. (۲۸ اردیبهشت ۱۲۸۹ش) از هند، برای زیارت عتبات عالیات به عراق رفته[۷] و پس از بازگشت به زادگاهش، حسین آباد[یادداشت ۲] نگارش سفرنامه رحله عراقیه را آغاز کرده است. او در روزهای پایانی شوال ۱۳۲۹ق. نگارش آن را آغاز و در ۲۶ ذی القعده همان سال به پایان رسانده است.[۹]

محتوا

کتاب رحله عراقیه، سفرنامه‌ای به زبان عربی است، که در سال ۱۳۲۹ق. پس از بازگشت نویسنده از عتبات عالیات نگاشته شده است.[۱۰] برجسته‌ترین موضوعات این کتاب عبارتند از: برخی سیاست‌های انگلیس در عراق، چگونگی اداره حرم امام حسین(ع)، بررسی گویش بومی مردم عراق، معرفی بازار کربلا، معرفی عالمان آن دوره کربلا و نجف.

تصویری از برگه نخست تنها نسخه خطی کتاب، که مجله الموسم آن را چاپ کرده است.

این سفرنامه، با اهمیت سفر از دیدگاه اسلام، ارزش زیارت امام حسین(ع) و شرافت کربلا آغاز شده و به رؤیایی از نویسنده پرداخته که سبب سفر او به کربلا شده است.[یادداشت ۳] سفر از حسین‌آباد[یادداشت ۴] آغاز شده، به بمبئی و از راه دریا به بوشهر رسیده است. پس از درنگی کوتاه در بوشهر، سفر از راه دریا به سوی بصره ادامه یافته و نویسنده در بصره برای ورود به خاک عراق قرنطینه شده است.[یادداشت ۵] پس از آن، از رود دجله به بغداد رفته و امام کاظم(ع) و امام جواد(ع) را زیارت کرده، به سامرا رفته و حرم امامان هادی(ع)، عسکری(ع) و وضعیت شیعیان سامرا را کم‌رونق‌تر از دوره میرزای شیرازی دانسته است.[یادداشت ۶]

نویسنده در این بخش، شعر ابن حجر را که نقد باور شیعیان درباره سرداب سامرا است، با شعری سروده خود پاسخ داده است. در فصل پَسین، در راه سامرا به کربلا، از امنیتی که انگلستان در عراق ایجاد کرده و از آزادی مذهبی که به شیعیان داده تقدیر کرده است.[یادداشت ۷] در حرم امام حسین(ع) (پایان جمادی‌الثانی ۱۳۲۸ق)، شلوغی پیرامون ضریح، حضور زائران از بیشتر کشورهای دنیا و زیارت شب‌های جمعه نگاه نویسنده را جلب کرده است. در فصلی جداگانه، چگونگی روشنایی حرم توضیح داده شده؛ از جمله شمع‌های بزرگی که فتیله آن نزدیک به ۱ متر درازا داشته است.[۱۶] فصلی از این سفرنامه، به واژه‌ها و گویش بومی مردم عراق اختصاص یافته[یادداشت ۸] و فصلی به معرفی بازار کربلا، کالاهای آن، پول‌ها و وزن‌های رایج آن پرداخته است.[یادداشت ۹] فصلی با عنوان «فی عجائب کربلاء»، به نکته‌هایی پرداخته که از دید نویسنده جزء شگفتی‌های کربلا است. مانند اینکه نرخ کالاها هنگام بسیاری و کمیِ زائران، یکسان است. از دیگر شگفتی‌های کربلا در باور نویسنده فراوانی کالاها در روزهای شلوغ، فراوانی آب آشامیدنی با وجود کمبود منابع آبی، جاداری حرم با وجود مساحت کم، و امنیت زائران و مجاوران است.[۱۹] در فصلی از کتاب به معرفی عالمان آن روز کربلا پرداخته شده، که عبارتند از: سید باقر طباطبائی (۱۲۷۴ – ۱۳۳۱ق)، سید اسماعیل صدر (۱۲۵۸ – ۱۳۳۸ق)، شیخ محمدحسین مازندرانی (۱۲۵۵-۱۳۰۹ق)،[۲۰] سید حسن کشمیری حائری (۱۲۵۰-۱۳۲۸ق)[یادداشت ۱۰] و محمدمهدی کشمیری حائری (۱۲۶۰-۱۳۳۹ق).[۲۲] نویسنده در شهر نجف به ملاقات عالمانی مانند سید محمدکاظم طباطبایی (۱۲۴۷-۱۳۳۷ق)، آخوند خراسانی (۱۲۵۵ – ۱۳۲۹ق) و سید هبه‌الدین شهرستانی (۱۳۰۱ – ۱۳۸۶ق) رفته است.[۲۳]

فهرست

المقدمه
فی السفر الی المشهد الحسینی و ثوابه
فی شرف ارض کربلاء
سبب الزیاره
الراحله الدخانیه
مدینه بومبای
الطریق الی البصره
الی سامراء
الطریق الی کربلاء
وصف المناجاه و العباده
وصف اهالی کربلاء
عمران کربلاء
بناء الضریح المقدس
اناره المرقد الطاهر
اداره الحرم المقدس
الکیشوانیه
اسواق کربلاء
فی اللغات و اللهجه الدارجه
فی عجائب کربلاء
فی المرائی الحسینییه
فی اصناف الوعاظ
حوزه کربلاء
فی الاجازات
فی مشهد النجف

ویژگی‌ها

برگی از نسخه خطی: قصیده‌ای در ستایش امام علی(ع) که نویسنده آن را به فارسی سروده و با خط نستعلیق نگاشته است.

نثر کتاب، دارای آرایه‌های ادبی بوده و بیشتر متن، مسجع نگاشته شده است. برای نمونه، حال نویسنده پیش از آغاز سفر، هنگام بیماری، اینگونه توصیف شده است:

…إذ کنتُ ممتلئ الصَّدر مِنَ الهَمِّ و شرقاً بالغُصص، متململاً على الفراش کالطائر المحبوس فی القفص، مبتلعاً بالجریض، مکتحلاً بالمَضِیْض، مفؤداً مکروباً، وجِلاً مرعوباً، تعِباً مکدوداً، لهفاناً مجهوداً، أضِجُّ إلى اللّه و أبکی، و أبثّ إلیه حزنی و أشتکی، فإنّه لیس المشتکى إلاّ إلیه، ولا المعوّل لدى المِحنَه إلاّ علیه.[۲۴]

از دیدگاه ادبی، یکی از بخش‌های زیبای سفرنامه، فصل وصف المناجاه و العباده است. در این فصل به توصیف شب‌های جمعه حرم امام حسین(ع) پرداخته شده، از مناجات‌خوانِ حرم یاد شده که پس از گذشتن یک سوم شب بالای گلدسته رفته و شعر می‌خواند. بخشی از متن به این شرح است:

…فإنّه کلّما مضى ثلثا اللّیل ارتقى المحیعل على المناره، ونزعَ عنه شعار (ثیاب) اللّیل و دِثاره، أخذَ ینشِدُ أبیاتاً تُحیی میتَ القلوب، و تُشفی الفؤاد المکروب، تبعث النفس على خلع الدَّعه، و تحدوها إلى ذکر مَن بیده ناصِیهُ الضّیق والسَّعه، توقِظ الرّقودَ على مِهاد الغفله، و تُذکِّرهم أیّام المُهله، وربّما یصرف عنانه إلى المناجاه، و یَعطف لسانه إلى المناداه، و کثیراً ما ینشد هذه الأبیات، التی هی أرقّ من ماء الحیاه، و ألطف من نسیم الغداه[یادداشت ۱۱]

نویسنده، در آغاز و بین سفر، به فراخور برخی مکان‌ها یا رویدادها، شعر سروده و در سفرنامه درج کرده است.[۲۶] ۴ شعر او، به زبان فارسی سروده شده است؛ یکی ستایش امام علی(ع)،[یادداشت ۱۲] دیگری در ستایش امام کاظم(ع) و امام جواد(ع)[یادداشت ۱۳]و دو تای دیگر، آموزش اصول دین و نام امامان(ع) به کودکان مدرسه الحسینی در کربلا است.[۲۹]

چاپ

تصویر نسخه خطی این کتاب، در مجله الموسم، شماره ۱۴، در ۱۵۶ صفحه، در سال ۱۴۱۳ق. (۱۳۷۱-۱۳۷۲ش/۱۹۹۳م) منتشر شد.[۳۰]

این کتاب، با عنوان «الرحله العراقیه، وصف ادبی و تاریخی للعتبات المشرقه فی العراق قبل اکثر من مائه عام»، با تصحیح احمد محمدرضا الح