پاورپوینت کامل علقمه (نهر) ۴۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل علقمه (نهر) ۴۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل علقمه (نهر) ۴۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل علقمه (نهر) ۴۲ اسلاید در PowerPoint :

۱
موقعیت۲
پیشینه۳
علت نامگذاری۴
رویدادهای تاریخی۵
در آداب زیارت۶
جستارهای وابسته۷
پانوشت۸
منابع

نقشه‌ای احتمالی، از موقعیت نهر علقمه در زمان رویداد عاشورا.

نهر علقمه یا علقمی، شاخه‌ای از فرات بود، که در نزدیکی هیت و انبار از فرات جدا شده، به سمت جنوب متمایل شده و سرانجام به کوفه می‌رسید. امروزه نهر علقمه از میان رفته است.

برخی حفر این نهر را به بخت‌النصر پادشاه ایران نسبت داده و برخی، به جد مؤیدالدین محمد بن علقمی (م. ۶۵۶ق)، وزیر مستعصم عباسی نسبت داده‌اند. این نهر بارها، حفر و لایروبی شده و نشانه‌های بقای حیات در آن، تا پایان سده هفتم گزارش شده و پس از آن خشکیده است. آب این نهر، شیرین و واژه علقمه به معنای تلخ بوده و در علت نامگذاری آن اختلاف است. پادشاهان، از نهر علقمه به عنوان سدی دفاعی و تاکتیکی در برابر یورش‌ها بهره می‌بردند. برخی، یکی از اعمال مستحبی ورود به کربلا را غسل با آب نهر علقمی دانسته‌اند.

موقعیت

امروزه نهر علقمه از میان رفته است.[۱] بر پایه گزارش ابن خردادبه (م. حدود ۳۰۰ق) و مسعودی (م. ۳۴۵یا ۳۴۶ق)، زمانی که فرات به هیت و انبار که در دو طرف فرات قرار دارد می‌رسید، به دو شاخه تقسیم شده، شاخه‌ای به سمت غرب رفته و به نهر علقمه معروف بود که سرانجام به کوفه می‌رسید.[۲] برخی دیگر نیز، نهر علقمه را جدا شده از فرات، میان هیت و الانبار و متمایل به جنوب دانسته، که سرانجام به قصر هیبره و شهرهای کوفه و حله می‌رسیده است.[۳]

به باور عبدالحسین کلیدار، آنچه امروزه از نهر علقمه باقی مانده، مربوط به بخشی است که به شمال مرقد «عون» رسیده و به سمت جنوب راه کج می‌کند و به غاضریه در ساحل شرقی و منطقه مربوط به اسکان بنی‌أسد می‌رسد. به موازات غاضریه، در ساحل غربی نهر علقمه، شریعه امام صادق(ع) قرار گرفته است. پلی به نام پل غاضریه، حلقه وصل میان علقمه و شریعه امام صادق(ع) است؛ سپس به طرف شمال غربی منحرف شده و به نحوی متمایل به ضلع شرقی کربلا است تا به آستان حضرت عباس(ع) می‌رسد و در حقیقت، آبی که به دور قبر او در حال چرخش است، از آنجا تغذیه می‌گردد. پس از عبور از بین‌الحرمین به سمت جنوب شرقی کربلا به راه خود ادامه داده تا اینکه به منطقه نینوا رسیده و در این‌جا دو نهر نینوا و علقمه به هم وصل شده و در ادامه مسیر، پی‌درپی به سمت ضلع جنوبی و شرقی، به صورت مارپیچ تغییر جهت می‌دهد. در میانه راه نجف و کربلا، به خان حماد رسیده و یکباره به طرف شرق تغییر مسیر داده و رود هندی را قطع می‌کند، تا اینکه کاملا شرق کوفه را پوشش می‌دهد و امروز نیز آثارش قابل مشاهده است.[۴]

در سال ۱۴۴۰ق. (۲۰۱۸م)، آستان امام حسین(ع)، طی پروژه مشترکی با دانشگاه دورهام انگلیس، به دنبال تعیین مسیر نهر علقمه در زمان رویداد عاشورا بوده است.[۵]

پیشینه

هارفی بوتر، نویسنده کتاب تاریخ القدیم، از نهری سخن گفته که بخت النصر، پادشاه ایران، از بخش‌های بالای فرات حفر کرد تا آنکه آن را به دریا رساند. به باور برخی، با توجه به ویژگی‌هایی که توصیف کرده، این نهر، نهر علقمه است.[یادداشت ۱][۶] برخی معتقدند، علقمه از نهر قدیمی مارسس گرفته شده که از میان رفته بود؛ ولی در دوره‌های بعد احیا شد.[۷] برخی نیز بر این باورند که جد مؤیدالدین محمد بن علقمی (م. ۶۵۶ق)، وزیر مستعصم عباسی این نهر را حفر کرده است.[۸]

ضعف دولت عباسی، یورش بیگاناگان و قرمطیان[۹] و مصادره زمین‌های اطراف نهر علقمه توسط رجال دولتی،[۱۰] باعث شد مناطق اطراف این نهر خالی از سکنه شده و در پی آن نهر علقمه دچار خطری زیست‌محیطی شود.[۱۱]

تنوخی (۳۲۷–۳۸۴ق)، در کتاب الفرج بعد الشده، از نهر علقمه نام برده و به روستایی به نام «کی آوی» اشاره کرده که در نزدیکی این نهر قرار داشته است.[۱۲]

آل بویه، در سده چهارم قمری، به سبب توجهی که به حرم امامان(ع) داشتند، به نهر علقمی نیز رسیدگی کردند. این اقدام را، تنها سبب زنده ماندن نهر علقمه، تا نیمه سده پنجم دانسته‌اند.[۱۳]

بر پایه گزارشی از ابن جوزی، در بخش رویدادهای سال ۴۵۱ق. ارسلان مظفر بساسیری، به قصد زیارت حرم امام علی(ع) به سوی کوفه حرکت کرده تا به واسط رسید. وی به سبب نذری که کرده بود، گروه زیادی از کارگران را با خود همراه کرده بود تا نهر علقمه را حفر کرده و تا شهر کربلا بکشند.[۱۴] برخی، این گزارش را دلیلی بر بقای حیات این نهر، تا نیمه سده پنجم قمری دانسته‌اند.[۱۳]

بر پایه گزارشی در سال ۴۷۹ق. نهر علقمه خراب شده بود و عمادالدوله سرهنگ ساوتکین آن را حفر کرد.[۱۵]

به دستور غازان‌خان (ح.۶۹۴-۷۰۴ق)، نهر علقمه بازسازی شده و مسیر تغذیه آن از فرات نزدیک‌تر شد. مغول، بخش بالای نهر علقمه را، که از فرات گرفته می‌شد، قطع کرده و بخش دیگر آن را، به نهر غازانی متصل کردند. پس از آن، نام علقمی بر این نهر باقی نمانده، به غازانی نام گرفت.[۱۶]
نهر علقمه، تا پایان سده هفتم قمری باقی بوده و پس از آن اثری از آن نمانده است.[۱۷]

بر پایه گزارشی، اندکی پیش از آغاز جنگ جهانی اول در سال ۱۹۱۴م، در ناحیه‌ای نزدیک شمال شرقی کربلا، نرسیده به منطقه ضیعه الوند،[یادداشت ۲] آثاری از نهر خشکیده‌ای یافت شده که گمان رفته نهر علقمه یا یکی از شاخه‌های آن باشد.[۱۸]

علت نامگذاری

عَلْقَم، به معنای «درختی که میوه تلخی داشته باشد»[یادداشت ۳] و علقمه، به معنای «تلخ» است. آب چاه‌های منطقه، تلخ بوده، عرب‌ها برای شیرین کردن آن، با سختی، آب آن را با آب چشمه‌های کربلا آمیخته می‌کردند؛ سپس، آب گوارای نهر علقمه به آنها رسید. فاصله بین آن سختی و تلخی و این شیرینی و گوارایی زیاد بود؛ از این رو، به باور برخی، این نهر را به ضد آن، یعنی علقمه نامگذاری کردند.[۶]

گفته شده، این نهر را مردی از قبیله بنی علقمه حفر کرده؛ از این رو به علقمه خوانده شده است.[یادداشت ۴][۱۹] عبدالرزاق مقرّم، این مطلب را غیر قابل اعتماد دانسته و شاهد برای آن نیافته است.[۲۰]

رویدادهای تاریخی

گفته شده، نهر علقمه در سال‌های دور، به بیابان‌های بصره متصل بوده و مانند سدی در برابر حمله‌ها از آن استفاده می‌شده است. پادشاهان ساسانی، افزون بر عمران و آبادانی آن، به سبب موقعیت دفاعی و تاکتیکی آن، به این نهر توجه داشته‌اند.[۲۱]

ابوالسرایا