پاورپوینت کامل قانون اساسی مدینه ۳۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل قانون اساسی مدینه ۳۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل قانون اساسی مدینه ۳۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل قانون اساسی مدینه ۳۶ اسلاید در PowerPoint :

۱
ضرورت و اهمیت انعقاد پیمان‌۲
منابع نقل کننده پیمان۳
زمان پیمان۴
طرفین پیمان۵
محتوای پیمان۵.۱
اعلان رسمیت ملت اسلام۵.۲
برقراری نظام حقوقی و امنیت اجتماعی۵.۳
مساوات و برابری مسلمانان۵.۴
آزادی دینی به اهل‌کتاب و یهود۵.۵
برداشت نکاتی تاریخی۶
دستاوردهای پیمان۷
پیوند به بیرون۸
پانویس۹
منابع

پیمان عمومی قرارداد پیامبر(ص) با گروه‌های مختلف یثرب پس از هجرت به مدینه می‌باشد.

از جمله اقدامات پیامبر بعد از هجرت به مدینه انعقاد پیمانی بین گروه‌های مختلف ساکن در مدینه بود که در گزارش‌های تاریخی با عناوین صحیفه مدینه، قانون اساسی مدینه، مواعده یهود و … نام برده می‌شود.

از آن‌جا که اعراب جاهلی برای مسأله پیمان اهمیت زیادی قایل بودند لذا پیامبر(ص) با استفاده از همین روش به‌دنبال تحکیم پایه‌های حکومت نوپای اسلام بودند، و این میسر نبود مگر در محیط آرام و دور از تنش و درگیری لذا این اقدام نقطه عطفی در استقرار پایه‌های حکومت اسلامی محسوب می‌شود.

همه گروه‌های مسلمان اعم از مهاجران و انصار و نیز مشرکان و یهودیان وابسته به آنان طرف‌های در این پیمان بودند. این پیمان‌نامه شامل ۵۱ بند است که رسول خدا(ص) آن را انشاء کرد. ۲۵ بند آن مربوط به امور مسلمانان و ۲۷ بند آن درباره ارتباط میان مسلمانان و پیروان ادیان دیگر به‌ویژه یهودیان و بت‌پرستان بود.

ضرورت و اهمیت انعقاد پیمان‌

پیامبر(ص) از آغاز ورود به مدینه در تلاش بود تا با ابزارهای گوناگون اجتماعی، تعصب‌های قبیله‌ای را به همدلی و یگانگی در حفظ جامعه نوپای اسلامی تبدیل کند؛ زیرا زمینه‌هایی دیرپا برای اختلاف و درگیری میان ساکنان مدینه در آن عصر وجود داشت. پیمان‌های گوناگون میان گروه‌های مختلف مدینه، از درگیری و رقابت‌ کهن میان اوس و خزرج و نیز میان قبایل یهودی با یکدیگر و میان آنان و اهل یثرب نشان داشت. افزون بر این پیشینه پر تنش در یثرب، ورود گروهی از مسلمانان مکی، یعنی مهاجران، زمینه‌های چالش و تنش را افزایش می‌داد. وفا به عهد، یکی از ارزش‌های روزگار جاهلیت بود که برای عرب بسیار اهمیت داشت. این ارزش در آثار ادبی باقی‌مانده از آنان نیز آشکار است.[۱]نقض پیمان یک ننگ برای جامعه آن روز به‌شمار می‌رفت.[۲]

با توجه به این زمینه فرهنگی، پیامبر اسلام با بهره‌گیری از پیمان برادری میان مهاجران و انصار مدینه و نیز پیمان‌نامه عمومی میان مسلمانان و غیر مسلمانان ساکن آن، به جامعه جوان اسلام استقلال و هویتی فراقبیله‌ای و فرادینی بخشید تا مسلمانان در یک حلقه تنگ‌تر، نخست در میان خودشان و سپس در حلقه‌ای گسترده‌تر میان هموطنان خود، احساس وحدت و یگانگی در برابر تهدیدات احتمالی جامعه اسلامی کنند. ایشان با این ابتکار، تهدید وجود اقلیت‌های مخالف را تبدیل به فرصتی برای تبلیغ اسلام در میان آنان و نشان دادن روح اسلام به یهود کرد. بستن این پیمان، تلاشی برای شکل‌گیری جبهه‌ای واحد در مدینه در برابر مشرکان مکه بود و فرصتی مناسب را در اختیار مسلمانان نهاد تا با آسودگی از درگیری‌های داخلی به پی‌ریزی جامعه اسلامی بپردازند. برخلاف چهره خشونت‌گرایی که دشمنان اسلام از آن نشان می‌دهند، این عقد نشان سیاست مسالمت‌آمیزی است که اسلام در روابطش با ادیان دیگر دنبال می‌کرد و نشان می‌دهد که نخستین حرکت پیامبر(ص) در برخورد با ادیان، معاهده و صلح و پیام دوستی بود.[۳]

منابع نقل کننده پیمان

کهن‌ترین منابع این پیمان‌نامه که صحیفه مدینه یا قانون اساسی مدینه نیز خوانده شده، سیره ابن هشام (درگذشت ۲۱۴ق.) و کتاب الاموال ابوعبیده قاسم بن سلام (درگذشت ۲۲۴ق.) است؛ هرچند در متون کهن دیگر نیز می‌توان شواهد و اشاراتی درباره نسخه‌هایی دیگر از آن یافت.[۴]خلاصه‌ای از این پیمان‌نامه در دو کتاب از کتب چهارگانه شیعه نیز یافت می‌شود.[۵]

زمان پیمان

مورخان هنگام دقیق این پیمان را مشخص نکرده‌اند؛ اما با توجه به این‌که آن را پیش از رویداد مؤاخات (پیمان برادری) یاد می‌کنند، گمان می‌رود این پیمان‌نامه در نخستین فرصت پس از هجرت انعقاد یافته باشد؛ چنان‌که برخی انعقاد آن را در پنجمین ماه هجرت دانسته‌اند.[۶]

بر پایه گزارش‌هایی، پیمانی با همین محتوا در خانه انس بن مالک انصاری منعقد شد[۷]که گویا اشاره به‌همین پیمان است. با توجه به خردسالی انس بن مالک در سال‌های نخستین هجرت[۸]این سخن نادرست به‌نظر می‌رسد.

طرفین پیمان

دو طرف قرارداد که در این پیمان از آنان نام برده شده است، افزون بر مهاجران قریش، عبارتند از: بنی‌عوف، بنی‌ساعده، بنی‌حارث، بنی‌جُشم، بنی‌نجار، بنی‌عمرو بن عوف، بنی‌اوس، بنی‌ثعلبه و بنی‌شطیبه.[۹]

در این پیمان‌نامه که به «موادعه با یهود» نیز در منابع شهرت دارد،[۱۰] همه گروه‌های مسلمان اعم از مهاجران و انصار و نیز مشرکان و یهودیان وابسته به آنان حضور داشتند. این اقلیت دینی به سبب انتسابشان به انصار کمترین تنش را با مسلمانان داشتند و به مرور در میان توده مسلمانان جای گرفتند. از این‌رو، هیچ گزارش تاریخی از درگیری میان مسلمانان و آنان گزارش نشده است. البته برخی قبایل بزرگ یهود مدینه یعنی بنی‌نضیر و بنی‌قینقاع و بنی‌قریظه را نیز از شرکت‌کنندگان در این پیمان دانسته‌اند[۱۱]؛ اما با توجه به قراینی می‌توان پیمان پیامبر(ص) با یهودیان را پیمانی دیگر در مسیر موادعه با یهود و شاید پس از آن دانست که در برخی از منابع به آن اشاره شده است.[۱۲]

از جمله این قراین، نام نبردن از این سه قبیله مشهور در آن پیمان‌نامه است که