پاورپوینت کامل کتاب الحجاز فی صدر الاسلام ۲۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل کتاب الحجاز فی صدر الاسلام ۲۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل کتاب الحجاز فی صدر الاسلام ۲۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل کتاب الحجاز فی صدر الاسلام ۲۷ اسلاید در PowerPoint :

۱
نویسنده۲
محتوا۳
ویژگی‌ها۴
ترجمه۵
چاپ۶
پیوند به بیرون۷
پانویس۸
منابع

الحجاز فی صدر الاسلام، کتابی است به زبان عربی، با موضوع تاریخ تحلیلی حجاز، نوشته صالح احمد العُلی (۱۹۱۸–۲۰۰۳م)، که با تمرکز بر مکه و مدینه تحلیلی از شرایط مذهبی، اجتماعی، اقتصادی و نظام سیاسی و اداری مکه و مدینه در صدر اسلام ارائه داده است. این کتاب، فرهنگ‌گونه‌ای از جغرافیای مکه و مدینه نیز به شمار می‌آید که از مکان‌ها، چاه‌ها، چشمه‌ها، محله‌ها، مسجدها و وادی‌های اطراف مکه و مدینه سخن گفته است.

این کتاب، در سال ۱۴۱۰ق. در بیروت چاپ شده است. برگردان فارسی آن نیز، به قلم عبدالمحمد آیتی توسط نشر مشعر به چاپ رسیده است.

نویسنده

صالح احمد عُلی (۱۹۱۸–۲۰۰۳م)، از مترجمان و نویسندگان عراقی و استاد دانشگاه بغداد بود که در شهر موصل به دنیا آمد. او پس از تحصیلات ابتدایی و متوسطه در زادگاه، برای ادامه تحصیل به بغداد، قاهره و انگلستان سفر کرد. وی دکترای خود را در رشته تاریخ از دانشگاه آکسفورد انگلستان گرفت.

از او تألیفات و ترجمه‌های پرشماری به چاپ رسیده که از آن میان تنها کتاب «الحجاز فی صدر الاسلام» مربوط به مکه و مدینه است. صالح احمد به سبب تألیف این کتاب، جایزه ادبی ملک فیصل در علوم اسلامی را از کشور عربستان سعودی دریافت کرده است.[۱]

محتوا

کتاب الحجاز فی صدر الاسلام با نام کامل «الحجاز فی صدر الاسلام دراسات فی احواله العمرانیه و الاداریه»، با شیوه‌ای تحلیلی به بررسی احوال اجتماعی و اقتصادی حجاز پس از اسلام پرداخته و نگاهی نیز به دوره پیش از اسلام داشته است. این کتاب، به بررسی نظام اداری مالی حجاز و نظام سیاسی حکومت اسلام پرداخته است.

در این کتاب، گزارش‌های بسیاری از منابع کهن تاریخ مکه و مدینه گرد آورده شده و سپس به تحلیل داده‌ها پرداخته شده است.[۲] از این رو، فرهنگ‌گونه‌ای از جغرافیای مکه و مدینه نیز به شمار می‌آید که آگاهی‌های زیادی از مکان‌ها، چاه‌ها، چشمه‌ها، مراتع، محله‌ها، مساجد و وادی‌های اطراف مکه و مدینه به دست می‌دهد. این کتاب دارای نقشه‌هایی از حدود جغرافیایی مکه و مدینه و راه‌های مواصلاتی این دو شهر و قبیله‌های ساکن در ناحیه حجاز نیز می‌باشد.

کتاب الحجاز فی صدر الاسلام، در شانزده فصل تنظیم شده که درونمایه آن به ترتیب فصل‌ها چنین است:‌

فصل نخست
در این فصل، به اهمیت حجاز در صدر اسلام و مقام و منزلت مردم حجاز و تأثیر آنها بر دیگر شهرها پرداخته شده است. در این فصل، از مهاجرت اهل حجاز به دیگر شهرها در صدر اسلام سخن گفته شده و به این نکته اشاره شده که مهاجران حجازی خانه‌هایشان را در نزدیکی مسجد جامع یا دارالعماره که قلب شهر بود انتخاب می‌کردند تا بیشترین تأثیر را بر مردم و رویدادهای شهر بگذارند.[۳]
فصل دوم
در این فصل، به معرفی و تحلیل کتاب‌های عربی نوشته شده درباره مدینه و حجاز از صدر اسلام به بعد پرداخته شده است. نویسنده در این فصل پس از معرفی برخی کتاب‌های کهن سیره، به تحلیل روایات آنها پرداخته و معتقد است که روایات بسیاری در آنها داخل شده و علت آن فاصله میان نگارش آنها و درگذشت حضرت محمد(ص) بوده است.[۴]
فصل سوم
در این فصل، به حدود جغرافیایی ناحیه حجاز در منابع کهن پرداخته شده است. نویسنده برای بازشناسی حدود حجاز، قدیمی‌ترین تعریف‌های جغرافیایی حجاز را ذکر کرده و در آخر با نقد و جمع‌بندی آنها حدود حجاز را حد فاصل میان سرزمین‌های تهامه و نجد دانسته و راویان عرب را در این تعریف متفق شمرده است.[۵]
فصل چهارم
در این فصل با عنوان «سرزمین حجاز» به معرفی کوه‌ها، قریه‌ها، چشمه‌ها، سواحل و لنگرگاه‌های حجاز با محوریت مدینه پرداخته شده است. نویسنده ضمن معرفی مناطق شمالی حجاز، توضیحاتی درباره فدک نیز آورده است.[۶]
فصل پنجم و ششم
این فصل‌ها درباره آب‌ها، چاه‌ها، چشمه‌های حجاز و تولیدات کشاورزی حجاز است. نویسنده سبب بایر بودن بخش بزرگی از شرق حجاز را با وجود منابع آبی، مناسب نبودن خاک منطقه دانسته است.[۷]
فصل هفتم
این فصل