پاورپوینت کامل عمرو بن هشام بن مغیره ۴۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عمرو بن هشام بن مغیره ۴۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عمرو بن هشام بن مغیره ۴۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل عمرو بن هشام بن مغیره ۴۶ اسلاید در PowerPoint :

۱
نام و نسب۲
خانه ابوجهل۳
ملقب‌شدن به ابوجهل۴
دشمنی با پیامبر۵
اقدامات ابوجهل برضد اسلام۶
درگیری با حمزه۷
حضور در جنگ بدر۸
درگذشت۹
فرزندان ابوجهل۱۰
پیوند به بیرون۱۱
پانویس۱۲
منابع

از ویکی حج

(تغییرمسیر از عمرو بن هشام بن مغیره)

ابوجهل، از سران قریش و از دشمنان سرسخت پیامبر اسلام(ص) در مکه. او از تیره بنی‌مخزوم بود. به جهت زیرکی و هوشش به او ابوالحِکَم می‌گفتند؛ اما پیامبر او را ابوجهل نامید. وی به شدت با پیامبر دشمنی می‌کرد و اقدامات بسیاری برضد او و مسلمانان انجام داد؛ از جمله شکنجه‌کردن مسلمانانی چون یاسر و سمیه، جلوگیری از تبلیغ اسلام، آزار پیامبر، تهدید ابوطالب به قتل پیامبر و طرح پیشنهاد مشارکت همه طوایف قریش در قتل پیامبر.

آیه ۸ سوره فرقان که می گوید: {وَقَالَ الظَّالِمُونَ إِن تَتَّبِعُونَ إِلَّا رَجُلا مَسحُورًا} (و ستمکاران گفتند: «جز مردى افسون‌شده را دنبال نمى‌کنید»)، درخصوص ابوجهل نازل شده است که با متهم‌کردن پیامبر به سحر، مسلمانان را پیروان فردی جادوگر می‌خواند. ابوجهل از عوامل اصلی شکل‌گیری غزوه بدر بود. او در این جنگ که به شکست مشرکان مکه انجامید، به دست دو جوان کشته شد.

نام و نسب

عمرو بن هشام بن مغیره[۱] از تیره بنی‌مخزوم قبیله قریش بود. از این رو که مادرش أسماء بنت مخربه/مخرمه بن جندل از بنی‌نهشل بن دارم بن مالک بن حنظله بود،[۲] ، او را ابن الحنظلیه[۳] نیز خوانده‌اند. پدرش هشام از مردان سرشناس و مهمان‌نواز مکه به شمار می‌رفت و بر بنی‌مخزوم ریاست داشت. قریش مرگ او را مبدأ تاریخ خود قرار داد.[۴] از زمان ولادت ابوجهل و زندگی او پیش از ظهور اسلام، آگاهی چندانی در دست نیست. وی از بازرگانان ثروتمند و اشراف مکه بود.[۵]

خانه ابوجهل

بنی‌مخزوم در ورودی اجیاد کبیر سکونت داشتند. خانه ابوجهل نیز همان‌جا بود[۶] و بعدها به هِشام بن سلیمان رسید.[۷] این خانه اکنون کنار درِ مسجدالحرام و در مجاورت باب النبی، در قشاشیه، قرار گرفته است.[۸] ناصر خسرو، خانه وی را برابر باب المعامل از درهای مسجدالحرام دانسته که بعدها به مستراح تبدیل شده است.[۹]

ملقب‌شدن به ابوجهل

زیرکی و هوشیاری او در آن عصر سبب شد تا برخلاف سنت عرب جاهلی که عضویت در‌ دار الندوه را برای غیر بنی‌قصی به ۴۰ سالگی مشروط کرده بود،[۱۰] در نوجوانی[۱۱] یا حدود ۳۰ سالگی[۱۲] عضو آن شورا شود.[۱۳] شاید به همین سبب قریش وی را ابوالحکم می‌خواند. بعدها پیامبر(ص) از او با کنیه ابوجهل یاد کرد.[۱۴]

دشمنی با پیامبر

ابوجهل پس از آشکار شدن دعوت پیامبر، از دشمنان سرسخت وی و مسلمانان بود. او نبوّت را بر پایه فرهنگ قبیلگی تحلیل می‌کرد[۱۵] و می‌گفت: ما و فرزندان عبدمناف در شَرَف و بزرگی به رقابت برخاستیم. اطعام کردند و اطعام کردیم؛ عطا کردند و عطا کردیم تا به نزدیک هم رسیدیم. گفتند: از ما پیامبری است که بر او وحی می‌شود. به خدا سوگند! هرگز بدو ایمان نیاورده، تصدیقش نخواهیم کرد.[۱۶]

در گزارشی دیگر، ابوجهل در پاسخ اخنس بن شریق، از دشمنان پیامبر که درباره ایشان پرسیده بود، به‌ رغم تأکید بر صداقت پیامبر، از پذیرش نبوت پیامبر تنها به دلیل تعصب قبیلگی و اینکه بنی‌قصی خاندان پیامبر، ریاست مکه و مناصب کعبه را نیز عهده‌دار بودند، سر باززد و ‌گفت: با پذیرش نبوت محمد، چه چیزی برای دیگر تیره‌های قریش می‌ماند؟ گفته‌اند آیه ۳۳ سوره انعام درباره این سخن وی نازل شده است که ضمن عدم تکذیب پیامبر، قرآن را انکار می‌کرد:[۱۷] {فإنّهم لایکذّبونک و لکنّ الظالمین بآیاتِ اللهِ یجحَدونَ}.

اقدامات ابوجهل برضد اسلام

ابوجهل برای بازداشتن تازه‌مسلمانان از پایبندی به اسلام، رفتاری کینه‌توزانه با آنان در پیش گرفت. شکنجه یاسر و سمیه از وابستگان بنی‌مخزوم[۱۸] که به شهادت آن دو انجامید، از آن جمله است. او زنیره کنیز بنی‌مخزوم را چنان شکنجه کرد که نابینا شد.[۱۹] برخی مفسران آیه ۲۰ سوره فرقان را درباره ابوجهل و چند تن دیگر می‌دانند که به تحقیر ابوذر و دیگر مؤمنان می‌پرداختند:[۲۰] : {و جَعَلنا بَعضَکم لِبعضٍ فِتنهً أتَصبِرونَ و کانَ ربُّک بَصیراً} (و برخى از شما را براى برخى دیگر [وسیله‌] آزمایش قرار دادیم. آیا شکیبایى مى‌کنید؟ و پروردگار تو همواره بیناست).

وی برای بازگرداندن عیاش بن ابی‌ربیعه، برادر مادری‌اش که به اسلام گرویده و به یثرب مهاجرت کرده بود، تمام تلاش خود را به کار گرفت و پس از بازگرداندنش او را شکنجه کرد.[۲۱] همچنین برادر خود سلمه را که پس از هجرت دوم به حبشه به مکه بازگشته بود، حبس کرد و او تا سال پنجم هجری نتوانست به مدینه هجرت کند.[۲۲] ابوجهل با متهم‌کردن پیامبر به سحر، مسلمانان را پیروان فردی جادوگر می‌خواند. آیه ۸ سوره فرقان {وَقَالَ الظَّالِمُونَ إِن تَتَّبِعُونَ إِلَّا رَجُلا مَسحُورًا} (و ستمکاران گفتند: «جز مردى افسون‌شده را دنبال نمى‌کنید.») به همین سخن اشاره دارد.[۲۳]

ابوجهل آنگاه که‌اندک ملایمت ولید بن مغیره، از بزرگان بنی‌مخزوم، را با پیامبر دریافت، با حیله‌گری وی را بر آن داشت تا کلام خداوند را سحر بخواند.[۲۴] آیات ۲۴ و ۲۵ سوره مُدثّر {فقال إنْ هذا إلَّا سِحرٌ یؤثَر إنْ هذا إلَّا قولُ البَشرِ} (و گفت: «این [قرآن‌] جز سحرى که [به برخى‌] آموخته‌اند نیست. این غیر از سخن بشر نیست».) بیان‌کننده این واقعه‌اند.[۲۵] او در اقدامی دیگر همسو با بزرگان قریش از کسانی بود که در ایام حج راه‌های مکه را میان خود قسمت نموده، ضدّ پیامبر تبلیغ می‌کردند. قرآن در آیه ۹۰ سوره حِجر به آنان اشاره کرده است: {کمَا أَنزَلنَا عَلَی المُقتَسِمِینَ} (همان‌گونه که [عذاب را] بر تقسیم‌کنندگان نازل کردیم). او به تمسخر پیامبر و آیات قرآن می‌پرداخت؛ چنان‌که از تمسخر وی پس از نزول آیات ۲۷-۳۰ سوره مدثّر یاد شده است.[۲۶] برخی مفسران وی را از مصداق‌های مستهزئین در آیه {إِنَّا کفَینَاک المُستَهزِئِینَ} (حجر/۱۵، ۹۵) دانسته‌اند.[۲۷]

به گفته ابن سعد، طرح مشارکت مردان تیره‌های مختلف قریش در قتل پیامبر، پیشنهاد ابوجهل بود. او به منظور ناتوان‌کردن بنی‌هاشم در انتقام از قاتل و بسنده‌کردن آنان به پذیرش خون‌بها این طرح را داد.[۲۸] آیه ۳۰ سوره انفال به این توطئه اشاره کرده است: {و إذ یمکر بِک الَّذین کفروا لِیثبِتوک أو یقتلوک أو یخرِجوک وَ یمکرونَ و یمکرُ اللهُ و اللهُ خَیرُ الماکرینَ} (و یاد کن هنگامی را که کافران با تو نیرنگ می‌کردند تا تو را به بند کشند یا بکشند یا [از مکه] اخراج کنند. نیرنگ می‌زدند و خدا تدبیر می‌کرد و خدا بهترین تدبیر‌کننده است).

وی همچنین همراه برخی سران قریش نزد ابوطالب رفت. آنان با تهدید به قتل پیامبر از ابوطالب خواستند تا برادرزاده‌اش را از دعوت بازدارد.[۲۹] گفته‌اند: ا